Samenvatting Misdaadanalyse & Daderprofilering
HC 1: Inleiding Misdaadanalyse en Daderprofilering & POP
Boba Santos: Hoofdstuk 1: Crime Analysis and the Profession
1. Definitie van criminaliteitsanalyse
De definitie van criminaliteitsanalyse, zoals vastgesteld door de International
Association of Crime Analysts (IACA), omvat een breed scala aan activiteiten die verder
gaan dan alleen de analyse van misdaden. Het is belangrijk om te begrijpen dat
criminaliteitsanalyse veel meer omvat dan alleen het onderzoeken van misdrijven.
Het omvat een professioneel proces waarbij zowel kwantitatieve als kwalitatieve
technieken worden gebruikt om gegevens te analyseren die waardevol zijn voor
politiediensten en hun gemeenschappen.
Belangrijke aspecten van criminaliteitsanalyse zijn:
• Analyse van verschillende soorten informatie: Criminaliteitsanalyse omvat de
er kem danalyse van misdaden, criminelen, slachtoffers, wanordelijkheden,
kwaliteit van leven, verkeersproblemen en interne politieoperaties. Het kan ook
branden en medische noodgevallen omvatten, hoewel minder vaak.
• Ondersteuning van politiewerk: De resultaten van criminaliteitsanalyse
ondersteunen diverse politieactiviteiten zoals strafrechtelijk onderzoek,
patrouilles, strategieën voor misdaadpreventie, probleemoplossing en evaluatie
van politie-inspanningen.
• Gebruik van diverse data en methoden: Criminaliteitsanalyse maakt gebruik
van zowel kwalitatieve als kwantitatieve data en methoden.
o Kwalitatieve methoden omvatten veldonderzoek en inhoudsanalyse.
o Kwantitatieve methoden omvatten statistische analyses van numerieke
of categorische gegevens, zoals frequenties, percentages, gemiddelden
en tarieven.
• Focus op belangrijke informatie: De analyse richt zich op drie belangrijke
soorten informatie: socio-demografische, ruimtelijke en temporele aspecten.
o Socio-demografische informatie omvat persoonskenmerken zoals
geslacht, ras, inkomen en leeftijd.
o Ruimtelijke analyse, vaak met behulp van geografische
informatiesystemen (GIS), is essentieel om de aard van criminaliteit te
begrijpen.
o Temporele analyse omvat het onderzoeken van trends over tijd,
seizoenen, dagen en tijdstippen.
• Uitsluiting van bepaalde analyses: Bepaalde analyses vallen buiten de
definitie van criminaliteitsanalyse volgens IACA, zoals bewijsanalyse (DNA,
, gestolen goederen), personeelsgerelateerde administratieve analyse (budget,
overuren, salaris) en analyse van benodigdheden en apparatuur.
• Niet willekeurig of anekdotisch: Criminaliteitsanalyse is gebaseerd op theorie
en de toepassing van sociaalwetenschappelijke dataverzamelingsprocedures,
analytische methoden en statistische technieken.
• Geen onderscheid tussen 'crime analysis' en 'crime intelligence analysis':
Binnen een politieorganisatie maakt de IACA geen onderscheid tussen beide
termen, hoewel de term 'intelligence' vaak wordt gebruikt in relatie tot informatie
over daders.
Kortom, criminaliteitsanalyse is een multifunctionele discipline die data gebruikt om
de politie te ondersteunen in hun missie om de gemeenschap veiliger te maken. Het
omvat een breed scala aan analyses en methoden, met een focus op het begrijpen van
de aard van misdrijven en andere problemen die relevant zijn voor politiediensten.
2. Geschiedenis van Criminaliteitsanalyse
• De geschiedenis van criminaliteitsanalyse is een evolutie van informele
observaties naar een gestructureerde discipline die een cruciale rol speelt in
moderne politiewerking. Hoewel de analyse van criminaliteit al lang bestaat,
begon de formele discipline met de oprichting van de eerste moderne
politiediensten.
• Vroege Beginjaren:
• 19e eeuw: De eerste moderne politiemacht in Londen, opgericht in het begin
van de 19e eeuw, legde de basis voor de discipline. In 1842 werd er een
detectivebureau opgericht dat verantwoordelijk was voor het identificeren van
misdaadpatronen. In 1844 verzamelden, ordenden en analyseerden de
officieren van dit bureau al politie-informatie. Een voorbeeld hiervan is het
onderzoek naar de toename van verloren en gestolen honden.
• 1847: In Londen waren er al geaggregeerde misdaadstatistieken beschikbaar.
• Begin 20e eeuw (Verenigde Staten): Hoewel grote Amerikaanse steden al
eerder politiediensten hadden opgericht, was er in het begin van de 20e eeuw
nog geen systematische misdaadanalyse. August Vollmer, een bekende
politiehervormer, moedigde het gebruik van kaartspelden, de regelmatige
evaluatie van politierapporten en de vorming van patrouilledistricten op basis
van misdaadvolume aan.
• Ontwikkeling in de 20e eeuw:
• 1950s-1960s: O.W. Wilson, die met Vollmer werkte, introduceerde de term
'misdaadanalyse' in 1963. In zijn werk benadrukte hij het belang van het
identificeren van misdaadtendensen en -patronen via statistische analyse en
onderzoek van rapporten.
,• 1968: De Omnibus Crime Control and Safe Streets Act verhoogde het
bewustzijn van het gebruik van analyse in de politiewerking en zorgde voor
federale subsidies voor politieagentschappen. Hierdoor konden politiediensten
evaluatieprogramma's opzetten en kregen ze training en technische
ondersteuning. Vanaf deze periode begonnen politiekorpsen de adviezen van
Vollmer en Wilson op te volgen om criminaliteitsanalyse te formaliseren.
• 1970s: Er kwamen publicaties over criminaliteitsanalyse, evenals evaluaties van
deze praktijken. Academici legden de nadruk op de kenmerken van criminele
gebeurtenissen en de geografische analyse van misdaden. Herman Goldstein
introduceerde problem-oriented policing, waarbij de focus verschuift van
administratieve en politieke zorgen naar het aanpakken van criminaliteits- en
wanordeproblemen.
• 1979: De Commission on Accreditation for Law Enforcement Agencies
(CALEA) werd opgericht. Om accreditatie te krijgen, moesten politiekorpsen
beschikken over mogelijkheden voor criminaliteitsanalyse.
• Organisatie en groei:
• 1980s-1990s: Criminaliteitsanalisten begonnen zich te organiseren. De eerste
nationale associatie, de Colorado Crime Analysis Association, werd opgericht in
1982, gevolgd door de California Crime Analysis Association in 1989. De
International Association of Crime Analysts (IACA) werd opgericht in 1990.
• Midden jaren 1990: De discipline groeide langzaam in de Verenigde Staten.
Goldstein specificeerde verder de rol van criminaliteitsanalyse en benadrukte
het gebruik van data en onderzoek om problemen te identificeren en te
evalueren. De filosofie van community policing, samen met de Violent Crime
Control and Safe Streets Act uit 1994, en de oprichting van het Office of
Community Oriented Policing Services (COPS Office) stimuleerden de
verdere ontwikkeling van misdaadanalyse. Ook de introductie van Compstat in
New York City in 1994, een datagestuurde politiestrategie, droeg bij aan de groei.
• Technologische vooruitgang: Verbeteringen in computertechnologie maakten
het makkelijker voor politiediensten om informatie elektronisch op te slaan en
voor analisten om grote hoeveelheden data te analyseren. De overgang van
strategische naar tactische analyse werd vergemakkelijkt door de
decentralisatie van criminaliteitsanalyse-eenheden.
• Recente Ontwikkelingen en Huidige Staat:
• 2000 tot heden: De focus van criminaliteitsanalyse is verschoven van enkel
reactief politiewerk naar het voorspellen van criminaliteit, het begrijpen van
oorzaken, en evaluatie van strategieën.
• Onderzoek: Studies tonen aan dat de meeste politie-instanties in de VS
gebruikmaken van criminaliteitsanalyse, voornamelijk gericht op tactische
, analyse en het identificeren van hot spots. Het niveau van integratie in het
politiewerk is echter vaak nog laag.
• Uitdagingen: Er zijn uitdagingen zoals het verkrijgen van relevante training en
onderwijs, de beschikbaarheid van adequate data, effectief gebruik van
analyseproducten en het verbeteren van de communicatie tussen analisten en
politiepersoneel.
• Samenvattend heeft de geschiedenis van criminaliteitsanalyse zich ontwikkeld
van simpele observaties tot een complexe discipline met behulp van
geavanceerde technologieën en methoden. De discipline speelt een cruciale rol
in het ondersteunen van politiewerk door het analyseren van data en het
ontwikkelen van strategieën voor criminaliteitsbestrijding.
3. Geschiedenis van crime mapping
De geschiedenis van crime mapping is enigszins verschillend van die van crime
analysis, hoewel ze nauw met elkaar verbonden zijn. Crime mapping begon niet met de
oprichting van de eerste politiekorpsen, maar met het werk van onderzoekers lang voor
de uitvinding van computers.
Vroege Beginjaren
• 1800s: Europese onderzoekers, aanhangers van de cartografische school van
criminologie, onderzochten de niveaus van criminaliteit in verschillende
gebieden en hun relatie met sociologische factoren zoals sociaaleconomische
status.
o In 1829 maakten Adriano Balbi en André-Michel Guerry de eerste
misdaadkaarten met behulp van criminaliteitsstatistieken en
demografische gegevens uit de census.
o Zij ontdekten dat gebieden met veel misdrijven tegen eigendommen een
lage incidentie van misdrijven tegen personen hadden en dat er meer
hoogopgeleide mensen woonden in gebieden met meer
vermogenscriminaliteit.
o Quételet, een Belgische astronoom en statisticus, gebruikte kaarten om
correlaties te onderzoeken tussen criminaliteit en transportroutes,
opleidingsniveau en etnische en culturele variaties.
• 1900-1970: In de Verenigde Staten begon het gebruik van crime mapping iets
later dan in Europa.
o De eerste substantiële ruimtelijke analyse van criminaliteit in de VS werd
in de jaren 1920 en 1930 uitgevoerd door stedelijke sociologen in
Chicago.
o Hun onderzoek linkte criminaliteit en delinquentie aan factoren zoals
sociale desorganisatie en armoede.
HC 1: Inleiding Misdaadanalyse en Daderprofilering & POP
Boba Santos: Hoofdstuk 1: Crime Analysis and the Profession
1. Definitie van criminaliteitsanalyse
De definitie van criminaliteitsanalyse, zoals vastgesteld door de International
Association of Crime Analysts (IACA), omvat een breed scala aan activiteiten die verder
gaan dan alleen de analyse van misdaden. Het is belangrijk om te begrijpen dat
criminaliteitsanalyse veel meer omvat dan alleen het onderzoeken van misdrijven.
Het omvat een professioneel proces waarbij zowel kwantitatieve als kwalitatieve
technieken worden gebruikt om gegevens te analyseren die waardevol zijn voor
politiediensten en hun gemeenschappen.
Belangrijke aspecten van criminaliteitsanalyse zijn:
• Analyse van verschillende soorten informatie: Criminaliteitsanalyse omvat de
er kem danalyse van misdaden, criminelen, slachtoffers, wanordelijkheden,
kwaliteit van leven, verkeersproblemen en interne politieoperaties. Het kan ook
branden en medische noodgevallen omvatten, hoewel minder vaak.
• Ondersteuning van politiewerk: De resultaten van criminaliteitsanalyse
ondersteunen diverse politieactiviteiten zoals strafrechtelijk onderzoek,
patrouilles, strategieën voor misdaadpreventie, probleemoplossing en evaluatie
van politie-inspanningen.
• Gebruik van diverse data en methoden: Criminaliteitsanalyse maakt gebruik
van zowel kwalitatieve als kwantitatieve data en methoden.
o Kwalitatieve methoden omvatten veldonderzoek en inhoudsanalyse.
o Kwantitatieve methoden omvatten statistische analyses van numerieke
of categorische gegevens, zoals frequenties, percentages, gemiddelden
en tarieven.
• Focus op belangrijke informatie: De analyse richt zich op drie belangrijke
soorten informatie: socio-demografische, ruimtelijke en temporele aspecten.
o Socio-demografische informatie omvat persoonskenmerken zoals
geslacht, ras, inkomen en leeftijd.
o Ruimtelijke analyse, vaak met behulp van geografische
informatiesystemen (GIS), is essentieel om de aard van criminaliteit te
begrijpen.
o Temporele analyse omvat het onderzoeken van trends over tijd,
seizoenen, dagen en tijdstippen.
• Uitsluiting van bepaalde analyses: Bepaalde analyses vallen buiten de
definitie van criminaliteitsanalyse volgens IACA, zoals bewijsanalyse (DNA,
, gestolen goederen), personeelsgerelateerde administratieve analyse (budget,
overuren, salaris) en analyse van benodigdheden en apparatuur.
• Niet willekeurig of anekdotisch: Criminaliteitsanalyse is gebaseerd op theorie
en de toepassing van sociaalwetenschappelijke dataverzamelingsprocedures,
analytische methoden en statistische technieken.
• Geen onderscheid tussen 'crime analysis' en 'crime intelligence analysis':
Binnen een politieorganisatie maakt de IACA geen onderscheid tussen beide
termen, hoewel de term 'intelligence' vaak wordt gebruikt in relatie tot informatie
over daders.
Kortom, criminaliteitsanalyse is een multifunctionele discipline die data gebruikt om
de politie te ondersteunen in hun missie om de gemeenschap veiliger te maken. Het
omvat een breed scala aan analyses en methoden, met een focus op het begrijpen van
de aard van misdrijven en andere problemen die relevant zijn voor politiediensten.
2. Geschiedenis van Criminaliteitsanalyse
• De geschiedenis van criminaliteitsanalyse is een evolutie van informele
observaties naar een gestructureerde discipline die een cruciale rol speelt in
moderne politiewerking. Hoewel de analyse van criminaliteit al lang bestaat,
begon de formele discipline met de oprichting van de eerste moderne
politiediensten.
• Vroege Beginjaren:
• 19e eeuw: De eerste moderne politiemacht in Londen, opgericht in het begin
van de 19e eeuw, legde de basis voor de discipline. In 1842 werd er een
detectivebureau opgericht dat verantwoordelijk was voor het identificeren van
misdaadpatronen. In 1844 verzamelden, ordenden en analyseerden de
officieren van dit bureau al politie-informatie. Een voorbeeld hiervan is het
onderzoek naar de toename van verloren en gestolen honden.
• 1847: In Londen waren er al geaggregeerde misdaadstatistieken beschikbaar.
• Begin 20e eeuw (Verenigde Staten): Hoewel grote Amerikaanse steden al
eerder politiediensten hadden opgericht, was er in het begin van de 20e eeuw
nog geen systematische misdaadanalyse. August Vollmer, een bekende
politiehervormer, moedigde het gebruik van kaartspelden, de regelmatige
evaluatie van politierapporten en de vorming van patrouilledistricten op basis
van misdaadvolume aan.
• Ontwikkeling in de 20e eeuw:
• 1950s-1960s: O.W. Wilson, die met Vollmer werkte, introduceerde de term
'misdaadanalyse' in 1963. In zijn werk benadrukte hij het belang van het
identificeren van misdaadtendensen en -patronen via statistische analyse en
onderzoek van rapporten.
,• 1968: De Omnibus Crime Control and Safe Streets Act verhoogde het
bewustzijn van het gebruik van analyse in de politiewerking en zorgde voor
federale subsidies voor politieagentschappen. Hierdoor konden politiediensten
evaluatieprogramma's opzetten en kregen ze training en technische
ondersteuning. Vanaf deze periode begonnen politiekorpsen de adviezen van
Vollmer en Wilson op te volgen om criminaliteitsanalyse te formaliseren.
• 1970s: Er kwamen publicaties over criminaliteitsanalyse, evenals evaluaties van
deze praktijken. Academici legden de nadruk op de kenmerken van criminele
gebeurtenissen en de geografische analyse van misdaden. Herman Goldstein
introduceerde problem-oriented policing, waarbij de focus verschuift van
administratieve en politieke zorgen naar het aanpakken van criminaliteits- en
wanordeproblemen.
• 1979: De Commission on Accreditation for Law Enforcement Agencies
(CALEA) werd opgericht. Om accreditatie te krijgen, moesten politiekorpsen
beschikken over mogelijkheden voor criminaliteitsanalyse.
• Organisatie en groei:
• 1980s-1990s: Criminaliteitsanalisten begonnen zich te organiseren. De eerste
nationale associatie, de Colorado Crime Analysis Association, werd opgericht in
1982, gevolgd door de California Crime Analysis Association in 1989. De
International Association of Crime Analysts (IACA) werd opgericht in 1990.
• Midden jaren 1990: De discipline groeide langzaam in de Verenigde Staten.
Goldstein specificeerde verder de rol van criminaliteitsanalyse en benadrukte
het gebruik van data en onderzoek om problemen te identificeren en te
evalueren. De filosofie van community policing, samen met de Violent Crime
Control and Safe Streets Act uit 1994, en de oprichting van het Office of
Community Oriented Policing Services (COPS Office) stimuleerden de
verdere ontwikkeling van misdaadanalyse. Ook de introductie van Compstat in
New York City in 1994, een datagestuurde politiestrategie, droeg bij aan de groei.
• Technologische vooruitgang: Verbeteringen in computertechnologie maakten
het makkelijker voor politiediensten om informatie elektronisch op te slaan en
voor analisten om grote hoeveelheden data te analyseren. De overgang van
strategische naar tactische analyse werd vergemakkelijkt door de
decentralisatie van criminaliteitsanalyse-eenheden.
• Recente Ontwikkelingen en Huidige Staat:
• 2000 tot heden: De focus van criminaliteitsanalyse is verschoven van enkel
reactief politiewerk naar het voorspellen van criminaliteit, het begrijpen van
oorzaken, en evaluatie van strategieën.
• Onderzoek: Studies tonen aan dat de meeste politie-instanties in de VS
gebruikmaken van criminaliteitsanalyse, voornamelijk gericht op tactische
, analyse en het identificeren van hot spots. Het niveau van integratie in het
politiewerk is echter vaak nog laag.
• Uitdagingen: Er zijn uitdagingen zoals het verkrijgen van relevante training en
onderwijs, de beschikbaarheid van adequate data, effectief gebruik van
analyseproducten en het verbeteren van de communicatie tussen analisten en
politiepersoneel.
• Samenvattend heeft de geschiedenis van criminaliteitsanalyse zich ontwikkeld
van simpele observaties tot een complexe discipline met behulp van
geavanceerde technologieën en methoden. De discipline speelt een cruciale rol
in het ondersteunen van politiewerk door het analyseren van data en het
ontwikkelen van strategieën voor criminaliteitsbestrijding.
3. Geschiedenis van crime mapping
De geschiedenis van crime mapping is enigszins verschillend van die van crime
analysis, hoewel ze nauw met elkaar verbonden zijn. Crime mapping begon niet met de
oprichting van de eerste politiekorpsen, maar met het werk van onderzoekers lang voor
de uitvinding van computers.
Vroege Beginjaren
• 1800s: Europese onderzoekers, aanhangers van de cartografische school van
criminologie, onderzochten de niveaus van criminaliteit in verschillende
gebieden en hun relatie met sociologische factoren zoals sociaaleconomische
status.
o In 1829 maakten Adriano Balbi en André-Michel Guerry de eerste
misdaadkaarten met behulp van criminaliteitsstatistieken en
demografische gegevens uit de census.
o Zij ontdekten dat gebieden met veel misdrijven tegen eigendommen een
lage incidentie van misdrijven tegen personen hadden en dat er meer
hoogopgeleide mensen woonden in gebieden met meer
vermogenscriminaliteit.
o Quételet, een Belgische astronoom en statisticus, gebruikte kaarten om
correlaties te onderzoeken tussen criminaliteit en transportroutes,
opleidingsniveau en etnische en culturele variaties.
• 1900-1970: In de Verenigde Staten begon het gebruik van crime mapping iets
later dan in Europa.
o De eerste substantiële ruimtelijke analyse van criminaliteit in de VS werd
in de jaren 1920 en 1930 uitgevoerd door stedelijke sociologen in
Chicago.
o Hun onderzoek linkte criminaliteit en delinquentie aan factoren zoals
sociale desorganisatie en armoede.
