Samenvatting Vastgoed - Ruimtelijk beleid, D. Janssens, 2e jaar

Ruimtelijk beleid en woonbeleid
1. Overzicht van de wetgeving
1.2 Verleden
1.2.1 Inleiding
België was een land zonder waarachtig stedenbouwkundig beleid.
Rond 1960 benadert België de grens van de onbewoonbaarheid.
Grond was een consumptiegoed= eigenaar kon over de grond vrij beschikken en van de
grond een middel tot winst maken. Deze vrijheid wordt beperkt bij het maken van de wetten
over R.O. en stedenbouw.

1.2.2 De periode van 1830 tot 1962
Weinig of niets gebeurd.
Besluitwet van 1946: opmaken gemeentelijke plannen en afleveren bouwvergunningen.
Toegenomen mobiliteit en lintbebouwing.
1960: 186 van de 2663 gemeenten hadden een plan van aanleg.

1.2.3 De periode van 1962 tot 1999
De wet van 29 maart 1962 (de wet van de stedenbouw): de organisatie van de ruimtelijke
ordening en de stedenbouw met volgende grondbeginselen:
 De R.O. moet onder toezicht van het rijk gebeuren tot opmaken door gemeenten van
plannen van aanleg + afgeven bouw- en verkavelingvergunningen
 De gemeenten maken hun plannen van aanleg op: het rijk maakt de streek- en
gewestplannen op
 De R.O. is zaak van de gemeenschap. Openbare besturen of particuliere sector
 Kunnen door onteigening voor algemeen nut tot stand komen
 De gemeenten maken hun bouwverordeningen op
 De gemeentebesturen geven bouw- en verkavelingvergunningen af
 Vergoeding

1980: België werd gefederaliseerd en de ruimtelijke ordening werd een materie voor
diversie gemeenschapsregeringen.
Gevolg federalisering: wetgeving herzien en dit leidde in 1996 tot 2 nieuwe decreten:
 Planningdecreet: aanzet structuurplanning + goedkeuring RSV
 Coördinatiedecreet: meest recente versie van stedenbouwwet

1.3 Heden
De periode van 1999 tot 2009+
18 mei 1999: het nieuwe decreet voor organisatie ruimtelijke ordening werd goedgekeurd.
Algemene bepalingen:
 planning gebeurt voortaan op 3 bestuursniveaus: gewest-provincie-gemeente


1

,  er komen aparte ambtenaren voor ruimtelijke ordening
 er komen nieuwe adviescommissies
 er komt et nieuw planningssysteem (met structuurplannen en uitvoeringsplannen
 gemeenten krijgen meer autonomie bij het vergunnen
 het handhavingssysteem wordt gemoderniseerd

Volgende grondbeginselen:
Planning:
 Opmaken Ruimtelijke structuurplannen op 3 niveaus bestaande uit: Bindend,
richtinggevend en informatief gedeelte
 Opmaken ruimtelijke uitvoeringsplannen (RUP) op 3 niveaus
 Opmaken stedenbouwkundige verordeningen op 3 niveaus
 Opmaken nieuw grondbeleidsplan
 Aanpassing naar recht op voorkoop
 Opmaak rooilijnplannen
 Inrichten herverkaveling, ruilverkaveling
 Bepalen planbaten en planschaden

Vergunningen:
 Opmaak plannen- en vergunningenregister
Plannenregister= een inventaris van alle plannen die aanwezig zijn binnen een
gemeentebestuur bestaande uit:
o lijst met gegevens van al de plannen
o plancontouren op kaart
o eigenlijke plannen
Vergunningenregister= een inventaris van alle verleende vergunningen en diverse
binnen het gemeentebestuur sinds 1962, eventueel ook weergegeven op kaart.
 Bepalingen inzake stedenbouwkundige vergunningen en verkavelingsvergunningen
 Vastleggen regels inzake informatieverstrekking en informatieplicht en inzake heffen
van belastingen
 Regels inzake beheer van het grondfonds en inzake schadevergoeding bij vernieling
zonevreemde constructies
 Regels inzake strafsancties en herstelmaatregelen
 Opsomming artikels die worden opgeheven uit andere decreten als gevolg van het
nieuwe decreet

OVERGANGSBEPALINGEN (ontvoogding)
De gemeenten die voldoen aan volgende 5 voorwaarden zijn toegetreden tot het nieuwe
decreet en kunnen autonoom handelen:
 Goedgekeurd gemeentelijk structuurplan


2