Samenvatting Cardiologie Pathologie

Cardiologie PATHOLOGIE




1

,Wat is hartfalen?

 Klinisch syndroom → combinatie van klachten → onvoldoende contraheren van myocard →
cardiac output daalt → weefsels krijgen onvoldoende O₂
 Is een klinisch syndroom dat bestaat uit een combinatie van klachten en verschijnselen die
een gevolg zijn van onvoldoende contraheren van het myocard waardoor het
hartminuutvolume (cardiac output) daalt en de weefsels te weinig zuurstof krijgen.

Veel voorkomende klachten bij hartfalen
 Dyspnoe
 Vermoeidheid
 Verminderd inspanningsvermogen en oedeem

Chronisch vs acuut hartfalen
 Hartfalen is meestal chronisch progressieve aandoening → chronisch hartfalen
 Klachten en verschijnselen treden op binnen enkele uren tot dagen → acuut hartfalen

New York Heart Association classifactie van hartfalen
 NYHA I: geen beperking, geen hinder in het dagelijkse leven
 NYHA II: milde beperking van de inspanningscapaciteit, vermoeidheid, palpitaties en/of
dyspnoe bij inspanning
 NYHA III: sterke beperking van de inspanningscapaciteit, klachten bij geringe inspanning
 NYHA IV: klachten in rust en toename bij de minste inspanning




2

,Oorzaken van hartfalen
 Verminderde myocardfunctie
 Coronaire atherosclerose met als gevolg coronair lijden
 Cardiomyopathie
 Myocarditis
 Volumeoverbelasting van het hart
 Hartkleplijden (mitralis-, aortaklep insufficiëntie)
 Hypercirculatiestroom (anemie, sepsis)
 Langdurige overvulling
 ASD (atriaal septum defect) of VSD (ventrikel septum defect)
 Drukoverbelasting van het hart
 Hypertensie
 Kleplijden
 Coarctatio aortae (vernauwing van de grote lichaamsslagader)
 Instroombelemmering
 Kleplijden (mitralis-, of tricuspidalisklepstenose)
 Pericarditis
 Tachycardie/bradycardie
 Diastolische dysfunctie

Systolisch hartfalen
 Ventrikel is niet goed in staat bloed uit te pompen
 Is het gevolg van verlies van myocardweefsel, drukoverbelasting of volumeoverbelasting →
verminderd cardiac output → dit proces heet forward faillure.

De aorta niet voldoende gevuld worden met bloed. Dit heet Forward failure. Het gevolg daarvan
is een verslechtering van de bloeddoorstroming van organen, waaronder: nieren, huid en
hersenen.

Backward faillure
 Na de systole blijft extrabloed in het hart achter → overvulling van het ventrikel.
 Er treedt stuwing op in de atria en een verminderde veneuze return met stuwing in de long -,
of grote circulatie.
Als de linkerkant van het hart vol raakt met bloed zoekt het hart een uitweg om toch het bloed
ergens kwijt te kunnen.
Het gevolg is overvulling van de longcirculatie.
Dit wordt Backward failure genoemd, omdat het terug gaat naar de longen.
De bloedvaten van de kleine bloedsomloop zullen dan overvol raken. Hierdoor gaat er bloedvocht
uit de kleine bloedvaten van de longen lekken.
De ophoping van vocht zorgt ervoor dat iemand met hartfalen kortademig wordt en kriebelhoest
krijgt.




Diastolisch hartfalen

3

,  Ventrikel wordt niet goed gevuld door een verminderde elasticiteit door hypertrofie.
 Indien ventrikel vult tijdens diastole stijgt de druk snel → stuwing in het aanvoerende deel
van de circulatie
 Door onvoldoende vulling van het ventrikel tijdens diastole → cardiac output is verminderd




Bij zowel systolisch als diastolisch hartfalen kunnen symptomen van forward en/of backward
failure optreden.

Acuut linker hartfalen
 Er komt te weinig arterieel bloed in de circulatie
 Hospitalisatie is vereist
 Meestal tgv decompensatie van chronisch linker hartfalen, ritmestoornis, harttamponnade,
myocardinfarct.

Gevolgen acuut linker hartfalen
 Forward faillure
 Hypoxie of ischemie ter hoogte van de weefsels → cardiogene shock
 Backward faillure
 Overvulling van veneuze systeem → acuut longoedeem met orthopnoe,
neusvleugelademen, hoesten met roze schuimige sputa.
Chronisch linker hartfalen


4

,  De oorzaak van een chronisch hartfalen kan zowel cardiaal als extracardiaal zijn.
 Linkerhartfalen kan het gevolg zijn van hypertensie, coronaire stenose of kleplijden.
 Het hart moet het bloed uitpompen tegen een hogere druk, waardoor het hart continu
harder moet werken en na een tijd zal falen.
 Het hart voert de frequentie op → tachycardie
 Forward failure: verminderde doorbloeding weefsels
 Backward failure: stagnatie van bloed in het linker atrium dat dilateert met als gevolg
longstuwing dat zich uit in dyspnoe
 Geen oedemen zolang zuiver linker hartfalen

Chronisch rechterhartfalen
 Backward failure: stagnatie van bloed in het rechter atrium dat dilateert door veneuze
stuwing → stijging van de druk in de organen en de venen met als gevolg enkeloedeem,
sacraal oedeem, hepatomegalie met ascites, overvulling vena jugularis.
 Renaal vindt water en zoutretentie plaats → circulerende volume neemt toe en de centraal
veneuze druk stijgt. In de weefsels → teveel O₂ wordt afgegeven → cyanose thv extremiteiten

Bij hartfalen kan er dus sprake zijn van backward failure met als gevolg congestie (longoedeem,
perifeer oedeem);
Forward failure waarbij de cardiac output verlaagd is om aan de behoeften van het lichaam te
voldoen.

Compensatiemechanismen
 Om circulatie op peil te houden activeert lichaam cardiale en neurohormonale aanpassingen.
 Deze mechanismen zijn erop gericht om het hartminuutvolume of cardiac output zoveel
mogelijk in stand te houden.
 Dit door een toename van de hartfrequentie en het slagvolume

Frank starling mechanisme
 Door opstapeling van een grotere hoeveelheid bloed in het ventrikel, stijgt het einddiastolisch
volume (EDV) met als gevolg een toename van het slagvolume
(door ↑ contractie).
 = Bij een hogere vullingsgraad van het linker ventrikel worden de spiervezels sterker gerekt en
contraheren daardoor sterker. Dit mechanisme is echter begrensd en zal op lange termijn
tekortschieten.

Wat is ejectiefractie?
 In normale omstandigheden is het slagvolume meer dan de helft van het eind diastolisch
volume.
 Deze ejectiefractie geeft dus aan hoeveel ml van het eind diastolisch volume per hartslag
wordt uitgepompt.
 Wordt veel gebruikt om de functie van het hart weer te geven.




Myocardhypertrofie



5