Samenvatting Praktisch Europees Recht
Inhoudsopgave
Samenvatting Praktisch Europees Recht.........................................................1
§1.1 Internationaal Recht................................................................................................ 1
§1.2 De EU en haar doelstellingen..................................................................................2
§2.1 Europese Raad........................................................................................................ 3
§2.2 Europese Commissie............................................................................................... 4
§2.3 Raad van de Europese Unie....................................................................................4
§2.4 Europees Parlement................................................................................................ 4
§2.5 Hof van Justitie........................................................................................................ 5
§3.1 Vormen van Europees recht....................................................................................5
§3.2 Primair Europees recht............................................................................................ 6
§3.3 Secundair Europees recht.......................................................................................8
§3.4 Harmonisatie en wederzijdse erkenning..................................................................9
§3.5 Doorwerking............................................................................................................ 9
§4.1 De definities van de vier vrijheden........................................................................10
§4.2 Onderscheid tussen de vier vrijheden...................................................................11
§4.3 Grensoverschrijdend aspect..................................................................................12
§4.4 Vormen van beperkingen van het vrij verkeer......................................................13
§4.5 Uitzonderingen op het vrij verkeer........................................................................13
§4.6 Voorwaarden voor het toepassen van de uitzonderingen......................................14
§1.1 Internationaal Recht
De overheid heeft de ultieme beslissingsbevoegdheid op het grondgebied
van de staat en is de enige die wet- en regelgeving kan opstellen. Oftewel:
de overheid heeft staatssoevereiniteit. Dit betekent dat andere staten niet
kunnen bepalen hoe Nederland zijn regelgeving vormgeeft; deze macht
ligt alleen bij de nationale overheid. Deze macht kan op twee manieren
, worden beperkt: de soevereiniteit kan vrijwillig worden overgedragen of
onvrijwillig worden beperkt.
Ten eerste kan de staat beslissen om (een gedeelte van) de
beslissingsbevoegdheid over te gedragen aan bijvoorbeeld een
internationale organisatie. De staat kan dan niet meer zelf alle regels
stellen, maar accepteert dat een organisatie hoger en gezaghebbender is
dan de staat zelf. Omdat staatsoevereiniteit heel belangrijk is voor het
functioneren van de staat, zullen staten hun beslissingsbevoegdheid over
het algemeen alleen overdragen als dit het belang van het land dient en
bijdraagt aan het welzijn van zijn inwoners.
Het (gedeeltelijk) overdragen van staatsoevereiniteit hoeft overigens niet
permanent te zijn. In de Europese verdragen kun je een dergelijke
procedure terugvinden in art. 50 VEU.
De tweede manier waarop staatssoevereiniteit beperkt kan worden, is als
een land onvrijwillig de beslissingsbevoegdheid uit handen wordt
genomen. Als een staat wordt binnengevallen door een ander land en dat
andere land de macht overneemt, is de beslissingsbevoegdheid van de
aangevallen staat beperkt. De overheersende staat neemt vanaf dat
moment alle beslissingen.
Staten zijn de voornaamste spelers binnen het internationale recht.
Internationale organisaties spelen echter ook een belangrijke rol. Zoals
gezegd kunnen staten een samenwerkingsverband aangaan, maar ook
personen kunnen gezamenlijk een internationale organisatie oprichten. Er
zijn dan ook twee soorten organisaties:
1. Gouvernementele organisaties. Een samenwerkingsverband tussen
staten (zoals de EU) wordt een gouvernementele organisatie
genoemd. De oprichting van zo’n organisatie gebeurt in een
verdrag. In dat verdrag vermelden de lidstaten de doelstellingen en
de middelen die de organisatie heeft om die doelstellingen te
bereiken. Als lidstaten geen soevereiniteit afstaan, wordt de
organisatie een intergouvernementele organisatie genoemd. Als
lidstaten wel beslissingsbevoegdheid afstaan aan de organisatie, is
er sprake van een supranationale organisatie.
2. Non-gouvernementele organisaties. Naast een groep landen kan ook
een groep personen een internationale organisatie oprichten. Een
non-gouvernementele organisatie, een ngo, is onafhankelijk van
staten en heeft vaak een ideële doelstelling. Een ngo hoeft niet
internationaal te zijn.
§1.2 De EU en haar doelstellingen
De EU zoals we die vandaag kennen, is het resultaat van verschillende
opeenvolgende internationale verdragen. Deze internationale verdragen
regelden achtereenvolgens welke doelstellingen de EU nastreeft en binnen
welke juridische kaders dat mag gebeuren.
Op dit moment zijn in de EU de volgende twee verdragen van kracht:
- Het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU)
- Het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU)
Inhoudsopgave
Samenvatting Praktisch Europees Recht.........................................................1
§1.1 Internationaal Recht................................................................................................ 1
§1.2 De EU en haar doelstellingen..................................................................................2
§2.1 Europese Raad........................................................................................................ 3
§2.2 Europese Commissie............................................................................................... 4
§2.3 Raad van de Europese Unie....................................................................................4
§2.4 Europees Parlement................................................................................................ 4
§2.5 Hof van Justitie........................................................................................................ 5
§3.1 Vormen van Europees recht....................................................................................5
§3.2 Primair Europees recht............................................................................................ 6
§3.3 Secundair Europees recht.......................................................................................8
§3.4 Harmonisatie en wederzijdse erkenning..................................................................9
§3.5 Doorwerking............................................................................................................ 9
§4.1 De definities van de vier vrijheden........................................................................10
§4.2 Onderscheid tussen de vier vrijheden...................................................................11
§4.3 Grensoverschrijdend aspect..................................................................................12
§4.4 Vormen van beperkingen van het vrij verkeer......................................................13
§4.5 Uitzonderingen op het vrij verkeer........................................................................13
§4.6 Voorwaarden voor het toepassen van de uitzonderingen......................................14
§1.1 Internationaal Recht
De overheid heeft de ultieme beslissingsbevoegdheid op het grondgebied
van de staat en is de enige die wet- en regelgeving kan opstellen. Oftewel:
de overheid heeft staatssoevereiniteit. Dit betekent dat andere staten niet
kunnen bepalen hoe Nederland zijn regelgeving vormgeeft; deze macht
ligt alleen bij de nationale overheid. Deze macht kan op twee manieren
, worden beperkt: de soevereiniteit kan vrijwillig worden overgedragen of
onvrijwillig worden beperkt.
Ten eerste kan de staat beslissen om (een gedeelte van) de
beslissingsbevoegdheid over te gedragen aan bijvoorbeeld een
internationale organisatie. De staat kan dan niet meer zelf alle regels
stellen, maar accepteert dat een organisatie hoger en gezaghebbender is
dan de staat zelf. Omdat staatsoevereiniteit heel belangrijk is voor het
functioneren van de staat, zullen staten hun beslissingsbevoegdheid over
het algemeen alleen overdragen als dit het belang van het land dient en
bijdraagt aan het welzijn van zijn inwoners.
Het (gedeeltelijk) overdragen van staatsoevereiniteit hoeft overigens niet
permanent te zijn. In de Europese verdragen kun je een dergelijke
procedure terugvinden in art. 50 VEU.
De tweede manier waarop staatssoevereiniteit beperkt kan worden, is als
een land onvrijwillig de beslissingsbevoegdheid uit handen wordt
genomen. Als een staat wordt binnengevallen door een ander land en dat
andere land de macht overneemt, is de beslissingsbevoegdheid van de
aangevallen staat beperkt. De overheersende staat neemt vanaf dat
moment alle beslissingen.
Staten zijn de voornaamste spelers binnen het internationale recht.
Internationale organisaties spelen echter ook een belangrijke rol. Zoals
gezegd kunnen staten een samenwerkingsverband aangaan, maar ook
personen kunnen gezamenlijk een internationale organisatie oprichten. Er
zijn dan ook twee soorten organisaties:
1. Gouvernementele organisaties. Een samenwerkingsverband tussen
staten (zoals de EU) wordt een gouvernementele organisatie
genoemd. De oprichting van zo’n organisatie gebeurt in een
verdrag. In dat verdrag vermelden de lidstaten de doelstellingen en
de middelen die de organisatie heeft om die doelstellingen te
bereiken. Als lidstaten geen soevereiniteit afstaan, wordt de
organisatie een intergouvernementele organisatie genoemd. Als
lidstaten wel beslissingsbevoegdheid afstaan aan de organisatie, is
er sprake van een supranationale organisatie.
2. Non-gouvernementele organisaties. Naast een groep landen kan ook
een groep personen een internationale organisatie oprichten. Een
non-gouvernementele organisatie, een ngo, is onafhankelijk van
staten en heeft vaak een ideële doelstelling. Een ngo hoeft niet
internationaal te zijn.
§1.2 De EU en haar doelstellingen
De EU zoals we die vandaag kennen, is het resultaat van verschillende
opeenvolgende internationale verdragen. Deze internationale verdragen
regelden achtereenvolgens welke doelstellingen de EU nastreeft en binnen
welke juridische kaders dat mag gebeuren.
Op dit moment zijn in de EU de volgende twee verdragen van kracht:
- Het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU)
- Het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU)
