2.5 Deviantie En Criminaliteit In De Stad (FSWE2052A)
Instelling
Erasmus Universiteit Rotterdam (EUR)
Samenvatting van alle literatuur van de werkgroepen van het vak Deviantie en Criminaliteit in de Stad, welke een belangrijk onderdeel vormde voor het tentamen. Ik heb een 8.6 gehaald voor het tentamen. Succes met studeren!
2.5 Deviantie En Criminaliteit In De Stad (FSWE2052A)
Alle documenten voor dit vak (34)
1
beoordeling
Door: elinepw • 2 jaar geleden
Verkoper
Volgen
socialewetenschappeneur
Ontvangen beoordelingen
Voorbeeld van de inhoud
Deviantie en Criminaliteit
Probleem 1. Criminaliteit
Leerdoel: Wat is criminaliteit?
DEFINITIE CRIMINALITEIT
Over de afgelopen jaren is geprobeerd om het begrip ‘criminaliteit’ te definiëren. Criminaliteit is
een containerbegrip. Het blijkt lastig om een allesomvattende definitie van criminaliteit te
vinden, verschillende perspectieven en modellen hebben hier een poging tot gedaan.
Hagan heeft met de piramide van criminaliteit bijvoorbeeld geprobeerd om criminaliteit te
definiëren. In dit multidimensionale model worden meerdere dimensies van criminaliteit
geformuleerd, zoals schade, slachtofferschap, reactie op de misdaad en consensus over de
normen. Dit model laat zien dat criminaliteit dus een multidimensionaal construct is.
Geeft antwoord op de vraag: wat is criminaliteit
• Is iets schadelijk? Veel (genocide) of weinig schade (gokken)
• Wat is de sociale reactie? Grote (terrorisme) of kleine reactie (door rood lopen)
• Is er consensus over de daad? Ja (moord kan niet) of nee (godslastering, belediging
koningen)
• Hoeveel slachtoffers vallen er? Veel (genocide) of weinig (prostitutie)
• Zichtbaarheid van delicten? Zichtbaar (terrorisme) of onzichtbaar
De piramide laat zien dat criminaliteit multidimensionaal is (zichtbaarheid, schade,
slachtofferschap, sociale reactie, consensus). Er wordt dus geprobeerd om criminaliteit te
definiëren.
Criminaliteit wordt ook omschreven als de studie van het maken van wetten, het breken van
wetten en de respons van de samenleving op het breken van deze wetten. Criminaliteit omvat
daarbij de studie naar misdaad, de daders van misdaad en justitiële systemen. De termen
criminaliteit en misdaad worden vaak door elkaar gebruikt. Een simpele manier om de term
misdaad te gebruiken is dat het alles is wat tegen het strafrecht in gaat.
PERSPECTIEVEN OP CRIMINALITEIT
Er zijn twee grote perspectieven die een poging hebben gedaan om criminaliteit te definiëren:
• Justitieel perspectief: ziet criminaliteit als alle gedragingen die het strafrecht
overtreden. Crimineel gedrag is iedere vorm van gedrag die wanneer het bepaalde
gevolgen heeft kan leiden bestraffing via het strafrecht. Gedragingen die niet volgens het
strafrecht kunnen worden bestraft zijn dus niet crimineel. Een voorbeeld is dat moord
, volgens het strafrecht kan worden bestraft, en dus kan worden gezien als een vorm van
criminaliteit. Beperkingen:
o Een beperking van dit perspectief is dat het niet uitlegt waarom gedrag als
crimineel wordt gezien, het houdt dus geen rekening met de sociale wereld van
mensen.
o Een andere limitatie is dat het beperkt is tot gedragingen die in het strafrecht
zijn opgenomen, terwijl gedragingen die als burgerlijk onrecht worden
beschouwd mogelijk ook als crimineel gedrag zouden kunnen worden gezien.
• Sociaal constructivistische perspectief: stelt dat criminaliteit zoals elk sociaal fenomeen
de uitkomst is van het product van interactie tussen mensen in complexe sociale
groepen. Het beoordelen van mensen en gedragingen als crimineel reflecteert volgens
het sociaal constructivisme machtsverschillen of bepaalde interesses in de samenleving.
Volgens het sociaal constructivisme verschilt criminaliteit door de plaats, tijd en context
afhankelijk van hoe mensen in complexe groepen hiernaar kijken. Het social
constructivisme suggereert dus dat criminaliteit dus een label is die onder bepaalde
omstandigheden als gevolg van sociale interacties kan worden gegeven.
o Het sociaal constructivistische perspectief staat daarmee in verbinding van de
labellingstheorie. De labellingstheorie stelt dat het labelen van criminaliteit het
gevolg is van het gebruik van de macht van een dominante groep, zoals de staat,
om gedragingen op een bepaalde manier te definiëren.
Vergelijking perspectieven
Criminaliteit kan enerzijds dus worden gezien als gedragingen die strafbaar zijn gesteld en
anderzijds als gedragen waarover binnen de samenleving afspraken zijn gemaakt. Het sociaal
constructivistisch perspectief verschilt van het justitieel perspectief doordat het wel kijkt naar
de sociale wereld. Het sociaal constructivistische perspectief stelt vooral dat wat als criminaliteit
wordt gezien kan veranderen over de tijd en context. Het juridisch perspectief stelt echter ook
dat wat als crimineel gedrag wordt gezien kan veranderen over tijd, wanneer er
wetswijzigingen plaatsvinden. Deze wetswijzingen komen wel minder voor.
Het idee dat wat wordt gezien als criminaliteit veranderd over tijd sluit aan bij de processen van
criminalisering en decriminalisering.
• Decriminaliseren is het verwijderen van feiten uit het strafrecht, wat eerst als crimineel
werd gezien wordt niet langer als crimineel gezien. Een voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld
dat het homohuwelijk niet langer strafbaar is in Nederland.
• Criminalisering is het opnemen van nieuwe feiten in het strafrecht, gedrag dat eerst niet
als crimineel werd gezien wordt dit nu wel. Voorbeelden hiervan zijn bijvoorbeeld
verkrachting binnen het huwelijk en de milieuwetgeving.
CRIMINEEL ALS OUTSIDER
Becker stelt dat deviant gedrag het gedrag is dat we als deviant hebben gelabeld. Becker stelt
dat sociale groepen in de samenleving regels hebben opgesteld, en iemand die deze regels
overtreedt wordt gezien als deviant of afwijkend van deze regels. Becker gebruikte de term
‘outsider’ voor deze regelbrekers.
Wat als deviant wordt gezien is hierdoor afhankelijk van verschillende factoren:
• Variatie over tijd: op sommige tijden worden bepaalde deviante gedragingen strenger
bestraft dan op andere momenten, bijvoorbeeld als de politie heel er is gefocust op een
, bepaalde vorm van misdaad. De focus van Becker ligt hierbij op de sociale reactie van de
samenleving op de daad, en niet op de daad zelf.
• Wie de handeling pleegt en wie er schade ondervindt: regels worden vaker toegepast
op bepaalde groepen personen. Jongeren uit hogere klassen worden bijvoorbeeld
minder vaak opgepakt door de politie dan jongeren uit lage sociale klassen.
• Sommige regels worden alleen gehandhaafd als aan het doorbreken bepaalde
consequenties verbonden zijn: bijvoorbeeld => meisjes die seksueel actief zijn
ondervinden bijvoorbeeld geen nadelen, maar meisjes die perongeluk zwanger zijn
geraakt worden opeens raar aangekeken.
BENADERINGEN OP CRIMINALITEIT
Er zijn 4 verschillende benaderingen die kunnen worden gebruikt om naar criminaliteit te kijken.
1. Statistische benadering: volgens deze benadering is deviant gedrag alles wat afwijkt van
het gemiddelde
2. Pathologische benadering: volgens deze benadering is deviantie een ziekte.
3. Functionele benadering: volgens deze benadering is criminaliteit een disfunctioneel
kenmerk, omdat criminaliteit de stabiliteit in de samenleving verstoort en daarmee de
kans op overleving verminderd.
4. Sociologische benadering: volgens deze benadering is deviant gedrag het falen om aan
groepsregels te gehoorzamen. Deze benadering sluit wederom aan bij het sociaal
constructivistische perspectief en de labellingstheorie omdat al deze benaderingen de
focus leggen op de rol van de respons van de sociale wereld en de opgestelde regels bij
het beoordelen van gedrag als crimineel.
GESCHIEDENIS VAN HET BEGRIP CRIMINALI TEIT
Het begrip criminaliteit heeft over de eeuwen heen ontwikkelingen doorgemaakt. In de 19e
eeuw werd crimineel gedrag vooral gekoppeld aan religieuze gedachten en de zonde.
In de 20e eeuw werd crimineel gedrag meer gekoppeld aan culturele ontwikkelingen en een
normaal maatschappelijk verschijnsel.
• Durkheim zag crimineel gedrag bijvoorbeeld niet langer meer als ziekte. Het belang van
het strafrecht werd gedurende de 20e eeuw ook steeds groter, maar er werd ook verder
gekeken dan allen de wettelijke basis van criminaliteit. Sutherland pleitte bijvoorbeeld
dat criminologie moest worden uitgebreid tot alle maatschappelijke schadelijke
handelingen waarop met juridische middelen op kon worden gereageerd, dit moest
breder zijn dan alleen het strafrecht.
• Later in de 20e eeuw werd de focus steeds meer gelegd op criminaliteit als sociaal
construct, en de manieren waarop machtige groepen regels opstellen.
Gedurende de 20e eeuw werd crimineel gedrag steeds meer gekoppeld aan de
maatschappelijke schade die door de criminaliteit kon ontstaan. De maatschappelijke
schadelijkheid was volgens de opgekomen sociale harm benadering een essentieel onderdeel
van criminaliteit. Volgens de sociale harm benadering gaat criminaliteit meer om de schade die
het crimineel gedrag heeft veroorzaakt, en is de focus op de dader en het straffen van de dader
dus niet nuttig. Er moet alleen worden gekeken naar hoe de schade kan worden verminderd of
voorkomen. Vanuit deze visie is de sociale harm benadering een aanhanger voor
decriminalisering van de criminologie. Door alleen op een strafrechtelijke manier naar
, criminaliteit te kijken wordt volgens deze visie voorbij gegaan aan het werkelijke probleem en
de benodigde focus, namelijk de maatschappelijke schade.
Een laatste manier waarop naar crimineel gedrag wordt gekeken is criminaliteit als sociale
controle. Daders geven aan crimineel gedrag te plegen als een goede daad. Volgens hen is er
dus niet altijd sprake van maatschappelijk schadelijk handelen, maar volbrengen ze juist een
goede daad. Donald Black beschrijft een aantal voorbeelden van contexten waarin criminaliteit
als sociale controle kan worden gebruikt:
• In situaties waarin het recht niet beschikbaar is: dit is bijvoorbeeld wanneer iemand de
drugshandel een betaling afdwingt en daarom niet naar de rechter kan, omdat het een
illegale transactie betreft.
• In situaties waarin iemand het tegen een zeer grote invloed of instelling moet
opnemen of een ongeloofwaardig verhaal heeft, waardoor iemand zijn eigen
succeskansen laag inschat en het probleem zelf ‘oplost’
• In een situatie waarin het recht te laat komt: op straat is er bijvoorbeeld niet altijd een
agent aanwezig om in te grijpen wanneer er een incident is.
• In situaties met een onbevredigende uitkomst van een juridische procedure:
bijvoorbeeld wanneer een dader is vrijgelaten en mensen hierdoor het recht in eigen
handen nemen om deze dader alsnog te bestraffen. Volgens de daders zijn er bij deze
‘criminele’ gedragingen als sociale controle dus geen buitenstaanders, het slachtoffer
heeft het zelf uitgelokt.
Voordelen van het kopen van samenvattingen bij Stuvia op een rij:
√ Verzekerd van kwaliteit door reviews
Stuvia-klanten hebben meer dan 700.000 samenvattingen beoordeeld. Zo weet je zeker dat je de beste documenten koopt!
Snel en makkelijk kopen
Je betaalt supersnel en eenmalig met iDeal, Bancontact of creditcard voor de samenvatting. Zonder lidmaatschap.
Focus op de essentie
Samenvattingen worden geschreven voor en door anderen. Daarom zijn de samenvattingen altijd betrouwbaar en actueel. Zo kom je snel tot de kern!
Veelgestelde vragen
Wat krijg ik als ik dit document koop?
Je krijgt een PDF, die direct beschikbaar is na je aankoop. Het gekochte document is altijd, overal en oneindig toegankelijk via je profiel.
Tevredenheidsgarantie: hoe werkt dat?
Onze tevredenheidsgarantie zorgt ervoor dat je altijd een studiedocument vindt dat goed bij je past. Je vult een formulier in en onze klantenservice regelt de rest.
Van wie koop ik deze samenvatting?
Stuvia is een marktplaats, je koop dit document dus niet van ons, maar van verkoper socialewetenschappeneur. Stuvia faciliteert de betaling aan de verkoper.
Zit ik meteen vast aan een abonnement?
Nee, je koopt alleen deze samenvatting voor €5,99. Je zit daarna nergens aan vast.
