Probleem 1:
Een rechtshandeling is een handeling met een beoogd rechtsgevolg.
Rechtshandelingen worden onderverdeeld in:
1. Eenzijdige rechtshandelingen
- Niet-gerichte rechtshandelingen: Worden door één persoon
uitgevoerd en betreffen geen specifieke geadresseerde, bijvoorbeeld
het opstellen van een testament of het aanvaarden/verwerpen van
een nalatenschap.
- Gerichte rechtshandelingen: Worden door één persoon verricht
maar zijn gericht aan een of meer specifieke personen. Voorbeelden:
opzegging van een huurovereenkomst, ontslag, of
buitengerechtelijke vernietiging van een rechtshandeling.
2. Meerzijdige rechtshandelingen Worden verricht door twee of meer
personen, zoals overeenkomsten.
Een overeenkomst is een meerzijdige rechtshandeling waarbij
rechtsgevolgen ontstaan door op elkaar aansluitende wilsverklaringen van
partijen. Een vermogensrechtelijke rechtsbetrekking tussen twee of meer
personen is een verbintenis:
- Schuldenaar (debiteur): Verplicht tot een prestatie.
- Schuldeiser (crediteur): Heeft recht op die prestatie.
Verbintenissen ontstaan alleen uit de wet (art. 6:1 BW). Een overeenkomst
ontstaat door aanbod en aanvaarding (art. 6:217 BW). Beide zijn
eenzijdige gerichte rechtshandelingen.
Een aanbod is een wilsverklaring met een voorstel tot overeenkomst,
waarin de belangrijkste verplichtingen worden benoemd. Onvoldoende
duidelijke voorstellen gelden als uitnodigingen tot het doen van een
aanbod. Bij aanvaarding ontstaat de overeenkomst. Aanbod kan vervallen
door:
1. Verwerping (art. 6:221 lid 2 BW): De geadresseerde wijst het aanbod af.
2. Tijdverloop (art. 6:221 lid 1 BW):
- Mondeling: Vervalt als het niet direct wordt aanvaard.
- Schriftelijk: Vervalt na een redelijke termijn of de gestelde termijn.
3. Herroeping (art. 6:219 lid 1 BW): Een aanbod is herroepelijk, tenzij
anders blijkt. Herroeping is niet mogelijk na aanvaarding.
Speciale vormen van aanbod:
- Vrijblijvend aanbod (art. 6:219 lid 2 BW): Kan na aanvaarding worden
herroepen, mits dit direct wordt medegedeeld.
- Onherroepelijk aanbod (art. 6:219 lid 1 BW): Kan gedurende de gestelde
termijn niet worden herroepen, bijvoorbeeld bij een concreet aanbod met
een geldigheidsdatum. Volgens de ontvangsttheorie (art. 3:37 lid 3 BW)
werkt een gerichte verklaring vanaf het moment dat zij de geadresseerde
bereikt. De bewijslast ligt bij de verzender. Een verklaring kan worden
ingetrokken als de intrekking eerder of gelijktijdig met de eerste verklaring
wordt ontvangen (art. 3:37 lid 5 BW).
, Iedere natuurlijke persoon is in beginsel bekwaam om zelfstandig
rechtshandelingen te verrichten, tenzij de wet anders bepaalt (artikel 3:32
lid 1). Handelingsbekwaamheid houdt in dat iemand zelfstandig
rechtshandelingen kan aangaan waaraan hij of zij onaantastbaar
gebonden is. Minderjarigen, dat wil zeggen personen die nog geen 18 jaar
oud zijn en niet gehuwd of gehuwd geweest zijn, worden in principe als
handelingsonbekwaam beschouwd.
De wet voorziet in een aantal uitzonderingen op de
handelingsonbekwaamheid van minderjarigen:
1. Minderjarigen kunnen volledig rechtsgeldige handelingen verrichten
met toestemming van hun wettelijk vertegenwoordiger (artikel 1:234
lid 1).
2. In sommige gevallen wordt deze toestemming verondersteld,
bijvoorbeeld bij aankopen die normaal zijn voor hun leeftijd (artikel
1:234 lid 3).
3. Minderjarigen kunnen door een rechter toestemming krijgen om
bepaalde handelingen zelfstandig te verrichten via de procedure van
handlichting (artikel 1:235).
4. Minderjarigen van 16 jaar en ouder mogen een testament opmaken
(artikel 4:55).
5. Minderjarigen van 16 jaar en ouder mogen zelfstandig een
geneeskundige behandelovereenkomst aangaan (artikel 7:447 lid 1).
6. Minderjarigen van 16 jaar en ouder mogen een arbeidsovereenkomst
sluiten (artikel 7:612 lid 1).
Bij meerderjarigen kan handelingsonbekwaamheid worden vastgesteld als
zij vanwege een geestelijke stoornis, verslaving of andere
omstandigheden niet in staat zijn hun belangen goed te behartigen. In
dergelijke gevallen kan de rechter curatele instellen, waarbij een curator
wordt benoemd (artikel 1:378 en 1:383 lid 1). Rechtshandelingen die
worden verricht door een handelingsonbekwame zijn in beginsel
vernietigbaar. Een eenzijdige rechtshandeling die niet gericht is aan een
specifieke persoon is echter nietig (artikel 3:32 lid 2).
Rechtshandelingen vereisen een wil die is gericht op een rechtsgevolg, en
deze wil moet door een verklaring kenbaar zijn gemaakt (artikel 3:33). Als
er een verschil bestaat tussen de wil en de verklaring, kan de geldigheid
van de handeling alsnog worden gebaseerd op het gerechtvaardigd
vertrouwen van de wederpartij (artikel 3:35). Dit vertrouwen speelt vooral
een rol wanneer de wederpartij mocht aannemen dat de verklaring
overeenkwam met de werkelijke wil. Bij personen met een geestelijke
stoornis kan de aanwezigheid van een stoornis de geldigheid van een
rechtshandeling beïnvloeden. Volgens artikel 3:34 kan een rechtshandeling
worden vernietigd als wordt aangetoond dat de verklaring is afgelegd
onder invloed van een stoornis die een redelijke beoordeling van de
belangen onmogelijk maakte, of dat de stoornis direct invloed had op de
verklaring. Als de rechtshandeling nadelig is voor de persoon met de
stoornis, wordt aangenomen dat deze onder invloed van de stoornis is
Een rechtshandeling is een handeling met een beoogd rechtsgevolg.
Rechtshandelingen worden onderverdeeld in:
1. Eenzijdige rechtshandelingen
- Niet-gerichte rechtshandelingen: Worden door één persoon
uitgevoerd en betreffen geen specifieke geadresseerde, bijvoorbeeld
het opstellen van een testament of het aanvaarden/verwerpen van
een nalatenschap.
- Gerichte rechtshandelingen: Worden door één persoon verricht
maar zijn gericht aan een of meer specifieke personen. Voorbeelden:
opzegging van een huurovereenkomst, ontslag, of
buitengerechtelijke vernietiging van een rechtshandeling.
2. Meerzijdige rechtshandelingen Worden verricht door twee of meer
personen, zoals overeenkomsten.
Een overeenkomst is een meerzijdige rechtshandeling waarbij
rechtsgevolgen ontstaan door op elkaar aansluitende wilsverklaringen van
partijen. Een vermogensrechtelijke rechtsbetrekking tussen twee of meer
personen is een verbintenis:
- Schuldenaar (debiteur): Verplicht tot een prestatie.
- Schuldeiser (crediteur): Heeft recht op die prestatie.
Verbintenissen ontstaan alleen uit de wet (art. 6:1 BW). Een overeenkomst
ontstaat door aanbod en aanvaarding (art. 6:217 BW). Beide zijn
eenzijdige gerichte rechtshandelingen.
Een aanbod is een wilsverklaring met een voorstel tot overeenkomst,
waarin de belangrijkste verplichtingen worden benoemd. Onvoldoende
duidelijke voorstellen gelden als uitnodigingen tot het doen van een
aanbod. Bij aanvaarding ontstaat de overeenkomst. Aanbod kan vervallen
door:
1. Verwerping (art. 6:221 lid 2 BW): De geadresseerde wijst het aanbod af.
2. Tijdverloop (art. 6:221 lid 1 BW):
- Mondeling: Vervalt als het niet direct wordt aanvaard.
- Schriftelijk: Vervalt na een redelijke termijn of de gestelde termijn.
3. Herroeping (art. 6:219 lid 1 BW): Een aanbod is herroepelijk, tenzij
anders blijkt. Herroeping is niet mogelijk na aanvaarding.
Speciale vormen van aanbod:
- Vrijblijvend aanbod (art. 6:219 lid 2 BW): Kan na aanvaarding worden
herroepen, mits dit direct wordt medegedeeld.
- Onherroepelijk aanbod (art. 6:219 lid 1 BW): Kan gedurende de gestelde
termijn niet worden herroepen, bijvoorbeeld bij een concreet aanbod met
een geldigheidsdatum. Volgens de ontvangsttheorie (art. 3:37 lid 3 BW)
werkt een gerichte verklaring vanaf het moment dat zij de geadresseerde
bereikt. De bewijslast ligt bij de verzender. Een verklaring kan worden
ingetrokken als de intrekking eerder of gelijktijdig met de eerste verklaring
wordt ontvangen (art. 3:37 lid 5 BW).
, Iedere natuurlijke persoon is in beginsel bekwaam om zelfstandig
rechtshandelingen te verrichten, tenzij de wet anders bepaalt (artikel 3:32
lid 1). Handelingsbekwaamheid houdt in dat iemand zelfstandig
rechtshandelingen kan aangaan waaraan hij of zij onaantastbaar
gebonden is. Minderjarigen, dat wil zeggen personen die nog geen 18 jaar
oud zijn en niet gehuwd of gehuwd geweest zijn, worden in principe als
handelingsonbekwaam beschouwd.
De wet voorziet in een aantal uitzonderingen op de
handelingsonbekwaamheid van minderjarigen:
1. Minderjarigen kunnen volledig rechtsgeldige handelingen verrichten
met toestemming van hun wettelijk vertegenwoordiger (artikel 1:234
lid 1).
2. In sommige gevallen wordt deze toestemming verondersteld,
bijvoorbeeld bij aankopen die normaal zijn voor hun leeftijd (artikel
1:234 lid 3).
3. Minderjarigen kunnen door een rechter toestemming krijgen om
bepaalde handelingen zelfstandig te verrichten via de procedure van
handlichting (artikel 1:235).
4. Minderjarigen van 16 jaar en ouder mogen een testament opmaken
(artikel 4:55).
5. Minderjarigen van 16 jaar en ouder mogen zelfstandig een
geneeskundige behandelovereenkomst aangaan (artikel 7:447 lid 1).
6. Minderjarigen van 16 jaar en ouder mogen een arbeidsovereenkomst
sluiten (artikel 7:612 lid 1).
Bij meerderjarigen kan handelingsonbekwaamheid worden vastgesteld als
zij vanwege een geestelijke stoornis, verslaving of andere
omstandigheden niet in staat zijn hun belangen goed te behartigen. In
dergelijke gevallen kan de rechter curatele instellen, waarbij een curator
wordt benoemd (artikel 1:378 en 1:383 lid 1). Rechtshandelingen die
worden verricht door een handelingsonbekwame zijn in beginsel
vernietigbaar. Een eenzijdige rechtshandeling die niet gericht is aan een
specifieke persoon is echter nietig (artikel 3:32 lid 2).
Rechtshandelingen vereisen een wil die is gericht op een rechtsgevolg, en
deze wil moet door een verklaring kenbaar zijn gemaakt (artikel 3:33). Als
er een verschil bestaat tussen de wil en de verklaring, kan de geldigheid
van de handeling alsnog worden gebaseerd op het gerechtvaardigd
vertrouwen van de wederpartij (artikel 3:35). Dit vertrouwen speelt vooral
een rol wanneer de wederpartij mocht aannemen dat de verklaring
overeenkwam met de werkelijke wil. Bij personen met een geestelijke
stoornis kan de aanwezigheid van een stoornis de geldigheid van een
rechtshandeling beïnvloeden. Volgens artikel 3:34 kan een rechtshandeling
worden vernietigd als wordt aangetoond dat de verklaring is afgelegd
onder invloed van een stoornis die een redelijke beoordeling van de
belangen onmogelijk maakte, of dat de stoornis direct invloed had op de
verklaring. Als de rechtshandeling nadelig is voor de persoon met de
stoornis, wordt aangenomen dat deze onder invloed van de stoornis is
