JURIDISCHE VAARDIGHEDEN I (module 2)
Deel 1. Algemeen
1) Waarom juridische verwijzingen?
Er zijn meerdere methoden van verwijzing, meestal per vakgebied (bijv. APA voor sociale
wetenschappen, V&A voor rechtsbronnen,…)
Het correct citeren en verwijzen naar juridische bronnen is van cruciaal belang om
juridische argumentatie te ondersteunen en om plagiaat te voorkomen.
Door gebruik van de V&A, ben je in staat om je werk te voorzien van de correcte
juridische bronvermelding, wat bijdraagt aan de consistentie, nauwkeurigheid en
geloofwaardigheid van je onderzoek.
Verwijzingstools (online of software) zijn handig maar let op: je moet het zelf kunnen
a.d.h.v. de V&A!
Pas bij gebruik van AI ook op voor het risico op “gefabriceerde bronnen”: verkeerde
informatie in de bronvermelding, tijdschriften die niet bestaan, artikels die nooit
geschreven zijn, … Dit komt neer op fraude / plagiaat.
2) Verwijzingsregels
Algemene regels
A. Verwijzen binnen de tekst
B. Herhalen van verwijzingen
C. Standpunten binnen referenties en voetnoten
D. Volgorde van rechtsbronnen in de bibliografie
E. Interpunctie
F. Verwijzingen naar verschillende versies van rechtsleer
G. Auteursnamen
H. Paginanummers en randnummers (gedrukte en onlinebronnen)
I. Anderstalige wetgeving, rechtspraak en rechtsleer
J. DOI’s en URL’s
1
, A) verwijzingen binnen de tekst (p. 7)
Verwijzingen binnen de tekst naar eerdere (supra) of volgende (infra) passages worden
respectievelijk aangeduid door supra en infra, gevolgd door pagina, randnummer of
voetnoot.
Voorbeeld
• Supra 25, 1. (= pagina)
• Infra 22, nr. 18. (= randnummer)
• Supra 84, vn. 22. (= voetnoot)
Woorden in een andere taal dan het Nederlands worden altijd cursief geschreven: bv.
supra, infra, opere citato of o.c. (‘in het aangehaalde werk’), loco citato of l.c. (‘op de
aangehaalde plaats’), ibidem of ibid. (‘op dezelfde plaats’)
B) Herhalen van verwijzingen (p. 7)
Verwijzingen worden in principe volledig opnieuw opgenomen behalve:
à In onmiddellijk op elkaar volgende voetnoten = ibid.
à Niet onmiddellijk op elkaar volgend (te vermijden) = ibid., 228.
à Volledige verwijzing te lang? Dan kan je in de eerste verwijzing aangeven hoe je
erna verkort zal citeren
= STIJNS S. en VANDERSCHOT K., Contractuele clausules rond de (niet-)
uitvoering en de beëindiging van contracten, Intersentia, 2006 (hierna: STIJNS S.,
Clausules).
C) Standpunten binnen referenties en voetnoten (p. 7)
• Je schrijft hetzelfde als wat de bron inhoudt (“citeren”)? Verwijs naar die bron
zonder verdere aanduiding.
• Je verwijst naar een bron die punten behandelt die je wel aanhaalt maar niet zelf
uitwerkt? Gebruik ‘zie’.
• Je verwijst naar een bron die hetzelfde probleem behandelt als jezelf, maar dan in
ruimere zin of met nuanceringen? Gebruik ‘zie ook’.
• Je verwijst naar een bron die hetzelfde probleem anders, maar niet in strijd met je
eigen standpunt behandelt? Gebruik ‘vgl.’ (‘vergelijk’).
• Je verwijst naar een bron die een standpunt verdedigt of toepast dat in strijd is
met je eigen standpunt? Gebruikt ‘contra’ (cursief).
2
Deel 1. Algemeen
1) Waarom juridische verwijzingen?
Er zijn meerdere methoden van verwijzing, meestal per vakgebied (bijv. APA voor sociale
wetenschappen, V&A voor rechtsbronnen,…)
Het correct citeren en verwijzen naar juridische bronnen is van cruciaal belang om
juridische argumentatie te ondersteunen en om plagiaat te voorkomen.
Door gebruik van de V&A, ben je in staat om je werk te voorzien van de correcte
juridische bronvermelding, wat bijdraagt aan de consistentie, nauwkeurigheid en
geloofwaardigheid van je onderzoek.
Verwijzingstools (online of software) zijn handig maar let op: je moet het zelf kunnen
a.d.h.v. de V&A!
Pas bij gebruik van AI ook op voor het risico op “gefabriceerde bronnen”: verkeerde
informatie in de bronvermelding, tijdschriften die niet bestaan, artikels die nooit
geschreven zijn, … Dit komt neer op fraude / plagiaat.
2) Verwijzingsregels
Algemene regels
A. Verwijzen binnen de tekst
B. Herhalen van verwijzingen
C. Standpunten binnen referenties en voetnoten
D. Volgorde van rechtsbronnen in de bibliografie
E. Interpunctie
F. Verwijzingen naar verschillende versies van rechtsleer
G. Auteursnamen
H. Paginanummers en randnummers (gedrukte en onlinebronnen)
I. Anderstalige wetgeving, rechtspraak en rechtsleer
J. DOI’s en URL’s
1
, A) verwijzingen binnen de tekst (p. 7)
Verwijzingen binnen de tekst naar eerdere (supra) of volgende (infra) passages worden
respectievelijk aangeduid door supra en infra, gevolgd door pagina, randnummer of
voetnoot.
Voorbeeld
• Supra 25, 1. (= pagina)
• Infra 22, nr. 18. (= randnummer)
• Supra 84, vn. 22. (= voetnoot)
Woorden in een andere taal dan het Nederlands worden altijd cursief geschreven: bv.
supra, infra, opere citato of o.c. (‘in het aangehaalde werk’), loco citato of l.c. (‘op de
aangehaalde plaats’), ibidem of ibid. (‘op dezelfde plaats’)
B) Herhalen van verwijzingen (p. 7)
Verwijzingen worden in principe volledig opnieuw opgenomen behalve:
à In onmiddellijk op elkaar volgende voetnoten = ibid.
à Niet onmiddellijk op elkaar volgend (te vermijden) = ibid., 228.
à Volledige verwijzing te lang? Dan kan je in de eerste verwijzing aangeven hoe je
erna verkort zal citeren
= STIJNS S. en VANDERSCHOT K., Contractuele clausules rond de (niet-)
uitvoering en de beëindiging van contracten, Intersentia, 2006 (hierna: STIJNS S.,
Clausules).
C) Standpunten binnen referenties en voetnoten (p. 7)
• Je schrijft hetzelfde als wat de bron inhoudt (“citeren”)? Verwijs naar die bron
zonder verdere aanduiding.
• Je verwijst naar een bron die punten behandelt die je wel aanhaalt maar niet zelf
uitwerkt? Gebruik ‘zie’.
• Je verwijst naar een bron die hetzelfde probleem behandelt als jezelf, maar dan in
ruimere zin of met nuanceringen? Gebruik ‘zie ook’.
• Je verwijst naar een bron die hetzelfde probleem anders, maar niet in strijd met je
eigen standpunt behandelt? Gebruik ‘vgl.’ (‘vergelijk’).
• Je verwijst naar een bron die een standpunt verdedigt of toepast dat in strijd is
met je eigen standpunt? Gebruikt ‘contra’ (cursief).
2
