Ratio-analyse
Inleiding:
Om de financiële ontwikkeling en gezondheid van een onderneming te kunnen volgen, kijken
we doorgaans niet alleen naar de balans en winst- en verliesrekening. De onderlinge
verbanden tussen bepaalde financiële posten of de ontwikkeling gedurende meerdere
perioden zeggen meer dan één momentopname. Deze verhoudingen en verbanden worden
in de vorm van ratio’s (kengetallen of verhoudingsgetallen) berekend. Doordat het om de
verhoudingen tussen getallen gaat en niet om het getal zelf, is vergelijken eenvoudiger. Ook
is het op deze manier mogelijk om grote en kleine bedrijven met elkaar te vergelijken. Door
de ratio’s af te zetten tegen andere cijfers kun je een betere indruk van de betekenis krijgen.
De eigen ratio’s kunnen worden vergeleken met de normen die het management van het
bedrijf heeft vastgesteld in de vorm van doelstellingen. Bijvoorbeeld een norm of richtlijn voor
de te realiseren brutowinstmarge.
De eigen ratio’s van een bepaalde periode kunnen worden vergeleken met de eigen ratio’s
uit voorgaande perioden. Bijvoorbeeld de ratio van het vorige jaar of hetzelfde kwartaal van
het vorig jaar.
De eigen ratio’s kunnen worden vergeleken met ratio’s van vergelijkbare bedrijven over
dezelfde periode. Dit wordt ook wel benchmarking genoemd.
Er zijn diverse ratio’s die berekend kunnen worden voor een bedrijf, er zijn er 4:
1. Liquiditeitsratio’s
2. Solvabiliteitsratio’s
3. Rentabiliteitsratio’s
4. Activiteitenratio’s
,Ratio-analyse: liquiditeitsratio’s
Liquiditeitsratio’s laten zijn of een onderneming in staat is om aan betalingsverplichtingen op
korte termijn te voldoen.
Een onderneming is ‘liquide’ als ze op elk willekeurig moment kan voldoen aan de financiële
verplichtingen op korte termijn. Betalingsverplichtingen op korte termijn kun je op de balans
vinden onder het kopje ‘kort vreemd vermogen’. Als deze schulden kunnen worden
terugbetaald op korte termijn, is de onderneming liquide. Met de vlottende activa (die snel
liquide gemaakt kunnen worden of dat al zijn) kunnen theoretisch de korte termijn schulden
worden betaald.
De beste manier om te voorspellen of een onderneming aan de betalingsverplichtingen kan
voldoen is door het opstellen van een liquiditeitsbegroting. Een liquiditeitsbegroting geeft
inzicht in de dynamische liquiditeit van een bedrijf. Hieruit blijkt per periode, of met de
inkomende geldstromen de uitgaande geldstromen kunnen worden voldaan.
Dynamische liquiditeit laat vooral op de wat langere termijn zien of een bedrijf liquide is.
Bovendien kijk je door middel van een liquiditeitsbegroting naar de toekomst terwijl ratio’s
alleen op het verleden zijn gebaseerd. Voor het management is dit de beste manier om
inzicht te krijgen in de liquiditeit.
Liquiditeitsbegrotingen worden nooit gepubliceerd.
Het alternatief is: kijken naar het statische liquiditeit van een onderneming. De statische
liquiditeit geeft aan of een bedrijf op een specifiek moment in staat is om aan haar korte
termijn betalingsverplichtingen te voldoen. Daarom kijken we hierbij specifiek naar de
verhouding tussen vlottende activa en het kort vreemd vermogen.
De statische liquiditeit kan bepaald worden in de vorm van verschillende ratio’s:
- Netto werkkapitaal
- Current ratio
- Quick ratio
Het verschil tussen de vlottende activa en het kort vreemd vermogen noemen we het netto
werkkapitaal. In tegenstelling tot andere ratio’s is dit bedrag in euro’s; dus een absoluut getal
en geen verhoudingsgetal. Als er meer vlottende activa dan kortlopende schulden zijn, is er
sprake van een positief netto werkkapitaal.
Het netto werkkapitaal wordt als volgt berekend:
Netto werkkapitaal= vlottende activa – kortlopende schulden.
Of een netto werkkapitaal van 100.000 veel of weinig is, hangt af van de grote van een
bedrijf. Een alternatief is het berekenen van de current ratio. De current ratio geeft aan
hoeveel vlottende activa er in verhouding tot het kort vreemd vermogen zijn.
De current ratio wordt als volgt berekend:
Current ratio= vlottende activa/kortlopende schulden.
, Hoewel de current ratio al een verbetering vormt ten opzichte van het netto werkkapitaal,
heeft deze berekening nog een ander nadeel. De current ratio weegt alle soorten vlottende
activa even zwaar mee.
In de praktijk klopt de waarde die op de balans staat niet altijd. Geld dat op een
bankrekening of contant in de kas zit, is direct beschikbaar. Maar voorraden zullen eerst
verkocht moeten worden voordat deze inkomsten gebruikt kunnen worden om kortlopende
schulden af te lossen. Bovendien kunnen voorraden incourant worden. verse producten
kunnen bederven, er kan schade ontstaan of de producten kunnen verouderen. Het is dus
maar de vraag of deze voorraden inderdaad op korte termijn kunnen worden verkocht tegen
de waarde die op de balans staat. De voorraden geven dus een vertroebeld beeld, daarom
word er ook gebruik gemaakt van de quick ratio. In de quick ratio worden de voorraden
meegerekend, in de current ratio niet. Daarom geeft de quick ratio een in sommige situaties
een reëler beeld. Bijvoorbeeld indien voorraden moeilijker te verkopen zijn.
De quick ratio word als volgt berekend:
Quick ratio: (vlottende activa – voorraden)/kortlopende schulden
Inleiding:
Om de financiële ontwikkeling en gezondheid van een onderneming te kunnen volgen, kijken
we doorgaans niet alleen naar de balans en winst- en verliesrekening. De onderlinge
verbanden tussen bepaalde financiële posten of de ontwikkeling gedurende meerdere
perioden zeggen meer dan één momentopname. Deze verhoudingen en verbanden worden
in de vorm van ratio’s (kengetallen of verhoudingsgetallen) berekend. Doordat het om de
verhoudingen tussen getallen gaat en niet om het getal zelf, is vergelijken eenvoudiger. Ook
is het op deze manier mogelijk om grote en kleine bedrijven met elkaar te vergelijken. Door
de ratio’s af te zetten tegen andere cijfers kun je een betere indruk van de betekenis krijgen.
De eigen ratio’s kunnen worden vergeleken met de normen die het management van het
bedrijf heeft vastgesteld in de vorm van doelstellingen. Bijvoorbeeld een norm of richtlijn voor
de te realiseren brutowinstmarge.
De eigen ratio’s van een bepaalde periode kunnen worden vergeleken met de eigen ratio’s
uit voorgaande perioden. Bijvoorbeeld de ratio van het vorige jaar of hetzelfde kwartaal van
het vorig jaar.
De eigen ratio’s kunnen worden vergeleken met ratio’s van vergelijkbare bedrijven over
dezelfde periode. Dit wordt ook wel benchmarking genoemd.
Er zijn diverse ratio’s die berekend kunnen worden voor een bedrijf, er zijn er 4:
1. Liquiditeitsratio’s
2. Solvabiliteitsratio’s
3. Rentabiliteitsratio’s
4. Activiteitenratio’s
,Ratio-analyse: liquiditeitsratio’s
Liquiditeitsratio’s laten zijn of een onderneming in staat is om aan betalingsverplichtingen op
korte termijn te voldoen.
Een onderneming is ‘liquide’ als ze op elk willekeurig moment kan voldoen aan de financiële
verplichtingen op korte termijn. Betalingsverplichtingen op korte termijn kun je op de balans
vinden onder het kopje ‘kort vreemd vermogen’. Als deze schulden kunnen worden
terugbetaald op korte termijn, is de onderneming liquide. Met de vlottende activa (die snel
liquide gemaakt kunnen worden of dat al zijn) kunnen theoretisch de korte termijn schulden
worden betaald.
De beste manier om te voorspellen of een onderneming aan de betalingsverplichtingen kan
voldoen is door het opstellen van een liquiditeitsbegroting. Een liquiditeitsbegroting geeft
inzicht in de dynamische liquiditeit van een bedrijf. Hieruit blijkt per periode, of met de
inkomende geldstromen de uitgaande geldstromen kunnen worden voldaan.
Dynamische liquiditeit laat vooral op de wat langere termijn zien of een bedrijf liquide is.
Bovendien kijk je door middel van een liquiditeitsbegroting naar de toekomst terwijl ratio’s
alleen op het verleden zijn gebaseerd. Voor het management is dit de beste manier om
inzicht te krijgen in de liquiditeit.
Liquiditeitsbegrotingen worden nooit gepubliceerd.
Het alternatief is: kijken naar het statische liquiditeit van een onderneming. De statische
liquiditeit geeft aan of een bedrijf op een specifiek moment in staat is om aan haar korte
termijn betalingsverplichtingen te voldoen. Daarom kijken we hierbij specifiek naar de
verhouding tussen vlottende activa en het kort vreemd vermogen.
De statische liquiditeit kan bepaald worden in de vorm van verschillende ratio’s:
- Netto werkkapitaal
- Current ratio
- Quick ratio
Het verschil tussen de vlottende activa en het kort vreemd vermogen noemen we het netto
werkkapitaal. In tegenstelling tot andere ratio’s is dit bedrag in euro’s; dus een absoluut getal
en geen verhoudingsgetal. Als er meer vlottende activa dan kortlopende schulden zijn, is er
sprake van een positief netto werkkapitaal.
Het netto werkkapitaal wordt als volgt berekend:
Netto werkkapitaal= vlottende activa – kortlopende schulden.
Of een netto werkkapitaal van 100.000 veel of weinig is, hangt af van de grote van een
bedrijf. Een alternatief is het berekenen van de current ratio. De current ratio geeft aan
hoeveel vlottende activa er in verhouding tot het kort vreemd vermogen zijn.
De current ratio wordt als volgt berekend:
Current ratio= vlottende activa/kortlopende schulden.
, Hoewel de current ratio al een verbetering vormt ten opzichte van het netto werkkapitaal,
heeft deze berekening nog een ander nadeel. De current ratio weegt alle soorten vlottende
activa even zwaar mee.
In de praktijk klopt de waarde die op de balans staat niet altijd. Geld dat op een
bankrekening of contant in de kas zit, is direct beschikbaar. Maar voorraden zullen eerst
verkocht moeten worden voordat deze inkomsten gebruikt kunnen worden om kortlopende
schulden af te lossen. Bovendien kunnen voorraden incourant worden. verse producten
kunnen bederven, er kan schade ontstaan of de producten kunnen verouderen. Het is dus
maar de vraag of deze voorraden inderdaad op korte termijn kunnen worden verkocht tegen
de waarde die op de balans staat. De voorraden geven dus een vertroebeld beeld, daarom
word er ook gebruik gemaakt van de quick ratio. In de quick ratio worden de voorraden
meegerekend, in de current ratio niet. Daarom geeft de quick ratio een in sommige situaties
een reëler beeld. Bijvoorbeeld indien voorraden moeilijker te verkopen zijn.
De quick ratio word als volgt berekend:
Quick ratio: (vlottende activa – voorraden)/kortlopende schulden
