Migratie van leukocyten en de
ontstekingsreactie
Als er een ontsteking is gaan er C5a moleculen en andere die erop
gelijken, hun werking doen. De witte bloedcellen moeten uit de
bloedbaan kunnen gaan naar de infectie. Dit moet gebeuren op een
zodanige manier dat er geen lekkage is van het bloed. De witte
bloedcellen moeten dus door het membraan op de juiste plaats zodat
er geen bloed verloren gaat, uit de bloedvaten.
De leukocyten zijn cellen die vanuit het beenmerg naar de lymfevaten,
lymfeknopen en milt moeten gaan, waardoor dit proces voortdurend
gebeurt en dus niet alleen bij ontsteking. De duur van de leukocyten in
de bloedbaan is heel kort.
Er zijn ook lyfocyten aanwezig die hetzelfde mechanisme kunnen gebruiken. Ze
gaan op het endotheel gaan plakken en gaan uiteindelijk door de basale membraan
en door de endotheelcellen kunnen gaan naar de onderliggende weefsels. Deze
cellen kunnen soms dus door de entdotheelcellen of tussen de endotheelcellen van
de bloedvaten gaan. Bij deze migratie blijft de buitenmembraan van de leukocyten
en van de endotheelcellen intact. De membranen kunnen insoeren zonder dat er
plasma gedeeld wordt.
4 klassen adhesiemoelculen reguleren de migratie
van leukocyten
Deze adhesie moleculen zijn nodig voor de regulatie van de
migratie. De adhesie moleculen gaan het plakken van de leukocyt
aan de endotheelcel bevorderen.
Mucine-like CAMs,= molecule die vol staan met suikerketens.
Deze kunnen eiwitten binden zoals lectine met veel verduikering.
Selectines = wanneer de binding selectief/specifiek is. De
interactie tussen suikers en eiwitten gaat gebeuren via
waterstofverbindingen. Gaat over endotheel rollen
Integrines = hebben altijd 2 ketens met een reeks van AZ die heel
specifiek gaan binden op andere adhesiemoelculen op andere
cellen. Integrines worden pas actief als ze een dimeer vormen.
Ig-superfamilie = heel veel zwavel groepen die gebruikt kunnen
worden voor covalente binding. Deze gaan zorgen dat de
leukocyten heel hard aan de endotheelcellen gaan plakken
Goed kunnen onderscheiden, want ze zijn heel belangrijk voor het
migratieproces! De functie, samenstelling, interacties en hoe sterk
deze zijn, belangrijk!! Niet al de eiwitten zelf vanbuiten kennen!
, Migratie door endotheel
Dit gebeurt in verschillende stappen.
1. De cel (leukocyt) gaat over het endotheel gaan rollen (dit gebeurt ook wanneer er geen
ontsteking is). De leukocyt of bloedplaatjes interageren respectievelijk met hun receptoren.
De interactie die hier gebeurt is vrij zwak en kan verbroken worden
2. Chemokine eiwitten gaan op de plaats van de infectie aangemaakt worden en diffunderen
naar de omgeving. De cel kan door haar 7 transmembranaire delen van de receptor voelen
aan welke kant meer of minder chemokines aanwezig zijn.
3. Chemokine kan dan aan glycoaminoglycanen binden waardoor de chemokines
gepresenteerd worden aan de receptoren. De chemokine concentratie gaat dan verhogen
waardoor de integrones geactiveerd worden en kunnen binden aan de immunoglobines
hierdoor blijft de cel aan het endotheel gebonden en kan het niet meer los komen
4. De leukocyt of bloedplaatjes kunnen dan door de endotheelcellen of tussen de endotheel
cellen door naar de omgeving. Waardoor de cel aankomt bij de ontsteking. De inhoud van de
granullen kan dan vrijkomen bij de ontsteking zodat er nog een lichte ontstekingsreactie kan
otnstaan door de afbraak van lichaamseigen materiaal (proteasen die vrijkomen).
Het rollen gaat overal gebeuren en gebeurt spontaan. Vanaf het moment dat de chemokines
geactiveerd worden kunnen de integrines binden = onomkeerbaar.
De selectieve migratie van leukocyten wordt meebepaald door de expressie van specifieke
adhesiemoleculen. Er moet een juiste combinatie van adhesie en chemokine gemaakt worden om de
plaats te bepalen naar waar de cel gaat migreren.
ontstekingsreactie
Als er een ontsteking is gaan er C5a moleculen en andere die erop
gelijken, hun werking doen. De witte bloedcellen moeten uit de
bloedbaan kunnen gaan naar de infectie. Dit moet gebeuren op een
zodanige manier dat er geen lekkage is van het bloed. De witte
bloedcellen moeten dus door het membraan op de juiste plaats zodat
er geen bloed verloren gaat, uit de bloedvaten.
De leukocyten zijn cellen die vanuit het beenmerg naar de lymfevaten,
lymfeknopen en milt moeten gaan, waardoor dit proces voortdurend
gebeurt en dus niet alleen bij ontsteking. De duur van de leukocyten in
de bloedbaan is heel kort.
Er zijn ook lyfocyten aanwezig die hetzelfde mechanisme kunnen gebruiken. Ze
gaan op het endotheel gaan plakken en gaan uiteindelijk door de basale membraan
en door de endotheelcellen kunnen gaan naar de onderliggende weefsels. Deze
cellen kunnen soms dus door de entdotheelcellen of tussen de endotheelcellen van
de bloedvaten gaan. Bij deze migratie blijft de buitenmembraan van de leukocyten
en van de endotheelcellen intact. De membranen kunnen insoeren zonder dat er
plasma gedeeld wordt.
4 klassen adhesiemoelculen reguleren de migratie
van leukocyten
Deze adhesie moleculen zijn nodig voor de regulatie van de
migratie. De adhesie moleculen gaan het plakken van de leukocyt
aan de endotheelcel bevorderen.
Mucine-like CAMs,= molecule die vol staan met suikerketens.
Deze kunnen eiwitten binden zoals lectine met veel verduikering.
Selectines = wanneer de binding selectief/specifiek is. De
interactie tussen suikers en eiwitten gaat gebeuren via
waterstofverbindingen. Gaat over endotheel rollen
Integrines = hebben altijd 2 ketens met een reeks van AZ die heel
specifiek gaan binden op andere adhesiemoelculen op andere
cellen. Integrines worden pas actief als ze een dimeer vormen.
Ig-superfamilie = heel veel zwavel groepen die gebruikt kunnen
worden voor covalente binding. Deze gaan zorgen dat de
leukocyten heel hard aan de endotheelcellen gaan plakken
Goed kunnen onderscheiden, want ze zijn heel belangrijk voor het
migratieproces! De functie, samenstelling, interacties en hoe sterk
deze zijn, belangrijk!! Niet al de eiwitten zelf vanbuiten kennen!
, Migratie door endotheel
Dit gebeurt in verschillende stappen.
1. De cel (leukocyt) gaat over het endotheel gaan rollen (dit gebeurt ook wanneer er geen
ontsteking is). De leukocyt of bloedplaatjes interageren respectievelijk met hun receptoren.
De interactie die hier gebeurt is vrij zwak en kan verbroken worden
2. Chemokine eiwitten gaan op de plaats van de infectie aangemaakt worden en diffunderen
naar de omgeving. De cel kan door haar 7 transmembranaire delen van de receptor voelen
aan welke kant meer of minder chemokines aanwezig zijn.
3. Chemokine kan dan aan glycoaminoglycanen binden waardoor de chemokines
gepresenteerd worden aan de receptoren. De chemokine concentratie gaat dan verhogen
waardoor de integrones geactiveerd worden en kunnen binden aan de immunoglobines
hierdoor blijft de cel aan het endotheel gebonden en kan het niet meer los komen
4. De leukocyt of bloedplaatjes kunnen dan door de endotheelcellen of tussen de endotheel
cellen door naar de omgeving. Waardoor de cel aankomt bij de ontsteking. De inhoud van de
granullen kan dan vrijkomen bij de ontsteking zodat er nog een lichte ontstekingsreactie kan
otnstaan door de afbraak van lichaamseigen materiaal (proteasen die vrijkomen).
Het rollen gaat overal gebeuren en gebeurt spontaan. Vanaf het moment dat de chemokines
geactiveerd worden kunnen de integrines binden = onomkeerbaar.
De selectieve migratie van leukocyten wordt meebepaald door de expressie van specifieke
adhesiemoleculen. Er moet een juiste combinatie van adhesie en chemokine gemaakt worden om de
plaats te bepalen naar waar de cel gaat migreren.
