Samenvattingen Veiligheid en Bestuur
BB integrale veiligheid
H4.2
Veiligheid is een complex maatschappelijk probleem. Veiligheidsvraagstukken vragen
daarom om samenwerking tussen actoren uit verschillende disciplines, dit zorgt voor
een integrale aanpak.
Kenmerken van probleemsituaties kan je als volgt samenvatten:
- Er zijn verschillende perspectieven op het aan te pakken probleem
(meerduidigheid)
- Er zijn verschillende actoren die met elkaar dienen samen te werken om het
probleem zo goed mogelijk aan te pakken (wederzijdse afhankelijkheid of
interdependentie)
Om verschillende partijen met elkaar te verbinden, is er de zogenaamde
actorenbenadering. Dit kan een belangrijk hulpmiddel zijn, omdat deze benadering
zich niet richt op een diepgaande specialistische analyse van het te onderzoeken
probleem, maar op de onderliggende patronen in een probleemsituatie en de relaties
tussen de betrokken actoren.
Een actor is een persoon of organisatie die invloed kan uitoefenen op een besluit. De
actorenbenadering kent een aantal voordelen, zij kan:
Een bijdrage leveren aan de kwaliteit van de besluitvorming door het
mobiliseren van kennis en informatie
Een gemeenschappelijk beeld over de probleemsituatie creëren
Bijdragen aan draagvlak voor de uitvoering van beleid
De participatie van alle betrokkenen in de veiligheidsketen stimuleren en
daarmee de legitimiteit van het beleid versterken
Bijdragen aan de ontwikkeling van strategieën voor het oplossen of
aanpakken van problemen
H4.3
Wanneer we het gaan hebben over beleid, hanteren we de volgende definitie:
Beleid = alle voornemens, keuzes en acties van min of meer bestuurlijke instanties
gericht op de sturing van een bepaalde maatschappelijke ontwikkeling. Het betreft
de concretisering van sturing op specifieke maatschappelijke terreinen. (je kan ook
zeggen: een poging tot het uitoefenen van invloed)
Door de jaren heen zijn er veel ideeën en modellen ontstaan voor het maken van
beleid. Hetgeen wat ze allemaal gemeen hebben, is dat er altijd strijd is over wat er in
, het beleid moet komen. Er zijn namelijk verschillende belangengroepen met elk hun
eigen belangrijke onderwerpen en agenda’s.
In de politicologie is het uitgangspunt dat machtsstructuren bepalend zijn voor de
politieke besluitvorming. Actoren, belangen en machtsposities zijn dan ook
kernelementen van de politieke besluitvorming. Belangrijk is hierbij het creëren van
draagvlak.
H4.4
Voor het inschatten van de (politieke) haalbaarheid van beleid kan je kijken naar het
bijbehorende draagvlak. Kernvragen hierbij zijn:
- Welke personen en groepen zullen dit beleid steunen of bestrijden?
- Hoe stevig is de machtsbasis van elk persoon/ groep en hoe invloedrijk zijn ze?
Om meer draagvlak te creëren kan je de actorenbenadering gebruiken. Je zoekt dan
steun bij personen of instanties. Draagvlak creëren veronderstelt dus dat je vooraf
inschat op hoeveel steun je kan rekenen bij het nemen van een besluit, dat je als die
steun onvoldoende is een idee hebt welke acties je kan ondernemen om meer steun
te krijgen en vervolgens die acties onderneemt. Draagvlak creëren kan via:
1. Participatie bij voorbereiding besluit-> mensen informeren, inspraak geven, laten
deelnemen, advies vragen (=consulteren), plan vroegtijdig aankaarten
(=agenderen)
2. Beroep doen op eigen belang van anderen -> overtuigen dat het voordelen voor
hun heeft
3. Overbruggen/ dempen van tegenstellingen -> oplossen problemen en
tegenstrijdigheden wegwerken
H4.5
Een beleidsnetwerk is een netwerk waarin diverse actoren (meestal organisaties)
trachten de koers op een bepaald beleidsveld te beïnvloeden, zonder dat een van die
actoren kan optreden als centrale actor waarvan alle andere partijen afhankelijk zijn.
Er kunnen kleine machtsverschillen zijn, maar er bestaat tussen allen een zekere
mate van wederzijdse afhankelijkheid (= interdependentie)
Een beleidsnetwerk kan bestaan uit overheids- en semioverheidsinstanties,
bedrijven, belangengroepen, etc.
Ondanks de gemeenschappelijke uitdaging is er in een beleidsnetwerk vrijwel altijd
sprake van verschillende probleemdefinities, belangen, visies, subdoelen, etc. Om die
verschillen is het mogelijk dat er een spanning ontstaat bij relatievorming
(samenwerken) en autonomie (geheel zelfstandig blijven). De relaties zijn ‘’loosely
coupled’’ = tamelijk los, horizontaal en niet hiërarchisch. Er is vaak sprake van een
BB integrale veiligheid
H4.2
Veiligheid is een complex maatschappelijk probleem. Veiligheidsvraagstukken vragen
daarom om samenwerking tussen actoren uit verschillende disciplines, dit zorgt voor
een integrale aanpak.
Kenmerken van probleemsituaties kan je als volgt samenvatten:
- Er zijn verschillende perspectieven op het aan te pakken probleem
(meerduidigheid)
- Er zijn verschillende actoren die met elkaar dienen samen te werken om het
probleem zo goed mogelijk aan te pakken (wederzijdse afhankelijkheid of
interdependentie)
Om verschillende partijen met elkaar te verbinden, is er de zogenaamde
actorenbenadering. Dit kan een belangrijk hulpmiddel zijn, omdat deze benadering
zich niet richt op een diepgaande specialistische analyse van het te onderzoeken
probleem, maar op de onderliggende patronen in een probleemsituatie en de relaties
tussen de betrokken actoren.
Een actor is een persoon of organisatie die invloed kan uitoefenen op een besluit. De
actorenbenadering kent een aantal voordelen, zij kan:
Een bijdrage leveren aan de kwaliteit van de besluitvorming door het
mobiliseren van kennis en informatie
Een gemeenschappelijk beeld over de probleemsituatie creëren
Bijdragen aan draagvlak voor de uitvoering van beleid
De participatie van alle betrokkenen in de veiligheidsketen stimuleren en
daarmee de legitimiteit van het beleid versterken
Bijdragen aan de ontwikkeling van strategieën voor het oplossen of
aanpakken van problemen
H4.3
Wanneer we het gaan hebben over beleid, hanteren we de volgende definitie:
Beleid = alle voornemens, keuzes en acties van min of meer bestuurlijke instanties
gericht op de sturing van een bepaalde maatschappelijke ontwikkeling. Het betreft
de concretisering van sturing op specifieke maatschappelijke terreinen. (je kan ook
zeggen: een poging tot het uitoefenen van invloed)
Door de jaren heen zijn er veel ideeën en modellen ontstaan voor het maken van
beleid. Hetgeen wat ze allemaal gemeen hebben, is dat er altijd strijd is over wat er in
, het beleid moet komen. Er zijn namelijk verschillende belangengroepen met elk hun
eigen belangrijke onderwerpen en agenda’s.
In de politicologie is het uitgangspunt dat machtsstructuren bepalend zijn voor de
politieke besluitvorming. Actoren, belangen en machtsposities zijn dan ook
kernelementen van de politieke besluitvorming. Belangrijk is hierbij het creëren van
draagvlak.
H4.4
Voor het inschatten van de (politieke) haalbaarheid van beleid kan je kijken naar het
bijbehorende draagvlak. Kernvragen hierbij zijn:
- Welke personen en groepen zullen dit beleid steunen of bestrijden?
- Hoe stevig is de machtsbasis van elk persoon/ groep en hoe invloedrijk zijn ze?
Om meer draagvlak te creëren kan je de actorenbenadering gebruiken. Je zoekt dan
steun bij personen of instanties. Draagvlak creëren veronderstelt dus dat je vooraf
inschat op hoeveel steun je kan rekenen bij het nemen van een besluit, dat je als die
steun onvoldoende is een idee hebt welke acties je kan ondernemen om meer steun
te krijgen en vervolgens die acties onderneemt. Draagvlak creëren kan via:
1. Participatie bij voorbereiding besluit-> mensen informeren, inspraak geven, laten
deelnemen, advies vragen (=consulteren), plan vroegtijdig aankaarten
(=agenderen)
2. Beroep doen op eigen belang van anderen -> overtuigen dat het voordelen voor
hun heeft
3. Overbruggen/ dempen van tegenstellingen -> oplossen problemen en
tegenstrijdigheden wegwerken
H4.5
Een beleidsnetwerk is een netwerk waarin diverse actoren (meestal organisaties)
trachten de koers op een bepaald beleidsveld te beïnvloeden, zonder dat een van die
actoren kan optreden als centrale actor waarvan alle andere partijen afhankelijk zijn.
Er kunnen kleine machtsverschillen zijn, maar er bestaat tussen allen een zekere
mate van wederzijdse afhankelijkheid (= interdependentie)
Een beleidsnetwerk kan bestaan uit overheids- en semioverheidsinstanties,
bedrijven, belangengroepen, etc.
Ondanks de gemeenschappelijke uitdaging is er in een beleidsnetwerk vrijwel altijd
sprake van verschillende probleemdefinities, belangen, visies, subdoelen, etc. Om die
verschillen is het mogelijk dat er een spanning ontstaat bij relatievorming
(samenwerken) en autonomie (geheel zelfstandig blijven). De relaties zijn ‘’loosely
coupled’’ = tamelijk los, horizontaal en niet hiërarchisch. Er is vaak sprake van een
