Casus 1: Paul Muller
Paul is een man van 35. Hij was bedrijfsleider bij de Jumbo. Na 8 jaar (2002 – 2010)
gewerkt te hebben bij de Jumbo wilde Paul doorgaan als ondernemer in de
detailhandel, een groentewinkel. De kans lag voor het oprapen, na een aanbod om
een groentespeciaalzaak over te nemen. Op 23 jarige leeftijd veranderde zijn leven
echter drastisch…..
Voorgeschiedenis:
Paul (toen 23) is vrijgezel en werkt vele uren in de groentespeciaalzaak. Werkdagen
van 6:00 tot 19:00 uur zijn geen uitzondering. Alleen op zondag was er even rust.
Paul had veel plezier in zijn werk en er lag een mooie carrière op hem te wachten.
Ook privé en sociaal gezien had Paul het fijn. Een heerlijk gezin en vrienden om
gezellig mee af te spreken. Tot die bewuste dag in december 2010. Toen stond de
wereld even stil. Paul werd getroffen door een hersenbloeding.
In de nacht van 18 op 19 december 2010 werd Paul getroffen door een
hersenbloeding na een gezellig avondje met vrienden. Ze renden door de sneeuw en
er werd een geweldig sneeuwballen gevecht gehouden. Paul kwam ten val en viel
met zijn hoofd op de stoeprand. Er leek niets aan de hand totdat, na 2 drankjes en
een potje poker, Paul naar het toilet moest. Paul stond op en viel direct op de grond.
Iedereen dacht aan een geintje en niemand dacht dat er serieus iets mis was. Bij de
3e poging om op te staan, trok Paul per ongeluk ook de TV van de kast en zagen zijn
vrienden dat Paul niet meer zelfstandig kon staan. Niks vermoedend brachten ze
Paul naar zijn slaapkamer. Op de trap zagen ze echter dat zijn voet achter elke trede
bleef hangen en eenmaal op bed viel op dat Paul totaal geen balans meer had. 112
werd direct gebeld gebeld en het medische circus begon. Met spoed in de
ambulance naar het ziekenhuis in Arnhem (Rijnstate). Na de CT-scan aldaar werd
Paul met spoed naar het Radboudumc in Nijmegen gebracht. Spannende uren voor
de naasten, omdat Paul in kritieke toestand verkeerde. Paul zelf heeft hier geen
herinneringen aan.
Bij aankomst in het Ziekenhuis in Nijmegen, wordt Paul opgenomen op de Intensive
Care. Hier verblijft Paul 5 dagen. Daarna volgen er ook nog eens 4 op de Medium
Care en daarna ruim 2 weken op de verpleegafdeling. Na veel behandelingen (nog
geen operatie) gaat Paul naar de Sint Maartenskliniek in Nijmegen om te revalideren.
Dit duurt in totaal 5 maanden.
Paul is door zijn hersenbloeding verlamd geraakt aan de linker kant van zijn lichaam.
Zijn arm en been zijn volledig verlamd. Hij heeft nog wel gevoel in zijn arm en been
en langzaam aan ontstaan weer wat reflexen in zijn been en is beperkte beweging
mogelijk. Hard werken is nodig om weer te kunnen lopen, maar vermoeidheid is een
grote beperking voor Paul. Ook kan Paul overprikkeld raken als hij erg vermoeid is.
Bij Paul bleek een vaatafwijking, een AVM (Arterio Verneuze Malformatie), de
oorzaak van zijn hersenbloeding. De val op de stoeprand was hier een uitlokkende
,factor. In augustus 2011 is Paul hieraan geopereerd. De vaatafwijking is verwijderd
en het gevaar is geweken.
Paul voelt dat echter niet zo. Hij leeft nog met erg veel angst. Het is erg lastig voor
hem om weer vertrouwen in zijn lichaam terug te krijgen. Deze angst heeft hem zo
enorm beperkt in zijn dagelijks functioneren, dat er sprake bleek van hypochondrie
en begeleiding van een psycholoog noodzakelijk was. Deze heeft hem begeleidt om
het opgelopen trauma en de angsten te verwerken en onder controle te krijgen.
Het thuis zitten valt Paul zwaar. Niet meer kunnen werken en beperkt zijn op jonge
leeftijd vindt hij erg moeilijk. Paul kan inmiddels weer aardig lopen, maar kan zijn
arm niet meer bewegen.
Ook heeft Paul een aantal maal epileptische insulten gehad, waarvan de laatste in
januari en september 2022. Dit beperkt hem nog meer, omdat hij nu opnieuw weer
gedurende een jaar niet mag auto rijden. Voor Paul betekent dit dus opnieuw
afhankelijk, hetgeen het allemaal extra moeilijk maakt voor hem.
Huidige Situatie:
Paul werkt sinds 2018 bij de Edwin van de Sar Foundation (valt nu onder de
Hersenstichting) als vrijwilliger bij een aantal projecten. Paul zoekt nog een weg om
weer een betaalde baan te kunnen krijgen, maar zit echter vast in het web van het
UWV.
Paul doet aan badminton, wat enorm helpt om zijn hoofd leeg te maken en te kunnen
ontspannen. Dan valt even alle last van zijn schouders en kan hij lekker los gaan.
Omdat hij nu geen auto mag rijden en fietsen op een gewone fiets niet mogelijk is
voor Paul, heeft hij ook een driewiel ligfiets. Hiermee kan hij op dit moment nog
enigszins zijn vrijheid behouden.
Verder is Paul actief als ervaringsdeskundige op scholen en congressen. Hier verteld
hij zijn eigen verhaal en deelt hij zijn ervaringen met studenten en zorgmedewerkers.
“Het is lastig om je leven weer op te pakken. Je moet leren omgaan met de
bureaucratie en de maatschappij die je niet altijd begrijpt. Je moet als ware een
schild om je heen bouwen, om niet iedere keer geraakt te worden, als je niet
begrepen wordt”.
Zijn motto luidt: “What doesn’t kills you, makes you stronger ”.
,
Paul is een man van 35. Hij was bedrijfsleider bij de Jumbo. Na 8 jaar (2002 – 2010)
gewerkt te hebben bij de Jumbo wilde Paul doorgaan als ondernemer in de
detailhandel, een groentewinkel. De kans lag voor het oprapen, na een aanbod om
een groentespeciaalzaak over te nemen. Op 23 jarige leeftijd veranderde zijn leven
echter drastisch…..
Voorgeschiedenis:
Paul (toen 23) is vrijgezel en werkt vele uren in de groentespeciaalzaak. Werkdagen
van 6:00 tot 19:00 uur zijn geen uitzondering. Alleen op zondag was er even rust.
Paul had veel plezier in zijn werk en er lag een mooie carrière op hem te wachten.
Ook privé en sociaal gezien had Paul het fijn. Een heerlijk gezin en vrienden om
gezellig mee af te spreken. Tot die bewuste dag in december 2010. Toen stond de
wereld even stil. Paul werd getroffen door een hersenbloeding.
In de nacht van 18 op 19 december 2010 werd Paul getroffen door een
hersenbloeding na een gezellig avondje met vrienden. Ze renden door de sneeuw en
er werd een geweldig sneeuwballen gevecht gehouden. Paul kwam ten val en viel
met zijn hoofd op de stoeprand. Er leek niets aan de hand totdat, na 2 drankjes en
een potje poker, Paul naar het toilet moest. Paul stond op en viel direct op de grond.
Iedereen dacht aan een geintje en niemand dacht dat er serieus iets mis was. Bij de
3e poging om op te staan, trok Paul per ongeluk ook de TV van de kast en zagen zijn
vrienden dat Paul niet meer zelfstandig kon staan. Niks vermoedend brachten ze
Paul naar zijn slaapkamer. Op de trap zagen ze echter dat zijn voet achter elke trede
bleef hangen en eenmaal op bed viel op dat Paul totaal geen balans meer had. 112
werd direct gebeld gebeld en het medische circus begon. Met spoed in de
ambulance naar het ziekenhuis in Arnhem (Rijnstate). Na de CT-scan aldaar werd
Paul met spoed naar het Radboudumc in Nijmegen gebracht. Spannende uren voor
de naasten, omdat Paul in kritieke toestand verkeerde. Paul zelf heeft hier geen
herinneringen aan.
Bij aankomst in het Ziekenhuis in Nijmegen, wordt Paul opgenomen op de Intensive
Care. Hier verblijft Paul 5 dagen. Daarna volgen er ook nog eens 4 op de Medium
Care en daarna ruim 2 weken op de verpleegafdeling. Na veel behandelingen (nog
geen operatie) gaat Paul naar de Sint Maartenskliniek in Nijmegen om te revalideren.
Dit duurt in totaal 5 maanden.
Paul is door zijn hersenbloeding verlamd geraakt aan de linker kant van zijn lichaam.
Zijn arm en been zijn volledig verlamd. Hij heeft nog wel gevoel in zijn arm en been
en langzaam aan ontstaan weer wat reflexen in zijn been en is beperkte beweging
mogelijk. Hard werken is nodig om weer te kunnen lopen, maar vermoeidheid is een
grote beperking voor Paul. Ook kan Paul overprikkeld raken als hij erg vermoeid is.
Bij Paul bleek een vaatafwijking, een AVM (Arterio Verneuze Malformatie), de
oorzaak van zijn hersenbloeding. De val op de stoeprand was hier een uitlokkende
,factor. In augustus 2011 is Paul hieraan geopereerd. De vaatafwijking is verwijderd
en het gevaar is geweken.
Paul voelt dat echter niet zo. Hij leeft nog met erg veel angst. Het is erg lastig voor
hem om weer vertrouwen in zijn lichaam terug te krijgen. Deze angst heeft hem zo
enorm beperkt in zijn dagelijks functioneren, dat er sprake bleek van hypochondrie
en begeleiding van een psycholoog noodzakelijk was. Deze heeft hem begeleidt om
het opgelopen trauma en de angsten te verwerken en onder controle te krijgen.
Het thuis zitten valt Paul zwaar. Niet meer kunnen werken en beperkt zijn op jonge
leeftijd vindt hij erg moeilijk. Paul kan inmiddels weer aardig lopen, maar kan zijn
arm niet meer bewegen.
Ook heeft Paul een aantal maal epileptische insulten gehad, waarvan de laatste in
januari en september 2022. Dit beperkt hem nog meer, omdat hij nu opnieuw weer
gedurende een jaar niet mag auto rijden. Voor Paul betekent dit dus opnieuw
afhankelijk, hetgeen het allemaal extra moeilijk maakt voor hem.
Huidige Situatie:
Paul werkt sinds 2018 bij de Edwin van de Sar Foundation (valt nu onder de
Hersenstichting) als vrijwilliger bij een aantal projecten. Paul zoekt nog een weg om
weer een betaalde baan te kunnen krijgen, maar zit echter vast in het web van het
UWV.
Paul doet aan badminton, wat enorm helpt om zijn hoofd leeg te maken en te kunnen
ontspannen. Dan valt even alle last van zijn schouders en kan hij lekker los gaan.
Omdat hij nu geen auto mag rijden en fietsen op een gewone fiets niet mogelijk is
voor Paul, heeft hij ook een driewiel ligfiets. Hiermee kan hij op dit moment nog
enigszins zijn vrijheid behouden.
Verder is Paul actief als ervaringsdeskundige op scholen en congressen. Hier verteld
hij zijn eigen verhaal en deelt hij zijn ervaringen met studenten en zorgmedewerkers.
“Het is lastig om je leven weer op te pakken. Je moet leren omgaan met de
bureaucratie en de maatschappij die je niet altijd begrijpt. Je moet als ware een
schild om je heen bouwen, om niet iedere keer geraakt te worden, als je niet
begrepen wordt”.
Zijn motto luidt: “What doesn’t kills you, makes you stronger ”.
,
