Balansverslag
het einde van mijn schooljaar komt in zicht. Nu is het tijd om te gaan kijken wat ik allemaal heb
gelezen en door welke schrijvers. De vijf boeken die ik heb gelezen dit jaar zijn Mensen zonder
uitstraling bij Jente Posthuma, Meisje met negen pruiken bij Sophie van der Stap, Underdog bij Elfie
Tromp, Quarantaine bij Wytske Versteeg en De weekendmiljonair bij Abdelkader Benali.
Als ik mijn leesautobiografie zo teruglees zie ik inderdaad dat er hoop veel is veranderd, Ik noemde
paar genres op die ik nu helemaal niks voor me vind en het minst leuke genre die ik vroeger helemaal
niet zou lezen nu mijn favoriete is. Een terugblik op wat voor genres voor me veel hebben betekent
zijn het volgende ‘’anorexia, drugs, misbruik en al deze zaken. Af en toe vind ik het ook leuk om een
romantisch boek te lezen, maar vaak is dat niet het geval’’ Ik verklap het al een beetje, maar nu
hebben romantische boeken een hogere plek op mijn leeslijst en vind ik het zeer spannend en word
ik enthousiast als ik er eentje moet gaan lezen. Ik heb dit waar wel sommige boeken gelezen over de
problemen die jongeren meemaken, maar het is eerlijk gezegd niet meer een van mijn favoriete
genres om te lezen in mijn vrije tijd. Dit jaar ben ik meer gaan lezen in het Nederlands terwijl ik
vroeger alleen maar in het Engels las en dat had ik ook doorgegeven in mijn leesautobiografie. Ik vind
het ontzettend leerzaam om terug te kijken naar de dingen en verslagen die ik vroeger aan het begin
van het jaar had geschreven om te zien hoe erg je bent veranderd. Dit zal ik dus ook volgend jaar
doen om te kijken of ik nogmaals weer van smaak verander of niet.
Als ik mijn favoriete boek van dit jaar alleen moet opnoemen is het denk ik wel de ‘quarantaine’ boek
die ik als laatst heb gelezen om dit verslag af te ronden. Het verhaal is de monoloog van Tomas
Augustus, een plastisch chirurg die zich thuis opsluit vanwege een uitbraak van een besmettelijke en
dodelijke ziekte in Nederland. Thomas is een van de weinige overlevenden. Er was niemand meer en
hij had niets te doen, dus hij wilde zijn verhaal schrijven om de balans op te maken. Dit boek schetst
een negatief beeld voor de toekomst van Nederland, dat vanwege de besmetting voor de rest van de
wereld is afgesloten. Het werd te laat ontdekt en uiteindelijk gingen er te veel mensen dood. Ik vond
dit onderwerp ook lijken op de covid-19 pandemie toen iedereen in paniek was en gelijk ging
hamsteren en van alles doen. Eind 2019 en begin 2020 was de uitbraak van het virus het ergst,
omdat mensen niet wisten wat het precies was en wat er nou aan de hand is. Alle scholen waren
gesloten, je mocht nauwelijks wat doen en in het algemeen was alleen de supermarkt open voor
klanten. Iedereen heeft hierdoor ook emotionele problemen meegemaakt en werd ook financieel
beïnvloed.
Mijn favoriete schrijfster van dit jaar is de schrijfster van het boek ‘’mensen zonder uitstraling’’,
namelijk Jente Posthuma. Zij studeerde Frans en Literatuurwetenschap aan de
Universiteit van Utrecht. In 2016 maakte Posthuma haar romandebuut met dit boek. Deze roman
werd genomineerd voor de Dioraphte Prijs en de Hebban Debuutprijs en was genomineerd voor de
ANV Debutantenprijs. De knorrige tiener uit mensen zonder uitstraling zou alleen een soort
minachtende uitdrukking op haar lippen krijgen, maar het is serieus. Ze kijkt terug op het leven met
haar tweelingbroer die ging verdrinken zoals in het verhaal en was overleden. Volgend jaar kan mijn
mening verschillen als ik zou terugblikken naar dit verslag, maar als ik een favoriet moest kiezen uit
de vijf boeken die ik heb gelezen dit jaar zou zij eerlijk gezegd de eerste plek nemen in mijn top drie.
Zij is een van de enkele schrijvers die hun levensverhalen en hun stem te laten horen door boeken te
het einde van mijn schooljaar komt in zicht. Nu is het tijd om te gaan kijken wat ik allemaal heb
gelezen en door welke schrijvers. De vijf boeken die ik heb gelezen dit jaar zijn Mensen zonder
uitstraling bij Jente Posthuma, Meisje met negen pruiken bij Sophie van der Stap, Underdog bij Elfie
Tromp, Quarantaine bij Wytske Versteeg en De weekendmiljonair bij Abdelkader Benali.
Als ik mijn leesautobiografie zo teruglees zie ik inderdaad dat er hoop veel is veranderd, Ik noemde
paar genres op die ik nu helemaal niks voor me vind en het minst leuke genre die ik vroeger helemaal
niet zou lezen nu mijn favoriete is. Een terugblik op wat voor genres voor me veel hebben betekent
zijn het volgende ‘’anorexia, drugs, misbruik en al deze zaken. Af en toe vind ik het ook leuk om een
romantisch boek te lezen, maar vaak is dat niet het geval’’ Ik verklap het al een beetje, maar nu
hebben romantische boeken een hogere plek op mijn leeslijst en vind ik het zeer spannend en word
ik enthousiast als ik er eentje moet gaan lezen. Ik heb dit waar wel sommige boeken gelezen over de
problemen die jongeren meemaken, maar het is eerlijk gezegd niet meer een van mijn favoriete
genres om te lezen in mijn vrije tijd. Dit jaar ben ik meer gaan lezen in het Nederlands terwijl ik
vroeger alleen maar in het Engels las en dat had ik ook doorgegeven in mijn leesautobiografie. Ik vind
het ontzettend leerzaam om terug te kijken naar de dingen en verslagen die ik vroeger aan het begin
van het jaar had geschreven om te zien hoe erg je bent veranderd. Dit zal ik dus ook volgend jaar
doen om te kijken of ik nogmaals weer van smaak verander of niet.
Als ik mijn favoriete boek van dit jaar alleen moet opnoemen is het denk ik wel de ‘quarantaine’ boek
die ik als laatst heb gelezen om dit verslag af te ronden. Het verhaal is de monoloog van Tomas
Augustus, een plastisch chirurg die zich thuis opsluit vanwege een uitbraak van een besmettelijke en
dodelijke ziekte in Nederland. Thomas is een van de weinige overlevenden. Er was niemand meer en
hij had niets te doen, dus hij wilde zijn verhaal schrijven om de balans op te maken. Dit boek schetst
een negatief beeld voor de toekomst van Nederland, dat vanwege de besmetting voor de rest van de
wereld is afgesloten. Het werd te laat ontdekt en uiteindelijk gingen er te veel mensen dood. Ik vond
dit onderwerp ook lijken op de covid-19 pandemie toen iedereen in paniek was en gelijk ging
hamsteren en van alles doen. Eind 2019 en begin 2020 was de uitbraak van het virus het ergst,
omdat mensen niet wisten wat het precies was en wat er nou aan de hand is. Alle scholen waren
gesloten, je mocht nauwelijks wat doen en in het algemeen was alleen de supermarkt open voor
klanten. Iedereen heeft hierdoor ook emotionele problemen meegemaakt en werd ook financieel
beïnvloed.
Mijn favoriete schrijfster van dit jaar is de schrijfster van het boek ‘’mensen zonder uitstraling’’,
namelijk Jente Posthuma. Zij studeerde Frans en Literatuurwetenschap aan de
Universiteit van Utrecht. In 2016 maakte Posthuma haar romandebuut met dit boek. Deze roman
werd genomineerd voor de Dioraphte Prijs en de Hebban Debuutprijs en was genomineerd voor de
ANV Debutantenprijs. De knorrige tiener uit mensen zonder uitstraling zou alleen een soort
minachtende uitdrukking op haar lippen krijgen, maar het is serieus. Ze kijkt terug op het leven met
haar tweelingbroer die ging verdrinken zoals in het verhaal en was overleden. Volgend jaar kan mijn
mening verschillen als ik zou terugblikken naar dit verslag, maar als ik een favoriet moest kiezen uit
de vijf boeken die ik heb gelezen dit jaar zou zij eerlijk gezegd de eerste plek nemen in mijn top drie.
Zij is een van de enkele schrijvers die hun levensverhalen en hun stem te laten horen door boeken te
