Samenvatting Medicijnen toedienen via de luchtwegen

In dit verslag word beschreven hoe je als
verpleegkundige of verzorgende IG
medicijnen kan toedienen via de
luchtwegen. Hierbij is ook een stukje
fysiologie uitgewerkt met verschillende
soorten medicatie.




Medicijnen
toedienen
via de
luchtwege
n
Verpleegkunde 2e jaar

Nerise Klomp

,Inhoud
De voordelen van medicijnen inhaleren.............................................................................................5
Complicaties...........................................................................................................................................5
Redenen voor toedienen van zuurstof...................................................................................................6
Onvoldoende lucht in de longen.........................................................................................................6
Geen zuurstof vanuit de alveoli naar het bloed..................................................................................6
Hart kan het bloed niet rondpompen.................................................................................................7
Symptomen die wijzen op een zuurstoftekort....................................................................................7
Toedienen van zuurstof..........................................................................................................................7
Aandachtspunten bij het toedienen van zuurstof..................................................................................8




1

,Anatomie
De ademhaling is voornamelijk een onvrijwillig proces dat door de ademhalingscentra in de
hersenstam wordt aangestuurd. de longen liggen in de borstholte (thorax) en zijn van de
buikorganen gescheiden door het middenrif (diafragma), de belangrijkste ademhalingsspier.
De borstwand en de longen zijn beide bekleed met longbladen, met daartussen de
pleuraholte die luchtdicht is. De long is een elastisch orgaan met een hoge compliantie (de
mate waarin de long uitrekt). De long heeft de neiging om naar zijn oorspronkelijke kleinere
volume terug te keren door:

- Het terugveren van het weefsel
- De oppervlaktespanning van het waterlaagje dat de luchtwegen en longblaasjes
bekleedt
Het proces van inademing (inspiratie) en uitademing (expiratie) verschilt van elkaar. Dit is het
geval, omdat inademing een actief proces is (wat energie kost), terwijl uitademing een
passief proces is (wat minder energie kost)
Het ademhalingsstelsel is nodig om gassen (zoals zuurstof en koolstofdioxide) uit te wisselen
tussen de bloedvaten, de longen en de buitenlucht. Mensen hebben twee longen.

- De rechterlong: deze long bestaat uit 3 kwabben
- De linkerlong: deze long bestaat uit 2 kwabben en is iets kleiner dan de rechterlong.
De linkerlong is kleiner omdat het hart een deel van de ruimte inneemt.
Het ademhalingsstelsel kan onderverdeeld worden in de bovenste en onderste luchtwegen.
Het maken van deze onderverdeling is belangrijk, omdat de onderdelen verschillende
functies hebben. De stembanden zijn de grens tussen de bovenste en onderste luchtwegen.
De volgende onderdelen behoren tot de bovenste luchtwegen:

- De neusholte
- De mondholte
- De keelholte
- Het strottenhoofd

De volgende onderdelen behoren tot de onderste luchtwegen

- De luchtpijp
- De luchtwegvertakkingen
 Een linker en rechter hoofdaftakking (hoofdbronchi)
 De kleinere aftakkingen (bronchi en bronchioli)
- De longblaasjes




2

, De inademing
Bij inademing (inspiratie) wordt door spierkracht het volume van de borstholte vergroot. De
spieren die het volume vergroten, worden de ademhalingsspieren genoemd. Wanneer extra
ademhalingsarbeid nodig is, kunnen ook de hulpademhalingsspieren worden ingeschakeld.
Hulpademhalingsspieren zoals de schuine halsspier en de schuine spieren bevinden zich in
de hals en schoudergordel.
Inademing vindt plaats door het aanspannen van het middenrif, wat ervoor zorgt dat deze
afplat richting de buikholte.
Het borstvlies, dat met het middenrif vergroeid is, beweegt mee naar beneden waardoor de
negatieve druk in de pleuraholte toeneemt. Deze onderdruk zorgt ervoor dat het longvlies, en
daarmee de longen, naar beneden worden gezogen, de longen ontplooien zich. Door het
ontplooien van de longen ontstaat een negatieve druk in de longblaasjes ten opzichte van de
druk in de omgeving. Door dit drukverschil stroomt de lucht naar de longblaasjes. Dit wordt
inspiratie (inademing) genoemd.
De ingeademde lucht stroomt de longen in op basis van drukverschillen (lucht stroomt van
een gebied met hoge druk naar een gebied met lage druk). Vanaf de terminale bronchioli is
het drukverschil zodanig laag dat de luchtstroomsnelheid daalt tot nul.
Er zijn verschillende manieren van ademhaling:

- Buikademhaling: bij de inademingsbeweging duwt het middenrif de inhoud van de
buik naar beneden en ontspannen de buikwanspieren, zodat de buikwand naar voren
kan uitzetten. Daarom word deze vorm van ademhalen de buikademhaling genoemd.
- Borstademhaling: de buitenste tussenribspieren kunnen worden aangespannen
waardoor de ribben die normaliter schuin naar beneden zijn gericht, omhoog worden
getrokken. Hierop volgt een opwaartse beweging van de thoraxwand met
daaropvolgend een opwaartse beweging van respectievelijk het borstvlies, het
longvlies en de longen. Hulpademhalingsspieren kunnen het opwaarts heffen van de
ribben versterken.




3