Eenzijdige solidariteit
Het coronavirus grijpt al een tijdje om zich heen. Hoe velen in het begin van 2020 dachten dat het
coronavirus ons land wel over zou slaan, heeft het virus ons land nu ook zwaar te pakken genomen.
Duizenden mensen zijn overleden aan het virus en men moet nu vaak een groot gedeelte van zijn
leven inleveren om de door de overheid ingevoerde maatregelen op te volgen. Iedereen is het
thuiszitten langzamerhand wel zat. Solidariteitsmoeheid is een begrip dat nu regelmatig optreedt.
We willen het liefst terug naar de tijd waarin alles nog mogelijk was, maar het zal nog even duren
voordat dat vooruitzicht gerealiseerd wordt. Het wordt voor iedereen steeds lastiger om zich te
houden aan alle maatregelen, want het leven met al deze maatregelen is niet ideaal. We missen
bijvoorbeeld het maken van uitstapjes en reizen en het zien van onze familie en vrienden Het is
duidelijk dat de coronacrisis veel nadelige gevolgen met zich meebrengt. Er is een discussie ontstaan
over welke generatie het meest gedupeerd is door het coronavirus. Men spreekt nu van een
generatieconflict. Jongeren worden zwaarder getroffen tijdens de coronacrisis.
Als eerste heeft de coronacrisis een grote stijging van depressiviteit onder jongeren met zich
meegebracht. Uit cijfers van een onderzoek van EenVandaag blijkt dat onder leden van het
Opiniepanel van 18 tot 35 jaar, ruim 74 procent last heeft gehad van mentale klachten. Dit
percentage ligt ruim boven het percentage van de 65-plussers. Onder hen geeft 48 procent aan dat
ze mentaal zijn getroffen in de periode van het coronavirus.
Jongeren hebben in de coronacrisis een groot gedeelte van hun leven in moeten leveren in ruil voor
solidariteit. Zo kunnen ze nu niet meer fysiek naar school, mogen veel sporten niet meer worden
uitgeoefend en moeten sociale contacten worden ingeperkt. Dit allemaal terwijl jongeren nu in de
bloei van hun leven zijn. Het ontbreken van structuur in het leven van de jongeren en de
onzekerheid over de toekomst zijn dan vaak ook de oorzaken van de mentale klachten.
Daarnaast zijn jongeren verantwoordelijk voor het opvangen van de economische klap van de
coronacrisis. De omstandigheden van het coronavirus hebben een grote impact op onze economie.
De pandemie heeft een wereldwijde crisis veroorzaakt. In juli 2020 meldt het Centraal Bureau voor
de statistiek dat de staatschuld in Nederland is opgelopen tot 37 miljard euro. Tot hoever deze
schuld nog zal oplopen is onduidelijk, maar de rekening van deze enorme schuld zal later hoe dan
ook worden gepresenteerd aan de jongeren.
Ook zijn veel jongeren werkloos geworden in de coronacrisis. Velen van hen hebben een flexibel
contract en worden niet doorbetaald nu veel werk stilligt. Hierdoor verliezen jongeren hun inkomen
en loopt hun studieschuld op. Bovendien is de woningmarkt historisch krap. Als gevolg zijn de
woningprijzen enorm hoog. Ook zijn banken nu voorzichtiger met het verstrekken van hypotheken.
Derhalve is het nu voor jongeren erg lastig om een geschikte woning te vinden.
Bovendien lopen jongeren in deze tijd een leerachterstand op. Online onderwijs vergt veel
zelfredzaamheid van de leerling. Veel leerlingen laten huiswerk links liggen, omdat ze niet
beschikken over deze benodigde zelfredzaamheid. Ook is het voor veel leerlingen erg lastig om thuis
de hele dag geconcentreerd achter een beeldscherm te zitten. Voor docenten is het lastiger om het
werk van leerlingen te monitoren. Sommige leerlingen zien dit dan ook als de kans om bijvoorbeeld
een opdracht niet te doen. Hierdoor missen veel leerlingen een groot gedeelte van de kennis die
opgedaan zou moeten worden tijdens de lessen. Daarnaast maakt afstandsonderwijs het moeilijker
om verschillende leermethoden toe te passen. Discussies voeren, uitleg geven aan medeleerlingen
en presenteren, het wordt nu bijna niet meer gedaan, terwijl deze methoden erg belangrijk zijn in
het leerproces.
Het coronavirus grijpt al een tijdje om zich heen. Hoe velen in het begin van 2020 dachten dat het
coronavirus ons land wel over zou slaan, heeft het virus ons land nu ook zwaar te pakken genomen.
Duizenden mensen zijn overleden aan het virus en men moet nu vaak een groot gedeelte van zijn
leven inleveren om de door de overheid ingevoerde maatregelen op te volgen. Iedereen is het
thuiszitten langzamerhand wel zat. Solidariteitsmoeheid is een begrip dat nu regelmatig optreedt.
We willen het liefst terug naar de tijd waarin alles nog mogelijk was, maar het zal nog even duren
voordat dat vooruitzicht gerealiseerd wordt. Het wordt voor iedereen steeds lastiger om zich te
houden aan alle maatregelen, want het leven met al deze maatregelen is niet ideaal. We missen
bijvoorbeeld het maken van uitstapjes en reizen en het zien van onze familie en vrienden Het is
duidelijk dat de coronacrisis veel nadelige gevolgen met zich meebrengt. Er is een discussie ontstaan
over welke generatie het meest gedupeerd is door het coronavirus. Men spreekt nu van een
generatieconflict. Jongeren worden zwaarder getroffen tijdens de coronacrisis.
Als eerste heeft de coronacrisis een grote stijging van depressiviteit onder jongeren met zich
meegebracht. Uit cijfers van een onderzoek van EenVandaag blijkt dat onder leden van het
Opiniepanel van 18 tot 35 jaar, ruim 74 procent last heeft gehad van mentale klachten. Dit
percentage ligt ruim boven het percentage van de 65-plussers. Onder hen geeft 48 procent aan dat
ze mentaal zijn getroffen in de periode van het coronavirus.
Jongeren hebben in de coronacrisis een groot gedeelte van hun leven in moeten leveren in ruil voor
solidariteit. Zo kunnen ze nu niet meer fysiek naar school, mogen veel sporten niet meer worden
uitgeoefend en moeten sociale contacten worden ingeperkt. Dit allemaal terwijl jongeren nu in de
bloei van hun leven zijn. Het ontbreken van structuur in het leven van de jongeren en de
onzekerheid over de toekomst zijn dan vaak ook de oorzaken van de mentale klachten.
Daarnaast zijn jongeren verantwoordelijk voor het opvangen van de economische klap van de
coronacrisis. De omstandigheden van het coronavirus hebben een grote impact op onze economie.
De pandemie heeft een wereldwijde crisis veroorzaakt. In juli 2020 meldt het Centraal Bureau voor
de statistiek dat de staatschuld in Nederland is opgelopen tot 37 miljard euro. Tot hoever deze
schuld nog zal oplopen is onduidelijk, maar de rekening van deze enorme schuld zal later hoe dan
ook worden gepresenteerd aan de jongeren.
Ook zijn veel jongeren werkloos geworden in de coronacrisis. Velen van hen hebben een flexibel
contract en worden niet doorbetaald nu veel werk stilligt. Hierdoor verliezen jongeren hun inkomen
en loopt hun studieschuld op. Bovendien is de woningmarkt historisch krap. Als gevolg zijn de
woningprijzen enorm hoog. Ook zijn banken nu voorzichtiger met het verstrekken van hypotheken.
Derhalve is het nu voor jongeren erg lastig om een geschikte woning te vinden.
Bovendien lopen jongeren in deze tijd een leerachterstand op. Online onderwijs vergt veel
zelfredzaamheid van de leerling. Veel leerlingen laten huiswerk links liggen, omdat ze niet
beschikken over deze benodigde zelfredzaamheid. Ook is het voor veel leerlingen erg lastig om thuis
de hele dag geconcentreerd achter een beeldscherm te zitten. Voor docenten is het lastiger om het
werk van leerlingen te monitoren. Sommige leerlingen zien dit dan ook als de kans om bijvoorbeeld
een opdracht niet te doen. Hierdoor missen veel leerlingen een groot gedeelte van de kennis die
opgedaan zou moeten worden tijdens de lessen. Daarnaast maakt afstandsonderwijs het moeilijker
om verschillende leermethoden toe te passen. Discussies voeren, uitleg geven aan medeleerlingen
en presenteren, het wordt nu bijna niet meer gedaan, terwijl deze methoden erg belangrijk zijn in
het leerproces.
