Mégane wouters
107A
Opdracht 2: The story of stuff
1) Externalisatie van kosten:
Wij, als consumenten, betalen niet de echte prijs voor een product dat we kopen. Eigenlijk ligt de
geldwaarde voor deze producten veel hoger. De mensen die dit maken, betalen hier eigenlijk voor.
Bijvoorbeeld, mensen die in een fabriek werken, geven hun gezondheid af voor het maken van een
product dat de consument voor een veel lagere prijs koopt dan het waard is.
2) Is de zin van ons leven consumeren?
Ik denk dat consumeren een groot deel van ons leven uitmaakt. Dit is dan ook niet ongewoon
aangezien onze samenleving hierop gebaseerd is. We moeten shoppen om te blijven leven. Kleren
kopen is nodig om het warm te krijgen, eten is nodig om gezond te blijven, een goede matras is nodig
om u te vrijwaren van rugklachten… We oefenen een job uit om te kunnen consumeren en/ of om
anderen dit te laten doen. Een groot deel van ons leven is afhankelijk van ‘consumeren’. Toch is dit
niet de volledige zin van ons leven, naar mijn mening. We worden (eventueel) nog steeds ouders.
Mama of papa zijn heeft niets te maken met consumeren. Kinderen krijgen is wel ingeburgerd in
onze samenleving als ‘de zin van ons leven’.
3) Perceived and planned obsolescence:
Ik heb met beide termen al ervaring gehad en ik denk dat bijna iedereen hier al mee geconfronteerd
is. Ik ben er dan ook zeker van dat het consumeren van goederen echt zo gaat.
Met perceived obsolescence heb ik al contact gehad toen ik jaren lang dezelfde gsm gebruikte.
Enkele jaren geleden begon mijn Iphone na 5 jaar te gebruiken, stuk te gaan. Hij werkte ineens niet
meer. In de winkel vertelden ze me da Iphones worden ingesteld om maar maximum 5 jaar te
werken.
Ook met planned obsolescence heb ik al ervaring. Als ik koffie ga kopen, krijg ik er steeds een beker
bij met een deksel. Als mijn koffie op is, gooi ik de beker en het deksel weg. Het is dus echt gemaakt
om maar enkele minuten te gebruiken.
107A
Opdracht 2: The story of stuff
1) Externalisatie van kosten:
Wij, als consumenten, betalen niet de echte prijs voor een product dat we kopen. Eigenlijk ligt de
geldwaarde voor deze producten veel hoger. De mensen die dit maken, betalen hier eigenlijk voor.
Bijvoorbeeld, mensen die in een fabriek werken, geven hun gezondheid af voor het maken van een
product dat de consument voor een veel lagere prijs koopt dan het waard is.
2) Is de zin van ons leven consumeren?
Ik denk dat consumeren een groot deel van ons leven uitmaakt. Dit is dan ook niet ongewoon
aangezien onze samenleving hierop gebaseerd is. We moeten shoppen om te blijven leven. Kleren
kopen is nodig om het warm te krijgen, eten is nodig om gezond te blijven, een goede matras is nodig
om u te vrijwaren van rugklachten… We oefenen een job uit om te kunnen consumeren en/ of om
anderen dit te laten doen. Een groot deel van ons leven is afhankelijk van ‘consumeren’. Toch is dit
niet de volledige zin van ons leven, naar mijn mening. We worden (eventueel) nog steeds ouders.
Mama of papa zijn heeft niets te maken met consumeren. Kinderen krijgen is wel ingeburgerd in
onze samenleving als ‘de zin van ons leven’.
3) Perceived and planned obsolescence:
Ik heb met beide termen al ervaring gehad en ik denk dat bijna iedereen hier al mee geconfronteerd
is. Ik ben er dan ook zeker van dat het consumeren van goederen echt zo gaat.
Met perceived obsolescence heb ik al contact gehad toen ik jaren lang dezelfde gsm gebruikte.
Enkele jaren geleden begon mijn Iphone na 5 jaar te gebruiken, stuk te gaan. Hij werkte ineens niet
meer. In de winkel vertelden ze me da Iphones worden ingesteld om maar maximum 5 jaar te
werken.
Ook met planned obsolescence heb ik al ervaring. Als ik koffie ga kopen, krijg ik er steeds een beker
bij met een deksel. Als mijn koffie op is, gooi ik de beker en het deksel weg. Het is dus echt gemaakt
om maar enkele minuten te gebruiken.
