MICRO-ECONOMIE
HOORCOLLEGE 1
H1;
Economie is de wetenschap die bestudeert hoe mensen kiezen als er sprake is van een schaarste, dit
gaat om geld, tijd, energie etc.
De invalshoek van economen is dat keuzes worden gemaakt op basis van een kosten-baten analyse. dit
is de beslisregel, als de baten (B) > dan de kosten (C) à X = 1, anders X = 0.
Het concept van reservation price, gaat om het kiezen tussen 2 opties, met dezelfde baten. Dit is het
geld bedrag dat het niet uitmaakt voor een persoon waar hij werkt bijvoorbeeld, B (1) – C (1) = B (2) –
C (2) + r. R staat voor een prijs die je krijgt om een bepaalde keuze te maken.
Er zijn 2 soorten benaderingen;
1. Positieve benaderingen; wat kiezen mensen en kunnen we verklaren wat ze kiezen. Dit legt de
nadruk op het verklaren en begrijpen, belang; wetenschappelijk, reclame, aansturen van
mensen,
2. Normatieve benadering; wat behoren met te kiezen? Dit helpt mensen goede beslissingen te
nemen, belang; goed voor de mensen.
De kosten-baten analyse zegt dat economen veronderstellen dat mensen rationeel zijn. Dit betekent
niet dat alle beslissingen goed zijn.
Homo-economicus; rationeel en egoïstisch. à dit is niet op basis van een echte econoom.
Er zijn 3 principes van economen;
1. Mensen maken keuzes door te optimaliseren, ze proberen de beste keuzes te maken.
2. Veel aandacht wordt besteedt aan “evenwicht”, een situatie waarin niemand zijn keuzes wilt
aanpassen.
3. Empirische analyse; economen gebruiken date om hun theorieën te testen en te bepalen wat
wat veroorzaakt.
Causaliteit; wat veroorzaakt wat? Hierbij behoort een observatie, wat veroorzaakt dan wat.
H2;
Een markt bestaat uit vragers en aanbieders van een goed of dienst. Er zijn veel verschillende soorten
markten. Markten kunnen heel groot zijn, maar je kan deze ook verkleinen.
Om een prijs te bepalen is de soort markt van belang, maar ook de tijd is belangrijk. Als er meer vraag
is, is de prijs dus hoger en andersom.
Economen hebben belangen bij de prijs van een goed en de hoeveelheid.
De vraagcurve beschrijft de relatie tussen de hoeveelheid van een goed die vragens willen kopen en de
prijs van dat goed
Law of demand; de empirische waarneming dat als de prijs van een product daalt de vraag naar dat
product toeneemt. De eerste afgeleide is dan dus negatief.
De functies in het boek zijn vaak lineair, maar in het echte bedrijfsleven is dit lang niet altijd.
De vraagcurve van de uitkomsten van de kosten-baten analyse van burgers samen. P = 10 – Q, dit is
dus kosten = baten.
,Twee redenen voor the law of demand;
1. Stijging van prijs; zoeken naar alternatieven
2. Stijging van prijs; er moet iets veranderen
De vraagcurve laat veel zaken niet zien, de gevraagde hoeveelheid als functie van, inkomen, smaak
prijzen van andere goederen, het weer, etc.
De aanbodscurve beschrijft de relatie tussen de hoeveelheid van een goed die aanbieders willen
verkopen en de prijs. De aanbodscurve vat de kosten-baten analyses van aanbieders samen, P = 20 +
Q, marginale baten = marginale kosten, zolang MC < P, dan meer produceren.
Law of demand, als de aanbieders meer willen verkopen stijgt de prijs, de eerste afgeleide is dan
positief.
Evenwicht = prijs en hoeveelheid waarbij vragers en aanbieders tevreden zijn, dat is geen neiging
hebben af te wijken. Je stelt de aanbods- en vraagcurve aan elkaar gelijk en je krijgt het snijpunt, hier
is er een evenwicht.
Ook bij vraag en aanbod kan er soms even geen evenwicht zijn. Als er meer wordt aangeboden dan er
wordt gevraagd, gaan de aanbieders goederen tegen een lagere prijs verkopen. Hier is dus een neiging
van aanpassen, omdat mensen opzoek gaan naar evenwicht.
,HOORCOLLEGE 2;
Overheidsingrijpen met goede bedoelingen die de wetten van vraag en aanbod negeert is gedoemd te
mislukken. Bij het huurbeleid is de huurprijs bijvoorbeeld heel hoog, omdat er veel vraag is naar
woningen, dit is een te hoge prijs voor lagere inkomensgroepen. De huurprijs wordt dus gebaseerd op
een objectieve criteria, de grootte, tuin of balkon, de staat, het sanitair etc. Hierbij wordt dus geen
rekening gehouden met de lagere inkomensgroepen. Het huurbeleid leidt tot een vraagoverschot,
hierdoor zijn de vragers gefrustreerd.
Ze willen in de politiek ook vaak mensen dingen geven die ze normaal zelf niet kunnen betalen. Kijk
naar een kreeft. Voor armere mensen liggen de baten van een kreeft een stuk lager dan de kosten van
een kreeft dus B < C. Hierdoor heeft het geen nut om kreeften te geven aan arme mensen.
H4;
De structuur van een economisch model is als volgt;
1. Beschrijving van de mogelijkheden van economic agent
2. Beschrijving van zijn doelstellingen
Het combineren van deze twee leidt tot een verklaring van het gedrag
Met een economisch wiskundig model kan dit met maximaliseren. Als je U(x, y) maximaliseert tot y =
f(x) laat dat zien dat de personen het hoogste nut willen bereiken. Dit kan op heel veel dingen
toegepast worden. Als meer mensen iets willen krijg je een functie met U (x, y, z).
Om zo’n vergelijking op te lossen zijn er een paar veronderstellingen; je hebt volledige informatie
nodig over de prijzen, inkomen, goederen etc. Het is in 1 periode, geen verleden of toekomst. Andere
doen er niet toe, dus jouw keuzes hebben geen invloed op anderen en andersom.
Opportunity set; dit gaat ervan uit dat er 2 keuzes zijn die een persoon kan maken en hoe deze 2
keuzes worden op verdeeld onder een bepaald budget. Hierbij kan je een grafiek tekenen met een
formule, dit is een budgetvergelijking; M (maandinkomen) = Pb (prijs bier) * B (bier) + Pz (prijs
pizza) * Z (pizza). Uiteindelijk kan je hier een y = ax + b van maken en zo dus een grafiek tekenen.
Als een prijs verandert of het maandinkomen verandert deze grafiek.
Een stijging van alle prijzen met hetzelfde percentage komt neer op een daling van het inkomen.
Stijging prijzen naar (1 + x ) Pb en (1 + x ) Pz waarbij 100x is het % waarmee de prijzen stijgen. Oude
budgetvergelijking is; M = PbB + PzZ
De nieuwe budgetvergelijking is; M = (1 + x ) PbB + (1 + x ) PzZ = (1 + x ) (PbB + PzZ )
M
=PbB+ PzZ à inkomen is dus met 1 / (1 + x) lager.
1+ x
Een budgetvergelijking is niet altijd lineair. Dit is bijvoorbeeld niet zo bij een bonus of korting met 2
flessen halen is de derde gratis. Of bij een verzekering een deel eigen risico.
Wat een persoon wilt beschrijven we met behulp van preferentieordeningen. Dit is een schema waarin
de alternatieven worden geordent op basis van wenselijkheid. Als je bijvoorbeeld 2 alternatieven hebt,
A (B1, Z1) en C (B2, Z2) dan kan het volgende ontstaan.
- A > C, A wordt boven C gekozen
- C > A, C wordt boven A gekozen
- A = C, ze zijn indifferent
Van het bovenstaande kunnen een paar veronderstellingen gedaan worden;
, 1. Compleet; de persoon kan alle mogelijkheden naar wenselijkheid ordenen.
2. Meer is beter; als B1 > B2 (Z moet wel in beide gevallen gelijk zijn), dan wordt het A > C
3. Transitiviteit; als A > C, dan C > D, dan volgt A > D
4. Continuïteit; als B1 net hoger is dan B2 is A net beter dan C (hierin is Z1 = Z1, dus geen Z2)
5. Convexiteit; als de persoon indifferent is tussen A en C, dan prefereert hij alle punten die op
de lijn die A en C verbindt.
Een indifferentiecurve is een set bundels waartussen een consument indifferent is. Bij een meer is
beter veronderstelling betekent het dat de indifferentiecurve daalt.
De marginal rate of substitution (MRS), is de richtingscoëfficiënt van de indifferentiecurve.
Als we kijken naar de convexiteit. Als je meer van een goed X hebt, dan ben je minder bereid om goed
Y op te geven voor een eenheid X. hierdoor daalt de MRS.
Het doel van een consument is het maximeren van het nut, je probeert een zo hoog mogelijke
indifferentie curve te bereiken. In een optimum is MRS = RC, MRS = hoeveel voedsel ben ik bereid
op te offeren voor een extra eenheid huisvesting, RC = hoeveel voedsel moet ik op offeren voor een
extra eenheid huisvesting.
Als MRS > RC is een persoon bereid meer voedsel op te offeren voor een extra eenheid huisvesting
dan hij moet doen. Hierdoor komt er dus meer huisvesting.
HOORCOLLEGE 1
H1;
Economie is de wetenschap die bestudeert hoe mensen kiezen als er sprake is van een schaarste, dit
gaat om geld, tijd, energie etc.
De invalshoek van economen is dat keuzes worden gemaakt op basis van een kosten-baten analyse. dit
is de beslisregel, als de baten (B) > dan de kosten (C) à X = 1, anders X = 0.
Het concept van reservation price, gaat om het kiezen tussen 2 opties, met dezelfde baten. Dit is het
geld bedrag dat het niet uitmaakt voor een persoon waar hij werkt bijvoorbeeld, B (1) – C (1) = B (2) –
C (2) + r. R staat voor een prijs die je krijgt om een bepaalde keuze te maken.
Er zijn 2 soorten benaderingen;
1. Positieve benaderingen; wat kiezen mensen en kunnen we verklaren wat ze kiezen. Dit legt de
nadruk op het verklaren en begrijpen, belang; wetenschappelijk, reclame, aansturen van
mensen,
2. Normatieve benadering; wat behoren met te kiezen? Dit helpt mensen goede beslissingen te
nemen, belang; goed voor de mensen.
De kosten-baten analyse zegt dat economen veronderstellen dat mensen rationeel zijn. Dit betekent
niet dat alle beslissingen goed zijn.
Homo-economicus; rationeel en egoïstisch. à dit is niet op basis van een echte econoom.
Er zijn 3 principes van economen;
1. Mensen maken keuzes door te optimaliseren, ze proberen de beste keuzes te maken.
2. Veel aandacht wordt besteedt aan “evenwicht”, een situatie waarin niemand zijn keuzes wilt
aanpassen.
3. Empirische analyse; economen gebruiken date om hun theorieën te testen en te bepalen wat
wat veroorzaakt.
Causaliteit; wat veroorzaakt wat? Hierbij behoort een observatie, wat veroorzaakt dan wat.
H2;
Een markt bestaat uit vragers en aanbieders van een goed of dienst. Er zijn veel verschillende soorten
markten. Markten kunnen heel groot zijn, maar je kan deze ook verkleinen.
Om een prijs te bepalen is de soort markt van belang, maar ook de tijd is belangrijk. Als er meer vraag
is, is de prijs dus hoger en andersom.
Economen hebben belangen bij de prijs van een goed en de hoeveelheid.
De vraagcurve beschrijft de relatie tussen de hoeveelheid van een goed die vragens willen kopen en de
prijs van dat goed
Law of demand; de empirische waarneming dat als de prijs van een product daalt de vraag naar dat
product toeneemt. De eerste afgeleide is dan dus negatief.
De functies in het boek zijn vaak lineair, maar in het echte bedrijfsleven is dit lang niet altijd.
De vraagcurve van de uitkomsten van de kosten-baten analyse van burgers samen. P = 10 – Q, dit is
dus kosten = baten.
,Twee redenen voor the law of demand;
1. Stijging van prijs; zoeken naar alternatieven
2. Stijging van prijs; er moet iets veranderen
De vraagcurve laat veel zaken niet zien, de gevraagde hoeveelheid als functie van, inkomen, smaak
prijzen van andere goederen, het weer, etc.
De aanbodscurve beschrijft de relatie tussen de hoeveelheid van een goed die aanbieders willen
verkopen en de prijs. De aanbodscurve vat de kosten-baten analyses van aanbieders samen, P = 20 +
Q, marginale baten = marginale kosten, zolang MC < P, dan meer produceren.
Law of demand, als de aanbieders meer willen verkopen stijgt de prijs, de eerste afgeleide is dan
positief.
Evenwicht = prijs en hoeveelheid waarbij vragers en aanbieders tevreden zijn, dat is geen neiging
hebben af te wijken. Je stelt de aanbods- en vraagcurve aan elkaar gelijk en je krijgt het snijpunt, hier
is er een evenwicht.
Ook bij vraag en aanbod kan er soms even geen evenwicht zijn. Als er meer wordt aangeboden dan er
wordt gevraagd, gaan de aanbieders goederen tegen een lagere prijs verkopen. Hier is dus een neiging
van aanpassen, omdat mensen opzoek gaan naar evenwicht.
,HOORCOLLEGE 2;
Overheidsingrijpen met goede bedoelingen die de wetten van vraag en aanbod negeert is gedoemd te
mislukken. Bij het huurbeleid is de huurprijs bijvoorbeeld heel hoog, omdat er veel vraag is naar
woningen, dit is een te hoge prijs voor lagere inkomensgroepen. De huurprijs wordt dus gebaseerd op
een objectieve criteria, de grootte, tuin of balkon, de staat, het sanitair etc. Hierbij wordt dus geen
rekening gehouden met de lagere inkomensgroepen. Het huurbeleid leidt tot een vraagoverschot,
hierdoor zijn de vragers gefrustreerd.
Ze willen in de politiek ook vaak mensen dingen geven die ze normaal zelf niet kunnen betalen. Kijk
naar een kreeft. Voor armere mensen liggen de baten van een kreeft een stuk lager dan de kosten van
een kreeft dus B < C. Hierdoor heeft het geen nut om kreeften te geven aan arme mensen.
H4;
De structuur van een economisch model is als volgt;
1. Beschrijving van de mogelijkheden van economic agent
2. Beschrijving van zijn doelstellingen
Het combineren van deze twee leidt tot een verklaring van het gedrag
Met een economisch wiskundig model kan dit met maximaliseren. Als je U(x, y) maximaliseert tot y =
f(x) laat dat zien dat de personen het hoogste nut willen bereiken. Dit kan op heel veel dingen
toegepast worden. Als meer mensen iets willen krijg je een functie met U (x, y, z).
Om zo’n vergelijking op te lossen zijn er een paar veronderstellingen; je hebt volledige informatie
nodig over de prijzen, inkomen, goederen etc. Het is in 1 periode, geen verleden of toekomst. Andere
doen er niet toe, dus jouw keuzes hebben geen invloed op anderen en andersom.
Opportunity set; dit gaat ervan uit dat er 2 keuzes zijn die een persoon kan maken en hoe deze 2
keuzes worden op verdeeld onder een bepaald budget. Hierbij kan je een grafiek tekenen met een
formule, dit is een budgetvergelijking; M (maandinkomen) = Pb (prijs bier) * B (bier) + Pz (prijs
pizza) * Z (pizza). Uiteindelijk kan je hier een y = ax + b van maken en zo dus een grafiek tekenen.
Als een prijs verandert of het maandinkomen verandert deze grafiek.
Een stijging van alle prijzen met hetzelfde percentage komt neer op een daling van het inkomen.
Stijging prijzen naar (1 + x ) Pb en (1 + x ) Pz waarbij 100x is het % waarmee de prijzen stijgen. Oude
budgetvergelijking is; M = PbB + PzZ
De nieuwe budgetvergelijking is; M = (1 + x ) PbB + (1 + x ) PzZ = (1 + x ) (PbB + PzZ )
M
=PbB+ PzZ à inkomen is dus met 1 / (1 + x) lager.
1+ x
Een budgetvergelijking is niet altijd lineair. Dit is bijvoorbeeld niet zo bij een bonus of korting met 2
flessen halen is de derde gratis. Of bij een verzekering een deel eigen risico.
Wat een persoon wilt beschrijven we met behulp van preferentieordeningen. Dit is een schema waarin
de alternatieven worden geordent op basis van wenselijkheid. Als je bijvoorbeeld 2 alternatieven hebt,
A (B1, Z1) en C (B2, Z2) dan kan het volgende ontstaan.
- A > C, A wordt boven C gekozen
- C > A, C wordt boven A gekozen
- A = C, ze zijn indifferent
Van het bovenstaande kunnen een paar veronderstellingen gedaan worden;
, 1. Compleet; de persoon kan alle mogelijkheden naar wenselijkheid ordenen.
2. Meer is beter; als B1 > B2 (Z moet wel in beide gevallen gelijk zijn), dan wordt het A > C
3. Transitiviteit; als A > C, dan C > D, dan volgt A > D
4. Continuïteit; als B1 net hoger is dan B2 is A net beter dan C (hierin is Z1 = Z1, dus geen Z2)
5. Convexiteit; als de persoon indifferent is tussen A en C, dan prefereert hij alle punten die op
de lijn die A en C verbindt.
Een indifferentiecurve is een set bundels waartussen een consument indifferent is. Bij een meer is
beter veronderstelling betekent het dat de indifferentiecurve daalt.
De marginal rate of substitution (MRS), is de richtingscoëfficiënt van de indifferentiecurve.
Als we kijken naar de convexiteit. Als je meer van een goed X hebt, dan ben je minder bereid om goed
Y op te geven voor een eenheid X. hierdoor daalt de MRS.
Het doel van een consument is het maximeren van het nut, je probeert een zo hoog mogelijke
indifferentie curve te bereiken. In een optimum is MRS = RC, MRS = hoeveel voedsel ben ik bereid
op te offeren voor een extra eenheid huisvesting, RC = hoeveel voedsel moet ik op offeren voor een
extra eenheid huisvesting.
Als MRS > RC is een persoon bereid meer voedsel op te offeren voor een extra eenheid huisvesting
dan hij moet doen. Hierdoor komt er dus meer huisvesting.
