Betoog Hayes kunnen vertellen, het antwoord daarop en de manier hoe hij tot dit antwoord komt!
Hoofdstuk 1 – Targets: Why the Jews
Hoofdvraag: Waarom warden Joden het doelwit van moordlustige intenties in de 20e eeuw.
Om te kunnen verklaren waarom Joden het doelwit van moordlustige praktijken werden moet je
kijken naar 2 dingen:
- Hoe denkt de meerderheid over de Joden als minderheidsgroepering.
- De manier waarop deze twee groepen op een bepaald moment met elkaar omgaan.
Antisemitisme: het geloof dat Joden afstotende en onoplosbare kwaliteiten hebben die hen apart
zetten van niet-Joden. Afkomst is hierbij bepalend.
De term antisemitisme is gepopulariseerd door Wilhelm Marr die een woord zocht wat verschilde van
eerdere vormen van vijandigheid tegen Joden. De bedenkers van het antisemitisme wilden hiermee
bereiken dat:
1. De Joden autoritatief onderscheiden van alle anderen.
2. De wortels van het verschil aanwijzen in hun natuur en gedachtsprocessen.
3. En dat tegenstand tegen de Joden op politieke manier beslecht dient te worden.
De toenemende vijandigheid jegens de Joden loopt parallel aan de groei van het Christendom. De
relatie tussen de aanhangers van de beiden religies berust op een paradox: enerzijds overeenkomstig,
anderzijds totaal anders wat leidden tot een fixe competitie. Het Christendom wint deze strijd
wanneer het de officiële religie van het Romeinse Rijk wordt.
Ten tijde van de Reformatie in de 16e eeuw was de Jodenhaat toegespitst op 2 generalisaties:
1. Joden zijn parasieten die profiteren van de welvaart van Christenen.
2. Joden zijn dienaren van Satan met als doel de verdrukking van de Vrome.
Martin Luther is een felle antisemiet als hij ervaart dat de Joden zijn vorm van het Christendom niet
willen aanvaarden.
18e eeuw was de eeuw van de verlichting waarbij vrijheid en bevrijding de kernwaarden waren. De
focus van religie verschoof naar focus op de mens en de natuurlijke wereld. Voltaire had felle
kritieken op het Christendom en het Jodendom voor het beperken van de mens haar vrije gedachtes
en het continu opleggen van tradities. Het antisemitisme was nu niet gebaseerd op wat de Joden
geloofden, maar op het vasthouden aan oude wetten en tradities. De genezende maatregelen waren
niet langer wreedheid en het laten lijden, maar vriendelijkheid en mogelijkheid tot genezing bieden.
Deze strategie bood successen in voornamelijk West-Europa, maar desondanks waren nog vele
mensen teleurgesteld in de resultaten.
19e/20 eeuw wordt het woord antisemitisme geïntroduceerd waarbij het niet gaat om wat de Joden
geloven of hoe zij zich gedragen, maar om wat zij genetisch hebben en wat dus niet veranderd kan
worden. Biologische grondslag voor het antisemitisme. De basis van dit modern antisemitisme
werd de claim dat Joden een soort mensen zijn die fundamenteel en onveranderbaar afwijkt van alle
andere Europeanen. Vermenging van soort door huwelijk was dan ook een echte no-go, omdat de
eigenschappen van de minderwaardige partner domineert.
Concluderend: Het Europese antisemitisme heeft een lange en gevarieerde geschiedenis waarbij het
antisemitisme zowel religieuze als psychologische angsten als grondslag had. Het overlappende
element door de jaren heen is altijd de stigmatisering van Joden als corrupt als vervuilend geweest.
,Begonnen als ondermijning van het Christelijk geloof, toen de liberale geloof en ten slotte de
aantasting van de sterkte en gezondheid van andere populaties.
Tot 1789 (uitbraak Franse Revolutie) leefden Joden in beperkte werelden en kwamen ze zo min
mogelijk in contact met niet-Joden. Napoleon breekt met de vroege religieuze vormen van het
antisemitisme door beroeps- en politieke barrières weg te nemen. De 18 e eeuw werd de eeuw van de
emancipatie waarbij het van West naar Oost steeds minder zichtbare gevolgen had. Desondanks
stootte de emancipatiegolf op veel weerstand als gevolg van 6 trends die de samenleving veranderde:
1. Enorme populatiegroei
2. Industrialisatie waarbij landschappen werden vervangen door grote fabrieken, grote groepen
arbeiders en massaproductie.
3. Industrialisatie zorgde voor urbanisatie waarbij Joden in grote getalen deze migratie doormaakten.
4. Uitbreiding van de infrastructuur, voornamelijk de spoorwegen en stoomschepen.
5. Democratisering van de samenleving massapolitiek, politieke partijen en massapers.
6. Religie bleef erg populaire, geleidt door de Paus, protestanten en de Orthodoxe Kerk in het Oosten.
Oftewel: de 19e eeuw was een eeuw van snelle en grote veranderingen waarbij er altijd groepen
mensen zijn die de dupe zijn van de veranderingen. Bijv. Conservatieven die de veranderingen niet
konden waarderen en de geestelijken die een afname van de christelijkheid zagen. Deze groeperingen
zochten antwoorden voor wat er gebeurden en wat zij fout hadden gedaan. In deze context
ontstonden samenzweringstheorieën. Aangezien de Joden in grote mate hadden geprofiteerd van de
emancipatiegolf en veel welvarend waren geworden in de bankenwereld, geneeskunde of rechten
wat het gevolg was van de weinige sectoren waarin zij werden toegelaten. Dit relatieve succes werd
opgemerkt door de ‘slachtoffers’ van het sociale groepen die nadelen ervaarden aan de
emancipatiegolf waarbij zij de Joden aanwezen als de groep die te veel had geprofiteerd van de
voordelen die het liberalisme had geboden en daarmee hun kansen had weggenomen. Vanaf 1897
wordt Antisemitisme luid verkondigd en verdubbelt haar aanhangers.
Conclusie: In de jaren voor WOI was er enerzijds sprake van constante antisemitistisch gedachtes en
anderzijds de groeiende rechten en kansen voor de Joden door de emancipatiegolf heeft alles te
maken met het verklaren van alle ontwikkelingen rondom de Joden die zullen volgen. Het antwoord
op de hoofdvraag zit hem in een oude traditie waarbij Joden de schuld krijgen van alle rampen, een
diepe religieuze strijd en bijgeloof wat werd doorgezet in de moderne wereld en zelfs in nieuwe
vormen werd gegoten gedurende de 18e en 19e eeuw.
Hoofdstuk 2 – Attackers: Why the Germans
Hoofdvraag: hoe kan het dat juist de Duitsers de vervolgers van de Joden warden
, Allereerst beseffen dat Duitsland een land te midden van Europa is, zowel geografisch als
democratisch. De westvleugel gevormd door Groot-Brittannië, Frankrijk, Nederland en België was
veel democratischer. Anderzijds wordt de oostvleugel gevormd door Rusland, de laatste autocratie
waar de Tsaar met goddelijk recht alleen heerst. Toen de Duitse constitutie in 1871 bijeenkwam was
dit een mix van deze twee systemen enerzijds hadden ze een parlement die door alle mannen van
boven de 25 werd gekozen, anderzijds had het parlement zeer gelimiteerde machten. Oftewel: het
Duitse Rijk wat heeft bestaan tussen 1871 en 1918 was een mengeling van conservatieve en
progressieve regeringsmethoden, afgekeken van diverse naties. Deze relatief laat tot stand gekomen
natie moest nog een gemeenschappelijke identiteit krijgen. Duitse nationalistische denkers hebben
deze gemeenschappelijke identiteit uitgevonden rondom de punten waarop de Duitsers rond 1800
tegen waren: het Franse rijk wat aan het veroveren was geslagen en de Franse ideeën die hiermee
gepaard gingen. Aangezien de emancipatie van de Joden een Franse uitvinding was werd het door
veel Duitse nationalisten afgedaan als een buitenaards volk. Overkoepelende thema was overal dat
de Joden fundamenteel anders waren en nooit hetzelfde zouden kunnen worden als de Duitsers.
Tegengewerkt door de liberale machthebbers die burgerrechten voor Joden invoerden.
Tegenwerking door conservatieven die de Joden verdenken van een samenzwering waarbij
zelfverrijking en afkeer van de Duitse nationaliteit centraal stonden. Diverse groeperingen maken zich
hard om de Joden aan te wijzen voor alles wat tegenzit zoals het ineenstorten van de beurs in 1870.
Dat het veelal om economische argumenten ging wordt benadrukt door te kijken naar de
verkiezingsuitslagen waarbij de antisemitische partijen vrijwel altijd uit de middenstand afkomstig
waren en de Joden ervaarden als economisch gevaar voor hun bedrijfjes en winkels. Dus geen
uiting van haat vanwege ras.
Tot aan de val van het Duitse Rijk werd de verkiezingsuitslag grotendeels bepaald door de rijksten
mannen van het land, omdat het een gewogen stemming was. Wie het meeste belasting betaalde
had ook de meeste invloed op de stemming. Aangezien Joden als minderheidsgroepering een
buitenproportioneel aandeel had in deze rijkste klasse konden antisemitistisch gedachtes nog niet
goed doorvloeien in de politiek. De val van het Duitse Rijk in 1871 opende de weg voor
antisemitistisch kandidaten.
Op sommige vlakken beginnen de Joden naar de Duitsers toe te trekken door bijvoorbeeld
gemengde huwelijken, op andere punten houden ze zich bewust afzijdig:
1. Joden migreren veel sneller dan Duiters van rurale gebieden naar stedelijke gebieden waar ze in
clusters bijeen gaan wonen,
2. Joodse overmacht in de handel en commercie.
3. Toename van Joodse conservatieve immigranten die met hun eigen kledingstijl en gebruiken in het
oog vielen.
4. Joden waren op politiek vlak afwijkend van de Duitsers door een veelal matig linkse stem.
Dus ook nu was het Duitse land het land in het midden waar de Joden minder geïntegreerd waren
dan in het westen, maar meer dan in het oosten.
Rond WOI worden de Joden gebruikt als zondebok op de fouten van de elite in te verdoezelen. Zo
worden de Joden als schuldig aangewezen door de legerleiding voor de verloren WOI, omdat zij hun
dienstplicht niet nakwamen in hun ogen. Wanneer men kijkt naar de cijfers blijkt het
tegenovergestelde waar en waren Joden met hun minderheid juist oververtegenwoordigd in het
leger. Desondanks worden de Joden, samen met de liberalen en linksen, aangewezen als verraders
die de natie niet hadden gesteund in de oorlogstijd. Zulke claims worden steeds populairder door de
nationale crisis die als gevolg van WOI ontstaat door onder andere een enorme inflatie. De natie
overleefd deze crisis door leningen van de VS, maar de grote vraag blijft wie schuldig is voor deze
enorme crisis. Enerzijds wordt door de progressieven gezegd dat de crisis een consequentie was van
Hoofdstuk 1 – Targets: Why the Jews
Hoofdvraag: Waarom warden Joden het doelwit van moordlustige intenties in de 20e eeuw.
Om te kunnen verklaren waarom Joden het doelwit van moordlustige praktijken werden moet je
kijken naar 2 dingen:
- Hoe denkt de meerderheid over de Joden als minderheidsgroepering.
- De manier waarop deze twee groepen op een bepaald moment met elkaar omgaan.
Antisemitisme: het geloof dat Joden afstotende en onoplosbare kwaliteiten hebben die hen apart
zetten van niet-Joden. Afkomst is hierbij bepalend.
De term antisemitisme is gepopulariseerd door Wilhelm Marr die een woord zocht wat verschilde van
eerdere vormen van vijandigheid tegen Joden. De bedenkers van het antisemitisme wilden hiermee
bereiken dat:
1. De Joden autoritatief onderscheiden van alle anderen.
2. De wortels van het verschil aanwijzen in hun natuur en gedachtsprocessen.
3. En dat tegenstand tegen de Joden op politieke manier beslecht dient te worden.
De toenemende vijandigheid jegens de Joden loopt parallel aan de groei van het Christendom. De
relatie tussen de aanhangers van de beiden religies berust op een paradox: enerzijds overeenkomstig,
anderzijds totaal anders wat leidden tot een fixe competitie. Het Christendom wint deze strijd
wanneer het de officiële religie van het Romeinse Rijk wordt.
Ten tijde van de Reformatie in de 16e eeuw was de Jodenhaat toegespitst op 2 generalisaties:
1. Joden zijn parasieten die profiteren van de welvaart van Christenen.
2. Joden zijn dienaren van Satan met als doel de verdrukking van de Vrome.
Martin Luther is een felle antisemiet als hij ervaart dat de Joden zijn vorm van het Christendom niet
willen aanvaarden.
18e eeuw was de eeuw van de verlichting waarbij vrijheid en bevrijding de kernwaarden waren. De
focus van religie verschoof naar focus op de mens en de natuurlijke wereld. Voltaire had felle
kritieken op het Christendom en het Jodendom voor het beperken van de mens haar vrije gedachtes
en het continu opleggen van tradities. Het antisemitisme was nu niet gebaseerd op wat de Joden
geloofden, maar op het vasthouden aan oude wetten en tradities. De genezende maatregelen waren
niet langer wreedheid en het laten lijden, maar vriendelijkheid en mogelijkheid tot genezing bieden.
Deze strategie bood successen in voornamelijk West-Europa, maar desondanks waren nog vele
mensen teleurgesteld in de resultaten.
19e/20 eeuw wordt het woord antisemitisme geïntroduceerd waarbij het niet gaat om wat de Joden
geloven of hoe zij zich gedragen, maar om wat zij genetisch hebben en wat dus niet veranderd kan
worden. Biologische grondslag voor het antisemitisme. De basis van dit modern antisemitisme
werd de claim dat Joden een soort mensen zijn die fundamenteel en onveranderbaar afwijkt van alle
andere Europeanen. Vermenging van soort door huwelijk was dan ook een echte no-go, omdat de
eigenschappen van de minderwaardige partner domineert.
Concluderend: Het Europese antisemitisme heeft een lange en gevarieerde geschiedenis waarbij het
antisemitisme zowel religieuze als psychologische angsten als grondslag had. Het overlappende
element door de jaren heen is altijd de stigmatisering van Joden als corrupt als vervuilend geweest.
,Begonnen als ondermijning van het Christelijk geloof, toen de liberale geloof en ten slotte de
aantasting van de sterkte en gezondheid van andere populaties.
Tot 1789 (uitbraak Franse Revolutie) leefden Joden in beperkte werelden en kwamen ze zo min
mogelijk in contact met niet-Joden. Napoleon breekt met de vroege religieuze vormen van het
antisemitisme door beroeps- en politieke barrières weg te nemen. De 18 e eeuw werd de eeuw van de
emancipatie waarbij het van West naar Oost steeds minder zichtbare gevolgen had. Desondanks
stootte de emancipatiegolf op veel weerstand als gevolg van 6 trends die de samenleving veranderde:
1. Enorme populatiegroei
2. Industrialisatie waarbij landschappen werden vervangen door grote fabrieken, grote groepen
arbeiders en massaproductie.
3. Industrialisatie zorgde voor urbanisatie waarbij Joden in grote getalen deze migratie doormaakten.
4. Uitbreiding van de infrastructuur, voornamelijk de spoorwegen en stoomschepen.
5. Democratisering van de samenleving massapolitiek, politieke partijen en massapers.
6. Religie bleef erg populaire, geleidt door de Paus, protestanten en de Orthodoxe Kerk in het Oosten.
Oftewel: de 19e eeuw was een eeuw van snelle en grote veranderingen waarbij er altijd groepen
mensen zijn die de dupe zijn van de veranderingen. Bijv. Conservatieven die de veranderingen niet
konden waarderen en de geestelijken die een afname van de christelijkheid zagen. Deze groeperingen
zochten antwoorden voor wat er gebeurden en wat zij fout hadden gedaan. In deze context
ontstonden samenzweringstheorieën. Aangezien de Joden in grote mate hadden geprofiteerd van de
emancipatiegolf en veel welvarend waren geworden in de bankenwereld, geneeskunde of rechten
wat het gevolg was van de weinige sectoren waarin zij werden toegelaten. Dit relatieve succes werd
opgemerkt door de ‘slachtoffers’ van het sociale groepen die nadelen ervaarden aan de
emancipatiegolf waarbij zij de Joden aanwezen als de groep die te veel had geprofiteerd van de
voordelen die het liberalisme had geboden en daarmee hun kansen had weggenomen. Vanaf 1897
wordt Antisemitisme luid verkondigd en verdubbelt haar aanhangers.
Conclusie: In de jaren voor WOI was er enerzijds sprake van constante antisemitistisch gedachtes en
anderzijds de groeiende rechten en kansen voor de Joden door de emancipatiegolf heeft alles te
maken met het verklaren van alle ontwikkelingen rondom de Joden die zullen volgen. Het antwoord
op de hoofdvraag zit hem in een oude traditie waarbij Joden de schuld krijgen van alle rampen, een
diepe religieuze strijd en bijgeloof wat werd doorgezet in de moderne wereld en zelfs in nieuwe
vormen werd gegoten gedurende de 18e en 19e eeuw.
Hoofdstuk 2 – Attackers: Why the Germans
Hoofdvraag: hoe kan het dat juist de Duitsers de vervolgers van de Joden warden
, Allereerst beseffen dat Duitsland een land te midden van Europa is, zowel geografisch als
democratisch. De westvleugel gevormd door Groot-Brittannië, Frankrijk, Nederland en België was
veel democratischer. Anderzijds wordt de oostvleugel gevormd door Rusland, de laatste autocratie
waar de Tsaar met goddelijk recht alleen heerst. Toen de Duitse constitutie in 1871 bijeenkwam was
dit een mix van deze twee systemen enerzijds hadden ze een parlement die door alle mannen van
boven de 25 werd gekozen, anderzijds had het parlement zeer gelimiteerde machten. Oftewel: het
Duitse Rijk wat heeft bestaan tussen 1871 en 1918 was een mengeling van conservatieve en
progressieve regeringsmethoden, afgekeken van diverse naties. Deze relatief laat tot stand gekomen
natie moest nog een gemeenschappelijke identiteit krijgen. Duitse nationalistische denkers hebben
deze gemeenschappelijke identiteit uitgevonden rondom de punten waarop de Duitsers rond 1800
tegen waren: het Franse rijk wat aan het veroveren was geslagen en de Franse ideeën die hiermee
gepaard gingen. Aangezien de emancipatie van de Joden een Franse uitvinding was werd het door
veel Duitse nationalisten afgedaan als een buitenaards volk. Overkoepelende thema was overal dat
de Joden fundamenteel anders waren en nooit hetzelfde zouden kunnen worden als de Duitsers.
Tegengewerkt door de liberale machthebbers die burgerrechten voor Joden invoerden.
Tegenwerking door conservatieven die de Joden verdenken van een samenzwering waarbij
zelfverrijking en afkeer van de Duitse nationaliteit centraal stonden. Diverse groeperingen maken zich
hard om de Joden aan te wijzen voor alles wat tegenzit zoals het ineenstorten van de beurs in 1870.
Dat het veelal om economische argumenten ging wordt benadrukt door te kijken naar de
verkiezingsuitslagen waarbij de antisemitische partijen vrijwel altijd uit de middenstand afkomstig
waren en de Joden ervaarden als economisch gevaar voor hun bedrijfjes en winkels. Dus geen
uiting van haat vanwege ras.
Tot aan de val van het Duitse Rijk werd de verkiezingsuitslag grotendeels bepaald door de rijksten
mannen van het land, omdat het een gewogen stemming was. Wie het meeste belasting betaalde
had ook de meeste invloed op de stemming. Aangezien Joden als minderheidsgroepering een
buitenproportioneel aandeel had in deze rijkste klasse konden antisemitistisch gedachtes nog niet
goed doorvloeien in de politiek. De val van het Duitse Rijk in 1871 opende de weg voor
antisemitistisch kandidaten.
Op sommige vlakken beginnen de Joden naar de Duitsers toe te trekken door bijvoorbeeld
gemengde huwelijken, op andere punten houden ze zich bewust afzijdig:
1. Joden migreren veel sneller dan Duiters van rurale gebieden naar stedelijke gebieden waar ze in
clusters bijeen gaan wonen,
2. Joodse overmacht in de handel en commercie.
3. Toename van Joodse conservatieve immigranten die met hun eigen kledingstijl en gebruiken in het
oog vielen.
4. Joden waren op politiek vlak afwijkend van de Duitsers door een veelal matig linkse stem.
Dus ook nu was het Duitse land het land in het midden waar de Joden minder geïntegreerd waren
dan in het westen, maar meer dan in het oosten.
Rond WOI worden de Joden gebruikt als zondebok op de fouten van de elite in te verdoezelen. Zo
worden de Joden als schuldig aangewezen door de legerleiding voor de verloren WOI, omdat zij hun
dienstplicht niet nakwamen in hun ogen. Wanneer men kijkt naar de cijfers blijkt het
tegenovergestelde waar en waren Joden met hun minderheid juist oververtegenwoordigd in het
leger. Desondanks worden de Joden, samen met de liberalen en linksen, aangewezen als verraders
die de natie niet hadden gesteund in de oorlogstijd. Zulke claims worden steeds populairder door de
nationale crisis die als gevolg van WOI ontstaat door onder andere een enorme inflatie. De natie
overleefd deze crisis door leningen van de VS, maar de grote vraag blijft wie schuldig is voor deze
enorme crisis. Enerzijds wordt door de progressieven gezegd dat de crisis een consequentie was van
