K. Johnstone - Client-Acceptance Decisions: Simultaneous Effects of Client Business Risk, Audit
Risk, Auditor Business Risk, and Risk Adaptation (2002)
Summary
Er is weinig bekend over hoe het tot klantacceptatie wordt uitgevoerd door audit partners. In dit
paper wordt is een model ontwikkeld en getest. Dit model karakteriseert de
klantacceptatiebeslissing als een proces van risico evaluatie en risico aanpassing.
Het model veronderstelt dat de accountant klant specifieke risico’s (zoals financiële positie en
interne beheersingsomgeving) beoordeeld en deze beoordeling gebruikt om vast te stellen of het
accountantskantoor een verlies zal leiden door de acceptatie door middel van een gebrek aan
toekomstige winsten uit de opdracht dan wel toekomstige rechtszaken.
Het model veronderstelt dat de accountant zich aanpast aan de klantacceptatierisico’s door drie
strategieën toe te passen:
1. Het screenen van klanten op basis van hun risico karakteristieken;
2. Het screenen van klanten op basis van het accountantskantoor haar risico dan wel verlies
door de opdracht; en
3. Het meer proactief aanpassen door het gebruik maken van strategieën waaronder de audit
fee aanpassen, het maken van plannen omtrent het benodigde controlebewijs, het maken
van plannen inzake het toewijzen van personeel en/of het aanpassen van de hoeveelheid
verzamelde data gedurende het klantacceptatieproces.
Het onderzoek is uitgevoerd onder 137 erg ervaren partners. Hierbij blijken nummer 1 en 2 waar.
Drie daarentegen niet, ondanks dat dit wel verwacht werd. Nummer drie wordt dus niet gedaan on
“Less acceptable” klanten acceptabel te maken. Partners ontlopen risico dus liever dan dat zij
proactief risico aanpassen.
Introduction
Accountantskantoren doen steeds meer aan risicobeheersing aan de voorkant. Echter, er is weinig
over bekend hoe deze beslissing gemaakt wordt. Daarom dit artikel.
Standaarden zeggen daarnaast dat kantoren procedures moeten hebben voor de klantenacceptatie
maar geven geen richting hierin hoe. De vraag blijft derhalve hoe dit proces gaat.
Hoe evalueren en combineren accountants de complexe uitkomsten van 1 en 2 samen en hoe speelt
hij hier mogelijk op in als deze risico’s eenmaal geëvalueerd zijn door de bijv. hogere budgetten
e.d. (punt 3)
Omdat deze vragen samenhangen is het belangrijk dat er een studie is die het proces en de uitkomst
simultaan behandeld nodig om de complexiteit te bevatten dit onderzoek.
Het doel van het onderzoek is om een model te ontwikkelen en te testen die beschrijft hoe
accountants relevante risico’s evalueren en hoe accountants zich hier vervolgens hieraan aanpassen
tijdens de klantenacceptatiebeslissing.
Accountants kunnen het model gebruiken om hun eigen proces te evalueren (forms en procedures)
en kunnen het als een framework gebruiken om deze complexe beslissing te leren aan minder
ervaren accountants.
Onderzoek is een Structural equation modeling. Hiermee kan de belangrijkheid van verschillende
factoren worden beoordeeld. Zowel individuele factoren (zoals klant liquiditeit) maar ook de
combinatie hiervan met risk-adaption strategieën.
De bevindingen van het onderzoek komen over het algemeen overeen met het
klantenacceptatiemodel:
Ten eerste bleek dat de partner zijn evaluatie van klant-gerelateerde risico's van invloed waren
op hun evaluaties van hun kantoor zijn risico op verliezen op de opdracht. Ook, terwijl
voorgaande onderzoeken het risico op verlies van het accountantskantoor geoperationaliseerd
hebben door de kans op rechtszaken, hebben partners in dit onderzoek de winstgevendheid van
de opdracht als key component onderkend voor dit risico.
, Ten tweede gebruikten partners de eerste twee risico-adaptie strategieën zoals in het model
werd voorgesteld. Partners gebruiken hun evaluaties van klant-gerelateerde risico’s en het
verliesrisico van hun kantoor om ongewenste klanten buiten te sluiten.
In tegenstelling tot de voorspelling gebruiken partners niet meer proactieve risico-
aanpassingsstrategieën.
MODEL DEVELOPMENT AND HYPOTHESES
Model is beschrijvend. Dit komt doordat er weinig onderzoek naar gedaan is.
Het model is ontwikkeld rekening houdende met de standaarden, academisch onderzoek en door het
consulting van practicing auditors.
Het klantenacceptatie model dat ontwikkeld is bevat twee fases, een risico-evaluatie fase en een
risico-adaptie fase. Ten eerste karakteriseert het model hoe de klantenacceptatie risico’s
geïntegreerd worden om een algehele conclusie te vormen over het risico van de klant. Daarnaast
karakteriseert het model drie risico-aanpassingsstrategieën accountants kunnen gebruiken als
reactie op deze geïdentificeerde risico’s.
Het model ziet er als volgt uit:
1. Risk evaluation
De eerste fase van het cliëntacceptatiemodel omvat de evaluatie van relevante risico's. Deze risico's
omvatten:
1. De klant zijn bedrijfsrisico (client’s business risk);
2. Het controlerisico (audit risk);
3. De accountant zijn bedrijfsrisico (auditor’s business risk).
Client’s business risk evaluation
Het bedrijfsrisico van de klant is het risico dat de economische toestand van de klant op korte of
lange termijn zal verslechteren (bijv. financiële positie, winstgevendheid, liquiditeit, de interne
beheersingsomgeving, de houding van het management, de branche et cetera).
Audit risk evaluation
Het risico dat de accountant een verkeerd oordeel bij de jaarrekening geeft. Er zit bijv. een
materiele fout in die niet gezien is. Deze is afhankelijk van onder andere de expertise van de
accountant in de branche van de klant en de audit timing (drukke of rustige periode).
Auditor’s business risk evaluation
Het risico dat het accountantskantoor een verlies leidt op de opdracht. Bijv. door te laag budget
(waardoor er structureel verlies op de opdracht geleden wordt) dan wel verlies middels mogelijke
rechtszaken.
Risk, Auditor Business Risk, and Risk Adaptation (2002)
Summary
Er is weinig bekend over hoe het tot klantacceptatie wordt uitgevoerd door audit partners. In dit
paper wordt is een model ontwikkeld en getest. Dit model karakteriseert de
klantacceptatiebeslissing als een proces van risico evaluatie en risico aanpassing.
Het model veronderstelt dat de accountant klant specifieke risico’s (zoals financiële positie en
interne beheersingsomgeving) beoordeeld en deze beoordeling gebruikt om vast te stellen of het
accountantskantoor een verlies zal leiden door de acceptatie door middel van een gebrek aan
toekomstige winsten uit de opdracht dan wel toekomstige rechtszaken.
Het model veronderstelt dat de accountant zich aanpast aan de klantacceptatierisico’s door drie
strategieën toe te passen:
1. Het screenen van klanten op basis van hun risico karakteristieken;
2. Het screenen van klanten op basis van het accountantskantoor haar risico dan wel verlies
door de opdracht; en
3. Het meer proactief aanpassen door het gebruik maken van strategieën waaronder de audit
fee aanpassen, het maken van plannen omtrent het benodigde controlebewijs, het maken
van plannen inzake het toewijzen van personeel en/of het aanpassen van de hoeveelheid
verzamelde data gedurende het klantacceptatieproces.
Het onderzoek is uitgevoerd onder 137 erg ervaren partners. Hierbij blijken nummer 1 en 2 waar.
Drie daarentegen niet, ondanks dat dit wel verwacht werd. Nummer drie wordt dus niet gedaan on
“Less acceptable” klanten acceptabel te maken. Partners ontlopen risico dus liever dan dat zij
proactief risico aanpassen.
Introduction
Accountantskantoren doen steeds meer aan risicobeheersing aan de voorkant. Echter, er is weinig
over bekend hoe deze beslissing gemaakt wordt. Daarom dit artikel.
Standaarden zeggen daarnaast dat kantoren procedures moeten hebben voor de klantenacceptatie
maar geven geen richting hierin hoe. De vraag blijft derhalve hoe dit proces gaat.
Hoe evalueren en combineren accountants de complexe uitkomsten van 1 en 2 samen en hoe speelt
hij hier mogelijk op in als deze risico’s eenmaal geëvalueerd zijn door de bijv. hogere budgetten
e.d. (punt 3)
Omdat deze vragen samenhangen is het belangrijk dat er een studie is die het proces en de uitkomst
simultaan behandeld nodig om de complexiteit te bevatten dit onderzoek.
Het doel van het onderzoek is om een model te ontwikkelen en te testen die beschrijft hoe
accountants relevante risico’s evalueren en hoe accountants zich hier vervolgens hieraan aanpassen
tijdens de klantenacceptatiebeslissing.
Accountants kunnen het model gebruiken om hun eigen proces te evalueren (forms en procedures)
en kunnen het als een framework gebruiken om deze complexe beslissing te leren aan minder
ervaren accountants.
Onderzoek is een Structural equation modeling. Hiermee kan de belangrijkheid van verschillende
factoren worden beoordeeld. Zowel individuele factoren (zoals klant liquiditeit) maar ook de
combinatie hiervan met risk-adaption strategieën.
De bevindingen van het onderzoek komen over het algemeen overeen met het
klantenacceptatiemodel:
Ten eerste bleek dat de partner zijn evaluatie van klant-gerelateerde risico's van invloed waren
op hun evaluaties van hun kantoor zijn risico op verliezen op de opdracht. Ook, terwijl
voorgaande onderzoeken het risico op verlies van het accountantskantoor geoperationaliseerd
hebben door de kans op rechtszaken, hebben partners in dit onderzoek de winstgevendheid van
de opdracht als key component onderkend voor dit risico.
, Ten tweede gebruikten partners de eerste twee risico-adaptie strategieën zoals in het model
werd voorgesteld. Partners gebruiken hun evaluaties van klant-gerelateerde risico’s en het
verliesrisico van hun kantoor om ongewenste klanten buiten te sluiten.
In tegenstelling tot de voorspelling gebruiken partners niet meer proactieve risico-
aanpassingsstrategieën.
MODEL DEVELOPMENT AND HYPOTHESES
Model is beschrijvend. Dit komt doordat er weinig onderzoek naar gedaan is.
Het model is ontwikkeld rekening houdende met de standaarden, academisch onderzoek en door het
consulting van practicing auditors.
Het klantenacceptatie model dat ontwikkeld is bevat twee fases, een risico-evaluatie fase en een
risico-adaptie fase. Ten eerste karakteriseert het model hoe de klantenacceptatie risico’s
geïntegreerd worden om een algehele conclusie te vormen over het risico van de klant. Daarnaast
karakteriseert het model drie risico-aanpassingsstrategieën accountants kunnen gebruiken als
reactie op deze geïdentificeerde risico’s.
Het model ziet er als volgt uit:
1. Risk evaluation
De eerste fase van het cliëntacceptatiemodel omvat de evaluatie van relevante risico's. Deze risico's
omvatten:
1. De klant zijn bedrijfsrisico (client’s business risk);
2. Het controlerisico (audit risk);
3. De accountant zijn bedrijfsrisico (auditor’s business risk).
Client’s business risk evaluation
Het bedrijfsrisico van de klant is het risico dat de economische toestand van de klant op korte of
lange termijn zal verslechteren (bijv. financiële positie, winstgevendheid, liquiditeit, de interne
beheersingsomgeving, de houding van het management, de branche et cetera).
Audit risk evaluation
Het risico dat de accountant een verkeerd oordeel bij de jaarrekening geeft. Er zit bijv. een
materiele fout in die niet gezien is. Deze is afhankelijk van onder andere de expertise van de
accountant in de branche van de klant en de audit timing (drukke of rustige periode).
Auditor’s business risk evaluation
Het risico dat het accountantskantoor een verlies leidt op de opdracht. Bijv. door te laag budget
(waardoor er structureel verlies op de opdracht geleden wordt) dan wel verlies middels mogelijke
rechtszaken.
