Samenvatting Ontwikkelingen Sociaal werk H6 zwakzinnigenzorg

Ontwikkelingen Sociaal werk H6 zwakzinnigenzorg
(middeleeuwen) Naast de geestesziekten, waren er ook mensen die van jongs af aan vreemd gedrag
vertoonde en als ongeneselijk werden beschouwd. Ze werden simpelen, onnozelen en idioten
genoemd voor eeuwen.  1905 intelligentietest van Binet. Zo kwamen de termen als debiel en
imbeciel erbij.  Deze konden best werken als boerenknecht of losarbeider, maar in 1901 kwam de
leerplichtwet.  Liefland: hij dacht hoe ingewikkelder de samenleving, hoe hoger de eisen aan
individuen en des te meer mensen die niet aan die eisen kunnen voldoen.  Door de
intelligentietest kwamen er gradaties tussen volstrekte idioterie en normaal begaafd.
Binet en Simon gingen naar parijs in 1904 om onderzoek te doen en een methode te
verzinnen om zwakzinnigheid in kaart te brengen.  er kwam een lijst met typische ontwikkelingen
voor elke leeftijd  Verhouding intelligentieleeftijd en kalenderleeftijd: Intelligentiequotiënt.
Idioten: IQ < 40  Imbecielen: IQ 40-60  Debielen: IQ 60-80
Hierdoor kwamen er bijzonder onderwijs in EU en VS met de bedoeling eerst separatie en daarna
integratie in de samenleving mogelijk.  leraren waren blij, want achterlijke kinderen zouden dan
geen belemmering vormen voor het leerproces van de normale kinderen.

1920 kwam er in NL de Onderwijswet: Mogelijk om scholen op te richten die ‘wegens ziels- of
lichaamsgebreken of uit maatschappelijke oorzaak niet in staat zijn om met vrucht normaal
onderwijs te volgen’. : Buitengewoon lage onderwijs b.l.o.

Na wo2 gingen psychologen en pedagogen er mee bemoeien. In 1946 kwam de eerste hoogleraar
orthopedagogiek.  Hier volgende nog meer differentiatie in het bijzonder onderwijs: Moeilijk
Lerende kinderen (mlk); Zeer Moeilijk Lerende Kinderen (zmlk); Moeilijk Opvoedbare Kinderen (mok);
Zeer Moeilijke Opvoedbare Kinderen (zmok) en kinderen met Leer- en Opvoedingsmoeilijkheden
(lom): En de worden van imbecielen en debielen werden niet meer gebruikt, want die groeiden uit
tot scheldwoorden.

In de middeleeuwen waren het narren, zotten. Het waren uitzonderlijke wezens. Ze waren gek en
vormden een religieus verschijnsel. Je was of gestraft door God of bezeten door de duivel of je werd
uitverkoren: heilige dwazen.
Ze konden geregeld voor opschudding en ontregeling zorgen. Narren waren niet te genezen.
Paracelsus zei dat we bestonden uit een menselijke geest en een dierlijke geest.
Paracelsus zei dat het niet aan de mens is om te oordelen of iemand mens is of niet. Mensenkennis
stelt niets voor in vergelijking met God.

Zwakzinnigheid kan op talloze manieren tot uiting komen. Maar in de 15 e en 16e eeuw waren het
voortbrengselen van demonische machten.  maarten Luthers was ook overtuigd van zulke
duivelskinderen. Ook waren er wisselkinderen: een duivels kind werd verwisseld met een normaal
kind. Dit werd sterk geloofd in Engeland, Schotland en Ierland. Het was verstandig om
voorzorgsmaatregelen te nemen. Er waren ook rituelen om het kind weer terug te krijgen en dat ging
niet zachtzinnig.
Er is tegenwoordig ook een spirituele visie: nieuwetijdskinderen of sterrenkinderen uit hogere
lichtsferen die met een speciaal doel geboren zijn.

In de middeleeuwen was de opvang voor zwakzinnigen erg divers. Vaak moest de eigen familie het
opvangen. Tenzij ze het konden permisteren om zotte familieleden naar het klooster te brengen.
Arme families stuurden hun vaak weg.
Het alternatief voor opvang in een gastgezin was plaatsing in een kostgezin.