Organisatietheorie
Open vragen:
1. De laatste jaren is veelvuldig discussie gevoerd over hervormingen in het gevangeniswezen.
Detentiehuizen worden naar voor geschoven als alternatief. Onderstaande opiniebijdrage uit een
krant geeft meer informatie over detentiehuizen. In de colleges zagen we verschillende types van
organisatiestructuren.
a. Welk structuurtype past het best bij het detentiehuis? Leg dit structuurtype uit.
b. Toon aan op basis van de case waarom deze structuurvorm nauw aansluit bij het
detentiehuis dat wordt geschetst.
2. Vanuit cultuurperspectief kan er een verschil verwacht worden tussen detentiehuizen en de
klassieke manier van het organiseren van gevangenissen. In het artikel van Schein (1992)
worden twee typische cases aangehaald: multicompany en action company. Binnen deze
bedrijven waren contrasterende cultuurtypen te vinden in het onderzoek van Schein.
a. Welk cultuurtype denk jij dat binnen detentiehuizen van toepassing zou kunnen zijn? Die
van Action company of die van Multicompany? Leg het antwoord uit door duidelijk te
maken hoe de cultuur van detentiehuizen eruit zou kunnen zien op de 3 niveaus van Schein.
b. Verwacht je in de huidige situatie een sterke of zwakke cultuur? Leg dit uit en benoem twee
voordelen en twee nadelen van dit type cultuur.
, Opiniebijdrage
Te veel mensen gaan verloren in de gevangenis
De manier waarop we de vrijheidsberovende straf organiseren, namelijk in gevangenissen, is niet meer
van deze tijd. Ze is niet van dien aard om vertrouwen te smeden tussen gedetineerde en overheid,
als vertegenwoordiger van de samenleving. Dat vertrouwen is essentieel voor echt herstel en re-
integratie.
Gedetineerden zijn burgers van deze tijd. Na hun straf moeten zij zelf hun weg zoeken in een
complexe samenleving. Dat is fundamenteel verschillend van de tijd waarin de gevangenis ontstond
en burgers onderhorig waren aan baas en pastoor.
Of die straffen te kort of te lang duren, al dan niet geproportioneerd aan het misdrijf, is een discussie
die dikwijls woedt na rampen. Maar die discussie is naast de kwestie. Het gaat om wat er met de
gedetineerde gebeurt tijdens die straf.
Criminologen pleiten al lang voor een gedifferentieerde en geïndividualiseerde aanpak, maar we zijn
door twee eeuwen gevangenis zo gebiologeerd geraakt door dat instituut dat we vergeten de vraag
te stellen of die vorm van detentie nog wel strookt met de verwachting.
Niet vervreemden
Dat kan beter in detentiehuizen; die zijn klein van schaal en passen zoveel mogelijk verschillende
benaderingswijzen toe. Bovendien hebben die een beveiliging die aangepast is aan de noden en in
elk geval de begeleiding niet in de weg staat, maar net ondersteunt. Als je werkelijk wil dat
gedetineerden niet vervreemd van de samenleving uit de straftijd komen, ga dan voor
detentiehuizen die verbonden zijn met de buurt waarin ze hun rol spelen. Zo bereid je gedetineerden
voor op de rol die zij na de straf willen opnemen in de samenleving. Als vader, vriend, werknemer,
mens.
Dit pas op het einde van de straf doen in 'transitiehuizen' is in wezen zelfs een zwaktebod. Want de
veer breekt soms al definitief wanneer jonge delinquenten – soms slechts voor enkele maanden –
afgewezen, opgesloten en ‘gedisciplineerd’ worden in een gevangenis. In wezen worden ze daar 'ge-
incultureerd' in een criminele omgeving. Zeker voor hen, de min-25 jarigen, zijn dringend
kleinschalige voorzieningen nodig – detentiehuizen – waarin deze jonge mensen soms op korte tijd
opnieuw perspectief kunnen krijgen.
Belang van iedereen
Daar kunnen we hen bij naam – en meer nog dan bij naam: bij karakter en zelfs toekomstdroom –
leren kennen, en moeten we ze niet opsplitsten in dossiers in functie van procedures of organisatie.
Het zijn tenslotte onze gedetineerden en dus dienen we een context te creëren waar zij mee tellen
en mee kunnen bouwen aan hun toekomst. Dat zij een toekomst hebben is voor iedereen van
belang.
Anonieme detentie, waar het vertrouwen vaak zoekt raakt, kan tot een radicale breuk leiden. Zeker
in het geval van opsluiting is het van belang om een positief verhaal te bouwen. Detentiehuizen zijn
daar meer geschikt voor dan gevangenissen.
Opiniebijdrage van De Huizen (ingekort), 1/6/2018
Open vragen:
1. De laatste jaren is veelvuldig discussie gevoerd over hervormingen in het gevangeniswezen.
Detentiehuizen worden naar voor geschoven als alternatief. Onderstaande opiniebijdrage uit een
krant geeft meer informatie over detentiehuizen. In de colleges zagen we verschillende types van
organisatiestructuren.
a. Welk structuurtype past het best bij het detentiehuis? Leg dit structuurtype uit.
b. Toon aan op basis van de case waarom deze structuurvorm nauw aansluit bij het
detentiehuis dat wordt geschetst.
2. Vanuit cultuurperspectief kan er een verschil verwacht worden tussen detentiehuizen en de
klassieke manier van het organiseren van gevangenissen. In het artikel van Schein (1992)
worden twee typische cases aangehaald: multicompany en action company. Binnen deze
bedrijven waren contrasterende cultuurtypen te vinden in het onderzoek van Schein.
a. Welk cultuurtype denk jij dat binnen detentiehuizen van toepassing zou kunnen zijn? Die
van Action company of die van Multicompany? Leg het antwoord uit door duidelijk te
maken hoe de cultuur van detentiehuizen eruit zou kunnen zien op de 3 niveaus van Schein.
b. Verwacht je in de huidige situatie een sterke of zwakke cultuur? Leg dit uit en benoem twee
voordelen en twee nadelen van dit type cultuur.
, Opiniebijdrage
Te veel mensen gaan verloren in de gevangenis
De manier waarop we de vrijheidsberovende straf organiseren, namelijk in gevangenissen, is niet meer
van deze tijd. Ze is niet van dien aard om vertrouwen te smeden tussen gedetineerde en overheid,
als vertegenwoordiger van de samenleving. Dat vertrouwen is essentieel voor echt herstel en re-
integratie.
Gedetineerden zijn burgers van deze tijd. Na hun straf moeten zij zelf hun weg zoeken in een
complexe samenleving. Dat is fundamenteel verschillend van de tijd waarin de gevangenis ontstond
en burgers onderhorig waren aan baas en pastoor.
Of die straffen te kort of te lang duren, al dan niet geproportioneerd aan het misdrijf, is een discussie
die dikwijls woedt na rampen. Maar die discussie is naast de kwestie. Het gaat om wat er met de
gedetineerde gebeurt tijdens die straf.
Criminologen pleiten al lang voor een gedifferentieerde en geïndividualiseerde aanpak, maar we zijn
door twee eeuwen gevangenis zo gebiologeerd geraakt door dat instituut dat we vergeten de vraag
te stellen of die vorm van detentie nog wel strookt met de verwachting.
Niet vervreemden
Dat kan beter in detentiehuizen; die zijn klein van schaal en passen zoveel mogelijk verschillende
benaderingswijzen toe. Bovendien hebben die een beveiliging die aangepast is aan de noden en in
elk geval de begeleiding niet in de weg staat, maar net ondersteunt. Als je werkelijk wil dat
gedetineerden niet vervreemd van de samenleving uit de straftijd komen, ga dan voor
detentiehuizen die verbonden zijn met de buurt waarin ze hun rol spelen. Zo bereid je gedetineerden
voor op de rol die zij na de straf willen opnemen in de samenleving. Als vader, vriend, werknemer,
mens.
Dit pas op het einde van de straf doen in 'transitiehuizen' is in wezen zelfs een zwaktebod. Want de
veer breekt soms al definitief wanneer jonge delinquenten – soms slechts voor enkele maanden –
afgewezen, opgesloten en ‘gedisciplineerd’ worden in een gevangenis. In wezen worden ze daar 'ge-
incultureerd' in een criminele omgeving. Zeker voor hen, de min-25 jarigen, zijn dringend
kleinschalige voorzieningen nodig – detentiehuizen – waarin deze jonge mensen soms op korte tijd
opnieuw perspectief kunnen krijgen.
Belang van iedereen
Daar kunnen we hen bij naam – en meer nog dan bij naam: bij karakter en zelfs toekomstdroom –
leren kennen, en moeten we ze niet opsplitsten in dossiers in functie van procedures of organisatie.
Het zijn tenslotte onze gedetineerden en dus dienen we een context te creëren waar zij mee tellen
en mee kunnen bouwen aan hun toekomst. Dat zij een toekomst hebben is voor iedereen van
belang.
Anonieme detentie, waar het vertrouwen vaak zoekt raakt, kan tot een radicale breuk leiden. Zeker
in het geval van opsluiting is het van belang om een positief verhaal te bouwen. Detentiehuizen zijn
daar meer geschikt voor dan gevangenissen.
Opiniebijdrage van De Huizen (ingekort), 1/6/2018
