PARAFRASE MERTON ARTIKEL
Deze parafrase gaat over het artikel van Merton (1940), ‘Bureaucratic Structure and
Personality’. In het artikel wordt door Merton de keerzijde van bureaucratie, zoals Weber
(1922) dat heeft opgesteld, besproken.
Merton behandelt de ideaalwereld, omtrent bureaucratie, van Weber. Als volgt worden deze
voordelen ontkracht door Merton, waarna hij zijn eigen perspectief bespreekt.
Het artikel laat de lezers de negatieve kant van de bureaucratische structuur zien. Het doel
van Merton is dan ook om inzicht te geven dat bureaucratie in de praktijk juist niet effectief
werkt. De centrale vraag luidt: Wat zijn de beperkingen van een organisatie die is ontworpen
op basis van bureaucratische doelstellingen, zoals precisie, betrouwbaarheid en efficiëntie?
Het artikel wordt geïntroduceerd met een positieve beschrijving van bureaucratie, zoals
Weber deze heeft geanalyseerd. Er wordt uitgelegd hoe een bureaucratie in elkaar steekt en
wat belangrijke onderdelen daarin zijn. Formaliteit is er hier één van.
Formaliteit vergemakkelijkt de relaties van collega’s onderling, omdat er in mindere mate
sprake is van privéverhoudingen. Daarnaast is er sprake van duidelijkheid, efficiëntie en
baanzekerheid.
Na het verduidelijken van de invalshoek van Weber, gaat Merton in op zijn eigen perspectief.
Om te beginnen benoemt hij de begrippen ‘trained incapacity’, ‘occupational psychosis’ en
‘professional deformation’, die voortkomen uit eerdere onderzoeken. Verder wordt in zijn
artikel ingegaan op conflicten die onder andere betrekking hebben op de ambtenaar-cliënt
relatie. Volgens Merton is bureaucratie namelijk niet doeltreffend.
Bureauctie is een organisatiestructuur waar specifieke regelgeving en hiërarchie een
belangrijk fenomeen is. Ambtenaren krijgen aangeleerd zich aan deze regels en procedures
te houden. Erop gericht om zo efficiënt mogelijk het doel van de organisatie te bereiken. De
keerzijde hiervan is ‘trained incapacity’. De belanghebbenden volgen een vast protocol, maar
als de omstandigheden veranderen weet men niet wat er moet gebeuren. De veranderingen
worden niet herkent, waardoor de oude aangeleerde situatie zich herhaalt. Dit kan leiden tot
een hoge mate van inefficiëntie.
Een ander argument van Merton is ‘occupation psychosis’. Als een resultaat van hun
dagelijkse routine ontwikkelen mensen speciale voorkeuren. Deze ontstaan door de eisen
die worden gesteld door de desbetreffende organisatie. De gedachte van het individu wordt
beïnvloed en zal hierdoor gefocust blijven op het éne terwijl het ándere zal worden
verwaarloosd.
‘Professional deformation’ is weer een ander argument dat Merton gebruikt. Ambtenaren
slaan door in het naleven van de regels, waardoor de regelgeving een doel wordt in plaats
van een middel om het doel te bereiken.
Weber is overtuigd dat bureaucratie alleen met discipline succesvol kan zijn. Merton
ontkracht deze overtuiging vanwege de oorsprong van deze discipline. Het gegeven dat de
Deze parafrase gaat over het artikel van Merton (1940), ‘Bureaucratic Structure and
Personality’. In het artikel wordt door Merton de keerzijde van bureaucratie, zoals Weber
(1922) dat heeft opgesteld, besproken.
Merton behandelt de ideaalwereld, omtrent bureaucratie, van Weber. Als volgt worden deze
voordelen ontkracht door Merton, waarna hij zijn eigen perspectief bespreekt.
Het artikel laat de lezers de negatieve kant van de bureaucratische structuur zien. Het doel
van Merton is dan ook om inzicht te geven dat bureaucratie in de praktijk juist niet effectief
werkt. De centrale vraag luidt: Wat zijn de beperkingen van een organisatie die is ontworpen
op basis van bureaucratische doelstellingen, zoals precisie, betrouwbaarheid en efficiëntie?
Het artikel wordt geïntroduceerd met een positieve beschrijving van bureaucratie, zoals
Weber deze heeft geanalyseerd. Er wordt uitgelegd hoe een bureaucratie in elkaar steekt en
wat belangrijke onderdelen daarin zijn. Formaliteit is er hier één van.
Formaliteit vergemakkelijkt de relaties van collega’s onderling, omdat er in mindere mate
sprake is van privéverhoudingen. Daarnaast is er sprake van duidelijkheid, efficiëntie en
baanzekerheid.
Na het verduidelijken van de invalshoek van Weber, gaat Merton in op zijn eigen perspectief.
Om te beginnen benoemt hij de begrippen ‘trained incapacity’, ‘occupational psychosis’ en
‘professional deformation’, die voortkomen uit eerdere onderzoeken. Verder wordt in zijn
artikel ingegaan op conflicten die onder andere betrekking hebben op de ambtenaar-cliënt
relatie. Volgens Merton is bureaucratie namelijk niet doeltreffend.
Bureauctie is een organisatiestructuur waar specifieke regelgeving en hiërarchie een
belangrijk fenomeen is. Ambtenaren krijgen aangeleerd zich aan deze regels en procedures
te houden. Erop gericht om zo efficiënt mogelijk het doel van de organisatie te bereiken. De
keerzijde hiervan is ‘trained incapacity’. De belanghebbenden volgen een vast protocol, maar
als de omstandigheden veranderen weet men niet wat er moet gebeuren. De veranderingen
worden niet herkent, waardoor de oude aangeleerde situatie zich herhaalt. Dit kan leiden tot
een hoge mate van inefficiëntie.
Een ander argument van Merton is ‘occupation psychosis’. Als een resultaat van hun
dagelijkse routine ontwikkelen mensen speciale voorkeuren. Deze ontstaan door de eisen
die worden gesteld door de desbetreffende organisatie. De gedachte van het individu wordt
beïnvloed en zal hierdoor gefocust blijven op het éne terwijl het ándere zal worden
verwaarloosd.
‘Professional deformation’ is weer een ander argument dat Merton gebruikt. Ambtenaren
slaan door in het naleven van de regels, waardoor de regelgeving een doel wordt in plaats
van een middel om het doel te bereiken.
Weber is overtuigd dat bureaucratie alleen met discipline succesvol kan zijn. Merton
ontkracht deze overtuiging vanwege de oorsprong van deze discipline. Het gegeven dat de
