Samenvatting financial accounting
Hoofdstuk 1
De belanghebbende bij de financiële verslaggeving zijn: bestuurders / eigenaren,
belastingdienst en de bank. De financiële verslaggeving kan dienen voor interne
en externe informatieverschaffing. Interne informatieverschaffing is informatie
t.b.v. het management. Zij kunnen op basis van deze informatie beslissingen
nemen, hier zitten geen wettelijke regels aan vast.
De externe informatieverschaffing is informatie voor alle belanghebbende t.b.v.
een oordeel / besluitvorming (denk aan investeerders).
De externe jaarrekening wordt niet voor de belastingaangifte gebruikt, hiervoor
wordt een afzonderlijke fiscale jaarrekening opgesteld.
De jaarrekening bestaat uit verschillende posten. Zo heb je de vaste activa (komt
op lange termijn als geld vrij) en de vlottende activa (komt op korte termijn als
geld vrij).
Ook heb je het eigen vermogen (verschaft door eigenaren en staat voor
onbepaalde tijd beschikbaar) en het vreemd vermogen (verschaft door
schuldeisers). En je hebt ook materiële posten (moet nog worden vertaald naar
geld) en monetaire posten (is al geld; liquide middelen).
De winstberekening kan op verschillende manieren worden gemaakt. Een veel
voorkomende is winst via vermogensvergelijking:
- Eigen vermogen aan het einde van de periode
- Eigen vermogen aan het begin van de periode (-)
- Vermogenstoename:
- Kapitaalstortingen (-)
- Kapitaalonttrekkingen (+)
- Winst
Voor de financiële gezondheid van een bedrijf kunnen zij gebruik maken van
verschillende soorten berekeningen (kengetallen). Een veel voorkomende is het
berekenen van de rentabiliteit. Er zijn verschillende soorten rentabiliteit:
- Rentabiliteit van het totale vermogen: winst voor belasting & interest /
gemiddeld totale vermogen * 100% (ter beoordeling van de
winstgevendheid van het transformatieproces)
- Rentabiliteit van het eigen vermogen: nettowinst / gemiddeld eigen
vermogen * 100%
- Rentabiliteit van het vreemd vermogen: rentelasten / gemiddeld vreemd
vermogen * 100%
Wanneer de RTV hoger is dan de RVV komt dit verschil ten goede aan de
eigenvermogen verschaffers en zal de REV ook hoger zijn dan de RTV. Er is dan
sprake van een financiële hefboomwerking.
Een ander kengetal is de solvabiliteit: de mate waarin een onderneming in staat
is aan haar verplichtingen jegens schuldeisers te voldoen. Bij het beoordelen
hiervan staat de bufferfunctie van het eigen vermogen centraal (in geval van
liquidatie krijgen EV verschaffers pas hun inleg terug als aan de verplichtingen
jegens schuldeisers is voldaan). Een voorbeeld van het vermogen wat een
bufferfunctie heeft is een achtergestelde leningen (lening waarop pas wordt
afgelost als aan de verplichtingen t.o.v. overige schuldeisers is voldaan). Als het
vermogen wat een bufferfunctie heeft is het garantievermogen.
,Er wordt ook vaak gekeken naar de liquiditeit van een onderneming: de mate
waarin een onderneming aan haar lopende betalingsverplichtingen te voldoen. Je
hebt twee soorten liquiditeit:
- Dynamische liquiditeit: dit is op basis van een prognose van de
ontvangsten en uitgaven (denk aan een liquiditeitsbegroting)
- Statische liquiditeit: kijken naar de verhouding vlottende activa en
kortlopende verplichtingen (ook wel de current ratio).
De current ratio wordt dus berekend als volgt: vlottende activa / kortlopende
verplichtingen. Deze moet minimaal tussen de 1,5 en 2 zijn.
Om de current ratio op te krikken doen sommige bedrijven vlak voor het einde
van de balansdatum de kortlopende schulden aflossen; window dressing)
Er hebben verschillende factoren bijgedragen tot de ontwikkeling van de externe
verslaggeving:
- Opkomst moderne ondernemingsvorming (VOC: 1602)
- Industriële revolutie: hierdoor ontstonden naamloze vennootschappen,
welke de cijfers moesten publiceren (publicatieplicht: 1928).
Bij een onderneming kan vermaatschappelijking ontstaan: hierbij bestaat de
onderneming niet uitsluitend t.b.v. eigenaren maar ook t.b.v. alle participanten.
Je hebt verschillende soorten modellen binnen de verslaggeving:
- Het bezitsmodel: gebruikt bij eenmanszaken / v.o.f. --> geen scheiding
tussen leiding en eigendom. Er wordt geen externe jaarrekening opgesteld
maar een fiscale. DOEL: vergroten kapitaal van de ondernemer.
- Het klassieke of gesloten model: duidelijke scheiding tussen leiding en
eigendom. Er zijn twee partijen: kapitaalverschaffers en de
kapitaalbeheerder. Functie: verantwoording van de kapitaalbeheerder over
het gevoerde beleid t.b.v. kapitaalverschaffers (verantwoordingsfunctie).
- Het moderne of open model: beursgenoteerde ondernemingen.
Onderneming bestaat uit meerdere partijen. De kapitaalbeheerder, de
diverse participanten of belanghebbende willen worden geïnformeerd over
de financiële gang van zaken binnen de onderneming. Dus naast de
verantwoordingsfunctie ook een informatie / beslissingsfunctie. Op basis
hiervan kopen mensen bijv. aandelen in de onderneming. Door deze
functies heeft het geleid tot het uitbrengen van een maatschappelijk
verslag (hierin wordt ingegaan op de betekenis van de onderneming voor
de economie en in hoeverre rekening wordt gehouden met het milieu) en
een geïntegreerd verslag (geeft inzicht in de financiële waarde, zoals
resultaat boekjaar en informatie over de sociale en ecologische context
waarbinnen de onderneming opereert).
De externe jaarrekening vervult dus twee functies:
- Informatiefunctie
- Verantwoordingsfunctie
Om deze functies te kunnen voldoen moet de jaarrekening aan twee kwaliteiten
voldoen:
- De jaarrekening moet relevant zijn
- De jaarrekening moet ook betrouwbaar zijn
Bij externe verslaggeving gaat het dus om het verschaffen van informatie en het
afleggen van verantwoording, op basis hiervan kunnen eventuele besluiten
worden gevormd. Het is dus verleidelijk voor bedrijven om de cijfers aan te
passen, met positieve gevolgen. Dit heet creative accounting.
,Voorbeelden hiervan zijn: stelselwijziging (effecten: 2022 slecht jaar geweest,
werd gewaardeerd tegen verkrijgingsprijs / lagere marktwaarde daarna tegen
reeële beurswaarde).
Naast het opwaarts of neerwaarts bijstellen van de winst zijn er nog twee andere
vormen:
- Winstegalisatie: bijv. bij beleggers. In goede jaren winstbedrag naar
beneden bijstellen en het bedrag toevoegen aan de winst in een minder
goed jaar.
- Taking a bath strategie: bij een groot verlies, deze te vergroten d.m.v.
extra afschrijvingen of het vormen van een voorziening. Een verlies van 10
of 15 miljoen maakt ook niet uit. In volgende boekjaar minder
afgeschreven en kosten t.l.v. voorziening geboekt, wat kan leiden tot het
vormen van een winst.
Er worden verschillende wetenschappelijke onderzoeken gedaan naar externe
verslaggeving:
- Normatieve benadering: onderzoekers willen aanwijzingen geven voor
verbetering van de externe verslaggeving.
- Beschrijvende benadering: verslaggering verklaringen en voorspellen.
Bij het wetenschappelijk onderzoek kan er sprake zijn van:
- Inductie: algemene regels afleiden uit observatie van de werkelijkheid
- Deductie: logische veronderstelling.
Hoofdstuk 2
Een onderneming investeert in productiemiddelen, omdat er wordt verwacht dat
ze leiden tot waarde creatie (de verkoopwaarde van de outputs moeten hoger zij
dan de inkoopwaarde van de opgeofferde productiemiddelen). De bedrijfswaarde
is de contante waarde van de toekomstige netto-ontvangsten of netto
kasstromen uit hoofde van de te produceren goederen en/of diensten. Er moet
eerst worden geïnvesteerd, terwijl de verkoopontvangsten later plaatsvinden. De
netto-ontvangsten dienen dus contant te worden gemaakt tegen een bepaalde
vermogenskostenvoet (economisch waardebegrip).
Zie voorbeeld 2.1!!!!!
De bedrijfswaarde wordt ook wel aangeduid als de indirecte opbrengstwaarde.
Daarnaast kennen we ook de directe opbrengstwaarde: bestaat uit de netto
opbrengst van productiemiddelen van de onderneming; de netto-opbrengst is het
bedrag waartegen een productiemiddel waarschijnlijk verkocht kan worden onder
aftrek van nog te maken kosten.
Onder normale omstandigheden is de directe opbrengstwaarde lager dan de
indirecte opbrengstwaarde. Een speciale vorm van directe opbrengstwaarde is
liquidatiewaarde.
De relevante waarde van een onderneming is de ‘’hoogste’’ van de indirecte of
directe waarde opbrengst. Bij managementbeslissingen wordt vaak het
economisch waarde begrip toepast; dit kan leiden tot bijv. uitbreiding van het
bedrijf. Bij het economische waarde begrip kan de gehanteerde interestvoet
worden verlaagd, dit leidt tot een hogere waardering van de activa.
Het economische waarde begrip kan geen waardering voor individuele activa
geven omdat deze kan slechts een waarde geven voor de onderneming als
geheel (gebrek aan betrouwbaarheid).
, Het boekhoudkundig waarde begrip waardeert de individuele activa, uitgaande
van in eerste instantie de inkoopprijs.
Zie bladzijde 43 en tabel 2.1!!
Het boekhoudkundige waarde begrip is t.o.v. het economisch waarde begrip qua
relevantie veel geringer, wel is de betrouwbaarheid groter (uitgegaan van
inkoopprijzen) .
Wel is het boekhoudkundige minder subjectief dan het economische waarde
begrip:
- Boekhoudkundig waarde begrip: uitgegaan van werkelijke afzetcijfers
- Economische waarde begrip: uitgegaan van schattingen
Er zijn verschillende ontwikkelingen in gang gezet die ertoe leiden dat het
boekhoudkundige eigen vermogen opschuift richting de economische waarde van
de onderneming:
- Bedrijfsmiddelen worden vaker als activum erkend: gehuurde
bedrijfsmiddelen in balans opnemen
- Bepaalde activa worden gewaardeerd tegen opbrengstwaarde i.p.v.
aanschafprijs: wat het activum op de verkoopmarkt oplevert. Denk bijv.
aan tijdelijke beleggingen
- Aan het vormen van voorzieningen worden strengere eisen gesteld: bijv.
tegenwoordig een concreet plan bij reorganisatievoorziening, vroeger
waren de eisen minder streng.
Hoofdstuk 3
Het boekhoudkundig waarde begrip geeft de meeste betrouwbaarheid om te
kunnen toepassen in de externe verslaggeving.
Je hebt verschillende soorten verslaggevingsprincipes:
- Toerekening principe: de periode waarop de opbrengsten en kosten
betrekking hebben en niet de periode waarin de opbrengsten in de vorm
van liquide middelen zijn ontvangen. Het kasstelsel wordt losgelaten en er
wordt uitgegaan van transactiestelsel (accrual accounting: ontvangsten en
uitgaven moeten worden getransformeerd naar opbrengsten en kosten).
Dit maakt het winstcijfers subjectiever, het gevolg is dat er in de balans
overloopposten (transitoria) verschijnen om het periode resultaat zo goed
mogelijk af te grenzen. Waardering van de balansposten is een
dynamische waardebepaling: waardering in het kader van een juiste
winstbepaling. De statische waardebepaling is bedoeld om de balans een
juist beeld te laten geven van het vermogen.
- Realisatieprincipe: pas op het moment dat de onderneming de
verkoopprestatie voltooid heeft, dienst de opbrengst genomen te worden.
Noodzakelijk hierbij is dat de onderneming de economische eigendom
heeft overgedragen: het risico van waardeverandering van het verkochte
goed is definitief overgegaan op de koper. Het geeft regels voor het
nemen van verkoopopbrengsten in de resultatenrekening.
In bepaalde situaties wordt het realiteitsprincipe opzij gezet, omdat strikte
toepassing een onjuist beeld van de financiële prestaties van de
onderneming zou kunnen geven:
o Langlopende werken: de winst moet al genomen worden, voordat
het werk wordt opgeleverd. Opleveringsjaar wordt anders beter
gepresenteerd, dan de voorgaande jaren.
Hoofdstuk 1
De belanghebbende bij de financiële verslaggeving zijn: bestuurders / eigenaren,
belastingdienst en de bank. De financiële verslaggeving kan dienen voor interne
en externe informatieverschaffing. Interne informatieverschaffing is informatie
t.b.v. het management. Zij kunnen op basis van deze informatie beslissingen
nemen, hier zitten geen wettelijke regels aan vast.
De externe informatieverschaffing is informatie voor alle belanghebbende t.b.v.
een oordeel / besluitvorming (denk aan investeerders).
De externe jaarrekening wordt niet voor de belastingaangifte gebruikt, hiervoor
wordt een afzonderlijke fiscale jaarrekening opgesteld.
De jaarrekening bestaat uit verschillende posten. Zo heb je de vaste activa (komt
op lange termijn als geld vrij) en de vlottende activa (komt op korte termijn als
geld vrij).
Ook heb je het eigen vermogen (verschaft door eigenaren en staat voor
onbepaalde tijd beschikbaar) en het vreemd vermogen (verschaft door
schuldeisers). En je hebt ook materiële posten (moet nog worden vertaald naar
geld) en monetaire posten (is al geld; liquide middelen).
De winstberekening kan op verschillende manieren worden gemaakt. Een veel
voorkomende is winst via vermogensvergelijking:
- Eigen vermogen aan het einde van de periode
- Eigen vermogen aan het begin van de periode (-)
- Vermogenstoename:
- Kapitaalstortingen (-)
- Kapitaalonttrekkingen (+)
- Winst
Voor de financiële gezondheid van een bedrijf kunnen zij gebruik maken van
verschillende soorten berekeningen (kengetallen). Een veel voorkomende is het
berekenen van de rentabiliteit. Er zijn verschillende soorten rentabiliteit:
- Rentabiliteit van het totale vermogen: winst voor belasting & interest /
gemiddeld totale vermogen * 100% (ter beoordeling van de
winstgevendheid van het transformatieproces)
- Rentabiliteit van het eigen vermogen: nettowinst / gemiddeld eigen
vermogen * 100%
- Rentabiliteit van het vreemd vermogen: rentelasten / gemiddeld vreemd
vermogen * 100%
Wanneer de RTV hoger is dan de RVV komt dit verschil ten goede aan de
eigenvermogen verschaffers en zal de REV ook hoger zijn dan de RTV. Er is dan
sprake van een financiële hefboomwerking.
Een ander kengetal is de solvabiliteit: de mate waarin een onderneming in staat
is aan haar verplichtingen jegens schuldeisers te voldoen. Bij het beoordelen
hiervan staat de bufferfunctie van het eigen vermogen centraal (in geval van
liquidatie krijgen EV verschaffers pas hun inleg terug als aan de verplichtingen
jegens schuldeisers is voldaan). Een voorbeeld van het vermogen wat een
bufferfunctie heeft is een achtergestelde leningen (lening waarop pas wordt
afgelost als aan de verplichtingen t.o.v. overige schuldeisers is voldaan). Als het
vermogen wat een bufferfunctie heeft is het garantievermogen.
,Er wordt ook vaak gekeken naar de liquiditeit van een onderneming: de mate
waarin een onderneming aan haar lopende betalingsverplichtingen te voldoen. Je
hebt twee soorten liquiditeit:
- Dynamische liquiditeit: dit is op basis van een prognose van de
ontvangsten en uitgaven (denk aan een liquiditeitsbegroting)
- Statische liquiditeit: kijken naar de verhouding vlottende activa en
kortlopende verplichtingen (ook wel de current ratio).
De current ratio wordt dus berekend als volgt: vlottende activa / kortlopende
verplichtingen. Deze moet minimaal tussen de 1,5 en 2 zijn.
Om de current ratio op te krikken doen sommige bedrijven vlak voor het einde
van de balansdatum de kortlopende schulden aflossen; window dressing)
Er hebben verschillende factoren bijgedragen tot de ontwikkeling van de externe
verslaggeving:
- Opkomst moderne ondernemingsvorming (VOC: 1602)
- Industriële revolutie: hierdoor ontstonden naamloze vennootschappen,
welke de cijfers moesten publiceren (publicatieplicht: 1928).
Bij een onderneming kan vermaatschappelijking ontstaan: hierbij bestaat de
onderneming niet uitsluitend t.b.v. eigenaren maar ook t.b.v. alle participanten.
Je hebt verschillende soorten modellen binnen de verslaggeving:
- Het bezitsmodel: gebruikt bij eenmanszaken / v.o.f. --> geen scheiding
tussen leiding en eigendom. Er wordt geen externe jaarrekening opgesteld
maar een fiscale. DOEL: vergroten kapitaal van de ondernemer.
- Het klassieke of gesloten model: duidelijke scheiding tussen leiding en
eigendom. Er zijn twee partijen: kapitaalverschaffers en de
kapitaalbeheerder. Functie: verantwoording van de kapitaalbeheerder over
het gevoerde beleid t.b.v. kapitaalverschaffers (verantwoordingsfunctie).
- Het moderne of open model: beursgenoteerde ondernemingen.
Onderneming bestaat uit meerdere partijen. De kapitaalbeheerder, de
diverse participanten of belanghebbende willen worden geïnformeerd over
de financiële gang van zaken binnen de onderneming. Dus naast de
verantwoordingsfunctie ook een informatie / beslissingsfunctie. Op basis
hiervan kopen mensen bijv. aandelen in de onderneming. Door deze
functies heeft het geleid tot het uitbrengen van een maatschappelijk
verslag (hierin wordt ingegaan op de betekenis van de onderneming voor
de economie en in hoeverre rekening wordt gehouden met het milieu) en
een geïntegreerd verslag (geeft inzicht in de financiële waarde, zoals
resultaat boekjaar en informatie over de sociale en ecologische context
waarbinnen de onderneming opereert).
De externe jaarrekening vervult dus twee functies:
- Informatiefunctie
- Verantwoordingsfunctie
Om deze functies te kunnen voldoen moet de jaarrekening aan twee kwaliteiten
voldoen:
- De jaarrekening moet relevant zijn
- De jaarrekening moet ook betrouwbaar zijn
Bij externe verslaggeving gaat het dus om het verschaffen van informatie en het
afleggen van verantwoording, op basis hiervan kunnen eventuele besluiten
worden gevormd. Het is dus verleidelijk voor bedrijven om de cijfers aan te
passen, met positieve gevolgen. Dit heet creative accounting.
,Voorbeelden hiervan zijn: stelselwijziging (effecten: 2022 slecht jaar geweest,
werd gewaardeerd tegen verkrijgingsprijs / lagere marktwaarde daarna tegen
reeële beurswaarde).
Naast het opwaarts of neerwaarts bijstellen van de winst zijn er nog twee andere
vormen:
- Winstegalisatie: bijv. bij beleggers. In goede jaren winstbedrag naar
beneden bijstellen en het bedrag toevoegen aan de winst in een minder
goed jaar.
- Taking a bath strategie: bij een groot verlies, deze te vergroten d.m.v.
extra afschrijvingen of het vormen van een voorziening. Een verlies van 10
of 15 miljoen maakt ook niet uit. In volgende boekjaar minder
afgeschreven en kosten t.l.v. voorziening geboekt, wat kan leiden tot het
vormen van een winst.
Er worden verschillende wetenschappelijke onderzoeken gedaan naar externe
verslaggeving:
- Normatieve benadering: onderzoekers willen aanwijzingen geven voor
verbetering van de externe verslaggeving.
- Beschrijvende benadering: verslaggering verklaringen en voorspellen.
Bij het wetenschappelijk onderzoek kan er sprake zijn van:
- Inductie: algemene regels afleiden uit observatie van de werkelijkheid
- Deductie: logische veronderstelling.
Hoofdstuk 2
Een onderneming investeert in productiemiddelen, omdat er wordt verwacht dat
ze leiden tot waarde creatie (de verkoopwaarde van de outputs moeten hoger zij
dan de inkoopwaarde van de opgeofferde productiemiddelen). De bedrijfswaarde
is de contante waarde van de toekomstige netto-ontvangsten of netto
kasstromen uit hoofde van de te produceren goederen en/of diensten. Er moet
eerst worden geïnvesteerd, terwijl de verkoopontvangsten later plaatsvinden. De
netto-ontvangsten dienen dus contant te worden gemaakt tegen een bepaalde
vermogenskostenvoet (economisch waardebegrip).
Zie voorbeeld 2.1!!!!!
De bedrijfswaarde wordt ook wel aangeduid als de indirecte opbrengstwaarde.
Daarnaast kennen we ook de directe opbrengstwaarde: bestaat uit de netto
opbrengst van productiemiddelen van de onderneming; de netto-opbrengst is het
bedrag waartegen een productiemiddel waarschijnlijk verkocht kan worden onder
aftrek van nog te maken kosten.
Onder normale omstandigheden is de directe opbrengstwaarde lager dan de
indirecte opbrengstwaarde. Een speciale vorm van directe opbrengstwaarde is
liquidatiewaarde.
De relevante waarde van een onderneming is de ‘’hoogste’’ van de indirecte of
directe waarde opbrengst. Bij managementbeslissingen wordt vaak het
economisch waarde begrip toepast; dit kan leiden tot bijv. uitbreiding van het
bedrijf. Bij het economische waarde begrip kan de gehanteerde interestvoet
worden verlaagd, dit leidt tot een hogere waardering van de activa.
Het economische waarde begrip kan geen waardering voor individuele activa
geven omdat deze kan slechts een waarde geven voor de onderneming als
geheel (gebrek aan betrouwbaarheid).
, Het boekhoudkundig waarde begrip waardeert de individuele activa, uitgaande
van in eerste instantie de inkoopprijs.
Zie bladzijde 43 en tabel 2.1!!
Het boekhoudkundige waarde begrip is t.o.v. het economisch waarde begrip qua
relevantie veel geringer, wel is de betrouwbaarheid groter (uitgegaan van
inkoopprijzen) .
Wel is het boekhoudkundige minder subjectief dan het economische waarde
begrip:
- Boekhoudkundig waarde begrip: uitgegaan van werkelijke afzetcijfers
- Economische waarde begrip: uitgegaan van schattingen
Er zijn verschillende ontwikkelingen in gang gezet die ertoe leiden dat het
boekhoudkundige eigen vermogen opschuift richting de economische waarde van
de onderneming:
- Bedrijfsmiddelen worden vaker als activum erkend: gehuurde
bedrijfsmiddelen in balans opnemen
- Bepaalde activa worden gewaardeerd tegen opbrengstwaarde i.p.v.
aanschafprijs: wat het activum op de verkoopmarkt oplevert. Denk bijv.
aan tijdelijke beleggingen
- Aan het vormen van voorzieningen worden strengere eisen gesteld: bijv.
tegenwoordig een concreet plan bij reorganisatievoorziening, vroeger
waren de eisen minder streng.
Hoofdstuk 3
Het boekhoudkundig waarde begrip geeft de meeste betrouwbaarheid om te
kunnen toepassen in de externe verslaggeving.
Je hebt verschillende soorten verslaggevingsprincipes:
- Toerekening principe: de periode waarop de opbrengsten en kosten
betrekking hebben en niet de periode waarin de opbrengsten in de vorm
van liquide middelen zijn ontvangen. Het kasstelsel wordt losgelaten en er
wordt uitgegaan van transactiestelsel (accrual accounting: ontvangsten en
uitgaven moeten worden getransformeerd naar opbrengsten en kosten).
Dit maakt het winstcijfers subjectiever, het gevolg is dat er in de balans
overloopposten (transitoria) verschijnen om het periode resultaat zo goed
mogelijk af te grenzen. Waardering van de balansposten is een
dynamische waardebepaling: waardering in het kader van een juiste
winstbepaling. De statische waardebepaling is bedoeld om de balans een
juist beeld te laten geven van het vermogen.
- Realisatieprincipe: pas op het moment dat de onderneming de
verkoopprestatie voltooid heeft, dienst de opbrengst genomen te worden.
Noodzakelijk hierbij is dat de onderneming de economische eigendom
heeft overgedragen: het risico van waardeverandering van het verkochte
goed is definitief overgegaan op de koper. Het geeft regels voor het
nemen van verkoopopbrengsten in de resultatenrekening.
In bepaalde situaties wordt het realiteitsprincipe opzij gezet, omdat strikte
toepassing een onjuist beeld van de financiële prestaties van de
onderneming zou kunnen geven:
o Langlopende werken: de winst moet al genomen worden, voordat
het werk wordt opgeleverd. Opleveringsjaar wordt anders beter
gepresenteerd, dan de voorgaande jaren.
