Samenvatting hoofdstuk 6 – Schulden
Inleiding
Een schuldeiser heeft diverse mogelijkheden om de schuldenaar tot betaling te dwingen. Door tijdig
(juridische) actie te ondernemen kunnen problemen dikwijls verholpen worden en kan erger worden
voorkomen. Er is een toenemende vraag naar schuldhulpverlening en schuldsanering.
6.1 Als schulden een probleem worden
Een schuld ontstaat door het aangaan van een verbintenis zoals een koop- of huurovereenkomst of
een overeenkomst tot verbruiklening (lening). De prestatie die de schuldenaar moet leveren in de
vorm van geld, is een geldschuld. Lenen is gemakkelijk en wordt in advertenties vaak aangeprezen
alsof het niets kost, hetzelfde geldt voor kopen op afbetaling. Meestal moet de schuldenaar een extra
hoge rente betalen voor het gemak dat hij krijgt. De schuldenaar realiseert zich vaak pas welke
verplichtingen hij is aangegaan als de overeenkomst al gesloten is.
Schulden kunnen een probleem worden als de schuldenaar financieel niet meer in staat is om ze te
voldoen (te veel verplichtingen of te weinig inkomen). Ook de psychische gesteldheid van de
schuldenaar kan een problematische situatie veroorzaken. Ten slotte kunnen bestaande schulden snel
oplopen als deze niet op tijd worden betaald: een schuldeiser kan de schuldenaar namelijk met
juridische middelen tot betaling dwingen en de kosten hiervan aan hem doorberekenen.
Als schulden een probleem vormen, dan kan schuldhulpverlening uitkomst bieden. Dit kan variëren
van hulp bij de besteding van het inkomen, een regeling met de schuldeisers of een saneringskrediet
(lening) bij de bank. Daarnaast bestaat er ook een wettelijke schuldsanering.
6.2 Positie van de schuldeiser: incasso en beslaglegging
De schuldeiser heeft recht op betaling door de schuldenaar. Als deze niet betaalt, kan de schuldeiser
in drie fasen proberen om ‘zijn geld te halen’. Via de twee fasen van de incassoprocedure en daarna
door beslaglegging in de executiefase.
6.2.1 Incassoprocedure
Buitengerechtelijke fase
Incassobureau = speciaal bureau die uitsluiten vorderingen innen voor derden
Als de schuldenaar niet aan zijn betalingsverplichting voldoet, stuurt de schuldeiser hem een of meer
aanmaningen. Als aanmaningen om te betalen onbeantwoord blijven, dan kan de schuldeiser
opdracht geven aan een incassobureau om zijn vordering voor hem te innen. Ook
deurwaarderskantoren of advocatekantoren voeren incasso-opdrachten uit. Grote ondernemingen
hebben vaak hun eigen incassoafdeling.
Het incassobureau handelt in opdracht van de schuldeiser en brengt daarvoor ook kosten in rekening.
Deze kosten zijn eigenlijk voor rekening van de schuldeiser die de opdracht geeft, maar worden
doorberekend aan de schuldenaar.
Met het inschakelen van een incassobureau probeert de schuldeiser om de schuldenaar
buitengerechtelijk, dus zonder tussenkomst van de rechter, te dwingen om het verschuldigde bedrag
te betalen.
, Stappen van de buitengerechtelijke fase:
1. Schuldeiser verzoekt om vordering te betalen
2. Schuldenaar betaalt niet
3. Opdracht aan incassobureau om vordering te innen
4. Aanmaning om te betalen (met betalingstermijn)
5. Schuldenaar betaalt niet
6. Tweede aanmaning met verzoek tot vergoeding van de vertragingsschade en
buitengerechtelijke incassokosten en dreiging met procesgang (met betalingstermijn)
7. Schuldenaar betaalt niet
8. Besluit om de zaak voor de rechter te brengen
Als een betalingstermijn,, door het incassobureau gesteld, is verstreken zonder dat er betaald is, dan
is de schuldenaar van rechtswege in verzuim. Vanaf dat moment is hij behalve de schuld ook de
wettelijke rente verschuldigd, ook wel vertragingsschade genoemd. Dat is een schadevergoeding die
de schuldenaar moet betalen aan zijn schuldeiser omdat hij te laat is met het betalen van zijn schuld.
Het incassobureau brengt meestal bij het tweede verzoek om betaling ook de buitengerechtelijke
incassokosten in rekening. Dit zijn de kosten die het incassobureau berekent voor zijn
werkzaamheden. Conform het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten, mag over
de eerste 2.500 euro van de vordering 15% van het schuldverdrag als vergoeding in rekening worden
gebracht. Over de volgende 2.500 euro is dit 10% en daarna wordt dit percentage steeds lager.
De schuldenaar kan bij het incassobureau bezwaar maken tegen de buitengerechtelijke
incassokosten. Als het tot een rechtszaak komt, zal de rechter uiteindelijk uitmaken of de kosten van
de incassoprocedure redelijk zijn. De rechter zal hierbij ook meewegen of het gerechtvaardigd was
dat de schuldeiser zijn vordering liet innen door een incassobureau.
Gerechtelijke fase
In de gerechtelijke fase probeert de schuldeiser zijn vordering door de rechter te laten vaststellen,
met als doel het verkrijgen van een executoriale titel. Dit is het vonnis van de rechter dat door de
schuldeiser ten uitvoer gelegd kan worden, wat gebeur in de executiefase. De schuldeiser moet eerst
een vonnis verkrijgen. Daartoe verzoekt hij een deurwaarden om de schuldenaar te dagvaarden.
Incassobureaus hebben dikwijls zelf een deurwaarder in dienst.
Indien de vordering lager dan 5.000 euro is, dan is de sector kanton van de rechtbank in de
woonplaats van de gedaagde absoluut en relatief competent. De dagvaarding moet de naam
bevatten van de eiser en van de gedaagde. Een advocaat is bij de kantonrechter niet verplicht. Indien
dit wel gebeurt, ongeacht bij wie, moet de naam vermeld worden. Verder moet de dagvaarding de eis
bevatten en de gronden, oftewel de redenen, voor de eis. Daarnaast moet de dagvaarding de datum
bevatten waarop het geschil voor de eerste keer voor de rechterkomt, de roldatum. Ten slotte moet
ook het verweer van gedaagde vermeld worden en het tegenbewijs van de eiser.
De rechter krijgt met deze gegevens een zo compleet mogelijk beeld van het geschil. Nu moet
gedaagde worden uitgenodigd om zich te verweren. Dit gebeurt door het betekenen van de
dagvaarding; de gedaagde tekent zodat zeker is dat de dagvaarding ontvangen is.
Voor de behandeling van een geschil door de rechter moet griffierecht worden betaald. Sinds 2011 is
zowel de eisende als de gedaagde partij in het beginsel griffierecht verschuldigd, behalve als de zaak
door de kantonrechter wordt behandeld (vorderingen onder de 25.000 euro) waarbij geen
griffierecht geheven wordt.
Inleiding
Een schuldeiser heeft diverse mogelijkheden om de schuldenaar tot betaling te dwingen. Door tijdig
(juridische) actie te ondernemen kunnen problemen dikwijls verholpen worden en kan erger worden
voorkomen. Er is een toenemende vraag naar schuldhulpverlening en schuldsanering.
6.1 Als schulden een probleem worden
Een schuld ontstaat door het aangaan van een verbintenis zoals een koop- of huurovereenkomst of
een overeenkomst tot verbruiklening (lening). De prestatie die de schuldenaar moet leveren in de
vorm van geld, is een geldschuld. Lenen is gemakkelijk en wordt in advertenties vaak aangeprezen
alsof het niets kost, hetzelfde geldt voor kopen op afbetaling. Meestal moet de schuldenaar een extra
hoge rente betalen voor het gemak dat hij krijgt. De schuldenaar realiseert zich vaak pas welke
verplichtingen hij is aangegaan als de overeenkomst al gesloten is.
Schulden kunnen een probleem worden als de schuldenaar financieel niet meer in staat is om ze te
voldoen (te veel verplichtingen of te weinig inkomen). Ook de psychische gesteldheid van de
schuldenaar kan een problematische situatie veroorzaken. Ten slotte kunnen bestaande schulden snel
oplopen als deze niet op tijd worden betaald: een schuldeiser kan de schuldenaar namelijk met
juridische middelen tot betaling dwingen en de kosten hiervan aan hem doorberekenen.
Als schulden een probleem vormen, dan kan schuldhulpverlening uitkomst bieden. Dit kan variëren
van hulp bij de besteding van het inkomen, een regeling met de schuldeisers of een saneringskrediet
(lening) bij de bank. Daarnaast bestaat er ook een wettelijke schuldsanering.
6.2 Positie van de schuldeiser: incasso en beslaglegging
De schuldeiser heeft recht op betaling door de schuldenaar. Als deze niet betaalt, kan de schuldeiser
in drie fasen proberen om ‘zijn geld te halen’. Via de twee fasen van de incassoprocedure en daarna
door beslaglegging in de executiefase.
6.2.1 Incassoprocedure
Buitengerechtelijke fase
Incassobureau = speciaal bureau die uitsluiten vorderingen innen voor derden
Als de schuldenaar niet aan zijn betalingsverplichting voldoet, stuurt de schuldeiser hem een of meer
aanmaningen. Als aanmaningen om te betalen onbeantwoord blijven, dan kan de schuldeiser
opdracht geven aan een incassobureau om zijn vordering voor hem te innen. Ook
deurwaarderskantoren of advocatekantoren voeren incasso-opdrachten uit. Grote ondernemingen
hebben vaak hun eigen incassoafdeling.
Het incassobureau handelt in opdracht van de schuldeiser en brengt daarvoor ook kosten in rekening.
Deze kosten zijn eigenlijk voor rekening van de schuldeiser die de opdracht geeft, maar worden
doorberekend aan de schuldenaar.
Met het inschakelen van een incassobureau probeert de schuldeiser om de schuldenaar
buitengerechtelijk, dus zonder tussenkomst van de rechter, te dwingen om het verschuldigde bedrag
te betalen.
, Stappen van de buitengerechtelijke fase:
1. Schuldeiser verzoekt om vordering te betalen
2. Schuldenaar betaalt niet
3. Opdracht aan incassobureau om vordering te innen
4. Aanmaning om te betalen (met betalingstermijn)
5. Schuldenaar betaalt niet
6. Tweede aanmaning met verzoek tot vergoeding van de vertragingsschade en
buitengerechtelijke incassokosten en dreiging met procesgang (met betalingstermijn)
7. Schuldenaar betaalt niet
8. Besluit om de zaak voor de rechter te brengen
Als een betalingstermijn,, door het incassobureau gesteld, is verstreken zonder dat er betaald is, dan
is de schuldenaar van rechtswege in verzuim. Vanaf dat moment is hij behalve de schuld ook de
wettelijke rente verschuldigd, ook wel vertragingsschade genoemd. Dat is een schadevergoeding die
de schuldenaar moet betalen aan zijn schuldeiser omdat hij te laat is met het betalen van zijn schuld.
Het incassobureau brengt meestal bij het tweede verzoek om betaling ook de buitengerechtelijke
incassokosten in rekening. Dit zijn de kosten die het incassobureau berekent voor zijn
werkzaamheden. Conform het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten, mag over
de eerste 2.500 euro van de vordering 15% van het schuldverdrag als vergoeding in rekening worden
gebracht. Over de volgende 2.500 euro is dit 10% en daarna wordt dit percentage steeds lager.
De schuldenaar kan bij het incassobureau bezwaar maken tegen de buitengerechtelijke
incassokosten. Als het tot een rechtszaak komt, zal de rechter uiteindelijk uitmaken of de kosten van
de incassoprocedure redelijk zijn. De rechter zal hierbij ook meewegen of het gerechtvaardigd was
dat de schuldeiser zijn vordering liet innen door een incassobureau.
Gerechtelijke fase
In de gerechtelijke fase probeert de schuldeiser zijn vordering door de rechter te laten vaststellen,
met als doel het verkrijgen van een executoriale titel. Dit is het vonnis van de rechter dat door de
schuldeiser ten uitvoer gelegd kan worden, wat gebeur in de executiefase. De schuldeiser moet eerst
een vonnis verkrijgen. Daartoe verzoekt hij een deurwaarden om de schuldenaar te dagvaarden.
Incassobureaus hebben dikwijls zelf een deurwaarder in dienst.
Indien de vordering lager dan 5.000 euro is, dan is de sector kanton van de rechtbank in de
woonplaats van de gedaagde absoluut en relatief competent. De dagvaarding moet de naam
bevatten van de eiser en van de gedaagde. Een advocaat is bij de kantonrechter niet verplicht. Indien
dit wel gebeurt, ongeacht bij wie, moet de naam vermeld worden. Verder moet de dagvaarding de eis
bevatten en de gronden, oftewel de redenen, voor de eis. Daarnaast moet de dagvaarding de datum
bevatten waarop het geschil voor de eerste keer voor de rechterkomt, de roldatum. Ten slotte moet
ook het verweer van gedaagde vermeld worden en het tegenbewijs van de eiser.
De rechter krijgt met deze gegevens een zo compleet mogelijk beeld van het geschil. Nu moet
gedaagde worden uitgenodigd om zich te verweren. Dit gebeurt door het betekenen van de
dagvaarding; de gedaagde tekent zodat zeker is dat de dagvaarding ontvangen is.
Voor de behandeling van een geschil door de rechter moet griffierecht worden betaald. Sinds 2011 is
zowel de eisende als de gedaagde partij in het beginsel griffierecht verschuldigd, behalve als de zaak
door de kantonrechter wordt behandeld (vorderingen onder de 25.000 euro) waarbij geen
griffierecht geheven wordt.
