Samenvatting uit boek: cultuur en opvoeding van Lotty Eldering 1. JA NEE
H3: 3.1 t/m 3.1.2(blz28)
Integratie en acculturatie
- Immigratie leidt tot een langdurig interactieproces tussen immigranten en de 2. JA
ontvangende samenleving.
- Van Amersfoort onderscheidt 3 mogelijk eindstadia van het interactieproces
tussen immigranten en de samenleving:
1. Het meest vergaande eindstadium is dat de afstammelingen van immigranten
niet meer als collectiviteit op te vatten zijn. Zij zijn in cultureel en sociaal opzicht
in de samenleving geabsorbeerd.
2. Het 2e eindstadium doet zich voor wanneer de afstammelingen van NEE
immigranten in cultureel opzicht nog wel een herkenbare collectiviteit vormen,
maar in sociaal opzicht aan de samenleving deelnemen.
3. In het 3e eindstadium zijn de afstammelingen van de immigranten een
minderheid geworden in de samenleving. Een minderheid wordt in dit verband
gedefinieerd als een groepering die gedurende meerdere generaties een lage 2 vragen bij dit schema:
sociale positie in de samenleving heeft. Hierbij gaat het om de positie op centrale 1. Vindt men het belangrijk de eigen culturele identiteit en kenmerken te
maatschappelijke terreinen zoals de arbeidsmarkt, de woningmarkt, het handhaven?
onderwijssysteem en het rechtssysteem. Immigranten in een minderheidspositie 2. Vindt men het belangrijk relaties met andere groepen in de samenleving te
participeren niet of op een ondergeschikte wijze in de samenleving en zij stijgen onderhouden?
nauwelijks op de maatschappelijke ladder.
Integratie = beide culturen identificeren
Berry onderscheidt 4 acculturatiestrategieën op grond van de attitude van de Assimilatie = afstand doen van eigen culturele achtergrond en aanpassen aan
etnische groeperingen ten aanzien van relaties met andere groepen in de nieuwe cultuur
samenleving en het behoud van de eigen cultuur Separatie = immigrant behoud culturele achtergrond en wil niks met nieuwe
cultuur te maken hebben
Marginalisatie = Niet identificeren met eigen cultuur maar ook niet met de
nieuwe
, Ook de ervaringen die immigranten in de loop van de tijd met de dominante Het ecologisch model van Bronfenbrenner
groeperingen hebben opgedaan, zijn van invloed op het acculturatieproces. In dit Hij gaat ervan uit dat de omgeving waarin kinderen opgroeien, grote invloed
verband is de theorie van Ogbu relevant. Hij onderscheidt 3 categorieën etnische heeft op hun ontwikkeling en gedrag. Hij ziet de menselijke ontwikkeling als de
minderheden in de VS: voortgaande, wederzijdse aanpassing tussen een opgroeiend kind en zijn directe
1. Autonome minderheden 🡪 groeperingen die een minderheidspositie innemen. omgeving. De opeenvolgende, in elkaar grijpende systemen zijn: het
Zij behouden hun eigen cultuur die vooral in privésfeer tot uitdrukking komt. (Bijv microsysteem, het mesosysteem, het exosysteem en het macrosysteem.
Joden)
2. Immigrantenminderheden 🡪 recent geïmmigreerde groeperingen die (nog)
hoge verwachtingen hebben van de nieuwe samenleving en dit optimisme op hun
kinderen overdragen (bijv Aziatische immigranten).
3. Kasteachtige minderheden 🡪 groeperingen die in hun lage sociale status zijn
gevangen. Groeperingen die onvrijwillig zijn gemigreerd of onvrijwillig zijn
gemarginaliseerd in de samenleving. Meestal is dit het gevolg van slavernij of
koloniale expansie. Als gevolg van discriminatie en uitbuiting hebben zij zich van
de dominante samenleving afgewend en een ‘tegencultuur’ ontwikkeld. Ogbu
spreekt in dit verband van secundaire cultuurverschillen.
Acculturatie is bijna nooit een symmetrisch proces waarin 2 of meer culturen
samensmelten tot een nieuwe mengcultuur (meltingpot-theorie). Meestal
bepaalt de dominante groepering in hoeverre de ondergeschikte groepering in de
samenleving mogen participeren. Ook op individueel niveau vindt acculturatie
plaats.
3.3 t/m 3.5.2 (blz 39)
Acculturatie is een proces dat enkele generaties duurt. Er bestaan verschillende
theoretische modellen voor de beschrijving en vergelijking van de omgeving
waarin kinderen opgroeien. Het cultureel-ecologisch model, een combinatie van Microsysteem 🡪 Het gezin is het belangrijkste microsysteem van een kind. Het is
het sociaal-ecologisch model van Bronfenbrenner en het theoretisch raamwerk een geheel van relaties tussen een jeugdige en zijn omgeving in een bepaalde
van de developmental niche van Harkness en Super, vormt een geschikt setting. Fysische aspecten van een setting: huisvesting (ruimte, licht, veiligheid),
theoretisch kader voor de beschrijving van de bi culturele opvoedings- en aanwezigheid van speelgoed en speelmogelijkheden thuis en in de buurt. Sociale
leefsituatie van allochtone kinderen. aspecten: hebben betrekking op het aantal personen met wie een kind dagelijks
te maken heeft, de verdeling van taken en het rollenpatroon in de huishouding.
H3: 3.1 t/m 3.1.2(blz28)
Integratie en acculturatie
- Immigratie leidt tot een langdurig interactieproces tussen immigranten en de 2. JA
ontvangende samenleving.
- Van Amersfoort onderscheidt 3 mogelijk eindstadia van het interactieproces
tussen immigranten en de samenleving:
1. Het meest vergaande eindstadium is dat de afstammelingen van immigranten
niet meer als collectiviteit op te vatten zijn. Zij zijn in cultureel en sociaal opzicht
in de samenleving geabsorbeerd.
2. Het 2e eindstadium doet zich voor wanneer de afstammelingen van NEE
immigranten in cultureel opzicht nog wel een herkenbare collectiviteit vormen,
maar in sociaal opzicht aan de samenleving deelnemen.
3. In het 3e eindstadium zijn de afstammelingen van de immigranten een
minderheid geworden in de samenleving. Een minderheid wordt in dit verband
gedefinieerd als een groepering die gedurende meerdere generaties een lage 2 vragen bij dit schema:
sociale positie in de samenleving heeft. Hierbij gaat het om de positie op centrale 1. Vindt men het belangrijk de eigen culturele identiteit en kenmerken te
maatschappelijke terreinen zoals de arbeidsmarkt, de woningmarkt, het handhaven?
onderwijssysteem en het rechtssysteem. Immigranten in een minderheidspositie 2. Vindt men het belangrijk relaties met andere groepen in de samenleving te
participeren niet of op een ondergeschikte wijze in de samenleving en zij stijgen onderhouden?
nauwelijks op de maatschappelijke ladder.
Integratie = beide culturen identificeren
Berry onderscheidt 4 acculturatiestrategieën op grond van de attitude van de Assimilatie = afstand doen van eigen culturele achtergrond en aanpassen aan
etnische groeperingen ten aanzien van relaties met andere groepen in de nieuwe cultuur
samenleving en het behoud van de eigen cultuur Separatie = immigrant behoud culturele achtergrond en wil niks met nieuwe
cultuur te maken hebben
Marginalisatie = Niet identificeren met eigen cultuur maar ook niet met de
nieuwe
, Ook de ervaringen die immigranten in de loop van de tijd met de dominante Het ecologisch model van Bronfenbrenner
groeperingen hebben opgedaan, zijn van invloed op het acculturatieproces. In dit Hij gaat ervan uit dat de omgeving waarin kinderen opgroeien, grote invloed
verband is de theorie van Ogbu relevant. Hij onderscheidt 3 categorieën etnische heeft op hun ontwikkeling en gedrag. Hij ziet de menselijke ontwikkeling als de
minderheden in de VS: voortgaande, wederzijdse aanpassing tussen een opgroeiend kind en zijn directe
1. Autonome minderheden 🡪 groeperingen die een minderheidspositie innemen. omgeving. De opeenvolgende, in elkaar grijpende systemen zijn: het
Zij behouden hun eigen cultuur die vooral in privésfeer tot uitdrukking komt. (Bijv microsysteem, het mesosysteem, het exosysteem en het macrosysteem.
Joden)
2. Immigrantenminderheden 🡪 recent geïmmigreerde groeperingen die (nog)
hoge verwachtingen hebben van de nieuwe samenleving en dit optimisme op hun
kinderen overdragen (bijv Aziatische immigranten).
3. Kasteachtige minderheden 🡪 groeperingen die in hun lage sociale status zijn
gevangen. Groeperingen die onvrijwillig zijn gemigreerd of onvrijwillig zijn
gemarginaliseerd in de samenleving. Meestal is dit het gevolg van slavernij of
koloniale expansie. Als gevolg van discriminatie en uitbuiting hebben zij zich van
de dominante samenleving afgewend en een ‘tegencultuur’ ontwikkeld. Ogbu
spreekt in dit verband van secundaire cultuurverschillen.
Acculturatie is bijna nooit een symmetrisch proces waarin 2 of meer culturen
samensmelten tot een nieuwe mengcultuur (meltingpot-theorie). Meestal
bepaalt de dominante groepering in hoeverre de ondergeschikte groepering in de
samenleving mogen participeren. Ook op individueel niveau vindt acculturatie
plaats.
3.3 t/m 3.5.2 (blz 39)
Acculturatie is een proces dat enkele generaties duurt. Er bestaan verschillende
theoretische modellen voor de beschrijving en vergelijking van de omgeving
waarin kinderen opgroeien. Het cultureel-ecologisch model, een combinatie van Microsysteem 🡪 Het gezin is het belangrijkste microsysteem van een kind. Het is
het sociaal-ecologisch model van Bronfenbrenner en het theoretisch raamwerk een geheel van relaties tussen een jeugdige en zijn omgeving in een bepaalde
van de developmental niche van Harkness en Super, vormt een geschikt setting. Fysische aspecten van een setting: huisvesting (ruimte, licht, veiligheid),
theoretisch kader voor de beschrijving van de bi culturele opvoedings- en aanwezigheid van speelgoed en speelmogelijkheden thuis en in de buurt. Sociale
leefsituatie van allochtone kinderen. aspecten: hebben betrekking op het aantal personen met wie een kind dagelijks
te maken heeft, de verdeling van taken en het rollenpatroon in de huishouding.
