HOGESCHOOL VAN AMSTERDAM
Inclusief onderwijs is niet mogelijk
Cliënt in de maatschappij
Eefje Vonk
500639717
Cisca Appelman
7-11-2014
,Inhoud
Inleiding ...................................................................................................................................... 2
Argumentatie ............................................................................................................................. 3
Voor ........................................................................................................................................ 3
Micro, een blij kind of inclusie ........................................................................................... 3
Meso, bureaucratie ten koste van begeleiding.................................................................. 3
Macro, de professionaliteit van groepsleerkrachten en de rol van begeleiders ............... 4
Tegen ...................................................................................................................................... 4
Meso, de kinderen leren van elkaar ................................................................................... 4
Macro, een democratische samenleving ........................................................................... 4
Conclusie .................................................................................................................................... 5
Bibliografie ................................................................................................................................. 6
1
, Inleiding
In een oud schoolgebouw in Amsterdam Zuid zitten allemaal verschillende kinderen bij
elkaar. De een nog gekker dan de ander. In het ene lokaal zie je een kind dat haar hoofd
tegen de muur bonkt, in het andere lokaal zie je twee volwassenen in gevecht met een kind.
In ieder lokaal is wel wat te beleven. Je wordt geknuffeld, gebeten en soms onder gekwijld.
Dit allemaal in één gebouw.
Het korte verhaaltje hierboven gaat over mijn werk. Ik werk op een orthopedagogisch
dagcentrum in Amsterdam Zuid. Op dit dagcentrum komen kinderen met een verstandelijke
beperking, autisme en gedragsproblematiek. Deze kinderen kunnen niet naar het speciaal
onderwijs. Dit komt doordat ze of qua niveau niet hoog genoeg zijn, of hun
gedragsproblematiek is te heftig ervoor. Echter vindt de Nederlandse regering dat ieder kind
gelijk is en dat daarom ook ieder kind naar het reguliere onderwijs moet kunnen. Ik ben van
mening dat dit niet mogelijk is. Zeker als je kijkt naar de kinderen waar ik mee werk. Deze
kinderen hebben baat bij structuur en een prikkelvrije omgeving. In een lokaal met 30
andere kinderen kunnen zij dit niet vinden.
De Nederlandse overheid probeert al vanaf 1990 om kinderen met een beperking weer terug
in het reguliere onderwijs te krijgen. Dit deden ze aan de hand van Weer Samen Naar School.
De integratie van bepaalde doelgroepen is redelijk gelukt. Zo kunnen kinderen met visuele
beperkingen naar het reguliere onderwijs zonder al te veel problemen. Echter wil dit bij
kinderen met een verstandelijke beperking nog niet goed lukken. Ik denk dat hier een
logische reden voor is. Kinderen met een verstandelijke beperking kunnen namelijk niet naar
het reguliere onderwijs. Mijn stelling is dan ook: ‘Inclusief onderwijs is niet mogelijk’
(Schuman, 2007).
Vanaf de jaren 50 komt er een speciale plek voor kinderen met een beperking. Dit om het
reguliere onderwijs te ontlasten. Er komen speciale plekken voor de kinderen met
beperkingen. Rond de jaren zestig zijn er scholen voor leerlingen met dezelfde beperkingen.
Zo zitten kinderen met visuele beperkingen bij elkaar op school en kinderen met een
verstandelijke beperking zitten weer op een andere school. Rond de jaren 80 komt er meer
aandacht voor de marginale status van de leerling. Er is meer aandacht voor de diversiteit.
Mensen willen weer inclusief onderwijs. Vanaf 1990 wordt het speciaal onderwijs
teruggedringt. Op 1 augustus 2003 kwam de Regeling leerlinggebonden financiering van
kracht. Deze regeling zorgt ervoor dat ouders van kinderen met een verstandelijke beperking
zelf konden kiezen of hun kind naar het speciaal onderwijs ging, of het reguliere onderwijs.
Als de ouder koos voor het reguliere onderwijs, dan kwamen zij in aanmerking voor het
leerlinggebonden budget, ook wel het ‘rugzakje’ (Schuurman & van der Zwan, 2009).
Het volgende hoofdstuk zal bestaan uit argumenten voor en tegen de stelling. Het daarop
volgende hoofdstuk bevat een conclusie van dit betoog.
2
Inclusief onderwijs is niet mogelijk
Cliënt in de maatschappij
Eefje Vonk
500639717
Cisca Appelman
7-11-2014
,Inhoud
Inleiding ...................................................................................................................................... 2
Argumentatie ............................................................................................................................. 3
Voor ........................................................................................................................................ 3
Micro, een blij kind of inclusie ........................................................................................... 3
Meso, bureaucratie ten koste van begeleiding.................................................................. 3
Macro, de professionaliteit van groepsleerkrachten en de rol van begeleiders ............... 4
Tegen ...................................................................................................................................... 4
Meso, de kinderen leren van elkaar ................................................................................... 4
Macro, een democratische samenleving ........................................................................... 4
Conclusie .................................................................................................................................... 5
Bibliografie ................................................................................................................................. 6
1
, Inleiding
In een oud schoolgebouw in Amsterdam Zuid zitten allemaal verschillende kinderen bij
elkaar. De een nog gekker dan de ander. In het ene lokaal zie je een kind dat haar hoofd
tegen de muur bonkt, in het andere lokaal zie je twee volwassenen in gevecht met een kind.
In ieder lokaal is wel wat te beleven. Je wordt geknuffeld, gebeten en soms onder gekwijld.
Dit allemaal in één gebouw.
Het korte verhaaltje hierboven gaat over mijn werk. Ik werk op een orthopedagogisch
dagcentrum in Amsterdam Zuid. Op dit dagcentrum komen kinderen met een verstandelijke
beperking, autisme en gedragsproblematiek. Deze kinderen kunnen niet naar het speciaal
onderwijs. Dit komt doordat ze of qua niveau niet hoog genoeg zijn, of hun
gedragsproblematiek is te heftig ervoor. Echter vindt de Nederlandse regering dat ieder kind
gelijk is en dat daarom ook ieder kind naar het reguliere onderwijs moet kunnen. Ik ben van
mening dat dit niet mogelijk is. Zeker als je kijkt naar de kinderen waar ik mee werk. Deze
kinderen hebben baat bij structuur en een prikkelvrije omgeving. In een lokaal met 30
andere kinderen kunnen zij dit niet vinden.
De Nederlandse overheid probeert al vanaf 1990 om kinderen met een beperking weer terug
in het reguliere onderwijs te krijgen. Dit deden ze aan de hand van Weer Samen Naar School.
De integratie van bepaalde doelgroepen is redelijk gelukt. Zo kunnen kinderen met visuele
beperkingen naar het reguliere onderwijs zonder al te veel problemen. Echter wil dit bij
kinderen met een verstandelijke beperking nog niet goed lukken. Ik denk dat hier een
logische reden voor is. Kinderen met een verstandelijke beperking kunnen namelijk niet naar
het reguliere onderwijs. Mijn stelling is dan ook: ‘Inclusief onderwijs is niet mogelijk’
(Schuman, 2007).
Vanaf de jaren 50 komt er een speciale plek voor kinderen met een beperking. Dit om het
reguliere onderwijs te ontlasten. Er komen speciale plekken voor de kinderen met
beperkingen. Rond de jaren zestig zijn er scholen voor leerlingen met dezelfde beperkingen.
Zo zitten kinderen met visuele beperkingen bij elkaar op school en kinderen met een
verstandelijke beperking zitten weer op een andere school. Rond de jaren 80 komt er meer
aandacht voor de marginale status van de leerling. Er is meer aandacht voor de diversiteit.
Mensen willen weer inclusief onderwijs. Vanaf 1990 wordt het speciaal onderwijs
teruggedringt. Op 1 augustus 2003 kwam de Regeling leerlinggebonden financiering van
kracht. Deze regeling zorgt ervoor dat ouders van kinderen met een verstandelijke beperking
zelf konden kiezen of hun kind naar het speciaal onderwijs ging, of het reguliere onderwijs.
Als de ouder koos voor het reguliere onderwijs, dan kwamen zij in aanmerking voor het
leerlinggebonden budget, ook wel het ‘rugzakje’ (Schuurman & van der Zwan, 2009).
Het volgende hoofdstuk zal bestaan uit argumenten voor en tegen de stelling. Het daarop
volgende hoofdstuk bevat een conclusie van dit betoog.
2
