The alliance in child and adolescent psychotherapy
Shirk et al
Geschiedenis van kindtherapie: twee visies
> Freud: affectieve hechting tussen kind en therapeut is goed voor de
behandeling. De band tussen kind en therapeut werkt als katalysator.
> “play therapists” : de ervaringen van het kind dat de therapeut
steunend en onbevooroordeeld is, is juist goed. De relatie moet niet een
katalysator zijn, maar een doel op zich.
Een emotionele band is een hoofdkenmerk van zogenaamde “ alliance “
(verbond, genootschap).
Critici zeggen: therapie moet worden afgestemd op de kinderen, daar
moet samen over worden gepraat. Dit wordt moeilijk als er banden met
allerlei mensen moeten worden gesloten (want je hebt ook te maken met
ouders).
Theoretisch model van Bordin: drie dimensies:
- emotionele band
- taak collaboratie (samenwerken aan de taak)
- overeenstemming/consensus over de doelen.
Freud: de relatie van een kind met de therapeut kan uit verschillende
bronnen voortkomen, en zijn niet gelijk voor iedereen.
Ontwikkelingsperspectief is ook belangrijk!
Problemen bij therapie met kinderen:
- soms wordt de therapeut gezien als aandachtsgever, een nieuw
speelmaatje
- kinderen begrijpen de therapie zelf niet zo goed. Hebben dat cognitief
vermogen (nog) niet. Daarom moet consensus worden verkregen via
observatie en niet via self-report.
- je hebt te maken met familieleden die erg betrokken zijn. Hierdoor heb je
ook te maken met meerdere doelen. De doelen kunnen divergerend zijn.
Therapeuten hebben nogal de neiging om mee te gaan met de doelen van
de ouders.
Het is niet duidelijk wat een betere voorspeller is voor de uitkomsten van
het onderzoek; meegaan met de doelen van de ouders of van de kinderen
zelf.
Onderzoek van Hawley en Weisz: als je de ouders volgt, zorgt dat voor
betere participatie bij de therapie, maar als je de kinderen volgt, zorgt dat
door symptoomverandering.
Dit suggereert dat ouder-alliance voorspeller is voor behandeling-
voortzetting en dat kinder-alliance voorspeller is voor de uitkomsten van
de behandeling.
, Twee schalen worden gebruikt voor een onderzoek:
> WAI
- oorspronkelijk ontwikkeld voor volwassenen.
- meet de kwaliteit van de relatie d.m.v. drie schalen: band, taken en
doelen
> TASC
- ontwikkeld voor kindertherapie
- twee dimensies: band tussen kinderen en therapeut en het level
van taak
collaboratie. Taak collaboratie verwijst naar de mate waarin aan
dezelfde taak
wordt gewerkt.
De band en taak dimensies correleren heel sterk. Dit suggereert dat het
een eenheid is in de therapie.
Vier vragen staan centraal:
- wat is de relatie tussen ‘ bondgenootschap ‘ en de uitkomsten van een
therapie?
- zijn er leeftijdsgerelateerde verschillen?
- verschilt de relatie (bij puntje 1) bij verschillende behandelingen?
(gedrags <> nongedragstherapie)
- worden de uitkomsten gemodereerd door het type probleem dat wordt
behandeld?
De studies die in deze metastudie zijn opgenomen voldoen aan de
volgende criteria:
- specifiek meetinstrument is beschreven
- het moet een resultaat zijn van de behandeling en niet van een
ander procesvariabele (dus ook geen afgeronde behandelingen die
de persoon al heeft gehad)
- individuele therapie.
- Geen analoge studie
- Studie moest in het engels zijn
- Minstens 10 participanten
- Als de studie niet direct een verband aantoonde tussen verbond en
uitkomst, dan moest er genoeg informatie beschikbaar zijn over de
effect size.
File drawer problem: de studies met effect size van 0 worden niet
gepubliceerd, waardoor deze meta studie een vertekend beeld kan geven.
Uitkomst: er is een sterkere associatie bij kinderen dan bij adolescenten.
Er was een trend dat de associaties sterker zijn bij gedrags dan bij niet-
gedrags-therapieën.
Er zijn geen mediërende modellen onderzocht bij de studies.
De unieke bijdrage van alliantie aan procesvoorspellingen blijft onbekend.
Shirk et al
Geschiedenis van kindtherapie: twee visies
> Freud: affectieve hechting tussen kind en therapeut is goed voor de
behandeling. De band tussen kind en therapeut werkt als katalysator.
> “play therapists” : de ervaringen van het kind dat de therapeut
steunend en onbevooroordeeld is, is juist goed. De relatie moet niet een
katalysator zijn, maar een doel op zich.
Een emotionele band is een hoofdkenmerk van zogenaamde “ alliance “
(verbond, genootschap).
Critici zeggen: therapie moet worden afgestemd op de kinderen, daar
moet samen over worden gepraat. Dit wordt moeilijk als er banden met
allerlei mensen moeten worden gesloten (want je hebt ook te maken met
ouders).
Theoretisch model van Bordin: drie dimensies:
- emotionele band
- taak collaboratie (samenwerken aan de taak)
- overeenstemming/consensus over de doelen.
Freud: de relatie van een kind met de therapeut kan uit verschillende
bronnen voortkomen, en zijn niet gelijk voor iedereen.
Ontwikkelingsperspectief is ook belangrijk!
Problemen bij therapie met kinderen:
- soms wordt de therapeut gezien als aandachtsgever, een nieuw
speelmaatje
- kinderen begrijpen de therapie zelf niet zo goed. Hebben dat cognitief
vermogen (nog) niet. Daarom moet consensus worden verkregen via
observatie en niet via self-report.
- je hebt te maken met familieleden die erg betrokken zijn. Hierdoor heb je
ook te maken met meerdere doelen. De doelen kunnen divergerend zijn.
Therapeuten hebben nogal de neiging om mee te gaan met de doelen van
de ouders.
Het is niet duidelijk wat een betere voorspeller is voor de uitkomsten van
het onderzoek; meegaan met de doelen van de ouders of van de kinderen
zelf.
Onderzoek van Hawley en Weisz: als je de ouders volgt, zorgt dat voor
betere participatie bij de therapie, maar als je de kinderen volgt, zorgt dat
door symptoomverandering.
Dit suggereert dat ouder-alliance voorspeller is voor behandeling-
voortzetting en dat kinder-alliance voorspeller is voor de uitkomsten van
de behandeling.
, Twee schalen worden gebruikt voor een onderzoek:
> WAI
- oorspronkelijk ontwikkeld voor volwassenen.
- meet de kwaliteit van de relatie d.m.v. drie schalen: band, taken en
doelen
> TASC
- ontwikkeld voor kindertherapie
- twee dimensies: band tussen kinderen en therapeut en het level
van taak
collaboratie. Taak collaboratie verwijst naar de mate waarin aan
dezelfde taak
wordt gewerkt.
De band en taak dimensies correleren heel sterk. Dit suggereert dat het
een eenheid is in de therapie.
Vier vragen staan centraal:
- wat is de relatie tussen ‘ bondgenootschap ‘ en de uitkomsten van een
therapie?
- zijn er leeftijdsgerelateerde verschillen?
- verschilt de relatie (bij puntje 1) bij verschillende behandelingen?
(gedrags <> nongedragstherapie)
- worden de uitkomsten gemodereerd door het type probleem dat wordt
behandeld?
De studies die in deze metastudie zijn opgenomen voldoen aan de
volgende criteria:
- specifiek meetinstrument is beschreven
- het moet een resultaat zijn van de behandeling en niet van een
ander procesvariabele (dus ook geen afgeronde behandelingen die
de persoon al heeft gehad)
- individuele therapie.
- Geen analoge studie
- Studie moest in het engels zijn
- Minstens 10 participanten
- Als de studie niet direct een verband aantoonde tussen verbond en
uitkomst, dan moest er genoeg informatie beschikbaar zijn over de
effect size.
File drawer problem: de studies met effect size van 0 worden niet
gepubliceerd, waardoor deze meta studie een vertekend beeld kan geven.
Uitkomst: er is een sterkere associatie bij kinderen dan bij adolescenten.
Er was een trend dat de associaties sterker zijn bij gedrags dan bij niet-
gedrags-therapieën.
Er zijn geen mediërende modellen onderzocht bij de studies.
De unieke bijdrage van alliantie aan procesvoorspellingen blijft onbekend.
