Samenvatting Wegen en
(blijven) overwegen
Intake en volgsysteem in het maatschappelijk
in het maatschappelijk werk
Naam: Fayçal Zaezai
Opleiding: Sociale Studies
Klas/groep: MWD 1D-Y3
Datum: 13-02-2012
, Hoofdstuk 1 Een systematische intakewerkwijze
Paragraaf 1.1 Wat is een intake?
Intake
Een intake is de eerste fase van de hulpverlening, waarin het probleem en
de hulpvraag van de cliënt centraal staan en waarin gekeken wordt wat er
het beste aan gedaan kan worden. Samen met de cliënt worden deze
onderzocht en die dan uitmondt in een advies of indicatie. Deze activiteiten
worden ook wel vraagverheldering en indicatiestelling genoemd.
Indicatiestelling
Indicatiestelling wordt meestal niet expliciet gebruikt, hoewel het een
belangrijke beslismoment is. Het gaat hierbij om de keuze van de hulp.
Goede indicatiestelling onderscheidt doelen en hulpvormen die leiden tot
een passend antwoord op de vraag van de cliënt.
De uiteindelijke doel van het maatschappelijk werk is om het functioneren
van de cliënt op dusdanige wijze te beïnvloeden en te ondersteunen dat de
zelfredzaamheid van de cliënt optimaal is. De focus is dus nooit alleen op
het probleem dat zich op dat moment voordoet, maar altijd in relatie tot het
functioneren van de cliënt op meerdere fronten.
Enkelvoudige problemen en meervoudige of complexe problemen
Leefgebieden kun je onderscheiden in: psychisch functioneren, lichamelijke
gezondheid, huisvesting, financiën, vrije tijd, arbeid, relaties, gezin/familie.
Hierbij kunnen problemen waarmee mensen bij het maatschappelijk werk
komen enkelvoudig zijn, maar ook meervoudig of complex.
• Enkelvoudig probleem is een relatief beperkt probleem dat zich op
meerdere leefgebieden kan voordoen. Bv verlegenheid.
• Meervoudig probleem houdt in dat er meerdere problemen
tegelijkertijd spelen. Bv conflicten op het werk en problematische
schulden, er kan dan een directe samenhang zijn, maar hoeft niet.
• Complexe problemen zijn een kluwen van problemen die met elkaar
samenhangen en zich op meerdere leefgebieden voordoen. Oorzaak
en gevolg zijn vaak niet duidelijk en het ene probleem is nog niet
opgelost of het volgende komt. Bv bij multiprobleemgezinnen.
Hoe voorkomen?
Door in de intake systematisch de cliëntsituatie te bevragen, en daarbij de
verschillende leefgebieden en het functioneren van de cliënt daarin te
‘screenen’, voorkom je dat je meervoudige en complexe problemen over het
hoofd ziet.
, Paragraaf 1.2 De intakeprocedure
De intakeprocedure bestaat uit 5 stappen. Het uitvoeren van die 5 stappen
helpt bij het verkrijgen van inzicht in de probleemsituatie en de hulpvraag
en het nemen van passende beslissingen ten aanzien van de hulpverlening.
De intake leidt uiteindelijk tot een hulpverleningsplan waarin
(tussen)doelen, methoden en/of activiteiten, frequentie en – zo mogelijk –
duur van de hulp worden vastgelegd. De 5 stappen van het intakeprocedure
worden zo snel mogelijk na elkaar uitgevoerd, maar de duur kan variëren.
De 5 stappen van het intakeprocedure
1. De aanmelding: eerste contact van cliënt met instelling via spreekuur
of telefonisch.
2. Het intakegesprek: gesprek van ongeveer een uur, uitgebreid in op de
problemen en klachten van cliënt.
3. Het gespreksverslag, de probleemanalyse en het hulpverleningsplan:
de mw’er maakt een verslag van het intakegesprek. Dit verslag
bestaat uit 3 onderdelen:
een gespreksverslag, waarin het verhaal van de cliënt genoteerd
wordt; een probleemanalyse, waarin de mw’er zijn visie op de situatie
naast die van de cliënt zet; een (voorlopige) hulpverleningsplan,
waarin doel, duur en methoden/activiteiten van de benodigde hulp
vastgelegd worden.
4. De intakebespreking: na de schrijfronde volgt er een bespreking met
collega’s en/of werkbegeleider van de instelling. Kritische bespreking
van het gehele verslag en wordt er besloten welke hulpverlener het
hulpverleningsplan gaat uitvoeren.
5. De bespreking van de analyse en het hulpverleningsplan met de
cliënt: na het intakebespreking is er het overleg over de analyse en
het hulpverleningsplan. Als cliënt hiermee akkoord gaat, start de
uitvoering van het hulpverleningsplan. Niet akkoord is het volgen van
een bijstelling en eventueel nieuw overleg met collega’s.
Paragraaf 1.3 Hoe uitgebreid moet een intake zijn?
Intake moet zo uitgebreid zijn dat de beoogde beslissing genomen kan
worden. Geen onnodige informatie, maar ook niet te weinig informatie.
Wanneer niet uitgebreid intaken?
• Als het om een zogenaamd kort contact gaat. Van een kort contact
wordt gesproken als de hulpverlening niet veel meer tijd kost dan een
uur, inclusief intake.
• Als de hulpverlening weliswaar langer gaat duren dan één gesprek,
maar de hulpvraag helder is en het een vraag om informatie,
praktisch advies of bemiddeling betreft. Vaak betreft het hier een
kortdurend traject van ongeveer 3 gesprekken.
Wanneer wel uitgebreid intaken?
(blijven) overwegen
Intake en volgsysteem in het maatschappelijk
in het maatschappelijk werk
Naam: Fayçal Zaezai
Opleiding: Sociale Studies
Klas/groep: MWD 1D-Y3
Datum: 13-02-2012
, Hoofdstuk 1 Een systematische intakewerkwijze
Paragraaf 1.1 Wat is een intake?
Intake
Een intake is de eerste fase van de hulpverlening, waarin het probleem en
de hulpvraag van de cliënt centraal staan en waarin gekeken wordt wat er
het beste aan gedaan kan worden. Samen met de cliënt worden deze
onderzocht en die dan uitmondt in een advies of indicatie. Deze activiteiten
worden ook wel vraagverheldering en indicatiestelling genoemd.
Indicatiestelling
Indicatiestelling wordt meestal niet expliciet gebruikt, hoewel het een
belangrijke beslismoment is. Het gaat hierbij om de keuze van de hulp.
Goede indicatiestelling onderscheidt doelen en hulpvormen die leiden tot
een passend antwoord op de vraag van de cliënt.
De uiteindelijke doel van het maatschappelijk werk is om het functioneren
van de cliënt op dusdanige wijze te beïnvloeden en te ondersteunen dat de
zelfredzaamheid van de cliënt optimaal is. De focus is dus nooit alleen op
het probleem dat zich op dat moment voordoet, maar altijd in relatie tot het
functioneren van de cliënt op meerdere fronten.
Enkelvoudige problemen en meervoudige of complexe problemen
Leefgebieden kun je onderscheiden in: psychisch functioneren, lichamelijke
gezondheid, huisvesting, financiën, vrije tijd, arbeid, relaties, gezin/familie.
Hierbij kunnen problemen waarmee mensen bij het maatschappelijk werk
komen enkelvoudig zijn, maar ook meervoudig of complex.
• Enkelvoudig probleem is een relatief beperkt probleem dat zich op
meerdere leefgebieden kan voordoen. Bv verlegenheid.
• Meervoudig probleem houdt in dat er meerdere problemen
tegelijkertijd spelen. Bv conflicten op het werk en problematische
schulden, er kan dan een directe samenhang zijn, maar hoeft niet.
• Complexe problemen zijn een kluwen van problemen die met elkaar
samenhangen en zich op meerdere leefgebieden voordoen. Oorzaak
en gevolg zijn vaak niet duidelijk en het ene probleem is nog niet
opgelost of het volgende komt. Bv bij multiprobleemgezinnen.
Hoe voorkomen?
Door in de intake systematisch de cliëntsituatie te bevragen, en daarbij de
verschillende leefgebieden en het functioneren van de cliënt daarin te
‘screenen’, voorkom je dat je meervoudige en complexe problemen over het
hoofd ziet.
, Paragraaf 1.2 De intakeprocedure
De intakeprocedure bestaat uit 5 stappen. Het uitvoeren van die 5 stappen
helpt bij het verkrijgen van inzicht in de probleemsituatie en de hulpvraag
en het nemen van passende beslissingen ten aanzien van de hulpverlening.
De intake leidt uiteindelijk tot een hulpverleningsplan waarin
(tussen)doelen, methoden en/of activiteiten, frequentie en – zo mogelijk –
duur van de hulp worden vastgelegd. De 5 stappen van het intakeprocedure
worden zo snel mogelijk na elkaar uitgevoerd, maar de duur kan variëren.
De 5 stappen van het intakeprocedure
1. De aanmelding: eerste contact van cliënt met instelling via spreekuur
of telefonisch.
2. Het intakegesprek: gesprek van ongeveer een uur, uitgebreid in op de
problemen en klachten van cliënt.
3. Het gespreksverslag, de probleemanalyse en het hulpverleningsplan:
de mw’er maakt een verslag van het intakegesprek. Dit verslag
bestaat uit 3 onderdelen:
een gespreksverslag, waarin het verhaal van de cliënt genoteerd
wordt; een probleemanalyse, waarin de mw’er zijn visie op de situatie
naast die van de cliënt zet; een (voorlopige) hulpverleningsplan,
waarin doel, duur en methoden/activiteiten van de benodigde hulp
vastgelegd worden.
4. De intakebespreking: na de schrijfronde volgt er een bespreking met
collega’s en/of werkbegeleider van de instelling. Kritische bespreking
van het gehele verslag en wordt er besloten welke hulpverlener het
hulpverleningsplan gaat uitvoeren.
5. De bespreking van de analyse en het hulpverleningsplan met de
cliënt: na het intakebespreking is er het overleg over de analyse en
het hulpverleningsplan. Als cliënt hiermee akkoord gaat, start de
uitvoering van het hulpverleningsplan. Niet akkoord is het volgen van
een bijstelling en eventueel nieuw overleg met collega’s.
Paragraaf 1.3 Hoe uitgebreid moet een intake zijn?
Intake moet zo uitgebreid zijn dat de beoogde beslissing genomen kan
worden. Geen onnodige informatie, maar ook niet te weinig informatie.
Wanneer niet uitgebreid intaken?
• Als het om een zogenaamd kort contact gaat. Van een kort contact
wordt gesproken als de hulpverlening niet veel meer tijd kost dan een
uur, inclusief intake.
• Als de hulpverlening weliswaar langer gaat duren dan één gesprek,
maar de hulpvraag helder is en het een vraag om informatie,
praktisch advies of bemiddeling betreft. Vaak betreft het hier een
kortdurend traject van ongeveer 3 gesprekken.
Wanneer wel uitgebreid intaken?
