Children rights and childhood
David Archard
Chapter 1: John Locke’s children
Zijn werk wordt gezien als kindgericht onderwijs.
Coming to reason
Locke’s theorie voorspelt dat kinderen tekortkomen aan volwassenbezittingen. ‘Kinderen zijn nieuwe
reizigers, gearriveerd in een vreemd land waar ze nog niets weten’. Wat hun vreemden maakt, is hun
tekortkoming aan kennis en morele zin/gevoel (moral sense). Beredenering is nodig als ze volledig
deelgenoot willen worden. Kinderen moeten onderwezen en gebracht worden tot deze
beredenering. Locke legt de nadruk op “powers” in plaats van kennisitems/principes. Deze “powers”
worden verworven door oefening en praktijk. Als kinderen worden geboren zijn ze “white papers”.
Het is ervaring alleen die het geheugen volstopt. Waarom wordt er gedacht dat kinderen niet in staat
zijn de gelijke te zijn van een volwassene m.b.t. kennis en rationaliteit? Omdat kennis en rationaliteit
bijkomend zijn. In de eerste plaats bedoelt Locke niet dat een nieuwgeborene compleet leeg is. Hij
geeft toe dat er prenatale ervaringen zijn en accepteert dat een kind aangeboren aanleg heeft (VB:
plezier zoeken en pijn hebben). Locke ontkent dat een kind weet wat 2+2 is of dat een kind weet dat
God bestaat. Hij maakt onderscheid tussen natuurlijke bewegingen en aangeboren kennisprincipes.
Locke suggereert dat de eerste ervaringen vooral sensorisch zijn. Het geheugen van een kind is gelijk
aan die van een volwassene maar is afgeleid van introspectie (inkeer) door de overweldigende
ideeën van buitenaf. Ideeën die het nodig heeft om ergens over na te denken.
Als kinderen ouder worden, hebben ze meer ervaringen. Maar ook: hun mogelijkheden om te
redeneren groeien als ze ouder worden. Redeneren is zowel aangeboren als dat het ontwikkeld moet
worden. Locke zegt dat karakter is aangeboren en niet smeedbaar is. Hij gelooft dat wat er ook
aangeboren is, een kind opgevoed kan worden met deugden door te leren om aangeboren
disposities te onderwerpen. Deugden moeten aangeleerd worden (maar ja, wat zijn de goede
deugden? Verschilt tussen ouder en Leerkracht).
Locke zegt: Een kind moet morele volwassenheid aanleren door te werken met zijn/haar natuur en er
niet tegenin te gaan (aanpassen per kind? Leerkracht ontwikkelt verschillende deugden per kind? Eén
leerling gaat tegen deugden van andere kinderen in?)
Parental power
Volgens een simpel model hebben ouders absolute macht over hun kind (zegt Thomas Hobbes ook).
Vroeger: vader had alle macht (= patria potestas). Locke is moderner. Hij ontkent dat politieke macht
aartsvaderlijk is maar ook dat ouderlijke macht dezelfde grondslag heeft als het burgerlijk bestuur.
De erkenning van deze asymmetrie is belangrijk voor moderne discussies over ouder-kind relaties.
Iedereen is van dezelfde soort en rank. De rechten worden niet opgegeven door het ontstaan van
“de staat” maar worden juist door deze beschermd (afluisteren van de telefoon valt daaronder? :p).
Gaat dus in zoverre door dat het verstaan wordt onder ‘beschermen van rechten’.
Kinderen hebben deze rechten niet. Locke denkt niet dat kinderen deze rechten niet hebben omdat
hun ouders gewettigd zijn. Toch hebben ouders niet absolute macht over hun kind. Ouders hebben
een soort regel en gezag over hun kinderen. Kinderen hebben geen verstand waardoor ze geen
rechten en vrijheid hebben. Toch zijn er genoeg dwazen die ook geen verstand hebben maar wel
rechten.. Ouderlijke macht behoort niet aan de ouder wegens het feit dat zij het kind hebben
David Archard
Chapter 1: John Locke’s children
Zijn werk wordt gezien als kindgericht onderwijs.
Coming to reason
Locke’s theorie voorspelt dat kinderen tekortkomen aan volwassenbezittingen. ‘Kinderen zijn nieuwe
reizigers, gearriveerd in een vreemd land waar ze nog niets weten’. Wat hun vreemden maakt, is hun
tekortkoming aan kennis en morele zin/gevoel (moral sense). Beredenering is nodig als ze volledig
deelgenoot willen worden. Kinderen moeten onderwezen en gebracht worden tot deze
beredenering. Locke legt de nadruk op “powers” in plaats van kennisitems/principes. Deze “powers”
worden verworven door oefening en praktijk. Als kinderen worden geboren zijn ze “white papers”.
Het is ervaring alleen die het geheugen volstopt. Waarom wordt er gedacht dat kinderen niet in staat
zijn de gelijke te zijn van een volwassene m.b.t. kennis en rationaliteit? Omdat kennis en rationaliteit
bijkomend zijn. In de eerste plaats bedoelt Locke niet dat een nieuwgeborene compleet leeg is. Hij
geeft toe dat er prenatale ervaringen zijn en accepteert dat een kind aangeboren aanleg heeft (VB:
plezier zoeken en pijn hebben). Locke ontkent dat een kind weet wat 2+2 is of dat een kind weet dat
God bestaat. Hij maakt onderscheid tussen natuurlijke bewegingen en aangeboren kennisprincipes.
Locke suggereert dat de eerste ervaringen vooral sensorisch zijn. Het geheugen van een kind is gelijk
aan die van een volwassene maar is afgeleid van introspectie (inkeer) door de overweldigende
ideeën van buitenaf. Ideeën die het nodig heeft om ergens over na te denken.
Als kinderen ouder worden, hebben ze meer ervaringen. Maar ook: hun mogelijkheden om te
redeneren groeien als ze ouder worden. Redeneren is zowel aangeboren als dat het ontwikkeld moet
worden. Locke zegt dat karakter is aangeboren en niet smeedbaar is. Hij gelooft dat wat er ook
aangeboren is, een kind opgevoed kan worden met deugden door te leren om aangeboren
disposities te onderwerpen. Deugden moeten aangeleerd worden (maar ja, wat zijn de goede
deugden? Verschilt tussen ouder en Leerkracht).
Locke zegt: Een kind moet morele volwassenheid aanleren door te werken met zijn/haar natuur en er
niet tegenin te gaan (aanpassen per kind? Leerkracht ontwikkelt verschillende deugden per kind? Eén
leerling gaat tegen deugden van andere kinderen in?)
Parental power
Volgens een simpel model hebben ouders absolute macht over hun kind (zegt Thomas Hobbes ook).
Vroeger: vader had alle macht (= patria potestas). Locke is moderner. Hij ontkent dat politieke macht
aartsvaderlijk is maar ook dat ouderlijke macht dezelfde grondslag heeft als het burgerlijk bestuur.
De erkenning van deze asymmetrie is belangrijk voor moderne discussies over ouder-kind relaties.
Iedereen is van dezelfde soort en rank. De rechten worden niet opgegeven door het ontstaan van
“de staat” maar worden juist door deze beschermd (afluisteren van de telefoon valt daaronder? :p).
Gaat dus in zoverre door dat het verstaan wordt onder ‘beschermen van rechten’.
Kinderen hebben deze rechten niet. Locke denkt niet dat kinderen deze rechten niet hebben omdat
hun ouders gewettigd zijn. Toch hebben ouders niet absolute macht over hun kind. Ouders hebben
een soort regel en gezag over hun kinderen. Kinderen hebben geen verstand waardoor ze geen
rechten en vrijheid hebben. Toch zijn er genoeg dwazen die ook geen verstand hebben maar wel
rechten.. Ouderlijke macht behoort niet aan de ouder wegens het feit dat zij het kind hebben
