Samenvatting inleiding privaatrecht

Samenvatting privaatrecht:
Het rechtssubject:
De drager van de rechten en plichten wordt het rechtssubject genoemd. Het
recht kent twee typen rechtssubjecten:
 Natuurlijke personen (mensen van vlees en bloed)
 Rechtspersonen (groepen en organisaties van mensen)
Natuurlijke personen:
De mens is gedurende zijn hele leven rechtssubject, drager van rechten en
plichten. Dit noemen we rechtssubjectiviteit. Dit rechtssubjectiviteit eindigt bij de
dood. Hierbij gaan de rechten en plichten over op de erfgenamen of gaan ze
teniet.
Rechtssubjectiviteit komt toe aan ieder natuurlijk persoon.
Rechtspersonen:
De rechtspersoon is om redenen van doelmatigheid als juridische eenheid in het
leven geroepen en kan als gevolg daarvan zelfstandig drager zijn van rechten en
plichten. Je hebt twee soorten rechtspersonen:
 Privaatrechtelijke rechtspersonen  de vereniging, de stichting, de nv en
de bv
 Publiekrechtelijke rechtspersonen  de staat, de provincies, de gemeenten
en de waterschappen
Een rechtspersoon sta qua het vermogensrecht gelijk aan een natuurlijk persoon.
Een rechtspersoon kan slechts naar buiten treden door middel van mensen van
vlees en bloed. Als een natuurlijk persoon optreedt namens een rechtspersoon
dan noem je dat vertegenwoordiging. Bijvoorbeeld  iemand gaat namens de
vereniging naar de mediamarkt om een computer te kopen.
Elk rechtspersoon heeft ook een eigen vermogen. De vordering en schulden staat
los van zijn leden.
Rechtsfeiten:
Een rechtsfeit is een feit waaraan het recht één of meer rechtsgevolgen verbindt.
Voorbeeld 1 – geboorte:
Aan de geboorte verbindt het recht als gevolg dat de persoon rechtssubjectiviteit
verkrijgt: hij wordt drager van rechten en plichten. In de eerste jaren zijn dat
voornamelijk rechten, zoals recht op bescherming van lichamelijke integriteit en
het recht op verzorging en opvoeding. Verder ontstaan bij de geboorte het recht
op naam en nationaliteit.
Rechtsfeiten worden onderscheiden in blote rechtsfeiten en menselijke
handelingen. Bij blote rechtsfeiten wordt het niet door menselijk gedrag
veroorzaakt. Bloot betekent in dit verband dat het feit niet is aan te merken als
een actieve menselijke handeling. Naast geboorte en dood, zijn andere
voorbeelden ook: tijdsverloop, ziekte, blikseminslag en overstroming.

,Onder het begrip bloot rechtsfeit valt ook het feit dat men als buren naast
elkaar woont en het verstrijken van verjaringstermijn.
Menselijke handelingen zijn voor het recht van belang omdat het recht er een
gevolg aan verbindt. Bijvoorbeeld als je een koopovereenkomst aan gaat is er
de verplichting om de koopprijs te betalen.
Rechtsfeiten: feiten met rechtsgevolg
Bloot rechtsfeit Menselijke handeling
Geboorte Koop
Dood Aanrijding
Naburigheid


De menselijke handelingen met rechtsgevolg worden weer gescheiden in twee
groepen:
 Rechtshandelingen
 Feitelijke handelingen
Een rechtshandeling is te omschrijven als een gedraging van één of meer
rechtssubjecten waarbij een rechtsgevolg wordt beoogd, terwijl het objectieve
recht dat rechtsgevolg ook aan de gedragingen verbindt.  rechtshandelingen
zijn menselijke handelingen met een beoogd rechtsgevolg.
Een rechtshandeling vereist een op een rechtsgevolg gerichte wil die zich door
een verklaring heeft geopenbaard.
Rechtshandelingen worden onderscheiden in eenzijdige rechtshandelingen en
meerzijdige rechtshandelingen. Van een eenzijdige rechtshandeling is sprake als
één persoon het beoogde rechtsgevolg tot stand brengt. Een voorbeeld daarvan:
testament, erkenning van een buiten het huwelijk geboren kind onder
de twaalf jaar en opzegging arbeidsovereenkomst.
Van een meerzijdige rechtshandeling is sprake als voor de geldigheid van een
rechtshandeling de op elkaar sluitende wil van twee of meer rechtssubjecten is
vereist. Meerzijdig betekent dat er wilsovereenstemming moet zijn tussen de
twee of meer rechtssubjecten. De belangrijkste is een overeenkomst 
koopovereenkomst, huurovereenkomst en de arbeidsovereenkomst.
Er zijn ook menselijke handelingen waaraan het recht gevolgen verbindt zonder
dat daarbij de bedoeling van het rechtssubject van belang is. De wil van het
rechtssubject is niet van belang. Deze menselijke handelingen noemen we ook
wel feitelijke handelingen met rechtsgevolg. De meest voorkomende feitelijke
handeling is de onrechtmatige daad. Dat is de feitelijke handeling waarbij iemand
aan een ander op onrechtmatige wijze schade toebrengt. Het rechtsgevolg is dat
de dader verplichting heeft tot betaling van de schade.
Het verschil tussen rechtshandeling en feitelijke handelingen is dat bij
rechtshandelingen het intreden van het rechtsgevolg wordt beoogd, terwijl dat
oogmerk bij feitelijke handelingen er niet toe doet. Bij feitelijke handelingen is het
niet de wil van de persoon die bepalend is voor het ontstaan van een
rechtsgevolg, maar is het de wet die het rechtsgevolg verbindt aan een feitelijke
gebeurtenis.

, We kennen ook feitelijke handelingen waarbij het objectieve recht eveneens een
rechtsgevolg verbindt, maar die niet in strijd zijn met het recht: de rechtmatige
daad. We kennen er drie: zaakwaarneming, onverschuldigde betaling en
ongerechtvaardigde verrijking.


Een feitelijke handeling kan ook bestaan uit wanprestatie. Wanprestatie is het
toerekenbaar tekortkomen in de nakoming van een verbintenis. Bijvoorbeeld 
een schilder die het huis groen verft in plaats van de afgesproken kleur blauw.
Aan wanprestatie verbindt het recht diverse rechtsgevolgen. Als bijvoorbeeld de
schilder er feitelijk niet in slaagt om de juiste prestatie te geven, ook al wil hij dat
wel is er sprake van wanprestatie met de daarbij behoren rechtsgevolgen.

Handelingsbekwaamheid:
Iedere natuurlijk persoon is bekwaam tot het verrichten van rechtshandelingen,
voor zover de wet niet anders bepaalt.
Niet iedereen is handelingsbekwaam en niet alle rechtshandelingen zijn
onaantastbaar. Soms is een rechtshandeling nietig en soms vernietigbaar.
Van een nietige rechtshandeling spreken we als het beoogde rechtsgevolg in het
geheel niet intreedt, omdat de wet dit verbiedt. Nietigheid moet worden
onderscheiden van vernietigbaarheid. Een vernietigbare rechtshandeling is op
zichzelf geldig. Zij is echt aan tastbaar, dat wil zeggen dat zij achteraf kan
worden vernietigd. Dat kan degene die de rechtshandeling verrichtte of een door
de wet aangewezen derde op twee manieren: de eerste manier door een
zogenoemde buitengerechtelijke verklaring.  door zelf, zonder tussenkomst van
de rechter, de rechtshandeling voor vernietigd te verklaren. De tweede manier
door bij de rechter de rechtshandeling vernietigbaar te verklaren. Aan
vernietiging ontbindt ons recht vaak een terugwerkende kracht, met het gevolg
dat de vernietigende rechtshandeling geacht wordt niet rechtsgeldig te zijn
geweest.
Er zijn twee personen die vernietigbare rechtshandelingen kunnen verrichtten:
minderjarigen en onder curatele gestelden. Hun rechtshandelingen zijn in
het begin rechtsgeldig, maar zij kunnen achteraf geen of een aantastbaar
rechtsgevolg hebben.
Minderjarigen:
Een minderjarige is handelingsbekwaam, mits hij/zij toestemming van de
wettelijke vertegenwoordiger heeft gekregen en voor zover de wet niet anders
bepaalt. Een rechtshandeling van een minderjarige is dus rechtsgeldig, als hij/zij
dit met de toestemming van de wettelijke vertegenwoordiger heeft verricht.
Als een minderjarige dus een rechtshandeling verricht zonder toestemming van
de wettelijke vertegenwoordiger is dit vernietigbaar. Dit is als blijkt dat er wel
toestemming in de eerste plaats nodig was. Voor normale zaken, zoals een zakje
patat halen of een boek kopen heeft een minderjarige natuurlijk niet per se
toestemming voor nodig, maar wel als het om grote geld bedragen gaat zoals
bijvoorbeeld het kopen van een Xbox. Een voorbeeld waarin er toestemming had
moeten worden verleend: een bromfietshandelaar verkoopt aan een minderjarige