Tekst 8 – Kikker is Kikker: Reflectie bij een prentenboek – M. de Ronde
M. de Ronde wil in zijn artikel 2 vragen beantwoorden;
1. Hij gaat in op de inhoud van het verhaal en beantwoordt hij de vraag wat we van
Kikker kunnen leren.
2. Wat doen we methodisch gezien als we dit (of een dergelijk) boek inzetten in
begeleidings- en opleidingstrajecten?
DEEL 1 – De schrijver begint met de uitwerking van de 1e vraag;
Kikker is Kikker, een kleine exegese
Het voorleesverhaal van Kikker eindigt zoals het begint;
Kikker staat aan de waterkant en voert een dialoog met zichzelf.
Deze reflectie lijkt;
1. Te getuigen van een stevig gefundeerde identiteit, hecht gegrond in een basis van
zelfwaardering.
2. In 2e instantie blijkt dit zelfgevoel toch minder soliede te zijn dan aanvankelijk
gedacht;
Kikker ontmoet verschillende vrienden die allen zeer bekwaam in iets zijn. Hij
kan al die dingen die zij doen niet.
Identiteitsontwikkeling
Er is tussen de 1e en de 25e pagina in het boek iets veranderd bij Kikker;
Wat is de aard van die verandering en wat is de kern van dat proces?
Het antwoord op deze vraag is even eenvoudig als complex, even herkenbaar
als ondoorgrondelijk. Hij is geworden wie hij was: een verandering die we
identiteitsontwikkeling noemen.
Wat moeten we verstaan onder identiteit?
- Volgens James;
Hij staat voor wat betreft de psychologische literatuur aan de bron van deze
stroom met zijn onderscheid tussen het materiële, het sociale en het
spirituele zelf.
- Volgens Erikson;
Hij accentueert de dynamiek in de psychosociale ontwikkeling van de
identiteitsvorming door de nadruk te leggen op het overwinnen van crises
daarbinnen.
- Volgens Damassio;
Vanuit de literatuurwetenschappen heeft hij er de nadruk op gelegd dat de
zelfbeleving zijn basis heeft in de (in het lichaam verankerde) emoties en de
sensomotorische representaties daarvan in het neuronale systeem –
lichamelijkheid, emotionaliteit en zelfbeleving zijn nauw verbonden.
Dus; de zelfbeleving en identiteit heeft alles te maken met de vraag hoe je in
je vel zit.
1