College 1
Urine reflecteert het functioneren van de nieren, het is de afvalstof van de nieren. Bij het analyseren
van de urine wordt gekeken naar de kleur. Een vorm van malaria wordt ook wel black water fever
genoemd omdat deze ziekte ervoor zorgt dat de hemoglobine wordt gemetaboliseerd.
Hemoglobine wordt dus afgevoerd en maakt de kleur van de urine rood of zelfs zwart.
Diabetes werd geconstateerd met behulp van insecten. Omdat bij diabetes een endocrine disorder is
en wordt gekarakteriseerd door glucose in de urine, smaakt dit zoet en trekt het insecten aan.
De meest belangrijke functie van de nieren is de homeostase regulatie van water en ionen in het
bloed, dit wordt ook wel de salt and water balance of fluid and electrolyte balance genoemd. De
nieren behouden de juiste concentraties ionen en water in het bloed door deze intake van de
substanties te balanceren met de excretie in de urine. Mass balance.
Er zijn 6 general area’s waarin de functie van de nieren is op te delen.
1. Regulatie van extracellulaire fluid volume en de bloeddruk
a. Wanneer de extracellulaire fluid volume verminderd, wordt de bloeddruk ook lager.
Wanneer deze te laag worden kan het lichaam de bloedflow niet meer behouden
naar de organen en de hersenen.
2. Regulatie van osmolarity
a. Het lichaam reguleert de kidney function met bepaalde eigenschappen zoals dorstig
zijn, waardoor de bloed osmolarity wordt behouden (+/- 290 mOsM)
3. Maintenance van ion balans
a. De concentratie van ionen wordt behouden door de dietary intake met urine loss te
balanceren. Natrium is de belangrijkste ion die betrokken is bij de regulatie van de
extracellulaire fluid en osmolarity. Calcium en kalium concentraties worden ook
closely gereguleerd.
4. Homeostatische regulatie van de pH
a. Wanneer de ECF te zuur wordt, zorgt de nier ervoor dat er H+ wordt uitgescheiden
en HCO3- ionen worden behouden die als buffer werkt en andersom.
5. Excretie van afvalstoffen
a. Nieren voeren metabolische afvalstoffen, xenobiotics en toxines of drugs.
Metabolische afvalstoffen bevatten creatinine van spier metabolisme en de
nitrogenous afvalstoffen zoals urea en uric acid. De stof urobilinogen geeft urine de
gele kleur. Hormonen zijn andere substanties die uit het bloed worden gehaald door
de nieren. Ook worden stoffen zoals saccharin, benzoate en kaliumbenzonate
afgevoerd.
6. Productie van hormonen
a. De nieren produceren het hormoon erythropoietin; het cytokine/hormoon dat de
rode bloedcel synthese reguleert. Ook laten de nieren renine vrij, een enzym dat de
productie van hormonen reguleert die een functie hebben in de sodium balans en de
bloeddruk homeostase. Renale enzymen helpen met het converteren van vitamine D
in een hormoon dat Ca2+ balans reguleert.
Urine productie begint wanneer water en oplosmiddelen bewegen van het plasma naar de nephrons,
de holle buizen die de bulk maken van de nieren. De buizen modificeren de vloeistof en wanneer het
gemodificeerd wordt, wordt het urine genoemd. Dit urine verlaat de nier via de ureter naar de
urinary bladder. De blaas wordt groter naarmate er meer urine in komt. Wanneer de blaas vol zit
spant de blaas in een reflex samen en loopt de urine via de urethra naar buiten. Dit reflex wordt
, micturition of urination genoemd. Vrouwen hebben een kortere urethra dan mannen en de urethra
heeft meer kans op infectie door de korte afstand naar de darmen. Hierdoor is er een grotere kans
op een ontsteking in de blaas of de nieren. Dit worden de urinary tract infections genoemd (UTI’s)
De nieren liggen op de hoogte van de 11 de en de 12de ribben, net boven de waist. De nieren bevinden
zich onder het diafragma maar buiten de abdominal cavity, tussen de membrane peritoneum. De
nieren worden ookwel retroperitoneal genoemd omdat deze zich bevinden achter de peritonal
cavity. Renale arteries verzorgen de bloedvoorziening voor de nieren na aftakking vanuit de aorta. De
Ranale veins vervoeren het bloed vanaf de nieren naar de inferior vena cava. De nieren hebben een
bloedflow van 20-25%. Dit is vrij hoog maar cruciaal voor de renale functie.
De nieren zijn opgebouwd in verschillende lagen. De binnenkant is opgebouwd uit de cortex en de
inner medulla. De lagen worden gevormd door de georganiseerde plaatsing van de nephronen. 80%
van de nephronen liggen in de cortex. 20% in de medulla, deze worden de juxtamedullary nephrons
genoemd.
De nieren bevatten een portaal systeem. Dit houdt in dat er een capillairbed is en een ander
capillairbed daarna volgt. In het renale portale systeem, vloeit het bloed vanuit de arteries in een
afferente arteriole, in een capillairbed (ball-like netwerk, ookwel glomerulus genoemd), een
efferente arteriole in, en vervolgens weer in een capillair bed, ookwel de peritubulaire capillairen
genoemd die de buis omgeven. In de juxtamedullaire nephronen, zijn de lange peritubulaire
capillairen die de medulla in gaan ook wel de vasa recta. Daarna vormen de peritubulaire capillairen
een venule en kleine veins waarna het bloed uit de nieren wordt afgevoerd naar de renale vene.
De functie van de nieren is het filteren van het bloed de glomerulaire capillairies in en daarna het
resorberen van vloeistoffen van de tubule terug het bloed in bij de peritubulaire capillaries.
De niertubule bestaat uit een enkele laag epitheelcellen die bij de apicale zijde aan elkaar verbonden
zijn. De apicale zijde is vervormd tot microvilli en de basale zijde rust op een basaal membraan. De
cell-cell junctions zijn tight junctions maar sommige zijn permeabel voor ionen.
De nephronen beginnen met een holle ball-like structure, het kapsel van bowman die de glomerulus
omgeeft. Het endotheel van de glomerulus wordt gefuseerd met het epitheel van het kapsel van
bowman en zo kan het gefilterde vloeistof vanuit de capillaries direct naar het lumen van de tubule
verplaatsen. Deze combinatie van glomerulus en bowmans capsule wordt de renale corpuscle
genoemd. Vanuit de kapsel van bowman loopt het vloeistof naar de proximale tubule, en vervolgens
in de lis van henle. De Lis van henle wordt verdeeld in twee delen, de descending limb en de
ascending limb, met dunne en dikke segmenten. De vloeistof loopt naar de distale tubule en
vervolgens in de collecting duct. De collecting duct gaat via de cortex door de medulla en lopen uit in
de renale pelvis. Hier wordt de vloeistof urine genoemd.
Er vinden drie processen plaats in het nephron: Filtratie, reabsorptie en secretie. Filtratie is de
verplaatsing van vloeistof van bloed in het lumen van het nephron. Het vind alleen plaats in de renale
corpscule waar de wanden van de glomerulaire capillaries en het kapsel van bowman zijn
gemodificeerd om bulkflow van vloeistof te accepteren. Nadat het filtraat het kapsel van bowman
verlaten heeft wordt de urine gemodificeerd door reabsorptie en secretie. Reabsorptie is het proces
van het verplaatsen van substanties van het filtraat terug het bloed in. Secretie is het verwijderen
van moleculen van het bloed zo naar het filtraat. Secretie is een selectief process.
Urine reflecteert het functioneren van de nieren, het is de afvalstof van de nieren. Bij het analyseren
van de urine wordt gekeken naar de kleur. Een vorm van malaria wordt ook wel black water fever
genoemd omdat deze ziekte ervoor zorgt dat de hemoglobine wordt gemetaboliseerd.
Hemoglobine wordt dus afgevoerd en maakt de kleur van de urine rood of zelfs zwart.
Diabetes werd geconstateerd met behulp van insecten. Omdat bij diabetes een endocrine disorder is
en wordt gekarakteriseerd door glucose in de urine, smaakt dit zoet en trekt het insecten aan.
De meest belangrijke functie van de nieren is de homeostase regulatie van water en ionen in het
bloed, dit wordt ook wel de salt and water balance of fluid and electrolyte balance genoemd. De
nieren behouden de juiste concentraties ionen en water in het bloed door deze intake van de
substanties te balanceren met de excretie in de urine. Mass balance.
Er zijn 6 general area’s waarin de functie van de nieren is op te delen.
1. Regulatie van extracellulaire fluid volume en de bloeddruk
a. Wanneer de extracellulaire fluid volume verminderd, wordt de bloeddruk ook lager.
Wanneer deze te laag worden kan het lichaam de bloedflow niet meer behouden
naar de organen en de hersenen.
2. Regulatie van osmolarity
a. Het lichaam reguleert de kidney function met bepaalde eigenschappen zoals dorstig
zijn, waardoor de bloed osmolarity wordt behouden (+/- 290 mOsM)
3. Maintenance van ion balans
a. De concentratie van ionen wordt behouden door de dietary intake met urine loss te
balanceren. Natrium is de belangrijkste ion die betrokken is bij de regulatie van de
extracellulaire fluid en osmolarity. Calcium en kalium concentraties worden ook
closely gereguleerd.
4. Homeostatische regulatie van de pH
a. Wanneer de ECF te zuur wordt, zorgt de nier ervoor dat er H+ wordt uitgescheiden
en HCO3- ionen worden behouden die als buffer werkt en andersom.
5. Excretie van afvalstoffen
a. Nieren voeren metabolische afvalstoffen, xenobiotics en toxines of drugs.
Metabolische afvalstoffen bevatten creatinine van spier metabolisme en de
nitrogenous afvalstoffen zoals urea en uric acid. De stof urobilinogen geeft urine de
gele kleur. Hormonen zijn andere substanties die uit het bloed worden gehaald door
de nieren. Ook worden stoffen zoals saccharin, benzoate en kaliumbenzonate
afgevoerd.
6. Productie van hormonen
a. De nieren produceren het hormoon erythropoietin; het cytokine/hormoon dat de
rode bloedcel synthese reguleert. Ook laten de nieren renine vrij, een enzym dat de
productie van hormonen reguleert die een functie hebben in de sodium balans en de
bloeddruk homeostase. Renale enzymen helpen met het converteren van vitamine D
in een hormoon dat Ca2+ balans reguleert.
Urine productie begint wanneer water en oplosmiddelen bewegen van het plasma naar de nephrons,
de holle buizen die de bulk maken van de nieren. De buizen modificeren de vloeistof en wanneer het
gemodificeerd wordt, wordt het urine genoemd. Dit urine verlaat de nier via de ureter naar de
urinary bladder. De blaas wordt groter naarmate er meer urine in komt. Wanneer de blaas vol zit
spant de blaas in een reflex samen en loopt de urine via de urethra naar buiten. Dit reflex wordt
, micturition of urination genoemd. Vrouwen hebben een kortere urethra dan mannen en de urethra
heeft meer kans op infectie door de korte afstand naar de darmen. Hierdoor is er een grotere kans
op een ontsteking in de blaas of de nieren. Dit worden de urinary tract infections genoemd (UTI’s)
De nieren liggen op de hoogte van de 11 de en de 12de ribben, net boven de waist. De nieren bevinden
zich onder het diafragma maar buiten de abdominal cavity, tussen de membrane peritoneum. De
nieren worden ookwel retroperitoneal genoemd omdat deze zich bevinden achter de peritonal
cavity. Renale arteries verzorgen de bloedvoorziening voor de nieren na aftakking vanuit de aorta. De
Ranale veins vervoeren het bloed vanaf de nieren naar de inferior vena cava. De nieren hebben een
bloedflow van 20-25%. Dit is vrij hoog maar cruciaal voor de renale functie.
De nieren zijn opgebouwd in verschillende lagen. De binnenkant is opgebouwd uit de cortex en de
inner medulla. De lagen worden gevormd door de georganiseerde plaatsing van de nephronen. 80%
van de nephronen liggen in de cortex. 20% in de medulla, deze worden de juxtamedullary nephrons
genoemd.
De nieren bevatten een portaal systeem. Dit houdt in dat er een capillairbed is en een ander
capillairbed daarna volgt. In het renale portale systeem, vloeit het bloed vanuit de arteries in een
afferente arteriole, in een capillairbed (ball-like netwerk, ookwel glomerulus genoemd), een
efferente arteriole in, en vervolgens weer in een capillair bed, ookwel de peritubulaire capillairen
genoemd die de buis omgeven. In de juxtamedullaire nephronen, zijn de lange peritubulaire
capillairen die de medulla in gaan ook wel de vasa recta. Daarna vormen de peritubulaire capillairen
een venule en kleine veins waarna het bloed uit de nieren wordt afgevoerd naar de renale vene.
De functie van de nieren is het filteren van het bloed de glomerulaire capillairies in en daarna het
resorberen van vloeistoffen van de tubule terug het bloed in bij de peritubulaire capillaries.
De niertubule bestaat uit een enkele laag epitheelcellen die bij de apicale zijde aan elkaar verbonden
zijn. De apicale zijde is vervormd tot microvilli en de basale zijde rust op een basaal membraan. De
cell-cell junctions zijn tight junctions maar sommige zijn permeabel voor ionen.
De nephronen beginnen met een holle ball-like structure, het kapsel van bowman die de glomerulus
omgeeft. Het endotheel van de glomerulus wordt gefuseerd met het epitheel van het kapsel van
bowman en zo kan het gefilterde vloeistof vanuit de capillaries direct naar het lumen van de tubule
verplaatsen. Deze combinatie van glomerulus en bowmans capsule wordt de renale corpuscle
genoemd. Vanuit de kapsel van bowman loopt het vloeistof naar de proximale tubule, en vervolgens
in de lis van henle. De Lis van henle wordt verdeeld in twee delen, de descending limb en de
ascending limb, met dunne en dikke segmenten. De vloeistof loopt naar de distale tubule en
vervolgens in de collecting duct. De collecting duct gaat via de cortex door de medulla en lopen uit in
de renale pelvis. Hier wordt de vloeistof urine genoemd.
Er vinden drie processen plaats in het nephron: Filtratie, reabsorptie en secretie. Filtratie is de
verplaatsing van vloeistof van bloed in het lumen van het nephron. Het vind alleen plaats in de renale
corpscule waar de wanden van de glomerulaire capillaries en het kapsel van bowman zijn
gemodificeerd om bulkflow van vloeistof te accepteren. Nadat het filtraat het kapsel van bowman
verlaten heeft wordt de urine gemodificeerd door reabsorptie en secretie. Reabsorptie is het proces
van het verplaatsen van substanties van het filtraat terug het bloed in. Secretie is het verwijderen
van moleculen van het bloed zo naar het filtraat. Secretie is een selectief process.
