RADICAL CAPITALOCENE
de opkomst van het begrip "Anthropocene" en biedt een kritische analyse van hoe dit concept de rol
van ras en kapitalisme in relatie tot klimaatverandering en milieuproblemen minimaliseert. Hier zijn
de belangrijkste punten en uitleg:
1. Radicale analyse van het "Capitalocene": De tekst betoogt dat het begrip "Anthropocene" te
simplistisch is en de diepere structurele problemen van kapitalisme en raciale ongelijkheid
negeert. Het stelt in plaats daarvan voor om het te vervangen door "Capitalocene", waarbij
de nadruk ligt op de rol van kapitalistische systemen bij de exploitatie van menselijke arbeid
en natuurlijke hulpbronnen, vooral in een raciale context.
2. Kritiek op apocalyptische en optimistische narratieven: De tekst bekritiseert de dominante
apocalyptische visie op klimaatverandering, die de schuld legt bij menselijke natuur, en de
optimistische visie die vertrouwt op technologische vooruitgang om oplossingen te bieden.
Het stelt dat deze narratieven de diepere structurele problemen van kapitalisme en racisme
maskeren.
3. Raciale en koloniale dimensies van milieuproblemen: Door historische gebeurtenissen zoals
slavernij, kolonialisme en de uitbuiting van arbeid en natuurlijke hulpbronnen te belichten,
benadrukt de tekst dat klimaatverandering en milieuproblemen niet kleurloos zijn, maar diep
verweven zijn met raciale en koloniale ongelijkheden.
4. Noodzaak van een radicale agenda: De tekst pleit voor een radicale heroverweging van onze
benadering van klimaatverandering en milieuproblemen, waarbij de nadruk ligt op de
dekolonisatie van kennisproductie, de ontwikkeling van tegenmachten tegenover de
heersende kapitalistische systemen en de verbeelding van alternatieve toekomsten.
5. Milieurechtvaardigheid en raciale ongelijkheid: De tekst benadrukt de opkomst van de
beweging voor milieurechtvaardigheid, die zich richt op de ongelijke verdeling van
milieubelastingen en -voordelen langs raciale lijnen. Door voorbeelden te geven van hoe
giftige afvalverwerkingsfaciliteiten en vervuilde waterbronnen vaak worden gelokaliseerd in
gemeenschappen van kleur, wordt de structurele aard van milieuracisme belicht.
6. Principes van milieurechtvaardigheid: De tekst verwijst naar de "Principles of Environmental
Justice" die zijn opgesteld door de Delegates to the First National People of Color
Environmental Leadership Summit. Deze principes pleiten voor het respecteren van de
ecologische eenheid en de interdependentie van alle soorten, en stellen de noodzaak van
milieurechtvaardigheid en het recht om vrij te zijn van ecologische vernietiging centraal.
7. Kritiek op het begrip "Anthropocene": De tekst bekritiseert het begrip "Anthropocene"
omdat het de rol van kapitalisme en raciale ongelijkheid minimaliseert en een simplistische
kijk op klimaatverandering en milieuproblemen promoot. In plaats daarvan wordt
voorgesteld om het begrip "Capitalocene" te gebruiken om de diepere structurele problemen
aan te pakken.
8. Rol van de koloniale geschiedenis: Door te wijzen op de langdurige impact van kolonialisme
op het milieu, benadrukt de tekst dat de vernietiging in het koloniale tijdperk zich
manifesteert in de postkoloniale tijd. Dit benadrukt de noodzaak om de historische
dimensies van milieuproblemen te begrijpen en te integreren in het begrip van het
"Capitalocene".
9. Kritiek op optimistische narratieven: De tekst bekritiseert ook de optimistische narratieven
die vertrouwen op technologische vooruitgang en groene kapitalistische oplossingen voor
milieuproblemen. Het stelt dat deze benaderingen de diepere structurele problemen van
kapitalisme en racisme niet aanpakken en een vals gevoel van vooruitgang creëren.
de opkomst van het begrip "Anthropocene" en biedt een kritische analyse van hoe dit concept de rol
van ras en kapitalisme in relatie tot klimaatverandering en milieuproblemen minimaliseert. Hier zijn
de belangrijkste punten en uitleg:
1. Radicale analyse van het "Capitalocene": De tekst betoogt dat het begrip "Anthropocene" te
simplistisch is en de diepere structurele problemen van kapitalisme en raciale ongelijkheid
negeert. Het stelt in plaats daarvan voor om het te vervangen door "Capitalocene", waarbij
de nadruk ligt op de rol van kapitalistische systemen bij de exploitatie van menselijke arbeid
en natuurlijke hulpbronnen, vooral in een raciale context.
2. Kritiek op apocalyptische en optimistische narratieven: De tekst bekritiseert de dominante
apocalyptische visie op klimaatverandering, die de schuld legt bij menselijke natuur, en de
optimistische visie die vertrouwt op technologische vooruitgang om oplossingen te bieden.
Het stelt dat deze narratieven de diepere structurele problemen van kapitalisme en racisme
maskeren.
3. Raciale en koloniale dimensies van milieuproblemen: Door historische gebeurtenissen zoals
slavernij, kolonialisme en de uitbuiting van arbeid en natuurlijke hulpbronnen te belichten,
benadrukt de tekst dat klimaatverandering en milieuproblemen niet kleurloos zijn, maar diep
verweven zijn met raciale en koloniale ongelijkheden.
4. Noodzaak van een radicale agenda: De tekst pleit voor een radicale heroverweging van onze
benadering van klimaatverandering en milieuproblemen, waarbij de nadruk ligt op de
dekolonisatie van kennisproductie, de ontwikkeling van tegenmachten tegenover de
heersende kapitalistische systemen en de verbeelding van alternatieve toekomsten.
5. Milieurechtvaardigheid en raciale ongelijkheid: De tekst benadrukt de opkomst van de
beweging voor milieurechtvaardigheid, die zich richt op de ongelijke verdeling van
milieubelastingen en -voordelen langs raciale lijnen. Door voorbeelden te geven van hoe
giftige afvalverwerkingsfaciliteiten en vervuilde waterbronnen vaak worden gelokaliseerd in
gemeenschappen van kleur, wordt de structurele aard van milieuracisme belicht.
6. Principes van milieurechtvaardigheid: De tekst verwijst naar de "Principles of Environmental
Justice" die zijn opgesteld door de Delegates to the First National People of Color
Environmental Leadership Summit. Deze principes pleiten voor het respecteren van de
ecologische eenheid en de interdependentie van alle soorten, en stellen de noodzaak van
milieurechtvaardigheid en het recht om vrij te zijn van ecologische vernietiging centraal.
7. Kritiek op het begrip "Anthropocene": De tekst bekritiseert het begrip "Anthropocene"
omdat het de rol van kapitalisme en raciale ongelijkheid minimaliseert en een simplistische
kijk op klimaatverandering en milieuproblemen promoot. In plaats daarvan wordt
voorgesteld om het begrip "Capitalocene" te gebruiken om de diepere structurele problemen
aan te pakken.
8. Rol van de koloniale geschiedenis: Door te wijzen op de langdurige impact van kolonialisme
op het milieu, benadrukt de tekst dat de vernietiging in het koloniale tijdperk zich
manifesteert in de postkoloniale tijd. Dit benadrukt de noodzaak om de historische
dimensies van milieuproblemen te begrijpen en te integreren in het begrip van het
"Capitalocene".
9. Kritiek op optimistische narratieven: De tekst bekritiseert ook de optimistische narratieven
die vertrouwen op technologische vooruitgang en groene kapitalistische oplossingen voor
milieuproblemen. Het stelt dat deze benaderingen de diepere structurele problemen van
kapitalisme en racisme niet aanpakken en een vals gevoel van vooruitgang creëren.
