MAATSCHAPPIJWETENSCHAPPEN
DEEL 1 / DEEL 2 / DEEL 3
HOOFDSTUK 1 DE SAMENLEVING EN IK
Concepten
Identiteit—> het beeld dat iemand van zichzelf heeft, het beeld dat hij
uitdraagt en anderen voorhoudt en het beeld dat hij als kenmerkend en blijvend
beschouwt voor zijn eigen persoon en dat is afgeleid van zijn perceptie over
groep(en) waar hij wel of juist niet deel van uitmaakt
Socialisatie—> het proces van overdracht en verwerving van de cultuur van de
groep(en) en de samenleving waar mensen toe behoren. Het proces bestaat uit
opvoeding, opleiding en andere vormen van omgang met anderen
Politieke socialisatie—> het proces van overdracht en verwerving van de
politieke cultuur van de groep(en) en de samenleving waar mensen toe behoren.
Het proces bestaat uit opvoeding, opleiding en andere vormen van omgang met
anderen
Acculturatie—> het aanleren en verwerven van een andere cultuur of elementen
daaruit dan waarin iemand is opgegroeid
1.1 Identiteit
Een
referentiekaderis het geheel van kennis, ideeën, ervaringen en
overtuigingen van waaruit iemand denkt en handelt. Een referentiekader wordt
ook wel een sociale bril genoemd. Over dezelfde gebeurtenissen denken mensen
verschillend.
,Identiteitgaat over beelden en ideeën. Je hebt een ander beeld van iemand uit
Nederland dan van iemand uit Amerika.
De
persoonlijke identiteitheeft te maken met het beeld dat je van jezelf
hebt. Mensen willen een positief zelfbeeld, en dit proberen ze ook uit te
dragen naar anderen. De mensen om je heen spelen een grote rol in het vormen
van jouw zelfbeeld
De
sociale identitei
t is het deel van iemands identiteit dat past bij de
groepen waar hij deel van uitmaakt. Dit heet ook wel de groepsidentificatie.
Deze identiteit kan de persoonlijke identiteit versterken, maar als deze 2
botsen moet de persoon zich aanpassen of de groep verlaten
De
collectieve identiteitgaat over het beeld dat mensen blijvend en
kenmerkend voor een groep zien. Mensen hebben verwachtingen van anderen die
bij een bepaalde groep horen. De persoonlijke identiteit botst soms met de
collectieve identiteit, als de persoonlijke identiteit aangepast moet worden
heet dit assimilatie.
1.2 Kans en variabele
Bij een
wetmatigheid v
erwacht je geen uitzonderingen, maar omdat er bij
onderzoeken mensen betrokken zijn is er altijd de kans op een uitzondering.
Bij woorden zoals ‘vaker’ kan je niet spreken van een wetmatigheid.
Het woord ‘
kans’
betekent de waarschijnlijkheid dat een bepaalde gebeurtenis
zal optreden.
Bij een onderzoek heb je
variabelen
, een variabele is een kenmerk van een
actor of samenleving die kan variëren, bijvoorbeeld opleiding.
,1.3 Socialisatie
Kinderen moeten gedrag aangeleerd krijgen, dit gebeurt door
socialisatie
.
Ouders voeden kinderen verschillend op, maar ook op school krijgen kinderen
gedrag aangeleerd. Op plaatsen waar veel mensen komen zijn er (gedrags)regels,
bijvoorbeeld dat als je te laat komt op school dat je een briefje moet halen.
Socialisatie bestaat uit 2 delen:
- Het proces van overdracht. Mensen brengen de cultuur van de samenleving
over aan nieuwkomers. Je leert mensen zich zo te gedragen zoals anderen
van hen verwachten. Een kind is een nieuwkomer, maar een nieuw iemand op
werk of school ook. De mensen die de cultuur overbrengen heten
socialisatoren
.
- Het proces van verwerving. Mensen maken de cultuur van een groep op
samenleving eigen. De normen en waarden
internaliseren z
e, ze gaan deel
uitmaken van hun identiteit. Dit blijf je je hele leven doen
Bij
primaire socialisatiegaat het over socialisatie tussen mensen die direct
verbonden zijn, zoals het gezin en vrienden. In deze groepen hebben mensen een
persoonlijke en emotionele band. Er is een informele sfeer, de gedragsregels
staan niet op papier en dat is ook niet nodig want ze worden als
vanzelfsprekend gezien. Omdat het zo natuurlijk is wordt het ook wel de
‘sociale huid’ genoemd.
De
secundaire socialisatiewordt ook wel de ‘sociale kleding’ genoemd. Dit
gebeurt wel in een formele sfeer. Mensen maken keuzes bij welke groepen ze
willen horen en passen zich daarnaar aan. Het gedrag is in elke groep
verschillend. De binding wordt versterkt door collectieve rituelen zoals een
diploma uitreiking. Deze activiteiten versterken het groepsgevoel.
Tertiaire socialisatievindt plaats door anonieme socialisatoren. Dit gebeurt
bijvoorbeeld door de mening van anderen te lezen over een onderwerp, of omdat
mensen om je heen roken. Ook de overheid is een anonieme socialisator, ze
willen gedrag reguleren door bijvoorbeeld verkeersregels.
, In ieder land is er een politieke cultuur met regels en gebruiken, en er is
dus ook
politieke socialisatie
. De politieke opvatting komt tot stand door
verschillende factoren, zoals woonplaats en opleidingsniveau.
Bij
enculturatieleert iemand de cultuur aan waarin hij is geboren, en bij
acculturatie g
aat het om het aanleren van een nieuwe cultuur
1.4 Model en hypothesen
In een c
onceptueel modelwordt de relatie tussen variabele 1 en 2 weergegeven.
Dat model ziet er zo uit: Soort school —> mate van gepest worden
Eenhypotheseis een toetsbaar idee over de werkelijkheid. Een hypothese hoeft
niet waar te zijn, het is een verachting van de uitkomst van een onderzoek.
DEEL 1 / DEEL 2 / DEEL 3
HOOFDSTUK 1 DE SAMENLEVING EN IK
Concepten
Identiteit—> het beeld dat iemand van zichzelf heeft, het beeld dat hij
uitdraagt en anderen voorhoudt en het beeld dat hij als kenmerkend en blijvend
beschouwt voor zijn eigen persoon en dat is afgeleid van zijn perceptie over
groep(en) waar hij wel of juist niet deel van uitmaakt
Socialisatie—> het proces van overdracht en verwerving van de cultuur van de
groep(en) en de samenleving waar mensen toe behoren. Het proces bestaat uit
opvoeding, opleiding en andere vormen van omgang met anderen
Politieke socialisatie—> het proces van overdracht en verwerving van de
politieke cultuur van de groep(en) en de samenleving waar mensen toe behoren.
Het proces bestaat uit opvoeding, opleiding en andere vormen van omgang met
anderen
Acculturatie—> het aanleren en verwerven van een andere cultuur of elementen
daaruit dan waarin iemand is opgegroeid
1.1 Identiteit
Een
referentiekaderis het geheel van kennis, ideeën, ervaringen en
overtuigingen van waaruit iemand denkt en handelt. Een referentiekader wordt
ook wel een sociale bril genoemd. Over dezelfde gebeurtenissen denken mensen
verschillend.
,Identiteitgaat over beelden en ideeën. Je hebt een ander beeld van iemand uit
Nederland dan van iemand uit Amerika.
De
persoonlijke identiteitheeft te maken met het beeld dat je van jezelf
hebt. Mensen willen een positief zelfbeeld, en dit proberen ze ook uit te
dragen naar anderen. De mensen om je heen spelen een grote rol in het vormen
van jouw zelfbeeld
De
sociale identitei
t is het deel van iemands identiteit dat past bij de
groepen waar hij deel van uitmaakt. Dit heet ook wel de groepsidentificatie.
Deze identiteit kan de persoonlijke identiteit versterken, maar als deze 2
botsen moet de persoon zich aanpassen of de groep verlaten
De
collectieve identiteitgaat over het beeld dat mensen blijvend en
kenmerkend voor een groep zien. Mensen hebben verwachtingen van anderen die
bij een bepaalde groep horen. De persoonlijke identiteit botst soms met de
collectieve identiteit, als de persoonlijke identiteit aangepast moet worden
heet dit assimilatie.
1.2 Kans en variabele
Bij een
wetmatigheid v
erwacht je geen uitzonderingen, maar omdat er bij
onderzoeken mensen betrokken zijn is er altijd de kans op een uitzondering.
Bij woorden zoals ‘vaker’ kan je niet spreken van een wetmatigheid.
Het woord ‘
kans’
betekent de waarschijnlijkheid dat een bepaalde gebeurtenis
zal optreden.
Bij een onderzoek heb je
variabelen
, een variabele is een kenmerk van een
actor of samenleving die kan variëren, bijvoorbeeld opleiding.
,1.3 Socialisatie
Kinderen moeten gedrag aangeleerd krijgen, dit gebeurt door
socialisatie
.
Ouders voeden kinderen verschillend op, maar ook op school krijgen kinderen
gedrag aangeleerd. Op plaatsen waar veel mensen komen zijn er (gedrags)regels,
bijvoorbeeld dat als je te laat komt op school dat je een briefje moet halen.
Socialisatie bestaat uit 2 delen:
- Het proces van overdracht. Mensen brengen de cultuur van de samenleving
over aan nieuwkomers. Je leert mensen zich zo te gedragen zoals anderen
van hen verwachten. Een kind is een nieuwkomer, maar een nieuw iemand op
werk of school ook. De mensen die de cultuur overbrengen heten
socialisatoren
.
- Het proces van verwerving. Mensen maken de cultuur van een groep op
samenleving eigen. De normen en waarden
internaliseren z
e, ze gaan deel
uitmaken van hun identiteit. Dit blijf je je hele leven doen
Bij
primaire socialisatiegaat het over socialisatie tussen mensen die direct
verbonden zijn, zoals het gezin en vrienden. In deze groepen hebben mensen een
persoonlijke en emotionele band. Er is een informele sfeer, de gedragsregels
staan niet op papier en dat is ook niet nodig want ze worden als
vanzelfsprekend gezien. Omdat het zo natuurlijk is wordt het ook wel de
‘sociale huid’ genoemd.
De
secundaire socialisatiewordt ook wel de ‘sociale kleding’ genoemd. Dit
gebeurt wel in een formele sfeer. Mensen maken keuzes bij welke groepen ze
willen horen en passen zich daarnaar aan. Het gedrag is in elke groep
verschillend. De binding wordt versterkt door collectieve rituelen zoals een
diploma uitreiking. Deze activiteiten versterken het groepsgevoel.
Tertiaire socialisatievindt plaats door anonieme socialisatoren. Dit gebeurt
bijvoorbeeld door de mening van anderen te lezen over een onderwerp, of omdat
mensen om je heen roken. Ook de overheid is een anonieme socialisator, ze
willen gedrag reguleren door bijvoorbeeld verkeersregels.
, In ieder land is er een politieke cultuur met regels en gebruiken, en er is
dus ook
politieke socialisatie
. De politieke opvatting komt tot stand door
verschillende factoren, zoals woonplaats en opleidingsniveau.
Bij
enculturatieleert iemand de cultuur aan waarin hij is geboren, en bij
acculturatie g
aat het om het aanleren van een nieuwe cultuur
1.4 Model en hypothesen
In een c
onceptueel modelwordt de relatie tussen variabele 1 en 2 weergegeven.
Dat model ziet er zo uit: Soort school —> mate van gepest worden
Eenhypotheseis een toetsbaar idee over de werkelijkheid. Een hypothese hoeft
niet waar te zijn, het is een verachting van de uitkomst van een onderzoek.
