28 oktober 2021
De coronapas tegen het licht gehouden
Op zaterdag 25 september 2021 werd de anderhalvemeterregel na ruim anderhalf jaar
losgelaten. Dit betekende echter niet dat er vanaf dat moment geen maatregelen meer van
kracht waren om het coronavirus in te dammen. Zo is er nu een coronapas nodig om toegela-
ten te worden tot horecagelegenheden en evenementen (Rijksoverheid, 2021). In reactie
hierop trokken zo’n duizend personen naar het Malieveld in Den Haag om hun ongenoegen te
uiten over de invoering van de coronapas (Omroep West, 2021).
Uit onderzoek van EenVandaag blijkt dat er een groot verschil is tussen de mening van
gevaccineerden en ongevaccineerden over de invoering van de coronapas. Van de gevacci-
neerden is bijna driekwart voorstander van de invoering van de coronapas. Van de ongevacci-
neerden daarentegen geeft slechts 3 procent aan geen problemen te hebben met de coronapas
(EenVandaag, 2021). Aangezien de meerderheid van Nederland tegenwoordig volledig gevac-
cineerd is, kan er ook gezegd worden dat een meerderheid voor de invoering van de coron-
apas is.
De voordelen van de coronapas zijn evident. Het maakt het mogelijk om gevaccineer-
den en ongevaccineerden weer op een veilige manier bij elkaar te laten komen. Echter, zitten
er ook gevaren vast aan het invoeren van de coronapas? En hoe kan de coronapas gezien wor-
den in het licht van de hedendaagse vloeibare samenleving? In dit paper probeer ik deze vra-
gen te beantwoorden.
De coronapas in de vloeibare samenleving
Bauman beschrijft in zijn boek ‘Liquid modernity’ (2000) dat de huidige geglobali-
seerde moderniteit gezien kan worden als een vloeibare samenleving. Met vloeibaar bedoelt
Bauman dat de vaste structuren in de samenleving zijn gesmolten. En de vloeistoffen zullen
nooit lang dezelfde vorm behouden; alles lijkt aan verandering onderhevig. Deze vloeibaar-
heid resulteert in constante onzekerheid en angst voor wat de toekomst brengt. Door de con-
stante onzekerheid krijgt men geen grip op de vloeibare wereld, wat maakt dat de mens zich
probeert vast te houden aan dingen die hij wel kan beïnvloeden.
De coronapandemie is in mijn optiek een goed voorbeeld van de constante onzeker-
heid waar Bauman het over heeft. Niemand weet waar hij aan toe is en door de globalisering
is het moeilijk om grip te krijgen op een dergelijke pandemie. De verspreiding van het virus is
lastig te beïnvloeden, maar wie wel en niet ergens toegang toe heeft is beter te beïnvloeden.
De coronapas is in dit geval hetgeen waar men zich aan vast probeert te klampen. Volgens
1
De coronapas tegen het licht gehouden
Op zaterdag 25 september 2021 werd de anderhalvemeterregel na ruim anderhalf jaar
losgelaten. Dit betekende echter niet dat er vanaf dat moment geen maatregelen meer van
kracht waren om het coronavirus in te dammen. Zo is er nu een coronapas nodig om toegela-
ten te worden tot horecagelegenheden en evenementen (Rijksoverheid, 2021). In reactie
hierop trokken zo’n duizend personen naar het Malieveld in Den Haag om hun ongenoegen te
uiten over de invoering van de coronapas (Omroep West, 2021).
Uit onderzoek van EenVandaag blijkt dat er een groot verschil is tussen de mening van
gevaccineerden en ongevaccineerden over de invoering van de coronapas. Van de gevacci-
neerden is bijna driekwart voorstander van de invoering van de coronapas. Van de ongevacci-
neerden daarentegen geeft slechts 3 procent aan geen problemen te hebben met de coronapas
(EenVandaag, 2021). Aangezien de meerderheid van Nederland tegenwoordig volledig gevac-
cineerd is, kan er ook gezegd worden dat een meerderheid voor de invoering van de coron-
apas is.
De voordelen van de coronapas zijn evident. Het maakt het mogelijk om gevaccineer-
den en ongevaccineerden weer op een veilige manier bij elkaar te laten komen. Echter, zitten
er ook gevaren vast aan het invoeren van de coronapas? En hoe kan de coronapas gezien wor-
den in het licht van de hedendaagse vloeibare samenleving? In dit paper probeer ik deze vra-
gen te beantwoorden.
De coronapas in de vloeibare samenleving
Bauman beschrijft in zijn boek ‘Liquid modernity’ (2000) dat de huidige geglobali-
seerde moderniteit gezien kan worden als een vloeibare samenleving. Met vloeibaar bedoelt
Bauman dat de vaste structuren in de samenleving zijn gesmolten. En de vloeistoffen zullen
nooit lang dezelfde vorm behouden; alles lijkt aan verandering onderhevig. Deze vloeibaar-
heid resulteert in constante onzekerheid en angst voor wat de toekomst brengt. Door de con-
stante onzekerheid krijgt men geen grip op de vloeibare wereld, wat maakt dat de mens zich
probeert vast te houden aan dingen die hij wel kan beïnvloeden.
De coronapandemie is in mijn optiek een goed voorbeeld van de constante onzeker-
heid waar Bauman het over heeft. Niemand weet waar hij aan toe is en door de globalisering
is het moeilijk om grip te krijgen op een dergelijke pandemie. De verspreiding van het virus is
lastig te beïnvloeden, maar wie wel en niet ergens toegang toe heeft is beter te beïnvloeden.
De coronapas is in dit geval hetgeen waar men zich aan vast probeert te klampen. Volgens
1
