Gezin en Samenleving
College 11: Nieuwe trends in onderzoek naar vaderschap
•Cabrera, N. J., Fitzgerald, H. E., Bradley, R. H., & Roggman, L. (2014). The ecology of
father‐child relationships: An expanded model. Journal of Family Theory & Review, 6,
336-354.
• Cabrera, N.J., Tamis-LeMonda, C.S., Bradley, R.H., Hofferth, S., & Lamb, M.E.
(2000). Fatherhood in the twenty-first century. Child Development, 71(1), 127-136.
Uit dit artikel blijkt dat er in de 20e eeuw 4 major veranderingen zijn geweest:
1. Vrouwen zijn meer gaan werken
2. Een toename van het aantal niet-inwonende vaders in het leven van kinderen
3. Een toename van betrokkenheid bij vaders in intacte families
4. Toename van culturele diversiteit in de V.S.
Een-oudergezinnen groeien ook, dus het is niet zo dat alle kinderen opgroeien in een
gezin met een betrokken vader.
Eerst was het normaal dat vaders 'maar' een helpende hand waren voor de moeders en
nu begint het 'coparenting' steeds meer in te raken. De verwachtingen die ouders van elkaar
hebben veranderen dus ook steeds meer. Als moeders dus niet meer de eerste opvoeder zijn,
moeten ontwikkelingstheorieen die de moeder als de centrale invloed zien daar ook aan
aangepast worden.
Meisjes die later moeder willen worden en opgroeien in een gezin waar de vader erg
betrokken is, zullen voorkeuren hebben voor met wie ze trouwen. Ze willen dan ook iemand
die net zo betrokken is als hun eigen vader.
• Paquette, D. (2004). Theorizing the father-child relationship: Mechanisms and develop-
mental outcomes. Human Development, 47, 193-219.
- Vaders lijken een belangrijke rol te spelen in de ontwikkeling van de openheid naar de
wereld toe van kinderen.
- Ze hebben de neiging om hun kinderen verassen en onverwachte dingen te doen, ze aan te
moedigen om risico’s te nemen, en tegelijkertijd ze een veilige haven te bieden. Hierdoor
durven kinderen meer en zijn ze moediger in onbekende situaties en komen ze voor zichzelf
op.
, Gezin en Samenleving
College 11: Nieuwe trends in onderzoek naar vaderschap
- Dit kan echter alleen als er een emotionele band is tussen vader en kind [Symbool] De
‘father-child activation relationship’.
- Deze ontwikkelt zich door fysiek spel. Bijv. vader-kind rough en tumble maakt kinderen
gehoorzaam en wakkert competitievaardigheden in ze aan.
• Sarkadi, A., Kristiansson, R., Oberklaid, F., & Bremberg, S. (2008). Fathers’ involve-
ment and children’s developmental outcomes: A systematic review of longitudinal stud-
ies. Acta Paediatrica, 97, 153-158.
- Als moeder en vader samenwonen zijn er minder externaliserende gedragsproblemen.
- Actief en regelmatig bezig zijn met het kind heeft een aantal positieve uitkomsten voor het
kind. De bezigheid maakt niet uit.
- Aanwezigheid van de vader en engagement in het leven van het kind leidt tot minder
gedragsproblemen bij jongens en minder psychologische problemen bij meisjes.
- Ook verbetert cognitieve ontwikkeling en is er minder vaak sprake van delinquentie bij de
kinderen.
• Parke, R. D. (2000). Father involvement. Marriage & Family Review, 29 (2-3), 43-58
- Het is belangrijk om ons te beseffen dat het moeilijk is om de complexiteiten van
betrokkenheid van vaders te definieren.
- er moet rekening gehouden worden met directe betrokkenheid, beschikbaarheid, en
de managing functie van vaders.
Daarnaast zijn ook de context van betrokkenheid en de dimensie belangrijk.
- Er is ook nog weinig onderzoek naar andere minderheidsgroepen van andere
culturen. Dit is nodig
- Er moeten ook onderzoeken worden gevoerd in experimentele en non-experimentele
settingen.
Individual influences
1. Attitudes, beliefs and motivation of father
College 11: Nieuwe trends in onderzoek naar vaderschap
•Cabrera, N. J., Fitzgerald, H. E., Bradley, R. H., & Roggman, L. (2014). The ecology of
father‐child relationships: An expanded model. Journal of Family Theory & Review, 6,
336-354.
• Cabrera, N.J., Tamis-LeMonda, C.S., Bradley, R.H., Hofferth, S., & Lamb, M.E.
(2000). Fatherhood in the twenty-first century. Child Development, 71(1), 127-136.
Uit dit artikel blijkt dat er in de 20e eeuw 4 major veranderingen zijn geweest:
1. Vrouwen zijn meer gaan werken
2. Een toename van het aantal niet-inwonende vaders in het leven van kinderen
3. Een toename van betrokkenheid bij vaders in intacte families
4. Toename van culturele diversiteit in de V.S.
Een-oudergezinnen groeien ook, dus het is niet zo dat alle kinderen opgroeien in een
gezin met een betrokken vader.
Eerst was het normaal dat vaders 'maar' een helpende hand waren voor de moeders en
nu begint het 'coparenting' steeds meer in te raken. De verwachtingen die ouders van elkaar
hebben veranderen dus ook steeds meer. Als moeders dus niet meer de eerste opvoeder zijn,
moeten ontwikkelingstheorieen die de moeder als de centrale invloed zien daar ook aan
aangepast worden.
Meisjes die later moeder willen worden en opgroeien in een gezin waar de vader erg
betrokken is, zullen voorkeuren hebben voor met wie ze trouwen. Ze willen dan ook iemand
die net zo betrokken is als hun eigen vader.
• Paquette, D. (2004). Theorizing the father-child relationship: Mechanisms and develop-
mental outcomes. Human Development, 47, 193-219.
- Vaders lijken een belangrijke rol te spelen in de ontwikkeling van de openheid naar de
wereld toe van kinderen.
- Ze hebben de neiging om hun kinderen verassen en onverwachte dingen te doen, ze aan te
moedigen om risico’s te nemen, en tegelijkertijd ze een veilige haven te bieden. Hierdoor
durven kinderen meer en zijn ze moediger in onbekende situaties en komen ze voor zichzelf
op.
, Gezin en Samenleving
College 11: Nieuwe trends in onderzoek naar vaderschap
- Dit kan echter alleen als er een emotionele band is tussen vader en kind [Symbool] De
‘father-child activation relationship’.
- Deze ontwikkelt zich door fysiek spel. Bijv. vader-kind rough en tumble maakt kinderen
gehoorzaam en wakkert competitievaardigheden in ze aan.
• Sarkadi, A., Kristiansson, R., Oberklaid, F., & Bremberg, S. (2008). Fathers’ involve-
ment and children’s developmental outcomes: A systematic review of longitudinal stud-
ies. Acta Paediatrica, 97, 153-158.
- Als moeder en vader samenwonen zijn er minder externaliserende gedragsproblemen.
- Actief en regelmatig bezig zijn met het kind heeft een aantal positieve uitkomsten voor het
kind. De bezigheid maakt niet uit.
- Aanwezigheid van de vader en engagement in het leven van het kind leidt tot minder
gedragsproblemen bij jongens en minder psychologische problemen bij meisjes.
- Ook verbetert cognitieve ontwikkeling en is er minder vaak sprake van delinquentie bij de
kinderen.
• Parke, R. D. (2000). Father involvement. Marriage & Family Review, 29 (2-3), 43-58
- Het is belangrijk om ons te beseffen dat het moeilijk is om de complexiteiten van
betrokkenheid van vaders te definieren.
- er moet rekening gehouden worden met directe betrokkenheid, beschikbaarheid, en
de managing functie van vaders.
Daarnaast zijn ook de context van betrokkenheid en de dimensie belangrijk.
- Er is ook nog weinig onderzoek naar andere minderheidsgroepen van andere
culturen. Dit is nodig
- Er moeten ook onderzoeken worden gevoerd in experimentele en non-experimentele
settingen.
Individual influences
1. Attitudes, beliefs and motivation of father
