Casus met motiverende gesprekstechniek
Casus
Patiënt Verslaving en een andere psychiatrische aandoening
Situatie:
Mw Pietersen is alleenstaande jonge vrouw van 34 jaar. Mw is nederlands van
afkomst.
Naast dat mw bekend is met een verslaving aan alcohol is mw ook bekend met
persoonlijkheidsproblematiek. Mw is opgenomen op de detox opname afdeling op
Juliana oord in Laren, GGZ Centraal. Tijdens mijn dienst op de afdeling loopt de
spanning tussen twee groepsgenoten van mw op. Hierdoor verloopt de dienst
onrustig en hangt er een vervelende sfeer op de afdeling. Mw is hier nog maar net
een paar dagen opgenomen en geeft aan nog erg te moeten wennen aan het
hier zijn op de afdeling. Na de lunch zie ik aan mw dat het niet goed met haar gaat.
Mw loopt onrustig over de afdeling heen en weer en oogt gespannen en
emotioneel. Als ik aan mw vraag wat er aan de hand is zegt Mw dat ze last heeft
van alles wat er op de afdeling speelt en niet tot rust kan komen hier. Mw wilt hier
verder niet over in gesprek.
Als ik later op kantoor zit te rapporteren komt mw aan kantoor. Mw is overstuur en
zegt met ontslag te willen omdat ze het hier niet langer volhoudt. Ik ga met mw in
gesprek en ik probeer Mw te motiveren om haar opname nog een kans te geven.
Verantwoordingsverslag voor het handelen tijdens dit gesprek d.m.v gebruik van
motiverende gesprekstechnieken.
Mw geeft aan niet door te willen gaan met haar opname. Door middel van
motiverende gesprekstechnieken heb ik de taak mw te motiveren tot
gedragsverandering en haar in te laten zien dat het belangrijk is wel door te gaan
met haar opname.
Tijdens dit gesprek heb ik geprobeerd mw zelf in te laten zien wat op de lange
termijn de negatieve en positieve kanten zijn van het wel of niet beëindigen van de
opname. Dit heb ik gedaan door veel open vragen te stellen. Verder heb ik
geprobeerd om de verantwoordelijkheid bij mw te laten door zelf weinig advies te
geven en in plaats daarvan de redenen op de sommen waarom mw hier is.
Hierdoor hoop ik mw haar eigen inzicht te laten veranderen. Aan het begin van het
gesprek merk ik veel weerstand bij Mw. Mw uit zich geïrriteerd en negatief. Ik heb de
weerstand van mw benoemd. Ik heb aangegeven dat ik voel dat het Mw irriteert.
Door de weerstand te erkennen ga ik mee in de weerstand van mw. Ik praat met
haar mee over de weerstand die zij voelt om haar zo een spiegel voor te houden.
Het is belangrijk dat mw eerst uit haar weerstand komt voordat ik haar kan
motiveren tot gedragsverandering. Uit een onderzoek van William Miller en Stephen
Rollnick, twee van de grondleggers van de motiverende gespreksvoering in de
verslavingszorg blijkt dat het bij weerstand vaak gaat om de relatie tussen de cliënt
en de hulpverlener. Door middel van juist taalgebruik en het gebruik van de juiste
woorden zal de cliënt uit haar weerstand komen. Pas daarna kan de verandertaal
worden ontlokt. Dit heb ik gedaan door vragen te stellen als; wat levert het op de
lange termijn op als je nu stopt met de opname? Wil je graag van je verslaving af?
Wat zijn de voor en nadelen van je verslaving? Wat heeft ervoor gezorgd dat je hier
nu opgenomen bent? Wat zou het voor je familie/naasten betekenen als je nu naar
huis toe gaat? Door dit soort vragen te stellen laat ik Mw inzien dat het verstandig is
Casus
Patiënt Verslaving en een andere psychiatrische aandoening
Situatie:
Mw Pietersen is alleenstaande jonge vrouw van 34 jaar. Mw is nederlands van
afkomst.
Naast dat mw bekend is met een verslaving aan alcohol is mw ook bekend met
persoonlijkheidsproblematiek. Mw is opgenomen op de detox opname afdeling op
Juliana oord in Laren, GGZ Centraal. Tijdens mijn dienst op de afdeling loopt de
spanning tussen twee groepsgenoten van mw op. Hierdoor verloopt de dienst
onrustig en hangt er een vervelende sfeer op de afdeling. Mw is hier nog maar net
een paar dagen opgenomen en geeft aan nog erg te moeten wennen aan het
hier zijn op de afdeling. Na de lunch zie ik aan mw dat het niet goed met haar gaat.
Mw loopt onrustig over de afdeling heen en weer en oogt gespannen en
emotioneel. Als ik aan mw vraag wat er aan de hand is zegt Mw dat ze last heeft
van alles wat er op de afdeling speelt en niet tot rust kan komen hier. Mw wilt hier
verder niet over in gesprek.
Als ik later op kantoor zit te rapporteren komt mw aan kantoor. Mw is overstuur en
zegt met ontslag te willen omdat ze het hier niet langer volhoudt. Ik ga met mw in
gesprek en ik probeer Mw te motiveren om haar opname nog een kans te geven.
Verantwoordingsverslag voor het handelen tijdens dit gesprek d.m.v gebruik van
motiverende gesprekstechnieken.
Mw geeft aan niet door te willen gaan met haar opname. Door middel van
motiverende gesprekstechnieken heb ik de taak mw te motiveren tot
gedragsverandering en haar in te laten zien dat het belangrijk is wel door te gaan
met haar opname.
Tijdens dit gesprek heb ik geprobeerd mw zelf in te laten zien wat op de lange
termijn de negatieve en positieve kanten zijn van het wel of niet beëindigen van de
opname. Dit heb ik gedaan door veel open vragen te stellen. Verder heb ik
geprobeerd om de verantwoordelijkheid bij mw te laten door zelf weinig advies te
geven en in plaats daarvan de redenen op de sommen waarom mw hier is.
Hierdoor hoop ik mw haar eigen inzicht te laten veranderen. Aan het begin van het
gesprek merk ik veel weerstand bij Mw. Mw uit zich geïrriteerd en negatief. Ik heb de
weerstand van mw benoemd. Ik heb aangegeven dat ik voel dat het Mw irriteert.
Door de weerstand te erkennen ga ik mee in de weerstand van mw. Ik praat met
haar mee over de weerstand die zij voelt om haar zo een spiegel voor te houden.
Het is belangrijk dat mw eerst uit haar weerstand komt voordat ik haar kan
motiveren tot gedragsverandering. Uit een onderzoek van William Miller en Stephen
Rollnick, twee van de grondleggers van de motiverende gespreksvoering in de
verslavingszorg blijkt dat het bij weerstand vaak gaat om de relatie tussen de cliënt
en de hulpverlener. Door middel van juist taalgebruik en het gebruik van de juiste
woorden zal de cliënt uit haar weerstand komen. Pas daarna kan de verandertaal
worden ontlokt. Dit heb ik gedaan door vragen te stellen als; wat levert het op de
lange termijn op als je nu stopt met de opname? Wil je graag van je verslaving af?
Wat zijn de voor en nadelen van je verslaving? Wat heeft ervoor gezorgd dat je hier
nu opgenomen bent? Wat zou het voor je familie/naasten betekenen als je nu naar
huis toe gaat? Door dit soort vragen te stellen laat ik Mw inzien dat het verstandig is
