Samenvatting AF bevruchting, ontwikkeling en zwangerschap

AF week 1. Zwangerschap

Als een vrouw maagd is, dan is de vagina afgesloten door de hymen

Bron: Grégoire, L. (2020). Anatomie en Fysiologie. (Hoofdstuk 15.4 en 15.5)
Ontwikkeling van geslachtscellen
Lichaamscellen van een mens hebben 46 chromosomen, dit zijn 23 paar.
Deze gepaarde chromosomen komen gepaard voor = diploïd.

Gameten = geslachtscellen
- Deze cellen zijn haploïd, zodat één eicel met één zaadcel diploïd
wordt.
- Celdeling die verantwoordelijk is voor geslachtscellen is meiose.
- Een set chromosomen herbergt de genetische code voor alle
eigenschappen van het individu. De andere set van 23 is te
beschouwen als een ‘tweelingset’. Twee tweelingchromosomen zijn
homologe chromosomen. (coderen voor dezelfde eigenschappen)




Meiose = reductiedeling
Het doel is om 23 paar chromosomen in tweeën te delen, zodat elke
nieuwe cel een complete set van 23 chromosomen heeft.

Meiose I
- Daadwerkelijke splitsing van het aantal chromosomen
Meiose II
- Een mitose “gewone” celdeling van twee haploïde dochtercellen

, Stappen:
 Verdubbeling van de chromatinedraden, die nu chromatiden heten
 Originelen en kopieën blijven bij de centromeer aan elkaar vastzitten
 Ontstaan van vier centriolen
 Spiraliseren van de chromatiden
 Centrosomen bewegen zich naar de polen van de cel
 Spoeldraden verschijnen
 Kernmembraan en de kernlichaampjes verdwijnen
 De homologe chromosomen zoeken elkaar op en elk paar rangschikt
zich boven elkaar in het equatoriale vlak
 In deze fase liggen de chromosomen dicht tegen elkaar aan en
vinden er vaak uitwisselingen van stukjes chromosomen plaats. Dit
wordt crossing-over genoemd
 De homologe chromosomen bewegen zich langs de spoeldraden in
de richting van beide polen van de cel. Zo komt bij elke pool één
setje van 23 chromosomen terecht, elk setje met het totale
genetische archief. De ‘reductie’ van diploïd naar haploïd is een feit.
 De moedercel snoert zich ter hoogte van het equatorvlak in
 Er ontstaan twee cellen, maar nog geen twee kernen. De
chromosomen blijven zichtbaar
 Er treedt meteen een mitotische deling op. Dit is de meiose II.
Hoewel de naam doet vermoeden dat het een reductiedeling is, is
dit in feite gewoon een normale deling. De kernen verschijnen en de
chromosomen zijn onzichtbaar

Oögenese  Eicelontwikkeling
Dit is een langdurig proces dat al vroeg in de embryonale ontwikkeling van
het meisje begint.
- In het vier weken oude vrouwelijke embryo ontstaan stamcellen
(oogonium = primordiale eicellen) in de net aangelegde eierstokken;
- Tot de vijfde maand van de foetale ontwikkeling nemen de
primordiale eicellen door mitose toe in aantal (tot 6 miljoen);
- Ondertussen beginnen deze cellen aan meiose I, dit proces stopt
halverwege;
- De cellen heten nu primaire oöcyten; daarvan gaan er zo’n 4 miljoen
te gronde. Bij de geboorte heeft een meisje er nog ongeveer 2
miljoen over. De meiose I stopt in een vroeg stadium. En de verdere
ontwikkeling van een eicel blijft stil.
- Elke primaire oöcyt wordt omgeven door een laag follikelcellen; het
geheel is de onrijpe eifollikel;
- Vanaf het begin van de puberteit wordt eens per vier weken een
primaire oöcyt hormonaal geactiveerd om de meiose I te voltooien.
Van de 2 miljoen die er waren, zijn er rond de puberteit nog
ongeveer 400.000 over.
- Na de voltooiing van de meiose I ontstaan er twee haploïde cellen
(één secundaire oöcyt en één − veel kleiner – poollichaampje)
- Tegelijk wordt de eifollikel rijp; deze laat de secundaire oöcyt vrij
(ovulatie); het poollichaampje verdwijnt. De eicel is nog niet
helemaal rijp. Deze moet eerst nog een meiose II ondergaan.