Montenegro for sale
Christian Janssen
3843319
27 maart 2013
De afgelopen jaren is kust van Montenegro, een relatief klein land gelegen aan de
Adriatische zee, omgetoverd tot Russisch kuuroord. De voormalig Joegoslavische grond bij
de havens wordt door de bezittende Montenegrijnen maar al te graag verkocht aan
Russische kapitalisten, waarna er de ene na de andere luxueuze villa uit de grond gestampt
wordt. De Russische geldkraan staat open en de bubbelbaden en plasmaschermen zijn niet
aan te slepen. Het geld wat hierbij verdiend wordt door de Montenegrijnse burgers met
bakken tegelijk naar de vele casino’s en gokkantoren gebracht, zonder ook maar een enkele
vorm van schaamte. Desalniettemin zijn deze burgers voor Montenegrijnse begrippen zeer
welvarend geworden.
Dit ogenschijnlijke succesverhaal werpt echter een schaduw over de burgers in het
binnenland. In het binnenland wonen nog altijd de oorspronkelijke inwoners en zij zijn van
mening dat het historisch (alsmede cultureel) erfgoed verloren gaat onder de kapitalistische
drang. Montenegro is te koop. Eenieder die ervan kan profiteren laat dat niet na. Eenieder
die de boot mist blijft achter met frustratie.
Dit zwart-witte beeld wordt geschetst in de documentaire van dhr Jaap Scholten. De
Russische investeerder wordt gezien als een beul. Iemand die alleen denkt aan eigen belang.
De Montenegrijnen die de grond verkopen aan deze eigenheimers worden gezien als
zwakkelingen, profiteurs van buitenlands kapitaal, misschien zelfs ook als mensen die alleen
denken aan eigen belang. Met het schetsen van dit beeld wordt echter een aantal dingen,
naar mijn mening bewust, verzwegen. Zo wordt bijvoorbeeld de Russische visie volledig
achtergehouden. Wanneer namelijk objectief wordt gekeken naar de gang van zaken, kan
geconstateerd worden dat de Russische inbreng op verschillende terreinen nog niet zo slecht
voor het land is.
Allereerst worden er grote villa’s en hotels gebouwd aan de kust, wat zorgt voor
werkgelegenheid, zowel in de bouw als in de toeristische sector. Daarnaast moeten de
hotels en villa’s worden ontsloten, wat zorgt voor de bouw van infrastructuur. Tenslotte zijn
de investeringen goed voor een impuls van de Montenegrijnse economie: doordat er
kapitaal in de economie wordt gepompt zal de koopkracht van de Montenegrijn toenemen.
Of de Russen handelen uit eigen belang valt misschien niet te bewijzen, maar ook al is dat zo
dan nog gaat het land er op verscheidene aspecten sterk op vooruit. Dat Montenegrijns
erfgoed daarbij aangetast wordt dient dan maar op de koop toe te worden genomen. Naar
mijn mening wegen de voordelen hier sterk op tegen de nadelen.
Leo Paul stelde jongstleden in zijn college dat de voormalige Oostbloklanden strijden met
het hardnekkige imago van de communistische tijd. Dit beeld is een grijs en stereotype
beeld. De landen in Oost-Europa trachten vaak tevergeefs de erfenis uit de communistische
Christian Janssen
3843319
27 maart 2013
De afgelopen jaren is kust van Montenegro, een relatief klein land gelegen aan de
Adriatische zee, omgetoverd tot Russisch kuuroord. De voormalig Joegoslavische grond bij
de havens wordt door de bezittende Montenegrijnen maar al te graag verkocht aan
Russische kapitalisten, waarna er de ene na de andere luxueuze villa uit de grond gestampt
wordt. De Russische geldkraan staat open en de bubbelbaden en plasmaschermen zijn niet
aan te slepen. Het geld wat hierbij verdiend wordt door de Montenegrijnse burgers met
bakken tegelijk naar de vele casino’s en gokkantoren gebracht, zonder ook maar een enkele
vorm van schaamte. Desalniettemin zijn deze burgers voor Montenegrijnse begrippen zeer
welvarend geworden.
Dit ogenschijnlijke succesverhaal werpt echter een schaduw over de burgers in het
binnenland. In het binnenland wonen nog altijd de oorspronkelijke inwoners en zij zijn van
mening dat het historisch (alsmede cultureel) erfgoed verloren gaat onder de kapitalistische
drang. Montenegro is te koop. Eenieder die ervan kan profiteren laat dat niet na. Eenieder
die de boot mist blijft achter met frustratie.
Dit zwart-witte beeld wordt geschetst in de documentaire van dhr Jaap Scholten. De
Russische investeerder wordt gezien als een beul. Iemand die alleen denkt aan eigen belang.
De Montenegrijnen die de grond verkopen aan deze eigenheimers worden gezien als
zwakkelingen, profiteurs van buitenlands kapitaal, misschien zelfs ook als mensen die alleen
denken aan eigen belang. Met het schetsen van dit beeld wordt echter een aantal dingen,
naar mijn mening bewust, verzwegen. Zo wordt bijvoorbeeld de Russische visie volledig
achtergehouden. Wanneer namelijk objectief wordt gekeken naar de gang van zaken, kan
geconstateerd worden dat de Russische inbreng op verschillende terreinen nog niet zo slecht
voor het land is.
Allereerst worden er grote villa’s en hotels gebouwd aan de kust, wat zorgt voor
werkgelegenheid, zowel in de bouw als in de toeristische sector. Daarnaast moeten de
hotels en villa’s worden ontsloten, wat zorgt voor de bouw van infrastructuur. Tenslotte zijn
de investeringen goed voor een impuls van de Montenegrijnse economie: doordat er
kapitaal in de economie wordt gepompt zal de koopkracht van de Montenegrijn toenemen.
Of de Russen handelen uit eigen belang valt misschien niet te bewijzen, maar ook al is dat zo
dan nog gaat het land er op verscheidene aspecten sterk op vooruit. Dat Montenegrijns
erfgoed daarbij aangetast wordt dient dan maar op de koop toe te worden genomen. Naar
mijn mening wegen de voordelen hier sterk op tegen de nadelen.
Leo Paul stelde jongstleden in zijn college dat de voormalige Oostbloklanden strijden met
het hardnekkige imago van de communistische tijd. Dit beeld is een grijs en stereotype
beeld. De landen in Oost-Europa trachten vaak tevergeefs de erfenis uit de communistische
