Aantekeningen Media, Society and Politics
College 1: De macht van de media: waakhonden of
schoothondjes?
Literatuur: Hoofdstuk 1. Politieke macht en macht over de media
Introductie
Politieke macht is een belangrijke factor in hoeveel media-aandacht
iemand krijgt.
Voorbeeld: een president krijgt automatisch veel media-aandacht
door zijn/haar invloed, terwijl een minder belangrijke politicus, moet
vechten om gehoord te worden.
Journalisten focussen zich ook sneller op machtige figuren omdat zij
beslissingen nemen die grote gevolgen hebben, zoals oorlog of nationale
beleidskeuzes.
Wat is de relatie tussen politici en journalisten?
Politici en journalisten zijn afhankelijk van elkaar:
- Politici hebben de media nodig om hun ideeën en beleid te delen.
- Journalisten hebben politici nodig als bron van interessante
informatie voor nieuws.
De relatie tussen politici en journalisten is ook competitief:
- Politici willen zoveel mogelijk aandacht in de media krijgen, maar
zonder dat ze te veel belangrijke of gevoelige informatie hoeven te
delen.
- Journalisten willen juist diepgaande en eerlijke verhalen brengen die
mensen raken, maar zonder simpelweg de boodschap van de
politicus door te geven als reclame.
Wat is indexeren?
Media richten zich vooral op wat politieke elites (presidenten en
partijleiders) zeggen, dit wordt indexeren genoemd.
- Dit betekent dat veel andere belangrijke kwesties of alternatieve
meningen niet in het nieuws komen als elites daar niets over
zeggen.
, Voorbeeld: tijdens de Irakoorlog berichtten veel media alleen wat
de regering zei, terwijl kritische perspectieven grotendeels
ontbraken.
Wat wordt er bedoelt met de onafhankelijke pers?
Voor een gezonde democratie is een onafhankelijke pers nodig die
verschillende meningen en standpunten belicht. Maar dit is lastig omdat
journalisten vaak afhankelijk zijn van machtige politici voor informatie.
- Hierdoor kunnen andere stemmen, zoals kleinere politieke
bewegingen of activisten, minder aandacht krijgen.
Wat wordt er bedoelt met de spanningen tussen politiek en de pers?
Politici willen de media gebruiken om gun boodschap over te brengen en
invloed uit te oefen, terwijl journalisten juist kritisch willen zijn en
machtsmisbruik willen blootleggen.
Dit kan leiden tot conflicten waarin politici proberen de pers te
controleren of zelfs te onderdrukken.
Een voorbeeld van zo'n conflict is Trump zijn conflict met de media:
Tijdens zijn presidentschap noemde Trump de media vaak ''de vijand van
het volk''. Hij bekritiseerde gerenommeerde nieuwskanalen zoals The New
York Times en CNN en beschuldigde hen ervan nepnieuws te verspreiden.
Trump kreeg veel negatieve media-aandacht vanwege zijn controversiële
uitspraken en beleid. Toch wist hij dit in zijn voordeel te gebruiken door
zichzelf neer te zetten als een outsider die werd tegengewerkt door de
elites en de mainstream media.
- Zijn strategie: door de media aan te vallen, versterkte Trump zijn
imago als een stem van het gewone volk dat vocht tegen een
corrupt systeem. Veel van zijn aanhangers begonnen hierdoor de
pers minder te vertrouwen, wat leidde tot polarisatie in de perceptie
van nieuws.
Politieke macht en de digitale media
Wat is digitale media?
Digitale media zijn platforms waar gebruikers zelf inhoud creëren, delen
en reageren. Denk aan blogs en sociale media (Instagram, Twitter,
,TikTok). Het kenmerk van digitale media is dat niet-professionele
gebruikers een actieve rol spelen in het maken en verspreiden van
inhoud.
Wat zijn de voordelen voor de politiek van digitale media?
1. Politieke elites: Politieke elites kunnen grote teams inzetten om
continu online aanwezig te zijn en de digitale ruimte te domineren.
2. Bekende politieke leiders: Bekende politieke leiders trekken
automatisch meer aandacht op sociale media. Een post over
prominente politici worden vaker gedeeld en bediscussieerd dan
een post over onbekende personen of bewegingen.
3. Politieke discussies op sociale media: Veel politieke discussies
op sociale media baseren zich op verhalen die oorspronkelijk in de
traditionele media verschenen.
Wat zijn de uitdagingen voor de politiek van digitale media?
1. Sociale media: sociale media maken het gemakkelijk voor
zwakkere actoren om desinformatie te verspreiden, zoals
complottheorieën. Dit kan de reputatie van machthebbers schaden.
2. Anonimiteit: anonimiteit op sociale media maakt het moeilijk om
verantwoordelijkheid te eisen voor schadelijke of valse informatie.
3. Digitaal tijdperk: het digitale tijdperk bemoeilijkt geheimhouding.
Hoe zorgt digitale media voor de verspreiding van desinformatie en
complottheorieën?
Digitale media zorgen voor de verspreiding van desinformatie en
complottheorieën door gebruikers de mogelijkheid te geven om anoniem
content te delen zonder veel controle of verificatie. Sociale media
platformen maken het makkelijk om verhalen snel te verspreiden, zelfs als
ze ongegrond of vals zijn.
Een voorbeeld hiervan is de Qanon-beweging, die complottheorieën
verspreidde en door Trump werd gepromoot.
- De impact hiervan op de samenleving is groot, omdat het
wantrouwen en polarisatie vergroot, vooral als politieke leiders of
groepen betrokken zijn bij het verspreiden of ondersteunen van
deze theorieën.
, Macht en media
Wat is de relatie tussen macht en toegang tot de media?
Macht in de vorm van politiek, bedrijven of organisaties, biedt toegang tot
de media.
- Grotere organisaties zoals Amazon, Google en Greenpeace krijgen
meer aandacht dan kleinere groepen.
- Ook grotere en rijkere landen, zoals de VS, krijgen meer media-
aandacht dan armere landen.
Dit leidt tot een ongelijke stroom van informatie.
Over het algemeen worden machtige mensen met respect behandeld in
de media en hebben zij meer controle over hoe zij gepresenteerd worden.
- Politieke leiders kunnen met behulp van communicatieadviseurs kun
boodschap effectief verspreiden, en zelfs negatieve berichten
kunnen worden beheerd door mediarelaties.
Maar onthoudt dan journalisten ook op zoek zijn naar schandalen
en misstanden.
Wat zijn de drie manieren om in het nieuws te komen?
1. Via de voordeur (de invloedrijke personen): via de voordeur
krijgen machtige mensen gemakkelijker toegang, vaak met
positieve berichtgeving.
Voorbeeld: De communicatie van grote bedrijven zoals Apple of
Tesla, die invloed hebben op de economie en maatschappij en
daardoor regelmatig media-aandacht krijgen wanneer ze nieuwe
producten of initiatieven lanceren.
2. Via de achterdeur (de zwakkere groepen die iets afwijkend
doen): hier komen zwakkere groepen in het nieuws door
dramatische of afwijkende acties, vaak met negatieve
berichtgeving.
Voorbeeld: Protestgroepen gebruiken vaak de achterdeur door
opvallende of dramatische acties. Bijvoorbeeld, de Black Live
Matter-beweging kreeg media-aandacht door gewelddadige
incidenten tijdens protesten, hoewel de meerderheid vreedzaam
was.
3. Via de zijdeur (tactieken zoals burgerlijke
ongehoorzaamheid): de zijdeur is een strategie waarbij zwakkere
groepen proberen aandacht te krijgen met tactieken die dramatisch
zijn, maar minder schadelijk.
College 1: De macht van de media: waakhonden of
schoothondjes?
Literatuur: Hoofdstuk 1. Politieke macht en macht over de media
Introductie
Politieke macht is een belangrijke factor in hoeveel media-aandacht
iemand krijgt.
Voorbeeld: een president krijgt automatisch veel media-aandacht
door zijn/haar invloed, terwijl een minder belangrijke politicus, moet
vechten om gehoord te worden.
Journalisten focussen zich ook sneller op machtige figuren omdat zij
beslissingen nemen die grote gevolgen hebben, zoals oorlog of nationale
beleidskeuzes.
Wat is de relatie tussen politici en journalisten?
Politici en journalisten zijn afhankelijk van elkaar:
- Politici hebben de media nodig om hun ideeën en beleid te delen.
- Journalisten hebben politici nodig als bron van interessante
informatie voor nieuws.
De relatie tussen politici en journalisten is ook competitief:
- Politici willen zoveel mogelijk aandacht in de media krijgen, maar
zonder dat ze te veel belangrijke of gevoelige informatie hoeven te
delen.
- Journalisten willen juist diepgaande en eerlijke verhalen brengen die
mensen raken, maar zonder simpelweg de boodschap van de
politicus door te geven als reclame.
Wat is indexeren?
Media richten zich vooral op wat politieke elites (presidenten en
partijleiders) zeggen, dit wordt indexeren genoemd.
- Dit betekent dat veel andere belangrijke kwesties of alternatieve
meningen niet in het nieuws komen als elites daar niets over
zeggen.
, Voorbeeld: tijdens de Irakoorlog berichtten veel media alleen wat
de regering zei, terwijl kritische perspectieven grotendeels
ontbraken.
Wat wordt er bedoelt met de onafhankelijke pers?
Voor een gezonde democratie is een onafhankelijke pers nodig die
verschillende meningen en standpunten belicht. Maar dit is lastig omdat
journalisten vaak afhankelijk zijn van machtige politici voor informatie.
- Hierdoor kunnen andere stemmen, zoals kleinere politieke
bewegingen of activisten, minder aandacht krijgen.
Wat wordt er bedoelt met de spanningen tussen politiek en de pers?
Politici willen de media gebruiken om gun boodschap over te brengen en
invloed uit te oefen, terwijl journalisten juist kritisch willen zijn en
machtsmisbruik willen blootleggen.
Dit kan leiden tot conflicten waarin politici proberen de pers te
controleren of zelfs te onderdrukken.
Een voorbeeld van zo'n conflict is Trump zijn conflict met de media:
Tijdens zijn presidentschap noemde Trump de media vaak ''de vijand van
het volk''. Hij bekritiseerde gerenommeerde nieuwskanalen zoals The New
York Times en CNN en beschuldigde hen ervan nepnieuws te verspreiden.
Trump kreeg veel negatieve media-aandacht vanwege zijn controversiële
uitspraken en beleid. Toch wist hij dit in zijn voordeel te gebruiken door
zichzelf neer te zetten als een outsider die werd tegengewerkt door de
elites en de mainstream media.
- Zijn strategie: door de media aan te vallen, versterkte Trump zijn
imago als een stem van het gewone volk dat vocht tegen een
corrupt systeem. Veel van zijn aanhangers begonnen hierdoor de
pers minder te vertrouwen, wat leidde tot polarisatie in de perceptie
van nieuws.
Politieke macht en de digitale media
Wat is digitale media?
Digitale media zijn platforms waar gebruikers zelf inhoud creëren, delen
en reageren. Denk aan blogs en sociale media (Instagram, Twitter,
,TikTok). Het kenmerk van digitale media is dat niet-professionele
gebruikers een actieve rol spelen in het maken en verspreiden van
inhoud.
Wat zijn de voordelen voor de politiek van digitale media?
1. Politieke elites: Politieke elites kunnen grote teams inzetten om
continu online aanwezig te zijn en de digitale ruimte te domineren.
2. Bekende politieke leiders: Bekende politieke leiders trekken
automatisch meer aandacht op sociale media. Een post over
prominente politici worden vaker gedeeld en bediscussieerd dan
een post over onbekende personen of bewegingen.
3. Politieke discussies op sociale media: Veel politieke discussies
op sociale media baseren zich op verhalen die oorspronkelijk in de
traditionele media verschenen.
Wat zijn de uitdagingen voor de politiek van digitale media?
1. Sociale media: sociale media maken het gemakkelijk voor
zwakkere actoren om desinformatie te verspreiden, zoals
complottheorieën. Dit kan de reputatie van machthebbers schaden.
2. Anonimiteit: anonimiteit op sociale media maakt het moeilijk om
verantwoordelijkheid te eisen voor schadelijke of valse informatie.
3. Digitaal tijdperk: het digitale tijdperk bemoeilijkt geheimhouding.
Hoe zorgt digitale media voor de verspreiding van desinformatie en
complottheorieën?
Digitale media zorgen voor de verspreiding van desinformatie en
complottheorieën door gebruikers de mogelijkheid te geven om anoniem
content te delen zonder veel controle of verificatie. Sociale media
platformen maken het makkelijk om verhalen snel te verspreiden, zelfs als
ze ongegrond of vals zijn.
Een voorbeeld hiervan is de Qanon-beweging, die complottheorieën
verspreidde en door Trump werd gepromoot.
- De impact hiervan op de samenleving is groot, omdat het
wantrouwen en polarisatie vergroot, vooral als politieke leiders of
groepen betrokken zijn bij het verspreiden of ondersteunen van
deze theorieën.
, Macht en media
Wat is de relatie tussen macht en toegang tot de media?
Macht in de vorm van politiek, bedrijven of organisaties, biedt toegang tot
de media.
- Grotere organisaties zoals Amazon, Google en Greenpeace krijgen
meer aandacht dan kleinere groepen.
- Ook grotere en rijkere landen, zoals de VS, krijgen meer media-
aandacht dan armere landen.
Dit leidt tot een ongelijke stroom van informatie.
Over het algemeen worden machtige mensen met respect behandeld in
de media en hebben zij meer controle over hoe zij gepresenteerd worden.
- Politieke leiders kunnen met behulp van communicatieadviseurs kun
boodschap effectief verspreiden, en zelfs negatieve berichten
kunnen worden beheerd door mediarelaties.
Maar onthoudt dan journalisten ook op zoek zijn naar schandalen
en misstanden.
Wat zijn de drie manieren om in het nieuws te komen?
1. Via de voordeur (de invloedrijke personen): via de voordeur
krijgen machtige mensen gemakkelijker toegang, vaak met
positieve berichtgeving.
Voorbeeld: De communicatie van grote bedrijven zoals Apple of
Tesla, die invloed hebben op de economie en maatschappij en
daardoor regelmatig media-aandacht krijgen wanneer ze nieuwe
producten of initiatieven lanceren.
2. Via de achterdeur (de zwakkere groepen die iets afwijkend
doen): hier komen zwakkere groepen in het nieuws door
dramatische of afwijkende acties, vaak met negatieve
berichtgeving.
Voorbeeld: Protestgroepen gebruiken vaak de achterdeur door
opvallende of dramatische acties. Bijvoorbeeld, de Black Live
Matter-beweging kreeg media-aandacht door gewelddadige
incidenten tijdens protesten, hoewel de meerderheid vreedzaam
was.
3. Via de zijdeur (tactieken zoals burgerlijke
ongehoorzaamheid): de zijdeur is een strategie waarbij zwakkere
groepen proberen aandacht te krijgen met tactieken die dramatisch
zijn, maar minder schadelijk.
