PROFESSIONELE
PROFILERING
Naam: Melissa Hulzebos
Studentnummer: S1079057
Klas: PED4H
School: Windesheim
Plaats: Zwolle
Datum: 7-5-2018
Assessoren: Cilly Litamahuputty en Dia Wilbrink
0
,Inhoudsopgave
Hoofdstuk 1, Pedagogische visie............................................................................................................1
Hoofdstuk 2, Reflectief procesverslag....................................................................................................5
Literatuurlijst..........................................................................................................................................7
Hoofdstuk 3, Bijlagen..............................................................................................................................8
3.1 Pedagogisch vraagstuk..................................................................................................................8
............................................................................................................................................................8
3.2 Curriculum Vitae...........................................................................................................................9
3.3 Cijferlijst......................................................................................................................................11
3.4 Beoordelingsformulier................................................................................................................15
, Hoofdstuk 1,
Pedagogische visie
Visie op opvoeding
Ik ben van mening dat door middel van en positieve benadering het negatieve aandacht van het kind
verminderd kan worden. Het lijkt mij goed dat er gekeken wordt naar de krachten en de mogelijkheden
van het kind. Deze visie sluit aan bij het oplossingsgericht werken, waar krachten en hulpbronnen
worden ingezet voor het verwezenlijken van een gewenste toekomst (Movisie, 2017).
Ik vind dat kinderen het beste leren door zelf te ervaren. Natuurlijk zijn er grenzen die door opvoeders
gesteld moeten worden, maar kijkend naar kleine dingen zoals het prikken aan een cactus kunnen
kinderen ze het beste zelf ervaren. Dit zorgt er namelijk voor dat een kind verantwoordelijkheid neemt
voor zijn/haar eigen gedrag. Ik heb gemerkt in de ervaring die ik al heb opgedaan in de hulpverlening
dat kinderen die erg beschermd worden opgevoed op latere leeftijd losgeslagen zijn of juist helemaal
niet los kunnen komen van ouders.
De moderne wereld vind ik een belemmering als het gaat om de ontwikkeling van de fantasiewereld
en de creativiteit van de kinderen. Kinderen van een jaar of drie weten tegenwoordig beter met een
telefoon of een iPad om te gaan dan volwassenen, dit vind ik jammer. Ik begrijp wel dat het voor
ouders/ opvoeders een stukje rust kan geven, maar ik ben van mening dat dit ook op een andere
manier kan. Bijvoorbeeld door te gaan buiten spelen in de natuur.
Pedagogische visie
In de begeleiding met cliënten vind ik het belangrijk om naar de cliënten zelf te kijken. Ik werk niet
volgens één methodiek of één model. Mijn begeleiding sluit ik aan bij de cliënten en kijk daarbij vooral
waar de interesses liggen van de cliënten. Daarnaast probeer ik om de cliënten deels de regie te
geven. Dit doe ik omdat vooral kinderen en pubers hier baat bij hebben en dit een mooie oefening is
naar hun zelfstandigheid.
Tijdens mijn begeleidingsmomenten werk ik graag systeemgericht. Dit houd voor mij als pedagoog in
dat ik niet alleen luister naar de verhalen van het kind (de cliënt) maar ook naar de verhalen van
ouders vraag. Ik ben van mening dat de mensen om een cliënt heen kunnen bijdragen aan het
ontstaan van problemen, maar ook aan een oplossing daarvan. Wat ik zie in begeleidingsmomenten is
dat problemen regelmatig met en door elkaar in stand worden gehouden.
Zelf ben ik van mening dat wanneer je een goede relatie hebt met je cliënt je meer kunt bereiken. Dit
blijkt ook uit onderzoek. Een goede relatie tussen de cliënt en de professional blijk cruciaal te zijn,
hierdoor zie je niet alleen problemen maar ook de menselijke kant van de cliënt (zorg en welzijn,
2018). Openheid vind ik belangrijk tijdens de begeleidingsmomenten. Mijn ervaring is dat wanneer je
je open opstelt (tot een bepaalde grens) je sneller een band krijgt met de cliënten en op deze manier
meer kunt bereiken. Door zelf ook open te zijn tot een bepaalde hoogte, plaats ik mijzelf niet boven de
cliënt. Samen met de cliënt ga ik op zoek naar oplossingen, dit doe ik door een niet-wetende houding
aan te nemen. Ik denk namelijk dat je nooit uitgeleerd bent en dit ook aan de cliënt mag laten zien. Je
hoeft niet altijd alles te weten. Oplossingsgericht werken is een manier van denken en praten met
kinderen die je helpt om een goede relatie met kinderen tot stand te brengen. Het vergt een andere
houding, we zijn namelijk geneigd om het kind te vertellen of uit te leggen wat hij moet doen en hoe hij
zich moet gedragen en dit is bij oplossingsgericht werken niet de bedoeling. In plaats van langdurig
zoeken naar wat fout gaat, een corrigerend gesprek voeren en bij de ouders klachten over het kind
uiten, gaan we zoeken naar wat een kind wel kan, en wat hij nog kan leren zodat het over een tijdje
nog beter gaat (Wolters, 2014).
Kijkend naar wat ik de belangrijkste aspecten vind tijdens de begeleidingsmomenten met cliënten, sluit
ik aan bij de humanistische psychologie. In de humanistische psychologie staat onder andere
subjectiviteit centraal. De eigen ervaringen van een persoon, zijn individuele belevingen en gedachten
vormen het uitgangspunten bij het begrijpen van het gedrag. Ook wordt in de humanistische
psychologie de ontwikkeling van een persoon benadrukt. Dit is niet alleen beperkt in de kinderjaren
maar is levenslang. De mens is altijd in ontwikkeling en op zoek naar het goede. Wat volgens de
humanistische psychologie belangrijk is in de hulpverlening is het uitgangspunt zelf verantwoordelijk
zijn voor hun leven. De hulverlener moet niet op de voorgrond staan of vooraf van theoretische
verklaringen uit moet gaan. Er moet vooral geluisterd worden naar het verhaal van de cliënt. Het doel
van de humanistische psychologie is niet het voorspellen en controleren van gedrag, maar de persoon
bevrijden van eventuele belemmeringen (Rigter, 2010).
1
PROFILERING
Naam: Melissa Hulzebos
Studentnummer: S1079057
Klas: PED4H
School: Windesheim
Plaats: Zwolle
Datum: 7-5-2018
Assessoren: Cilly Litamahuputty en Dia Wilbrink
0
,Inhoudsopgave
Hoofdstuk 1, Pedagogische visie............................................................................................................1
Hoofdstuk 2, Reflectief procesverslag....................................................................................................5
Literatuurlijst..........................................................................................................................................7
Hoofdstuk 3, Bijlagen..............................................................................................................................8
3.1 Pedagogisch vraagstuk..................................................................................................................8
............................................................................................................................................................8
3.2 Curriculum Vitae...........................................................................................................................9
3.3 Cijferlijst......................................................................................................................................11
3.4 Beoordelingsformulier................................................................................................................15
, Hoofdstuk 1,
Pedagogische visie
Visie op opvoeding
Ik ben van mening dat door middel van en positieve benadering het negatieve aandacht van het kind
verminderd kan worden. Het lijkt mij goed dat er gekeken wordt naar de krachten en de mogelijkheden
van het kind. Deze visie sluit aan bij het oplossingsgericht werken, waar krachten en hulpbronnen
worden ingezet voor het verwezenlijken van een gewenste toekomst (Movisie, 2017).
Ik vind dat kinderen het beste leren door zelf te ervaren. Natuurlijk zijn er grenzen die door opvoeders
gesteld moeten worden, maar kijkend naar kleine dingen zoals het prikken aan een cactus kunnen
kinderen ze het beste zelf ervaren. Dit zorgt er namelijk voor dat een kind verantwoordelijkheid neemt
voor zijn/haar eigen gedrag. Ik heb gemerkt in de ervaring die ik al heb opgedaan in de hulpverlening
dat kinderen die erg beschermd worden opgevoed op latere leeftijd losgeslagen zijn of juist helemaal
niet los kunnen komen van ouders.
De moderne wereld vind ik een belemmering als het gaat om de ontwikkeling van de fantasiewereld
en de creativiteit van de kinderen. Kinderen van een jaar of drie weten tegenwoordig beter met een
telefoon of een iPad om te gaan dan volwassenen, dit vind ik jammer. Ik begrijp wel dat het voor
ouders/ opvoeders een stukje rust kan geven, maar ik ben van mening dat dit ook op een andere
manier kan. Bijvoorbeeld door te gaan buiten spelen in de natuur.
Pedagogische visie
In de begeleiding met cliënten vind ik het belangrijk om naar de cliënten zelf te kijken. Ik werk niet
volgens één methodiek of één model. Mijn begeleiding sluit ik aan bij de cliënten en kijk daarbij vooral
waar de interesses liggen van de cliënten. Daarnaast probeer ik om de cliënten deels de regie te
geven. Dit doe ik omdat vooral kinderen en pubers hier baat bij hebben en dit een mooie oefening is
naar hun zelfstandigheid.
Tijdens mijn begeleidingsmomenten werk ik graag systeemgericht. Dit houd voor mij als pedagoog in
dat ik niet alleen luister naar de verhalen van het kind (de cliënt) maar ook naar de verhalen van
ouders vraag. Ik ben van mening dat de mensen om een cliënt heen kunnen bijdragen aan het
ontstaan van problemen, maar ook aan een oplossing daarvan. Wat ik zie in begeleidingsmomenten is
dat problemen regelmatig met en door elkaar in stand worden gehouden.
Zelf ben ik van mening dat wanneer je een goede relatie hebt met je cliënt je meer kunt bereiken. Dit
blijkt ook uit onderzoek. Een goede relatie tussen de cliënt en de professional blijk cruciaal te zijn,
hierdoor zie je niet alleen problemen maar ook de menselijke kant van de cliënt (zorg en welzijn,
2018). Openheid vind ik belangrijk tijdens de begeleidingsmomenten. Mijn ervaring is dat wanneer je
je open opstelt (tot een bepaalde grens) je sneller een band krijgt met de cliënten en op deze manier
meer kunt bereiken. Door zelf ook open te zijn tot een bepaalde hoogte, plaats ik mijzelf niet boven de
cliënt. Samen met de cliënt ga ik op zoek naar oplossingen, dit doe ik door een niet-wetende houding
aan te nemen. Ik denk namelijk dat je nooit uitgeleerd bent en dit ook aan de cliënt mag laten zien. Je
hoeft niet altijd alles te weten. Oplossingsgericht werken is een manier van denken en praten met
kinderen die je helpt om een goede relatie met kinderen tot stand te brengen. Het vergt een andere
houding, we zijn namelijk geneigd om het kind te vertellen of uit te leggen wat hij moet doen en hoe hij
zich moet gedragen en dit is bij oplossingsgericht werken niet de bedoeling. In plaats van langdurig
zoeken naar wat fout gaat, een corrigerend gesprek voeren en bij de ouders klachten over het kind
uiten, gaan we zoeken naar wat een kind wel kan, en wat hij nog kan leren zodat het over een tijdje
nog beter gaat (Wolters, 2014).
Kijkend naar wat ik de belangrijkste aspecten vind tijdens de begeleidingsmomenten met cliënten, sluit
ik aan bij de humanistische psychologie. In de humanistische psychologie staat onder andere
subjectiviteit centraal. De eigen ervaringen van een persoon, zijn individuele belevingen en gedachten
vormen het uitgangspunten bij het begrijpen van het gedrag. Ook wordt in de humanistische
psychologie de ontwikkeling van een persoon benadrukt. Dit is niet alleen beperkt in de kinderjaren
maar is levenslang. De mens is altijd in ontwikkeling en op zoek naar het goede. Wat volgens de
humanistische psychologie belangrijk is in de hulpverlening is het uitgangspunt zelf verantwoordelijk
zijn voor hun leven. De hulverlener moet niet op de voorgrond staan of vooraf van theoretische
verklaringen uit moet gaan. Er moet vooral geluisterd worden naar het verhaal van de cliënt. Het doel
van de humanistische psychologie is niet het voorspellen en controleren van gedrag, maar de persoon
bevrijden van eventuele belemmeringen (Rigter, 2010).
1
