Naam: Manon Mossel
Studentnummer: 4784592
Datum: 27-01-2022
Opleidingsinstituut: NCOI
Opleiding: HBO Bachelor pedagogiek
profiel jeugd
Bron: Photomorphic PTE
Moduleopdracht:
Interdisciplinair samenwerken
,Voorwoord
Mijn naam is Manon Mossel, ik ben 23 jaar oud en ik zit in het 2e jaar van mijn HBO
opleiding Pedagogiek profiel jeugd. Het volgen van de module ‘interdisciplinair
samenwerken’ heeft voornamelijk als doel om jeugdigen en hun opvoeders in de jeugdhulp
zo goed mogelijk te begeleiden door nauw samen te werken met verschillende disciplines.
Sinds september 2021 loop ik stage bij Stichting De Kindertelefoon te Amsterdam. Vanwege
de anonimiteit en het ontbreken van fysiek en frequent contact wordt het vanuit hier niet
mogelijk om deze opdracht uit te voeren. Om die reden voer ik deze moduleopdracht uit op
basis van een organisatie in mijn directe omgeving, namelijk vanuit de positie als begeleider
in de gesloten jeugdhulp.
Deze moduleopdracht schrijf ik zowel in opdracht van het NCOI, als in opdracht van de
betreffende jeugdinstelling. Cliënt Stijn die in dit verslag centraal staat heeft afwisselend in
een gesloten en open jeugdinstelling gezeten. Op dit moment zit hij al een aantal weken in
een open instelling. Na deze overplaatsing heeft hij moeite met alle nieuwe gezichten
waaronder de begeleiders. Stijn is van mening dat hij inmiddels klaar is om buiten de
instelling te wonen. Er moet voor Stijn een passend samenwerkingsmodel worden opgesteld
voor het verloop van zijn begeleiding. De kennis en vaardigheden die zijn opgedaan bij deze
module zijn essentieel voor mijn verdere loopbaan als pedagoog, waarin samenwerking
tussen verschillende partijen het fundament is voor goede hulpverlening.
, Samenvatting
In dit verslag staat cliënt Stijn centraal. Stijn is een jongen van 15 jaar, heeft de stoornis
ADHD en last van emotionele problemen. In zijn gezinssituatie heeft hij nare ervaringen
opgedaan, dit heeft mede ertoe geleid dat hij een aantal keer van huis is weggelopen en
meerde suïcidepogingen heeft gedaan. Er ontstaat een onhoudbare thuissituatie. Stijn is in
de JeugdhulpPlus is gekomen. Dit is gesloten jeugdhulp voor jongeren met ernstige
(gedrags)problemen.
Bij deze casus is interprofessionalisering van groot belang. Er wordt niet alleen kennis en
ideeën uitgewisseld tussen professionals en organisaties, maar ook een handelswijze
gevormd vanuit die gedeelde visie. In het geval van Stijn is er een gedragswetenschapper
aanwezig, en een kinderrechter. Ook is er sprake van een vergaande maatregel en dat is de
beëindiging van het gezag van de ouders. De tante van Stijn is bereid hem op te vangen
zodra dit nodig is. Zijn tante wordt in dit geval dus intensief betrokken bij de behandeling van
Stijn. In de groep vindt begeleiding plaats door twee professionals, de dagbesteding wordt
hierbij ingedeeld aan de hand van het individuele programma. Bij de groepsgerichte
programma’s is een multidisciplinair behandelteam betrokken.
De situatie van Stijn brengt mij tot de volgende probleemdefinitie: Sinds Stijn is overgeplaatst
naar de open instelling heeft hij moeite om contact te maken met de nieuwe begeleiders, en
laat hij teruggetrokken en agressief gedrag zien. Stijn heeft gezegd dat hij klaar is om
volledig buiten de instelling te gaan wonen, hij voelt zich hier niet thuis. Begeleiders zijn het
hier niet mee eens, zijn behandeling is nog niet afgelopen.
De setting waarin deze casus zich afspeelt is de open jeugdhulp. Deze residentiële
jeugdhulp houdt in dat kinderen en jongeren in leefgroepen verblijven en worden begeleid
door jeugdprofessionals. Bij deze residentiele jeugdhulp gaat het om hulp voor jeugdigen
tussen de twaalf en achttien jaar. Met de Classificatie Jeugdproblemen (CAP-J) in bijlage II
worden heldere beschrijvingen van de soorten problemen waarmee Stijn en zijn gezin
kampen weergegeven.
Het is niet alleen belangrijk dat een goede samenwerking tussen professionals onderling
plaatsvindt, ook is het essentieel om het netwerk van de jeugdige te betrekken. In het geval
van Stijn bestaat dit o.a. uit zijn hulpverleners, tante en oma. Er worden voor Stijn 3
interdisciplinaire samenwerkingsdoelen opgesteld:
1. Samen met de betrokkenen (Tante, jeugdprofessionals, onderwijsbegeleider en de
cliënt zelf) wordt de boosheid van Stijn gereduceerd van een 8 naar een 6.
2. Samen met de betrokkenen leert Stijn zijn gevoelens en wensen over het contact met
begeleiders op te schrijven aan de hand van 3 positieve punten en 3 verbeterpunten.
3. Het verblijf van Stijn bij zijn tante wordt van 1 dag opgeschaald naar 2 dagen. Voor
deze dagen wordt een duidelijk schema opgesteld, waarin zijn taken van de dag
terugkomen. Dit geeft hem en zijn tante duidelijkheid en structuur.
De jeugdprofessional heeft de procesregie over de zorg en begeleiding aan Stijn. In deze
casus wordt de casusregie uitgevoerd door het lokale team. De jeugdhulpaanbieder doet een
beroep op het lokale team om dit uit te voeren. De instelling waar Stijn verblijft zorgt voor
deze dossiervorming. De afspraken die de professional maakt met de betrokkene worden
vastgelegd, alsook rapportages, onderzoeksresultaten en brieven. De begeleidingsmethoden
die Stijn verder gaan helpen zijn de Doen Wat Werkt aanpak, Multisysteem Therapie, en
gesprekstechnieken als de motiverende gespreksvoering. Om gedragsverandering mogelijk
te maken is het van essentieel belang te reflecteren op je handelen. Ga na waarom je
bepaalde keuzes maakt, wat je al goed doet en wat er beter kan. Ik maak hierbij gebruik van
het reflectiemodel van Korthagen.
Studentnummer: 4784592
Datum: 27-01-2022
Opleidingsinstituut: NCOI
Opleiding: HBO Bachelor pedagogiek
profiel jeugd
Bron: Photomorphic PTE
Moduleopdracht:
Interdisciplinair samenwerken
,Voorwoord
Mijn naam is Manon Mossel, ik ben 23 jaar oud en ik zit in het 2e jaar van mijn HBO
opleiding Pedagogiek profiel jeugd. Het volgen van de module ‘interdisciplinair
samenwerken’ heeft voornamelijk als doel om jeugdigen en hun opvoeders in de jeugdhulp
zo goed mogelijk te begeleiden door nauw samen te werken met verschillende disciplines.
Sinds september 2021 loop ik stage bij Stichting De Kindertelefoon te Amsterdam. Vanwege
de anonimiteit en het ontbreken van fysiek en frequent contact wordt het vanuit hier niet
mogelijk om deze opdracht uit te voeren. Om die reden voer ik deze moduleopdracht uit op
basis van een organisatie in mijn directe omgeving, namelijk vanuit de positie als begeleider
in de gesloten jeugdhulp.
Deze moduleopdracht schrijf ik zowel in opdracht van het NCOI, als in opdracht van de
betreffende jeugdinstelling. Cliënt Stijn die in dit verslag centraal staat heeft afwisselend in
een gesloten en open jeugdinstelling gezeten. Op dit moment zit hij al een aantal weken in
een open instelling. Na deze overplaatsing heeft hij moeite met alle nieuwe gezichten
waaronder de begeleiders. Stijn is van mening dat hij inmiddels klaar is om buiten de
instelling te wonen. Er moet voor Stijn een passend samenwerkingsmodel worden opgesteld
voor het verloop van zijn begeleiding. De kennis en vaardigheden die zijn opgedaan bij deze
module zijn essentieel voor mijn verdere loopbaan als pedagoog, waarin samenwerking
tussen verschillende partijen het fundament is voor goede hulpverlening.
, Samenvatting
In dit verslag staat cliënt Stijn centraal. Stijn is een jongen van 15 jaar, heeft de stoornis
ADHD en last van emotionele problemen. In zijn gezinssituatie heeft hij nare ervaringen
opgedaan, dit heeft mede ertoe geleid dat hij een aantal keer van huis is weggelopen en
meerde suïcidepogingen heeft gedaan. Er ontstaat een onhoudbare thuissituatie. Stijn is in
de JeugdhulpPlus is gekomen. Dit is gesloten jeugdhulp voor jongeren met ernstige
(gedrags)problemen.
Bij deze casus is interprofessionalisering van groot belang. Er wordt niet alleen kennis en
ideeën uitgewisseld tussen professionals en organisaties, maar ook een handelswijze
gevormd vanuit die gedeelde visie. In het geval van Stijn is er een gedragswetenschapper
aanwezig, en een kinderrechter. Ook is er sprake van een vergaande maatregel en dat is de
beëindiging van het gezag van de ouders. De tante van Stijn is bereid hem op te vangen
zodra dit nodig is. Zijn tante wordt in dit geval dus intensief betrokken bij de behandeling van
Stijn. In de groep vindt begeleiding plaats door twee professionals, de dagbesteding wordt
hierbij ingedeeld aan de hand van het individuele programma. Bij de groepsgerichte
programma’s is een multidisciplinair behandelteam betrokken.
De situatie van Stijn brengt mij tot de volgende probleemdefinitie: Sinds Stijn is overgeplaatst
naar de open instelling heeft hij moeite om contact te maken met de nieuwe begeleiders, en
laat hij teruggetrokken en agressief gedrag zien. Stijn heeft gezegd dat hij klaar is om
volledig buiten de instelling te gaan wonen, hij voelt zich hier niet thuis. Begeleiders zijn het
hier niet mee eens, zijn behandeling is nog niet afgelopen.
De setting waarin deze casus zich afspeelt is de open jeugdhulp. Deze residentiële
jeugdhulp houdt in dat kinderen en jongeren in leefgroepen verblijven en worden begeleid
door jeugdprofessionals. Bij deze residentiele jeugdhulp gaat het om hulp voor jeugdigen
tussen de twaalf en achttien jaar. Met de Classificatie Jeugdproblemen (CAP-J) in bijlage II
worden heldere beschrijvingen van de soorten problemen waarmee Stijn en zijn gezin
kampen weergegeven.
Het is niet alleen belangrijk dat een goede samenwerking tussen professionals onderling
plaatsvindt, ook is het essentieel om het netwerk van de jeugdige te betrekken. In het geval
van Stijn bestaat dit o.a. uit zijn hulpverleners, tante en oma. Er worden voor Stijn 3
interdisciplinaire samenwerkingsdoelen opgesteld:
1. Samen met de betrokkenen (Tante, jeugdprofessionals, onderwijsbegeleider en de
cliënt zelf) wordt de boosheid van Stijn gereduceerd van een 8 naar een 6.
2. Samen met de betrokkenen leert Stijn zijn gevoelens en wensen over het contact met
begeleiders op te schrijven aan de hand van 3 positieve punten en 3 verbeterpunten.
3. Het verblijf van Stijn bij zijn tante wordt van 1 dag opgeschaald naar 2 dagen. Voor
deze dagen wordt een duidelijk schema opgesteld, waarin zijn taken van de dag
terugkomen. Dit geeft hem en zijn tante duidelijkheid en structuur.
De jeugdprofessional heeft de procesregie over de zorg en begeleiding aan Stijn. In deze
casus wordt de casusregie uitgevoerd door het lokale team. De jeugdhulpaanbieder doet een
beroep op het lokale team om dit uit te voeren. De instelling waar Stijn verblijft zorgt voor
deze dossiervorming. De afspraken die de professional maakt met de betrokkene worden
vastgelegd, alsook rapportages, onderzoeksresultaten en brieven. De begeleidingsmethoden
die Stijn verder gaan helpen zijn de Doen Wat Werkt aanpak, Multisysteem Therapie, en
gesprekstechnieken als de motiverende gespreksvoering. Om gedragsverandering mogelijk
te maken is het van essentieel belang te reflecteren op je handelen. Ga na waarom je
bepaalde keuzes maakt, wat je al goed doet en wat er beter kan. Ik maak hierbij gebruik van
het reflectiemodel van Korthagen.
