Het risico op een verslaving van
medicamenteuze en recreatieve drugs
Aantal woorden: 994
, Uit landelijk onderzoek van de leefstijlmonitor is gebleken dat 4,1 procent van de
participanten in 2018 drugs gebruikt heeft dat anders is dan cannabis (Centraal Bureau voor
de Statistiek, 2019). Dit percentage is in 2019 gestegen naar 4,6 procent. De stijging van het
drugsgebruik is verontrustend, omdat de kans op een drugsverslaving aanwezig is (Cacioppo,
Kalat, & Freberg, 2018). Waarom worden medicamenteuze en recreatieve drugs gebruikt,
ondanks het risico op verslaving?
Een verslaving is te definiëren als een hardnekkige gewoonte die ontstaat doordat
drugs de nucleus accumbens prikkelen (Cacioppo, Kalat, & Freberg, 2018). Door de
prikkeling van de drug geeft de nucleus accumbens signalen door naar andere hersengebieden.
Het doorgeven van deze signalen zorgt voor het aanleren van gedrag dat uiteindelijk een
verslaving veroorzaakt. Een kenmerk van de ontwikkeling van een drugsverslaving is dat de
nucleus accumbens minder gevoelig wordt. Hierdoor vermindert het gevoel van plezierige
effecten. Deze vermindering wordt ook wel tolerantie genoemd. Om hetzelfde effect te
blijven behouden verhogen gebruikers hun dosis en frequentie van de drug. Een ander
kenmerk is het zoeken van de drug, ook wel craving genoemd. Een signaal dat samenhangt
met de drug kan een craving veroorzaken.
Signalen in het lichaam worden doorgegeven met behulp van synaptische
transmissie (Cacioppo, Kalat, & Freberg, 2018). Dit proces is tussen twee neuronen
(zenuwcellen) en vind plaats in de synaps. Het proces begint bij het presynaptische neuron die
neurotransmitters vuurt. ‘Neurotransmitters zijn ionen die het neuron vrijlaat bij de synaps en
die een effect hebben op het andere neuron’ (Cacioppo, Kalat, & Freberg, 2018). Vervolgens
komen de neurotransmitters terecht in de synaptische spleet. Hierna binden de
neurotransmitters zich aan de receptoren van het postsynaptische neuron. Dit effect kan
inhiberend of exciterend zijn. Bij een inhiberend effect zullen er geen neurotransmitters door
het postsynaptische neuron gevuurd worden. In tegendeel tot het exciterend effect, waarbij het
medicamenteuze en recreatieve drugs
Aantal woorden: 994
, Uit landelijk onderzoek van de leefstijlmonitor is gebleken dat 4,1 procent van de
participanten in 2018 drugs gebruikt heeft dat anders is dan cannabis (Centraal Bureau voor
de Statistiek, 2019). Dit percentage is in 2019 gestegen naar 4,6 procent. De stijging van het
drugsgebruik is verontrustend, omdat de kans op een drugsverslaving aanwezig is (Cacioppo,
Kalat, & Freberg, 2018). Waarom worden medicamenteuze en recreatieve drugs gebruikt,
ondanks het risico op verslaving?
Een verslaving is te definiëren als een hardnekkige gewoonte die ontstaat doordat
drugs de nucleus accumbens prikkelen (Cacioppo, Kalat, & Freberg, 2018). Door de
prikkeling van de drug geeft de nucleus accumbens signalen door naar andere hersengebieden.
Het doorgeven van deze signalen zorgt voor het aanleren van gedrag dat uiteindelijk een
verslaving veroorzaakt. Een kenmerk van de ontwikkeling van een drugsverslaving is dat de
nucleus accumbens minder gevoelig wordt. Hierdoor vermindert het gevoel van plezierige
effecten. Deze vermindering wordt ook wel tolerantie genoemd. Om hetzelfde effect te
blijven behouden verhogen gebruikers hun dosis en frequentie van de drug. Een ander
kenmerk is het zoeken van de drug, ook wel craving genoemd. Een signaal dat samenhangt
met de drug kan een craving veroorzaken.
Signalen in het lichaam worden doorgegeven met behulp van synaptische
transmissie (Cacioppo, Kalat, & Freberg, 2018). Dit proces is tussen twee neuronen
(zenuwcellen) en vind plaats in de synaps. Het proces begint bij het presynaptische neuron die
neurotransmitters vuurt. ‘Neurotransmitters zijn ionen die het neuron vrijlaat bij de synaps en
die een effect hebben op het andere neuron’ (Cacioppo, Kalat, & Freberg, 2018). Vervolgens
komen de neurotransmitters terecht in de synaptische spleet. Hierna binden de
neurotransmitters zich aan de receptoren van het postsynaptische neuron. Dit effect kan
inhiberend of exciterend zijn. Bij een inhiberend effect zullen er geen neurotransmitters door
het postsynaptische neuron gevuurd worden. In tegendeel tot het exciterend effect, waarbij het
