Samenvatting reader vliegtuigconstructies
Hoofdstuk 1 – geschiedenis
Dit heb ik al helemaal samengevat staan in de samenvatng van de hc, dus onnodig voor nog een x
Hoofdstuk 2 – afmetingen en hoofddelen algemeen
2.1 – algemeen
Elk constructedeel van een vliegtuig wordt volgens een fabriekstekening vervaardigd. Op elke
werktekening zijn naast de afmetngen en andere bewerkingsgegevens ook een zone-nummer en
statonnummer aangegeven. De zone- en statonindeling van een vliegtuigconstrucite is een
uniforme methode om op eenvoudige wijze de plaats van gebieden, constructedelen en
componenten te kunnen aangeven. De hoofdafmetngen, de zone-indeling en staton indeling van
het vliegtuig zijn vermeld in het technische handboek van een vliegtuig, volgens ATA-100 systeem is
samengesteld en uitgegeven door fabrikant.
2.2 – hoofdafmetingen
De maten zijn in inches of tegenwoordig in milimeters aangegeven.
Plaatjes leren: totale lengte, hoogte, wielbasis, romplengte, rompbreedte, spanwijdte stabilo,
spanwijdte vleugel, spoorbreedte
2.3 – hoofddelen + 2.4 - hoofdconstructiedelen
Staan in andere samenvatng uitgewerkt
Hoofdstuk 3 – vliegtuigbelastingen
3.1 – algemeen
Een vliegtuigconstructe staat voortdurend bloot aan belastngen d.w.z. spanningen in het materiaal.
De op de constructes werkende krachten trachten de constructe te vervormen of te breken. Tegen
dit vervormen en breken verzeten de krachten in het materiaal zich. De inwendige kracht die door
een oppervlakte-eenheid (cm2 of mm2) wordt opgenomen, wordt spanning genoemd. De
belastnggevallen zijn te onderscheiden in:
- Trek
- Druk
- Afschuiving
- Vlaktedruk
- Buiging
- Torsie
3.2 – trek
Hierbij wordt een constructedeel in lengterichtng op trek belast door krachten. Deze krachten
trachten het materiaal van de constructe te rekken en te breken. Het materiaal verzet zich
hiertegen, waardoor in het materiaal spanningen ontstaan. Deze spanningen worden trekspanningen
genoemd.
, 3.3 – druk
Hierbij wordt een constructedeel in lengterichtng op druk belast door krachten. Deze krachten
werken naar elkaar toe en trachten de constructe in elkaar te drukken. Het materiaal verzet zich
hiertegen. In het materiaal ontstaan spanningen. Deze spanningen worden drukspanningen
genoemd. De richtng van de krachten is tegengesteld aan die bij trekbelastng.
Bij lange slanke en minder stjve constructes kan bij het op druk belasten een zijwaarts gericht
knikken ontstaan.
3.4 – afschuiving
In een constructe worden klink- bout-, schroef puntlas en/of lijmverbindingen aangetrofen.
Wanneer een dergelijke verbinding op trek wordt belast, dan wordt het verbindingsmiddel op
afschuiving belast.
In het materiaal ontstaan spanningen, die tot aan een bepaalde grens weerstand bieden tegen
afschuiving. De mate van het klemmen van de platen op elkaar is mede bepalend voor de weerstand
daartegen. Deze weerstand zal groter zijn bij door bouten en schroeven samengeklemde delen en in
een nog grotere mate bij een combinate van lijm-linkverbindingen, lijm-boutverbindingen en lijm-
schroefverbindingen. Bij gelijmde verbindingen moet de lijmnaad de schuifspanning opnemen.
3.5 – vlaktedruk
Bij een verbinding van 2 dunne platen, die op trek worden belast, is het draagvlak, de nagelknoppen
op de platen vrij klein t.o.v. de doorsnede van de nagelsteel. Bij belastng zal de dunne beplatng
eerder bezwijken dan het verbindingsmiddel. De toelaatbare belastng is dan ook de toelaatbare
vlaktedruk. Bij het toepassen van dikkere platen wordt de factor afschuiving weer maatgevend.
Doordat veelvuldig dunne platen toepassing vinden in een vliegtuigconstructe, is de vlaktedruk dan
ook zeer belangrijk met betrekking tot de belastng. Bij overschrijving van de toelaatbare vlaktedruk
zal het gat ovaal worden. Om dit te voorkomen worden bij lijken e.d. meerdere klinknagels of bouten
toegepast om de krachten te verdelen.
3.6 – buiging
Indien een constructedeel aan een zijde is ingeklemd, aan de andere zijde wordt belast door een
kracht, wil de constructe buigen. Inwendige spanningen die in het materiaal ontstaan, zullen hieraan
weerstand bieden.
Bij buiging wordt het materiaal op druk en trek belast. De belastng op trek e n druk neemt af in de
richtng van de neutrale lijn. Bij de overgang van trek naar druk zal in het materiaal een spanning van
0 N/mm2 zijn.
3.7 torsie
Wanneer een constructedeel aan de uiteinden wordt belast door twee tegengesteld werkende
koppels dan zullen de koppels trachten de constructe te verwringen. De spanningen in het materiaal
worden torsiekrachten genoemd. Zij zullen het vervormen trachten te verhinderen.
3.8 – normaal- en schuifspanningen
Bij een vliegtuigconstructe treedt bij belastng veelal ene combinate van spanningen op. Alle
spanningen zijn terug te brengen tot 2 soorten:
1. Normaalspanningen: die loodrecht staan op het vlak van de doorsnede, zoals bij belasten op
trek en druk.
2. Schuifspanningen: die in het vlak van de doorsnede werken, zoals bij belasten op afschuiving
Hoofdstuk 1 – geschiedenis
Dit heb ik al helemaal samengevat staan in de samenvatng van de hc, dus onnodig voor nog een x
Hoofdstuk 2 – afmetingen en hoofddelen algemeen
2.1 – algemeen
Elk constructedeel van een vliegtuig wordt volgens een fabriekstekening vervaardigd. Op elke
werktekening zijn naast de afmetngen en andere bewerkingsgegevens ook een zone-nummer en
statonnummer aangegeven. De zone- en statonindeling van een vliegtuigconstrucite is een
uniforme methode om op eenvoudige wijze de plaats van gebieden, constructedelen en
componenten te kunnen aangeven. De hoofdafmetngen, de zone-indeling en staton indeling van
het vliegtuig zijn vermeld in het technische handboek van een vliegtuig, volgens ATA-100 systeem is
samengesteld en uitgegeven door fabrikant.
2.2 – hoofdafmetingen
De maten zijn in inches of tegenwoordig in milimeters aangegeven.
Plaatjes leren: totale lengte, hoogte, wielbasis, romplengte, rompbreedte, spanwijdte stabilo,
spanwijdte vleugel, spoorbreedte
2.3 – hoofddelen + 2.4 - hoofdconstructiedelen
Staan in andere samenvatng uitgewerkt
Hoofdstuk 3 – vliegtuigbelastingen
3.1 – algemeen
Een vliegtuigconstructe staat voortdurend bloot aan belastngen d.w.z. spanningen in het materiaal.
De op de constructes werkende krachten trachten de constructe te vervormen of te breken. Tegen
dit vervormen en breken verzeten de krachten in het materiaal zich. De inwendige kracht die door
een oppervlakte-eenheid (cm2 of mm2) wordt opgenomen, wordt spanning genoemd. De
belastnggevallen zijn te onderscheiden in:
- Trek
- Druk
- Afschuiving
- Vlaktedruk
- Buiging
- Torsie
3.2 – trek
Hierbij wordt een constructedeel in lengterichtng op trek belast door krachten. Deze krachten
trachten het materiaal van de constructe te rekken en te breken. Het materiaal verzet zich
hiertegen, waardoor in het materiaal spanningen ontstaan. Deze spanningen worden trekspanningen
genoemd.
, 3.3 – druk
Hierbij wordt een constructedeel in lengterichtng op druk belast door krachten. Deze krachten
werken naar elkaar toe en trachten de constructe in elkaar te drukken. Het materiaal verzet zich
hiertegen. In het materiaal ontstaan spanningen. Deze spanningen worden drukspanningen
genoemd. De richtng van de krachten is tegengesteld aan die bij trekbelastng.
Bij lange slanke en minder stjve constructes kan bij het op druk belasten een zijwaarts gericht
knikken ontstaan.
3.4 – afschuiving
In een constructe worden klink- bout-, schroef puntlas en/of lijmverbindingen aangetrofen.
Wanneer een dergelijke verbinding op trek wordt belast, dan wordt het verbindingsmiddel op
afschuiving belast.
In het materiaal ontstaan spanningen, die tot aan een bepaalde grens weerstand bieden tegen
afschuiving. De mate van het klemmen van de platen op elkaar is mede bepalend voor de weerstand
daartegen. Deze weerstand zal groter zijn bij door bouten en schroeven samengeklemde delen en in
een nog grotere mate bij een combinate van lijm-linkverbindingen, lijm-boutverbindingen en lijm-
schroefverbindingen. Bij gelijmde verbindingen moet de lijmnaad de schuifspanning opnemen.
3.5 – vlaktedruk
Bij een verbinding van 2 dunne platen, die op trek worden belast, is het draagvlak, de nagelknoppen
op de platen vrij klein t.o.v. de doorsnede van de nagelsteel. Bij belastng zal de dunne beplatng
eerder bezwijken dan het verbindingsmiddel. De toelaatbare belastng is dan ook de toelaatbare
vlaktedruk. Bij het toepassen van dikkere platen wordt de factor afschuiving weer maatgevend.
Doordat veelvuldig dunne platen toepassing vinden in een vliegtuigconstructe, is de vlaktedruk dan
ook zeer belangrijk met betrekking tot de belastng. Bij overschrijving van de toelaatbare vlaktedruk
zal het gat ovaal worden. Om dit te voorkomen worden bij lijken e.d. meerdere klinknagels of bouten
toegepast om de krachten te verdelen.
3.6 – buiging
Indien een constructedeel aan een zijde is ingeklemd, aan de andere zijde wordt belast door een
kracht, wil de constructe buigen. Inwendige spanningen die in het materiaal ontstaan, zullen hieraan
weerstand bieden.
Bij buiging wordt het materiaal op druk en trek belast. De belastng op trek e n druk neemt af in de
richtng van de neutrale lijn. Bij de overgang van trek naar druk zal in het materiaal een spanning van
0 N/mm2 zijn.
3.7 torsie
Wanneer een constructedeel aan de uiteinden wordt belast door twee tegengesteld werkende
koppels dan zullen de koppels trachten de constructe te verwringen. De spanningen in het materiaal
worden torsiekrachten genoemd. Zij zullen het vervormen trachten te verhinderen.
3.8 – normaal- en schuifspanningen
Bij een vliegtuigconstructe treedt bij belastng veelal ene combinate van spanningen op. Alle
spanningen zijn terug te brengen tot 2 soorten:
1. Normaalspanningen: die loodrecht staan op het vlak van de doorsnede, zoals bij belasten op
trek en druk.
2. Schuifspanningen: die in het vlak van de doorsnede werken, zoals bij belasten op afschuiving
