Samenvatting Motivational interviewing

Motivational Interviewing voor iiititten
4.1 Inleiiing
Met de beste bedoelingen geven diëtsten adviezen of starten een dieetbehandeling. De
belangrijkste vragen worden vaak niet gesteld:
 Is de cliënt bereid om te veranderen?
 Is hij in staat om te veranderen?
 Is dit het juiste moment om te veranderen?

4.2 Motivational Interviewing
Motvatonal Interviewinge een o samenwerking gerichted doelgerichte ges reksstjl met bijzondere
aandacht voor verandertaal. Ontwor en om de ersoonlijke motvate en commitment voor een
be aald doel te versterken door het ontlokken en verkennen van iemands eigen redenen om te
veranderen in een sfeer van acce tate en com assie.
Bij mensen is vaak s rake van ambivalente over het veranderen van gedrag: er is verandertaald alle
uits raken ten gunste van veranderen en behoudtaal, alle argumenten om niet te veranderen.
Het is een evidence based methodiek. MI resulteerde binnen een halfaar in daling van de inname
van de totaal hoeveelheid vet en verzadigd vet in de voeding van diabetes atënten in de
interventegroe . Daarnaast vonden de cliënten de ges rekken ijn en hadden het gevoel dat er naar
ze werd geluisterd. De diëtsten hadden hierdoor meer lezier in hun werk. MI richt zich vooral o
individuele begeleiding bij gedragsveranderingd maar kan ook in groe en.

Basishouding (s irit) van MI
Dit staat voor de houding of behandelstjl van waaruit we met de cliënt in ges rek gaan. De volgende
onderwer en vormen samen de s irit:
1. Samenwerking: rol tussen diëtst en cliënt is gelijkwaardig het gaat om de samenwerking die meer
lijkt o gidsen dan o leiden.
2. Com assie: het welbevinden van de cliënt staat vooro . Em athie is een voorwaarded goed
luisteren is essenteel.
3. Evocatee de cliënt wordt uitgenodigd om eigen motvate te ontdekken. Het gaat om het actveren
van de eigen intrinsieke motvate en mogelijkheden voor verandering. In een motverend ges rek
wordt ge robeerd de balans te veranderen tussen ‘hoe je bent’ en ‘hoe je wilt zijn’. De cliënt
benoemt zelf wat hij/zij belangrijk vindt.
4. Acce tatee de hul verlener acce teert dat mensen zelf keuzes kunnen maken over hun leven. De
hul verlener erkent en versterkt de autonomie van de cliënt: de cliënt zelf is deskundige en
verantwoordelijk voor zijn eigen leven.

De s irit in de raktjk: het onderdrukken van de re eratereeel
De ‘re eratereeel’ of ‘verbeterreeel’ staat voor het willen herstellend genezend schade voorkomen
en welzijn bevorderen. Hul verleners hebben de neiging meteen te willen ‘re areren’. Komen met
adviezend suggestes en ideeën. Dit gaat automatschd als reeel. Dit kan juist een tegengesteld efect
hebben. Cliënten hebben het idee dat iemand hun verteld hoe het zou moeten en krijgen weerstand.

De vier rocessen binnen MI
Er zijn binnen een ges rekd waarin MI wordt toege astd vier rocessen. Deze lo en door elkaar. Het
‘verbinden’ fungeert als basis: dit roces is cruciaal voor het goed verlo en van de andere drie
rocessen.
1. Verbinien (engageren): het rationele procet
 O recht em athisch luisteren
 Het ers ectef van de cliënt onderzoeken en centraal stellen
 De cliënt voelt zich gehoord en begre end geacce teerd en gewaardeerd

, 2. Focutten: het ttrategitche procet
 Vanuit samenwerking focussen en de agenda be alen
 Doelen onderzoeken en bes reken
 Zo nodig informate en advies geven
3. Ontlokken: het getprek richting veraniering/exploreren waarom te veranieren
 De transite MId het uitnodigen tot verandertaal
 Het selectef o roe end uitnodigend reageren en reeecterend richtng wensend redenend
mogelijkheden en noodzaak tot verandering
 De cliënt zelf laten benoemen waarvoor verandering belangrijk is en hoe dit eruit kan gaan
zien
4. Plannen: het iaaiwerkelijk plannen van ie veraniering
 De brug naar verandering
 Onderhandelen over een verander lan
 Consolideren van commitment

4.3 Staget of change
Stages of change model van Prochaska is te gebruiken bij het toe assen van MI. Door in de
begeleiding mee te nemen in welke fase van gedragsverandering de cliënt zitd kunnen interventes
nog beter afgestemd worden o de cliënt en het hel t om de cliënt centraal te stellen.
Gedragsverandering wordt weergegeven als een roces waarin 5 motvatonele stadia zijn:
1. Precontemplatie of voorbetchouwingtfate: verandering van gedrag wordt niet overwogen.
Cliënten zijn zich niet bewust van hun risicogedrag en er niet van overtuigd dat voordelen
van gedragsveranderingen zwaarder wegen dan de mogelijke nadelen
2. Contemplatie of overpeiniingtfate: verandering van het risicogedrag wordt wel overwogend
maar nog geen lannen gemaakt om o korte termijn te veranderen
3. Voorbereidingsfase: er zijn wel concrete lannen om gedrag o korte termijn te veranderen
4. Actefase: cliënt is bezig met de verandering van het risicogedrag
5. Gedragsbehoud: cliënten hebben hun gedrag al 6 maanden geleden veranderd en dit
volgehouden. Terugval naar een eerdere fase is mogelijkd wanneer dit gebeurt moet
achterhaald worden waarom dit gebeurt.

Fateovergangen
Om van over einzing naar voorbereiding en acte te gaand moet een cliënt steeds meer overtuigd
raken van zijn mogelijkheden om te veranderen. Vaardigheidstrainingend verhogen van eigen-
efectviteitsverwachtng en ondersteuning door sociale omgeving zijn belangrijk en het weghalen
van elterne barrières die de verandering van gedrag in de weg staan. Ook is het stellen van concrete
doelen belangrijk. Gedragsverandering moet bekrachtgd worden door het te belonen. Om tot een
blijvende verandering van risicogedrag te komend zijn vaak meerdere eriodes van over einzingd
voorbereiding en acte nodig.

De voorlichtngsbehoefe van de cliënt hangt af van de fase waarin die zit.