Reflectie & ethiek
Naam:
Studentnummer:
Studiegroep:
Cursusnaam: Praktijkleren 3
Docent:
Datum:
1
,Inhoudsopgave
Onderdeel A: Reflectie blz. 3
1. Een situatie beschrijven blz. 3
2. Betekenis geven blz. 4
3. Onderzoeken blz. 4
4. Alternatieven formuleren blz. 5
5. Verandering blz. 5
Onderdeel B: Ethiek blz. 6
Oriëntatie blz. 6
Analyse blz. 7
Conclusie blz. 13
Onderdeel C: Reflectie op de bijeenkomsten blz. 16
Literatuurlijst blz. 17
Bijlage blz. 18
Tweede uitgewerkt reflectieverslag blz. 18
Artikel uit Wet zorg en dwang blz. 21
Wie in aanmerking komt voor vertegenwoordiger bij wilsonbekwaamheid blz. 24
Artikel Wet zorg en dwang, dwangtoepassing en vrijheidsbeperking blz. 25
Stappenplan met folder Wet zorg en dwang blz. 26
Stappenplan bij beoordeling van wilsbekwaamheid volgens WGBO blz. 28
2
,Onderdeel A: Reflectie
Reflectiewijzer
Een situatie beschrijven
Na het eten gingen er opeens 2 belletjes af, bed 3 en gelijk er achter na bed 4. Onderweg
naar de kamer kwam mw. van bed 3 naar me toe gelopen en vertelde dat het volgens haar
niet zo goed ging met dhr. op bed 4. Ik keek om het hoekje bij dhr. van bed 4 en zag dhr. niet
aanspreekbaar, met schuim op de mond en zijn kaak gespannen. Dhr. was bekend met een
hele grauw/blauwe gelaatskleur en hierdoor gaf het nog een schokkender beeld. Ik riep mijn
begeleider die in de deuropening van de teampost stond dat er nu hulp nodig was en daarna
drukte ik op de noodbel. Ik bleef toen op de achtergrond kijken wat er allemaal gebeurde. Er
stonden een paar verpleegkundigen om dhr. heen en probeerde hem wakker te maken. Dhr.
werd ook gelijk op zijn zij gelegd, dhr. kon zo niet stikken in zijn eigen tong. Er werd gelijk
een SIT gedaan. Dhr. reageerde ook niet op een pijnprikkel en het SIT team moest worden
gebeld.
Tijdens het wachten op het SIT team kwam dhr. maar niet bij. Na aankomst hebben zij hun
taak gedaan en werd ook de arts ingeschakeld. Het SIT team las de scores af van de huidige
SIT en paste bepaalde meetinstrumenten toe om te kijken wat dhr. op dit moment
doormaakte. Had dhr. een CVA? De scores gaven aan dat hier geen sprake van was. Er was
ook een vermoeden van neurologische uitvallen. De arts assistent van de neurologie is toen
gebeld en is gelijk naar dhr. gekomen. Er bleken geen neurologische uitvallen aanwezig te
zijn. Ondertussen was de arts assistent erbij en besprak hoe en wat met het SIT team en de
arts assistent van de neurologie. De arts assistent gaf mij de opdracht om te bellen voor een
spoed ECG. Ik ben toen gelijk terug naar de teampost gelopen en het nummer opgezocht en
gebeld. Ik moest een briefje klaarmaken met patiënt gegevens zodat de ECG gemaakt kon
worden. Nadat ik dit had geregeld en de spoed ECG gemaakt was, bleek dat er geen
bijzonderheden met het hart waren.
Het duurde even voordat dhr. weer iets bij kwam en op bepaalde dingen zoals een
pijnprikkel reageerde. Er bleken dus geen afwijkende neurologische problemen te zijn en
ook geen hart afwijkende waarden. Dhr. zat in een epileptische aanval, hier was dhr. bekend
mee maar had hiervoor geen voorgeschreven medicatie. Het was al veel jaren geleden dat
dhr. voor het laatst een epileptische aanval had en had daarom ook geen huidige anti-
epileptica. Triggers voor het uitlokken van een epileptische aanval die bij deze patiënt van
toepassing geweest kunnen zijn, zijn spanningen/emoties/stress. Dhr. had een OK
ondergaan, wat ook volgens de arts assistent een trigger zou kunnen zijn. Dhr. heeft een
lange epileptische aanval doorgemaakt, dhr. kwam pas weer na een minuut of 20 bij.
Tijdens dit gebeuren bleef ik op de achtergrond en observeerde ik wat er allemaal gedaan
werd. Ik was er best van geschrokken en dit hebben we ook besproken met de andere
student en begeleider, zij waren ook geschrokken. Ik vond dit een hele interessante ervaring.
Toen dhr. bij kwam en alle controles klaar waren, kreeg ik de opdracht van de arts om om
het kwartier een SIT en EMV te doen bij dhr. Na een uur moest dit om het uur gebeuren. Ik
heb dit gedaan en er waren geen afwijkende waarden. Ik heb daarna alles gerapporteerd en
vermeld en kon het daarom ook makkelijker overdragen.
3
, Betekenis geven
Ik vond dit een hectische ervaring omdat ik niet precies wist wat er allemaal gebeurde en het
een nieuwe situatie was. Ik heb nu meer kennis in met wat ik moet doen in zo’n situatie. Ik
merkte wel dat ik een beetje dicht sloeg toen ik dhr. zag liggen. Ik had achteraf gelijk op de
noodbel moeten drukken en daarna pas de begeleider er extra bij roepen als dit nodig was,
maar zij had waarschijnlijk ook op de noodbel gereageerd. Ik denk dat ik in de volgende
gelijkwaardige situatie beter weet hoe ik moet handelen en niet meer dicht sla. Met deze
reflectie wil ik bereiken dat ik goed weet hoe ik in een volgende soortgelijke situatie moet
handelen. Ook weet ik nu meer over het ziektebeeld en wat er gelijk wordt gedaan als
iemand een epileptische aanval doormaakt.
Achteraf vroegen mijn collega's en ik ons af hoezo er dhr. geen zo nodige anti-epileptica
medicatie voorgeschreven stond. Dhr. slikte thuis ook geen anti-epileptica. Er zou dan geen
sprake meer van epilepsie moeten zijn, dit leek zo omdat dhr. hier al jaren geen last meer
van had gehad. Doordat dhr. al jaren geen last meer had gehad van epilepsie, hierdoor zijn
de medicatie afgebouwd. Ik weet niet hoe vaak dhr. hier last van heeft gehad in het
verleden. Toch was dhr. bekend met epilepsie uit het verleden en dhr. had een OK en
beleefde dus eventueel spanning/emoties/stress, de uitlokkende factoren zouden reden
kunnen zijn om uit voorzorg de anti-epileptica, zoals de midazolam spray zo nodig voor te
schrijven. Als dit voorgeschreven stond denk ik dat we eerder er van uit waren gegaan dat
het een epileptische aanval was en zou dhr. eerder uit de epileptische aanval kunnen komen.
De reden was dat dhr. al zo lang geen epileptische aanval had gehad dat het allemaal
"vervaagd" was en er eigenlijk geen sprake meer van epilepsie zou zijn bij dhr. Wij hebben
toen besloten om aan het bed voor nu en de komende nacht midazolam spray bij het bed
van dhr. te leggen, dit werd op de bedrand vastgeplakt zodat het binnen handbereik is stel
dhr. zou nog een aanval krijgen.
Onderzoeken
Ik heb zo'n gelijkwaardige situatie niet eerder meegemaakt. Wel heb ik op mijn vorige stage
ook een patiënt gehad die bekend was met epilepsie in het verleden. Het was ook al een
lange tijd geleden dat zij een epileptische aanval had gehad. Mw. had wel de medicatie zo
nodig bij de hand stel mw. zou een epileptische aanval krijgen. Er kon dan een anti-epileptica
spray gegeven worden om mw. uit de aanval te kunnen halen. Dit zou mij beter lijken
aangezien de ernst van de aanval zo verminderd zou kunnen worden. Ook al is er in de
afgelopen jaren geen epileptische aanval geweest, de kans blijft aanwezig.
Het eerste waar we over spraken na het voorval was hoezo dhr. geen anti-epileptica
gebruikte of hoezo het niet was voorgeschreven door de arts. Toen de arts namelijk
aankwam bij het voorval gaf hij ook direct door dat dhr. epilepsie had in de
voorgeschiedenis. Er had een overweging kunnen komen om de midazolam zo nodig voor te
schrijven. Er waren namelijk bepaalde factoren die een epileptische aanval zouden kunnen
uitlokken. Om hier snel op te kunnen handelen zou het voorgeschreven medicijn direct
gepakt kunnen worden en toegediend te kunnen worden om dhr. uit de aanval te halen.
Aangezien dit niet voorgeschreven stond, was het dus ook niet bij de hand.
4
Naam:
Studentnummer:
Studiegroep:
Cursusnaam: Praktijkleren 3
Docent:
Datum:
1
,Inhoudsopgave
Onderdeel A: Reflectie blz. 3
1. Een situatie beschrijven blz. 3
2. Betekenis geven blz. 4
3. Onderzoeken blz. 4
4. Alternatieven formuleren blz. 5
5. Verandering blz. 5
Onderdeel B: Ethiek blz. 6
Oriëntatie blz. 6
Analyse blz. 7
Conclusie blz. 13
Onderdeel C: Reflectie op de bijeenkomsten blz. 16
Literatuurlijst blz. 17
Bijlage blz. 18
Tweede uitgewerkt reflectieverslag blz. 18
Artikel uit Wet zorg en dwang blz. 21
Wie in aanmerking komt voor vertegenwoordiger bij wilsonbekwaamheid blz. 24
Artikel Wet zorg en dwang, dwangtoepassing en vrijheidsbeperking blz. 25
Stappenplan met folder Wet zorg en dwang blz. 26
Stappenplan bij beoordeling van wilsbekwaamheid volgens WGBO blz. 28
2
,Onderdeel A: Reflectie
Reflectiewijzer
Een situatie beschrijven
Na het eten gingen er opeens 2 belletjes af, bed 3 en gelijk er achter na bed 4. Onderweg
naar de kamer kwam mw. van bed 3 naar me toe gelopen en vertelde dat het volgens haar
niet zo goed ging met dhr. op bed 4. Ik keek om het hoekje bij dhr. van bed 4 en zag dhr. niet
aanspreekbaar, met schuim op de mond en zijn kaak gespannen. Dhr. was bekend met een
hele grauw/blauwe gelaatskleur en hierdoor gaf het nog een schokkender beeld. Ik riep mijn
begeleider die in de deuropening van de teampost stond dat er nu hulp nodig was en daarna
drukte ik op de noodbel. Ik bleef toen op de achtergrond kijken wat er allemaal gebeurde. Er
stonden een paar verpleegkundigen om dhr. heen en probeerde hem wakker te maken. Dhr.
werd ook gelijk op zijn zij gelegd, dhr. kon zo niet stikken in zijn eigen tong. Er werd gelijk
een SIT gedaan. Dhr. reageerde ook niet op een pijnprikkel en het SIT team moest worden
gebeld.
Tijdens het wachten op het SIT team kwam dhr. maar niet bij. Na aankomst hebben zij hun
taak gedaan en werd ook de arts ingeschakeld. Het SIT team las de scores af van de huidige
SIT en paste bepaalde meetinstrumenten toe om te kijken wat dhr. op dit moment
doormaakte. Had dhr. een CVA? De scores gaven aan dat hier geen sprake van was. Er was
ook een vermoeden van neurologische uitvallen. De arts assistent van de neurologie is toen
gebeld en is gelijk naar dhr. gekomen. Er bleken geen neurologische uitvallen aanwezig te
zijn. Ondertussen was de arts assistent erbij en besprak hoe en wat met het SIT team en de
arts assistent van de neurologie. De arts assistent gaf mij de opdracht om te bellen voor een
spoed ECG. Ik ben toen gelijk terug naar de teampost gelopen en het nummer opgezocht en
gebeld. Ik moest een briefje klaarmaken met patiënt gegevens zodat de ECG gemaakt kon
worden. Nadat ik dit had geregeld en de spoed ECG gemaakt was, bleek dat er geen
bijzonderheden met het hart waren.
Het duurde even voordat dhr. weer iets bij kwam en op bepaalde dingen zoals een
pijnprikkel reageerde. Er bleken dus geen afwijkende neurologische problemen te zijn en
ook geen hart afwijkende waarden. Dhr. zat in een epileptische aanval, hier was dhr. bekend
mee maar had hiervoor geen voorgeschreven medicatie. Het was al veel jaren geleden dat
dhr. voor het laatst een epileptische aanval had en had daarom ook geen huidige anti-
epileptica. Triggers voor het uitlokken van een epileptische aanval die bij deze patiënt van
toepassing geweest kunnen zijn, zijn spanningen/emoties/stress. Dhr. had een OK
ondergaan, wat ook volgens de arts assistent een trigger zou kunnen zijn. Dhr. heeft een
lange epileptische aanval doorgemaakt, dhr. kwam pas weer na een minuut of 20 bij.
Tijdens dit gebeuren bleef ik op de achtergrond en observeerde ik wat er allemaal gedaan
werd. Ik was er best van geschrokken en dit hebben we ook besproken met de andere
student en begeleider, zij waren ook geschrokken. Ik vond dit een hele interessante ervaring.
Toen dhr. bij kwam en alle controles klaar waren, kreeg ik de opdracht van de arts om om
het kwartier een SIT en EMV te doen bij dhr. Na een uur moest dit om het uur gebeuren. Ik
heb dit gedaan en er waren geen afwijkende waarden. Ik heb daarna alles gerapporteerd en
vermeld en kon het daarom ook makkelijker overdragen.
3
, Betekenis geven
Ik vond dit een hectische ervaring omdat ik niet precies wist wat er allemaal gebeurde en het
een nieuwe situatie was. Ik heb nu meer kennis in met wat ik moet doen in zo’n situatie. Ik
merkte wel dat ik een beetje dicht sloeg toen ik dhr. zag liggen. Ik had achteraf gelijk op de
noodbel moeten drukken en daarna pas de begeleider er extra bij roepen als dit nodig was,
maar zij had waarschijnlijk ook op de noodbel gereageerd. Ik denk dat ik in de volgende
gelijkwaardige situatie beter weet hoe ik moet handelen en niet meer dicht sla. Met deze
reflectie wil ik bereiken dat ik goed weet hoe ik in een volgende soortgelijke situatie moet
handelen. Ook weet ik nu meer over het ziektebeeld en wat er gelijk wordt gedaan als
iemand een epileptische aanval doormaakt.
Achteraf vroegen mijn collega's en ik ons af hoezo er dhr. geen zo nodige anti-epileptica
medicatie voorgeschreven stond. Dhr. slikte thuis ook geen anti-epileptica. Er zou dan geen
sprake meer van epilepsie moeten zijn, dit leek zo omdat dhr. hier al jaren geen last meer
van had gehad. Doordat dhr. al jaren geen last meer had gehad van epilepsie, hierdoor zijn
de medicatie afgebouwd. Ik weet niet hoe vaak dhr. hier last van heeft gehad in het
verleden. Toch was dhr. bekend met epilepsie uit het verleden en dhr. had een OK en
beleefde dus eventueel spanning/emoties/stress, de uitlokkende factoren zouden reden
kunnen zijn om uit voorzorg de anti-epileptica, zoals de midazolam spray zo nodig voor te
schrijven. Als dit voorgeschreven stond denk ik dat we eerder er van uit waren gegaan dat
het een epileptische aanval was en zou dhr. eerder uit de epileptische aanval kunnen komen.
De reden was dat dhr. al zo lang geen epileptische aanval had gehad dat het allemaal
"vervaagd" was en er eigenlijk geen sprake meer van epilepsie zou zijn bij dhr. Wij hebben
toen besloten om aan het bed voor nu en de komende nacht midazolam spray bij het bed
van dhr. te leggen, dit werd op de bedrand vastgeplakt zodat het binnen handbereik is stel
dhr. zou nog een aanval krijgen.
Onderzoeken
Ik heb zo'n gelijkwaardige situatie niet eerder meegemaakt. Wel heb ik op mijn vorige stage
ook een patiënt gehad die bekend was met epilepsie in het verleden. Het was ook al een
lange tijd geleden dat zij een epileptische aanval had gehad. Mw. had wel de medicatie zo
nodig bij de hand stel mw. zou een epileptische aanval krijgen. Er kon dan een anti-epileptica
spray gegeven worden om mw. uit de aanval te kunnen halen. Dit zou mij beter lijken
aangezien de ernst van de aanval zo verminderd zou kunnen worden. Ook al is er in de
afgelopen jaren geen epileptische aanval geweest, de kans blijft aanwezig.
Het eerste waar we over spraken na het voorval was hoezo dhr. geen anti-epileptica
gebruikte of hoezo het niet was voorgeschreven door de arts. Toen de arts namelijk
aankwam bij het voorval gaf hij ook direct door dat dhr. epilepsie had in de
voorgeschiedenis. Er had een overweging kunnen komen om de midazolam zo nodig voor te
schrijven. Er waren namelijk bepaalde factoren die een epileptische aanval zouden kunnen
uitlokken. Om hier snel op te kunnen handelen zou het voorgeschreven medicijn direct
gepakt kunnen worden en toegediend te kunnen worden om dhr. uit de aanval te halen.
Aangezien dit niet voorgeschreven stond, was het dus ook niet bij de hand.
4
