Organisatie van de gezondheidszorg
Thema I – Kenmerken vh Belgische gezondheidszorgsysteem
Belangrijke termen + uitgebreide uitleg
CONSENSUSMODEL
Men probeert de 2 zijden (WG-WN, ziekenfondsen-artsensyndicaten, vpk’s-ZHbeheerders,
apothekers-ziekenfonds) samen te brengen via commissies. Alle belangrijke hervormingen in de
gzhzorg gaat men eerst via die commissies laten aftoetsen -> overleg plegen.
- Als het overleg gelukt is, gaat het naar de minister om in wettekst gegoten te w.
- Ofwel zal de minister finaal een beslissing moeten nemen.
Enorme stakingen bij de artsensyndicaten toen het concensusmodel werd geïntroduceerd in de wet
van ‘63. Want voor het eerst moesten er, om geld terugbetaald te krijgen, op de briefjes vd artsen
codes w vermeld van wat men juist had gedaan of van geneesmiddelen. De artsensyndicaten vonden
dat een schending vh beroepsgeheim. Want je gaat dan aan ziekenfondsen vragen om dingen te
bekijken en terug te betalen. Probleem voor het beroepsgeheim want de nomenclatuurcodes
konden iets zgg over het type arts da je gezien hebt (bvb psychiater) en dus iets over je aandoening.
Men wou niet dat niet-artsen bij ziekenfondsen daar zomaar toegang tot kregen. Ander probleem:
voor artsen die supplementen aanrekenden, die prestaties vd artsen zouden niet w terugbetaald.
Artsen zaten in het RIZIV, maar dat wilden ze niet. In het RIZIV w belangrijke beslissingen genomen.
Bvb wat het budget zal zijn dat voor volgend jaar voorzien w voor de gzhzorg. De artsen zeiden: “Er
zal altijd te weinig geld zijn, wij willen niet de schuld krijgen van zo’n slechte gzhzorg. Dus wij willen
geen beslissingsmacht hbb in het RIZIV.” Drm staakten ze samen met de anderen.
Uiteindelijk compromis: Sint-Jansakkoord
-> beroepsgeheim werd opgelost door bvb bij de mutualiteiten te voorzien dat daar een adviserend
arts zal werken die die attestjes krijgt. Die arts valt ook onder de geheimhoudingsplicht dus dan is er
geen probleem met het beroepsgeheim.
-> zorgen dat ook degenen die niet geconventioneerd zijn (ze aanvaarden het akkoord met de
ziekenfondsen dus niet en vragen wat ze willen), de prestaties wel w terugbetaald (wel enkel het
deel dat in het akkoord staat)
CONSENSUSMODEL DUIDELIJK UITGELEGD:
Voor belangrijke beslissingen die geld kosten, gaat men dat niet overlaten aan de minister alleen.
(bvb bepaalde ingrepen terugbetalen of niet en hoeveel?) Dat w aan de sector zelf overgelaten.
Die moeten daarover onderhandelen. Moeten aan de ene kant met de ziekenfondsen en aan de
andere kant met de artsensyndicaten gaan overleggen om te zien welke prijs we gaan laten
aanrekenen aan de OH. Hoeveel mag er aangerekend w en kan dat terugbetaald w? Dan wouden
de ziekenfondsen dat de OH dat terugbetaald, maar dan moeten artsen of zelfst vpk’s of
kinesisten garanderen dat ze geen supplementen vragen. Om de 2j w zo’n akkoord bekend
gemaakt en als je niet protesteert als individuele hulpverlener, moet je die tarieven de komende
2j toepassen.
Binnen het RIZIV ook: als daar nog andere maatregelen moeten w genomen, gaat men overleg
plegen. Niet de minister die zomaar zal beslissen. Heel wat zaken w eerst in commissies overlegd,
daar komt men tot een consensus en dat gaan men dan aan de minister aanbieden en die gaat dat
dan overnemen. Als men niet tot een consensus komt, gaat de minister zelf een beslissing nemen.
, MEDEDINGINGSRECHT
(slide 45)
-> zorgt ervoor dat er tss ondernemingen concurrentie is = mededinging (niet commersialisering)
-> moet ervoor zorgen dat goederen/diensten zo goedkoop mog w aangeboden tegen beste
kwaliteit = beste kwali tegen laagste prijs -> dat is de essentie van concurrentie, geen concurrentie is
geen stimulans om goedkoop te zijn
CAVE ken het verschil tussen mededinging en commercialisering!
Commercialisering = gzhzorg op heel commerciële manier uitoefenen -> Stel dat ZH’n w uitgebaat
door commerciële bedrijven die vooral uit zijn op winst, om dividenden uit te keren aan hun
aandeelhouders -> heeft niks met mededinging te maken.
We willen niet dat de mededinging verstoord w in de handel tss lidstaten. Men wil dus niet dat grote
bedrijven bepaalde producten/diensten aanbieden die de handel gaan verstoren. Als we
commercialisering zouden toepassen op ZH’n: risico dat de commerciële bedrijven met
aandeelhouders alles zo goedkoop mog willen doen en niet noodzakelijk geïnteresseerd zijn in
goede zorg voor pat’n, zodat veel winst op einde vh jaar die ze dan voor zichzelf gaan uitkeren.
= niks aantrekken van programmatie -> bvb bepalen dat voor dure ZHzorg, maar een # dure
apparaten (NMR’s, PET-scnas) w toegelaten ifv het #pat’n (#ziekbedden zijn vastgelegd ifv het #inwoners),
men gaat niet toelaten dat elk ZH zomaar een PET-scan kan hbb, kost veel geld en ied wil da dan laten
renderen. In een commerciële omgeving mag ied kopen wat hij wil, w da niet geprogrammeerd door de OH.
Maar wij hbb geen vrije regels rond het uitbaten van ZH’n, dat is geprogrammeerd, hetzelfde voor
dure infrastructuur. En we laten niet toe dat commerciële spelers in de zorg om het even wat knn
doen.
Als men het in de EU heeft over concurrentie/mededinging, gaat het vooral over: de handel tussen
lidstaten mag niet ongunstig w beïnvloed.
! Hetzelfde principe dat te zien is in dit en volgende artikelen, w ook in alle lidstaten binnen de EU
toegepast. -> België heeft het mededingingsrecht vertaald naar de Belgische markt: “we willen niet
dat er beperkingen w aangebracht op een relevant deel vd Belgische markt”.
a) Afspraken maken tss versch grote distributeurs over verkoopprijzen is verboden! Want leidt tot
te hoge prijzen.
-> vb: covid-vaccin op de markt brengen en allebei afspreken dat tegen een bepaalde prijs te doen
-> farmaceutische bedrijven zijn ondernemingen -> stellen economische activiteiten -> goederen verkopen of
diensten leveren tegen betaling.
De vraag is dan: Hoe zit het met de zorgactoren? Zijn dat ondernemingen? Want dan moeten zij het
mededingingsrecht respecteren.
b) Afspraken maken om een tijd te wachten om iets op de markt te brengen is verboden als het is
om concurrentie te beperken.
-> vb: farmaceutisch bedrijf betaalt 100milj aan generisch producent met de vraag om hun product 2j nog niet
op de markt te brengen -> ondertss kan het farmaceutisch product op de markt blijven aan een hoge prijs,
want zodra het generisch product er is (concurrentie) moet het enorm zakken in prijs.
De vraag is dan: wat met afspraken tss ZH’n? Dat zijn ondernemingen. We hbb wel geprogrammeerde zorg, je
moet met allerlei spelregels rekening houden, maar je kan als ZH wel kiezen op wat je inzet. Je kan als ZH je
aanbod aan pat’n dus in de hand werken. Dan is de vraag: als zij afspraken maken met elkaar, beïnvloedt dat
dan de mededinging? (zie puntje 3 op slide 47)
Dominante speler moet met veel spelregels rekening houden.
-> Korting die je als dominante speler geeft, moet te maken hbb met kostenefficiëntie.
Thema I – Kenmerken vh Belgische gezondheidszorgsysteem
Belangrijke termen + uitgebreide uitleg
CONSENSUSMODEL
Men probeert de 2 zijden (WG-WN, ziekenfondsen-artsensyndicaten, vpk’s-ZHbeheerders,
apothekers-ziekenfonds) samen te brengen via commissies. Alle belangrijke hervormingen in de
gzhzorg gaat men eerst via die commissies laten aftoetsen -> overleg plegen.
- Als het overleg gelukt is, gaat het naar de minister om in wettekst gegoten te w.
- Ofwel zal de minister finaal een beslissing moeten nemen.
Enorme stakingen bij de artsensyndicaten toen het concensusmodel werd geïntroduceerd in de wet
van ‘63. Want voor het eerst moesten er, om geld terugbetaald te krijgen, op de briefjes vd artsen
codes w vermeld van wat men juist had gedaan of van geneesmiddelen. De artsensyndicaten vonden
dat een schending vh beroepsgeheim. Want je gaat dan aan ziekenfondsen vragen om dingen te
bekijken en terug te betalen. Probleem voor het beroepsgeheim want de nomenclatuurcodes
konden iets zgg over het type arts da je gezien hebt (bvb psychiater) en dus iets over je aandoening.
Men wou niet dat niet-artsen bij ziekenfondsen daar zomaar toegang tot kregen. Ander probleem:
voor artsen die supplementen aanrekenden, die prestaties vd artsen zouden niet w terugbetaald.
Artsen zaten in het RIZIV, maar dat wilden ze niet. In het RIZIV w belangrijke beslissingen genomen.
Bvb wat het budget zal zijn dat voor volgend jaar voorzien w voor de gzhzorg. De artsen zeiden: “Er
zal altijd te weinig geld zijn, wij willen niet de schuld krijgen van zo’n slechte gzhzorg. Dus wij willen
geen beslissingsmacht hbb in het RIZIV.” Drm staakten ze samen met de anderen.
Uiteindelijk compromis: Sint-Jansakkoord
-> beroepsgeheim werd opgelost door bvb bij de mutualiteiten te voorzien dat daar een adviserend
arts zal werken die die attestjes krijgt. Die arts valt ook onder de geheimhoudingsplicht dus dan is er
geen probleem met het beroepsgeheim.
-> zorgen dat ook degenen die niet geconventioneerd zijn (ze aanvaarden het akkoord met de
ziekenfondsen dus niet en vragen wat ze willen), de prestaties wel w terugbetaald (wel enkel het
deel dat in het akkoord staat)
CONSENSUSMODEL DUIDELIJK UITGELEGD:
Voor belangrijke beslissingen die geld kosten, gaat men dat niet overlaten aan de minister alleen.
(bvb bepaalde ingrepen terugbetalen of niet en hoeveel?) Dat w aan de sector zelf overgelaten.
Die moeten daarover onderhandelen. Moeten aan de ene kant met de ziekenfondsen en aan de
andere kant met de artsensyndicaten gaan overleggen om te zien welke prijs we gaan laten
aanrekenen aan de OH. Hoeveel mag er aangerekend w en kan dat terugbetaald w? Dan wouden
de ziekenfondsen dat de OH dat terugbetaald, maar dan moeten artsen of zelfst vpk’s of
kinesisten garanderen dat ze geen supplementen vragen. Om de 2j w zo’n akkoord bekend
gemaakt en als je niet protesteert als individuele hulpverlener, moet je die tarieven de komende
2j toepassen.
Binnen het RIZIV ook: als daar nog andere maatregelen moeten w genomen, gaat men overleg
plegen. Niet de minister die zomaar zal beslissen. Heel wat zaken w eerst in commissies overlegd,
daar komt men tot een consensus en dat gaan men dan aan de minister aanbieden en die gaat dat
dan overnemen. Als men niet tot een consensus komt, gaat de minister zelf een beslissing nemen.
, MEDEDINGINGSRECHT
(slide 45)
-> zorgt ervoor dat er tss ondernemingen concurrentie is = mededinging (niet commersialisering)
-> moet ervoor zorgen dat goederen/diensten zo goedkoop mog w aangeboden tegen beste
kwaliteit = beste kwali tegen laagste prijs -> dat is de essentie van concurrentie, geen concurrentie is
geen stimulans om goedkoop te zijn
CAVE ken het verschil tussen mededinging en commercialisering!
Commercialisering = gzhzorg op heel commerciële manier uitoefenen -> Stel dat ZH’n w uitgebaat
door commerciële bedrijven die vooral uit zijn op winst, om dividenden uit te keren aan hun
aandeelhouders -> heeft niks met mededinging te maken.
We willen niet dat de mededinging verstoord w in de handel tss lidstaten. Men wil dus niet dat grote
bedrijven bepaalde producten/diensten aanbieden die de handel gaan verstoren. Als we
commercialisering zouden toepassen op ZH’n: risico dat de commerciële bedrijven met
aandeelhouders alles zo goedkoop mog willen doen en niet noodzakelijk geïnteresseerd zijn in
goede zorg voor pat’n, zodat veel winst op einde vh jaar die ze dan voor zichzelf gaan uitkeren.
= niks aantrekken van programmatie -> bvb bepalen dat voor dure ZHzorg, maar een # dure
apparaten (NMR’s, PET-scnas) w toegelaten ifv het #pat’n (#ziekbedden zijn vastgelegd ifv het #inwoners),
men gaat niet toelaten dat elk ZH zomaar een PET-scan kan hbb, kost veel geld en ied wil da dan laten
renderen. In een commerciële omgeving mag ied kopen wat hij wil, w da niet geprogrammeerd door de OH.
Maar wij hbb geen vrije regels rond het uitbaten van ZH’n, dat is geprogrammeerd, hetzelfde voor
dure infrastructuur. En we laten niet toe dat commerciële spelers in de zorg om het even wat knn
doen.
Als men het in de EU heeft over concurrentie/mededinging, gaat het vooral over: de handel tussen
lidstaten mag niet ongunstig w beïnvloed.
! Hetzelfde principe dat te zien is in dit en volgende artikelen, w ook in alle lidstaten binnen de EU
toegepast. -> België heeft het mededingingsrecht vertaald naar de Belgische markt: “we willen niet
dat er beperkingen w aangebracht op een relevant deel vd Belgische markt”.
a) Afspraken maken tss versch grote distributeurs over verkoopprijzen is verboden! Want leidt tot
te hoge prijzen.
-> vb: covid-vaccin op de markt brengen en allebei afspreken dat tegen een bepaalde prijs te doen
-> farmaceutische bedrijven zijn ondernemingen -> stellen economische activiteiten -> goederen verkopen of
diensten leveren tegen betaling.
De vraag is dan: Hoe zit het met de zorgactoren? Zijn dat ondernemingen? Want dan moeten zij het
mededingingsrecht respecteren.
b) Afspraken maken om een tijd te wachten om iets op de markt te brengen is verboden als het is
om concurrentie te beperken.
-> vb: farmaceutisch bedrijf betaalt 100milj aan generisch producent met de vraag om hun product 2j nog niet
op de markt te brengen -> ondertss kan het farmaceutisch product op de markt blijven aan een hoge prijs,
want zodra het generisch product er is (concurrentie) moet het enorm zakken in prijs.
De vraag is dan: wat met afspraken tss ZH’n? Dat zijn ondernemingen. We hbb wel geprogrammeerde zorg, je
moet met allerlei spelregels rekening houden, maar je kan als ZH wel kiezen op wat je inzet. Je kan als ZH je
aanbod aan pat’n dus in de hand werken. Dan is de vraag: als zij afspraken maken met elkaar, beïnvloedt dat
dan de mededinging? (zie puntje 3 op slide 47)
Dominante speler moet met veel spelregels rekening houden.
-> Korting die je als dominante speler geeft, moet te maken hbb met kostenefficiëntie.
