Zelfstudieopdracht: Veroudering
van het cardiorespiratoire stelsel
Deel 1
Lees het onderstaande document en los bijhorende vragen op:
MacNee, W. (2016). Is chronic obstructive pulmonary disease an accelerated aging
disease?. Annals of the American Thoracic Society, 13(Supplement 5), S429-S437.
1. Leg uit: progressieve deterioratie van de longen bij veroudering
Met toenemende leeftijd is er een progressieveverslechtering van de longfunctie (15)
(figuur 1), wat resulteert in een verhoogd risico opademnood en een verhoogde
prevalentie van chronische longziekten bij ouderepersonen (16).
Veroudering wordt geassocieerd met een progressieve afname van de FEV1 van
ongeveer 20 ml/jaar, samen met een vermindering van de FEV1/FVC verhouding en een
toename van het restvolume met behoud totale longcapaciteit (17, 18).
Deze veranderingen in de longfunctie resulteren in
lagere zuurstof niveaus
en een verminderd vermogen om kooldioxide te elimineren door afname van de borst
borstwand compliance, long elastische terugslag (19), en de kracht van de
ademhalingsspieren (19, 20).
2. Bestudeer de link tussen “Long- veroudering” en C.O.P.D.
Deze veranderingen in de longfunctie met de leeftijd lijken op die welke zich
ontwikkelen bij COPD.
o De veranderingen in longfysiologie met de leeftijd zijn geassocieerd met
structurele veranderingen in de long met alveolaire vergroting, resulterend in
een afname van het gebied beschikbaar voor gasuitwisseling.
Deze alveolaire vergroting is echter anders dan die welke die optreedt bij COPD
o geen destructie van alveolaire wanden in de ouder wordende long, zoals
gebeurt bij emfyseem in COPD (figuur 2).
Sinds de klassieke epidemiologische studies van Fletcher en Peto (15), is men
aangenomen dat, bij vatbare sigarettenrokers die COPD ontwikkelen, er een
versnelde afname van de longfunctie is functie met de leeftijd van 50-100 ml
FEV1/jaar.
Uit recente studies blijkt echter dat er een duidelijke individuele variabiliteit is in de
afname van FEV1 bij personen met COPD en dat de ontwikkeling van de
persisterende luchtstroombeperking kenmerkend van COPD niet altijd een gevolg is
van versnelde afname van de FEV1 (21, 22), maar bijvoorbeeld het gevolg kan zijn
van suboptimale groei van de longen in de kindertijd (23). Dus, is versnelde
veroudering van de longen mogelijk geen pathogeen mechanisme bij alle personen
met COPD.
De incidentie van COPD stijgt dramatisch met de leeftijd. Het aantal nieuw
gediagnosticeerde COPD bij patiënten stijgt van ongeveer 200 gevallen per 10.000
, patiënten jonger dan 45 jaar tot 1.200 gevallen per 10.000 patiënten van 45 jaar of
ouder. De grootste stijging doet zich voor bij patiënten tussen 65-74 jaar (24).
Deel 2:
Lees het onderstaande document en los bijhorende vragen op:
Bone, A. E., Hepgul, N., Kon, S., & Maddocks, M. (2017). Sarcopenia and frailty in chronic
respiratory disease: Lessons from gerontology. Chronic respiratory disease, 14(1), 85-99.
Bestudeer de link tussen chronische respiratoire aandoeningen (vb.: C.O.P.D.) en
skeletspierdisfunctie.
Meer specifiek:
1. Bestudeer ook de link tussen sarcopenie en “frailty” bij chronische respiratoire
aandoeningen.
N.B.: Hierbij ken je ook het verschil tussen sarcopenie en “frailty”
Sarcopenie
Bij oudere mensen wordt sarcopenie in verband gebracht met een aantal nadelige gevolgen,
waaronder
lichamelijke beperkingen,
slechte kwaliteit van leven,
afhankelijkheid bij activiteiten van het dagelijks leven (ADL)
en een verhoogde mortaliteit.
De term is oorspronkelijk afgeleid van de Griekse woorden 'sarx' en penia' wat letterlijk 'verlies
van vlees' betekent, en klassiek wordt sarcopenie gedefinieerd als het 'onvrijwillige verlies
van spiermassa dat optreedt bij het vorderen leeftijd'.
Meer recentelijk is er een beweging geweest om sarcopenie te begrijpen als een klinisch
"geriatrisch syndroom in plaats van eenvoudigweg als een leeftijdsgebonden ziekte. Een
geriatrisch syndroom is een term die wordt gebruikt om veel voorkomende aandoeningen, die
optreden als gevolg van beperkingen in meerdere fysiologische systemen, die uiteindelijk leiden
tot kwetsbaarheid, slechte reserves en een aanzienlijke morbiditeit en mortaliteit.
Geriatrische syndromen passen niet in typische ziektepatronen, maar manifesteren zich door een
aantal frequent waargenomen kenmerken.
Sarcopenie voldoet op een aantal punten aan de definitie van een geriatrisch
syndroom. Het is zonder twijfel een veel voorkomende en complexe medische
aandoening, met meerdere oorzakelijke factoren, en de mogelijkheid van enorme
persoonlijke en financiële kosten.
Sarcopenie wordt ook gekenmerkt door een progressief en gegeneraliseerd verlies van
skeletspiermassa en spierkracht en heeft raakvlakken met een aantal ziekten.
Om dit inzicht te weerspiegelen, vereisen de meeste consensuscriteria meetbare markers van
zowel lage spiermassa en een lage spierfunctie (kracht of prestaties) aanwezig moeten zijn om
de diagnose sarcopenie te stellen.
van het cardiorespiratoire stelsel
Deel 1
Lees het onderstaande document en los bijhorende vragen op:
MacNee, W. (2016). Is chronic obstructive pulmonary disease an accelerated aging
disease?. Annals of the American Thoracic Society, 13(Supplement 5), S429-S437.
1. Leg uit: progressieve deterioratie van de longen bij veroudering
Met toenemende leeftijd is er een progressieveverslechtering van de longfunctie (15)
(figuur 1), wat resulteert in een verhoogd risico opademnood en een verhoogde
prevalentie van chronische longziekten bij ouderepersonen (16).
Veroudering wordt geassocieerd met een progressieve afname van de FEV1 van
ongeveer 20 ml/jaar, samen met een vermindering van de FEV1/FVC verhouding en een
toename van het restvolume met behoud totale longcapaciteit (17, 18).
Deze veranderingen in de longfunctie resulteren in
lagere zuurstof niveaus
en een verminderd vermogen om kooldioxide te elimineren door afname van de borst
borstwand compliance, long elastische terugslag (19), en de kracht van de
ademhalingsspieren (19, 20).
2. Bestudeer de link tussen “Long- veroudering” en C.O.P.D.
Deze veranderingen in de longfunctie met de leeftijd lijken op die welke zich
ontwikkelen bij COPD.
o De veranderingen in longfysiologie met de leeftijd zijn geassocieerd met
structurele veranderingen in de long met alveolaire vergroting, resulterend in
een afname van het gebied beschikbaar voor gasuitwisseling.
Deze alveolaire vergroting is echter anders dan die welke die optreedt bij COPD
o geen destructie van alveolaire wanden in de ouder wordende long, zoals
gebeurt bij emfyseem in COPD (figuur 2).
Sinds de klassieke epidemiologische studies van Fletcher en Peto (15), is men
aangenomen dat, bij vatbare sigarettenrokers die COPD ontwikkelen, er een
versnelde afname van de longfunctie is functie met de leeftijd van 50-100 ml
FEV1/jaar.
Uit recente studies blijkt echter dat er een duidelijke individuele variabiliteit is in de
afname van FEV1 bij personen met COPD en dat de ontwikkeling van de
persisterende luchtstroombeperking kenmerkend van COPD niet altijd een gevolg is
van versnelde afname van de FEV1 (21, 22), maar bijvoorbeeld het gevolg kan zijn
van suboptimale groei van de longen in de kindertijd (23). Dus, is versnelde
veroudering van de longen mogelijk geen pathogeen mechanisme bij alle personen
met COPD.
De incidentie van COPD stijgt dramatisch met de leeftijd. Het aantal nieuw
gediagnosticeerde COPD bij patiënten stijgt van ongeveer 200 gevallen per 10.000
, patiënten jonger dan 45 jaar tot 1.200 gevallen per 10.000 patiënten van 45 jaar of
ouder. De grootste stijging doet zich voor bij patiënten tussen 65-74 jaar (24).
Deel 2:
Lees het onderstaande document en los bijhorende vragen op:
Bone, A. E., Hepgul, N., Kon, S., & Maddocks, M. (2017). Sarcopenia and frailty in chronic
respiratory disease: Lessons from gerontology. Chronic respiratory disease, 14(1), 85-99.
Bestudeer de link tussen chronische respiratoire aandoeningen (vb.: C.O.P.D.) en
skeletspierdisfunctie.
Meer specifiek:
1. Bestudeer ook de link tussen sarcopenie en “frailty” bij chronische respiratoire
aandoeningen.
N.B.: Hierbij ken je ook het verschil tussen sarcopenie en “frailty”
Sarcopenie
Bij oudere mensen wordt sarcopenie in verband gebracht met een aantal nadelige gevolgen,
waaronder
lichamelijke beperkingen,
slechte kwaliteit van leven,
afhankelijkheid bij activiteiten van het dagelijks leven (ADL)
en een verhoogde mortaliteit.
De term is oorspronkelijk afgeleid van de Griekse woorden 'sarx' en penia' wat letterlijk 'verlies
van vlees' betekent, en klassiek wordt sarcopenie gedefinieerd als het 'onvrijwillige verlies
van spiermassa dat optreedt bij het vorderen leeftijd'.
Meer recentelijk is er een beweging geweest om sarcopenie te begrijpen als een klinisch
"geriatrisch syndroom in plaats van eenvoudigweg als een leeftijdsgebonden ziekte. Een
geriatrisch syndroom is een term die wordt gebruikt om veel voorkomende aandoeningen, die
optreden als gevolg van beperkingen in meerdere fysiologische systemen, die uiteindelijk leiden
tot kwetsbaarheid, slechte reserves en een aanzienlijke morbiditeit en mortaliteit.
Geriatrische syndromen passen niet in typische ziektepatronen, maar manifesteren zich door een
aantal frequent waargenomen kenmerken.
Sarcopenie voldoet op een aantal punten aan de definitie van een geriatrisch
syndroom. Het is zonder twijfel een veel voorkomende en complexe medische
aandoening, met meerdere oorzakelijke factoren, en de mogelijkheid van enorme
persoonlijke en financiële kosten.
Sarcopenie wordt ook gekenmerkt door een progressief en gegeneraliseerd verlies van
skeletspiermassa en spierkracht en heeft raakvlakken met een aantal ziekten.
Om dit inzicht te weerspiegelen, vereisen de meeste consensuscriteria meetbare markers van
zowel lage spiermassa en een lage spierfunctie (kracht of prestaties) aanwezig moeten zijn om
de diagnose sarcopenie te stellen.
