Nederlands boekverslag
Een hart van steen
Renate Dorrestein
Het boek is grotendeels geschreven vanuit het perspectief van Ellen van Bemmel. Ellen is 37 jaar,
gescheiden en zwanger van een onbekende. Ze verhuist naar een huis in Haarlem op de Lijsterlaan 11
waar ze vroeger met haar familie heeft gewoond en waar alles is gebeurt. Het huis is erg groot omdat
het vroeger een kantoor was van haar ouders: Het Bureau van Bemmel. En ze woonde er met 7:
Kester(broer), Sybille(zus wordt ook Billie genoemd), Ellen, Michiel(broertje wordt door Ellen Carlos
genoemd), Ida(baby zusje die later door Ellen Sophie wordt genoemd), Frits(vader) en
Margje(moeder). Toen Margje was bevallen had Ellen de naam Ida gekozen omdat ze het geen mooie
naam vond en omdat ze een vloek over de baby uitsprak. Margje beland na de bevalling in een
depressie. En ze draait door en denkt dat Ida bezeten is door de duivel en dat ze die eruit moet
drijven. Het loopt uit de hand en mishandelt Ida, maar de enige die dat merkt is Ellen. Na een
bepaalde tijd lijkt het beter te gaan met Margje tot een bepaalde avond, op deze avond bereid ze
samen met ellen schaaltjes voor met slaappillen en valium en zegt dat het vitaminepillen zijn die ze
vervolgens aan iedereen uit het gezin geeft, behalve aan Ellen want zij is met de hond naar het
strand. Wanneer Ellen thuis komt ziet ze haar broertjes en zusjes in de keuken dood met zakken om
hun hoofd, alleen Carlos leeft nog en die neemt ze met haar mee de kelder in waar ze zich
verstoppen. Haar ouders zijn ook dood. Haar moeder was Ellen dus helemaal vergeten. Ellen en
Carlos zijn dus de enige van het gezin die nog leven en gaan naar een tehuis genaamd De Eenhoorn.
Ellen heeft de stemmen van Billie en Kester nog in haar hoofd en op een dag probeert ze samen met
haar broertje Carlos te ontsnappen uit het tehuis. Maar wanneer ze onderweg zijn realiseert ze zich
dat ze fout is gelopen en belt aan bij haar leraar en vraagt of ze daar mogen blijven. Daarna worden
ze terug gebracht naar De Eenhoorn. Een paar jaar later wordt Carlos geadopteerd en ze heeft nog
amper contact met hem. Wanneer Ellen op kamers gaat en medicijnen studeert komt ze erachter dat
haar moeder een kraamvrouwenpsychose had en met bepaalde medicijnen gewoon genezen kon
worden. Wanneer Ellen op het einde terugkeert naar de kelder waar ze zich toen met Carlos had
verstopt sluit ze het verleden af en gaat door met haar leven en ze ziet haar broer en zus weer
wanneer haar leven voorbei is.
Een hart van steen
Renate Dorrestein
Het boek is grotendeels geschreven vanuit het perspectief van Ellen van Bemmel. Ellen is 37 jaar,
gescheiden en zwanger van een onbekende. Ze verhuist naar een huis in Haarlem op de Lijsterlaan 11
waar ze vroeger met haar familie heeft gewoond en waar alles is gebeurt. Het huis is erg groot omdat
het vroeger een kantoor was van haar ouders: Het Bureau van Bemmel. En ze woonde er met 7:
Kester(broer), Sybille(zus wordt ook Billie genoemd), Ellen, Michiel(broertje wordt door Ellen Carlos
genoemd), Ida(baby zusje die later door Ellen Sophie wordt genoemd), Frits(vader) en
Margje(moeder). Toen Margje was bevallen had Ellen de naam Ida gekozen omdat ze het geen mooie
naam vond en omdat ze een vloek over de baby uitsprak. Margje beland na de bevalling in een
depressie. En ze draait door en denkt dat Ida bezeten is door de duivel en dat ze die eruit moet
drijven. Het loopt uit de hand en mishandelt Ida, maar de enige die dat merkt is Ellen. Na een
bepaalde tijd lijkt het beter te gaan met Margje tot een bepaalde avond, op deze avond bereid ze
samen met ellen schaaltjes voor met slaappillen en valium en zegt dat het vitaminepillen zijn die ze
vervolgens aan iedereen uit het gezin geeft, behalve aan Ellen want zij is met de hond naar het
strand. Wanneer Ellen thuis komt ziet ze haar broertjes en zusjes in de keuken dood met zakken om
hun hoofd, alleen Carlos leeft nog en die neemt ze met haar mee de kelder in waar ze zich
verstoppen. Haar ouders zijn ook dood. Haar moeder was Ellen dus helemaal vergeten. Ellen en
Carlos zijn dus de enige van het gezin die nog leven en gaan naar een tehuis genaamd De Eenhoorn.
Ellen heeft de stemmen van Billie en Kester nog in haar hoofd en op een dag probeert ze samen met
haar broertje Carlos te ontsnappen uit het tehuis. Maar wanneer ze onderweg zijn realiseert ze zich
dat ze fout is gelopen en belt aan bij haar leraar en vraagt of ze daar mogen blijven. Daarna worden
ze terug gebracht naar De Eenhoorn. Een paar jaar later wordt Carlos geadopteerd en ze heeft nog
amper contact met hem. Wanneer Ellen op kamers gaat en medicijnen studeert komt ze erachter dat
haar moeder een kraamvrouwenpsychose had en met bepaalde medicijnen gewoon genezen kon
worden. Wanneer Ellen op het einde terugkeert naar de kelder waar ze zich toen met Carlos had
verstopt sluit ze het verleden af en gaat door met haar leven en ze ziet haar broer en zus weer
wanneer haar leven voorbei is.
