MRI – samenvatting P4
Anatomie abdomen
Darmen
Omentum Vetschort, hieronder liggen de organen. Zorgt voor de doorbloeding.
Duodenum Eerste deel dunne darm naast de pancreas.
Iliem Tweede deel dunne darm.
Jejunum Derde deel dunne darm
Coecum Blinde darm (onder colon ascendens) bij de appendix.
Colon Ascendens Stijgende dikke darm, loopt van dorsaal naar ventraal.
Colon Transverum Dikke darm van rechts in de patiënt naar links in de patiënt.
Colon Descendens Dikke darm die weer omlaag gaat en weer naar dorsaal verloopt.
Colon Sigmoideum Kartelvormige, S-vormige, deel van de dikke darm vóór de endeldarm
Rectum Endeldarm
Anale kanaal Kanaal voor de ontlasting.
Maag
Cardia Aansluiting met de oesophagus
Fundus Bovenste deel van de maag, boven de aansluiting met oesophagus
Corpus Lichaamsdeel tot de knik onderin
Pylorisch antrum Onderste deel van de maag, onderste knik
Pylorisch kanaal Bovenste deel van de knik alvorens het duodenum wordt.
Pylorus De knik onderin de maag. De sluitspier.
Nieren en urinewegen
Ren Nier, ligt erg dorsaal achter de darmen.
Ureter Urineweg/leider. Bestaat uit spiertjes, daarom zie je hem niet helemaal op de MRI. Hij
beweegt namelijk om de urine naar de blaas te krijgen. Ze komen de blaas heel erg
dorsaal en heel erg caudaal in. De blaas vult dus van onder.
Nierbekken Waar de bloedvaten zitten en de urine de nier verlaat. Binnenkant van de boonvormige
nier.
Cortex Buitenkant van de nier, het stuk lichaam tegen de wand.
Medulla renis Binnendeel van de nieren, bestaat uit de pyramides renalis.
Pyremides renalis Dit zijn piramide vormige sectoren in de nier die het bloed ontvangen en de zout en
water spiegel goed houden. Filteren het bloed en produceren urine.
Pelvis renalis De nierbekken. Het deel waar dus de bloedvaten zitten en de ureter.
(Pyelium)
Bijnieren Zijn een soort hoedjes op de boonvormige nieren. Bijna niet van vet te onderscheiden.
Blaas Ligt juist erg ventraal in de buik, direct achter os pubis.
Urethra Plasbuis. Kort bij vrouwen, lang bij mannen.
Hoefijzernier Anatomische variant. De nieren lopen onderin aan elkaar door waardoor een
hoefijzervorm te herkennen is. Of een U.
Pathologie
Nieren
Stenose/obstructie Leidt ertoe dat de ureter verwijdt. Duurt dit lang dan kan het zorgen voor stuwing van
de nierbekken en uiteindelijk atrofie van de nieren.
Cysten Ronde afgrensbare structuren. Vaak wit als vocht ook wit is in beeld.
Overig
HCC HepatoCellulair Carcinoom
Urticaria Netelroos, is een bekende bijwerking van CT-contrast. Meestal niet ernstig, maar kan
dikke plakkaten op de huid vormen die ernstig jeuken.
NSF Nefrosystemische fibrose
, Theorie
Beeldkwaliteit
CNR Contrast-Noise-Ratio. Verschil in SNR tussen twee beeldelementen/pixels.
Artefact Beeldelement dat je niet verwacht te zien. Oorzaak: hardware, software, patiënt.
Contrastmiddel
Doel Het doel van contrastmiddel is om het contrast in het beeld te verhogen door de CNR
contrastmiddel tussen weefsels te verhogen/verlagen. Daardoor is er een betere visualisatie/detectie van
pathologie, bijvoorbeeld door karakterisatie van afwijkingen middels
aankleuringspatroon. Wordt ook gebruikt om vaten af te beelden met MRA.
Contrast Parameters die het contrast beïnvloeden en die je zelf in kunt stellen:
parameters - TR
- TE
- TI
- Fliphoek
Parameters die je niet in kunt stellen en afhankelijk zijn van het weefsel:
- T1-relaxatie
- T2-relaxatie
- Proton Dichtheid
Contrastmiddel Heeft invloed op het lokale magnetische veld en daardoor op de T1-relaxatie en T2-
(C) relaxatie van de weefsels. Contrastmiddelen worden voornamelijk gebruikt voor T1-
gewogen beelden. Desondanks zijn er wel contrastmiddelen voor T2-wegingen.
Werking:
- T1-contrastmiddel: verkort de T1-relaxatietijd; positief contrastmiddel; signaal gaat
omhoog.
- T2-contrastmiddel: verkort de T2-relaxatietijd; negatief contrastmiddel; signaal gaat
omlaag.
Voor T1-contrast wordt Gadolinium gebruikt, deze is paramagnetisch.
Voor T2-contrast wordt iron-oxide (SPIO) gebruikt, dit is super-paramagnetisch.
Paramagnetisch Is een stof die in een extern magnetisch veld zelf gemagnetiseerd raakt en dus invloed
heeft op het plaatselijke magneetveld waar de stof wordt opgenomen.
Gadolinium Wordt gebruikt voor T1-gewogen beelden. Wordt gebonden aan DTPA of DOTA en is een
zeer groot molecuul. Normaal is in water de T1-relaxatie en T2-relaxatie zeer traag, na RF
puls is er weinig energieafgifte aan de omgeving, maar door toevoegen van de grote
moleculen van gadolinium gaat de relaxatie sneller.
T1-relaxatie gaat sneller, Mz komt sneller terug dus is er een hoger signaal.
T2-effect is verwaarloosbaar.
Rood is met Gadolinium, Blauw is zonder.
SPIO Super-paramagnetisch iron-oxide. Zorgt voor verstoring van homogeniteit in plaatselijk
magneetveld. Daardoor snellere T2-relaxatie door defasering.
T2-relaxatie is sneller, Mz neemt sneller af, dus signaal neemt ook af.
(Wordt nauwelijks gebruikt.)
Anatomie abdomen
Darmen
Omentum Vetschort, hieronder liggen de organen. Zorgt voor de doorbloeding.
Duodenum Eerste deel dunne darm naast de pancreas.
Iliem Tweede deel dunne darm.
Jejunum Derde deel dunne darm
Coecum Blinde darm (onder colon ascendens) bij de appendix.
Colon Ascendens Stijgende dikke darm, loopt van dorsaal naar ventraal.
Colon Transverum Dikke darm van rechts in de patiënt naar links in de patiënt.
Colon Descendens Dikke darm die weer omlaag gaat en weer naar dorsaal verloopt.
Colon Sigmoideum Kartelvormige, S-vormige, deel van de dikke darm vóór de endeldarm
Rectum Endeldarm
Anale kanaal Kanaal voor de ontlasting.
Maag
Cardia Aansluiting met de oesophagus
Fundus Bovenste deel van de maag, boven de aansluiting met oesophagus
Corpus Lichaamsdeel tot de knik onderin
Pylorisch antrum Onderste deel van de maag, onderste knik
Pylorisch kanaal Bovenste deel van de knik alvorens het duodenum wordt.
Pylorus De knik onderin de maag. De sluitspier.
Nieren en urinewegen
Ren Nier, ligt erg dorsaal achter de darmen.
Ureter Urineweg/leider. Bestaat uit spiertjes, daarom zie je hem niet helemaal op de MRI. Hij
beweegt namelijk om de urine naar de blaas te krijgen. Ze komen de blaas heel erg
dorsaal en heel erg caudaal in. De blaas vult dus van onder.
Nierbekken Waar de bloedvaten zitten en de urine de nier verlaat. Binnenkant van de boonvormige
nier.
Cortex Buitenkant van de nier, het stuk lichaam tegen de wand.
Medulla renis Binnendeel van de nieren, bestaat uit de pyramides renalis.
Pyremides renalis Dit zijn piramide vormige sectoren in de nier die het bloed ontvangen en de zout en
water spiegel goed houden. Filteren het bloed en produceren urine.
Pelvis renalis De nierbekken. Het deel waar dus de bloedvaten zitten en de ureter.
(Pyelium)
Bijnieren Zijn een soort hoedjes op de boonvormige nieren. Bijna niet van vet te onderscheiden.
Blaas Ligt juist erg ventraal in de buik, direct achter os pubis.
Urethra Plasbuis. Kort bij vrouwen, lang bij mannen.
Hoefijzernier Anatomische variant. De nieren lopen onderin aan elkaar door waardoor een
hoefijzervorm te herkennen is. Of een U.
Pathologie
Nieren
Stenose/obstructie Leidt ertoe dat de ureter verwijdt. Duurt dit lang dan kan het zorgen voor stuwing van
de nierbekken en uiteindelijk atrofie van de nieren.
Cysten Ronde afgrensbare structuren. Vaak wit als vocht ook wit is in beeld.
Overig
HCC HepatoCellulair Carcinoom
Urticaria Netelroos, is een bekende bijwerking van CT-contrast. Meestal niet ernstig, maar kan
dikke plakkaten op de huid vormen die ernstig jeuken.
NSF Nefrosystemische fibrose
, Theorie
Beeldkwaliteit
CNR Contrast-Noise-Ratio. Verschil in SNR tussen twee beeldelementen/pixels.
Artefact Beeldelement dat je niet verwacht te zien. Oorzaak: hardware, software, patiënt.
Contrastmiddel
Doel Het doel van contrastmiddel is om het contrast in het beeld te verhogen door de CNR
contrastmiddel tussen weefsels te verhogen/verlagen. Daardoor is er een betere visualisatie/detectie van
pathologie, bijvoorbeeld door karakterisatie van afwijkingen middels
aankleuringspatroon. Wordt ook gebruikt om vaten af te beelden met MRA.
Contrast Parameters die het contrast beïnvloeden en die je zelf in kunt stellen:
parameters - TR
- TE
- TI
- Fliphoek
Parameters die je niet in kunt stellen en afhankelijk zijn van het weefsel:
- T1-relaxatie
- T2-relaxatie
- Proton Dichtheid
Contrastmiddel Heeft invloed op het lokale magnetische veld en daardoor op de T1-relaxatie en T2-
(C) relaxatie van de weefsels. Contrastmiddelen worden voornamelijk gebruikt voor T1-
gewogen beelden. Desondanks zijn er wel contrastmiddelen voor T2-wegingen.
Werking:
- T1-contrastmiddel: verkort de T1-relaxatietijd; positief contrastmiddel; signaal gaat
omhoog.
- T2-contrastmiddel: verkort de T2-relaxatietijd; negatief contrastmiddel; signaal gaat
omlaag.
Voor T1-contrast wordt Gadolinium gebruikt, deze is paramagnetisch.
Voor T2-contrast wordt iron-oxide (SPIO) gebruikt, dit is super-paramagnetisch.
Paramagnetisch Is een stof die in een extern magnetisch veld zelf gemagnetiseerd raakt en dus invloed
heeft op het plaatselijke magneetveld waar de stof wordt opgenomen.
Gadolinium Wordt gebruikt voor T1-gewogen beelden. Wordt gebonden aan DTPA of DOTA en is een
zeer groot molecuul. Normaal is in water de T1-relaxatie en T2-relaxatie zeer traag, na RF
puls is er weinig energieafgifte aan de omgeving, maar door toevoegen van de grote
moleculen van gadolinium gaat de relaxatie sneller.
T1-relaxatie gaat sneller, Mz komt sneller terug dus is er een hoger signaal.
T2-effect is verwaarloosbaar.
Rood is met Gadolinium, Blauw is zonder.
SPIO Super-paramagnetisch iron-oxide. Zorgt voor verstoring van homogeniteit in plaatselijk
magneetveld. Daardoor snellere T2-relaxatie door defasering.
T2-relaxatie is sneller, Mz neemt sneller af, dus signaal neemt ook af.
(Wordt nauwelijks gebruikt.)
