Samenvatting Thema 9 Begeleidingsstijlen
- Begeleidingsmethode: een systematische manier om van een beginsituatie naar een
eindsituatie te werken.
- Begeleidingsstijl: is de manier waarop begeleider omgaat met deze methode, stijl wisselt per
persoon.
De theorieën over opvoedkunde worden ook in management van bedrijven gebruikt.
Stijlen leidinggeven:
1. Traditionele indeling begeleidingsstijlen:
- Autocratisch: taakgerichte manier van begeleiden/weinig aandacht voor cliënt en zijn eigen
initiatieven.
- Democratisch: op de mens gericht/ jaren ’60 ’70 populair. Aandacht begeleider gericht op
welbevinden en motivatie cliënt.
- Laissez-faire: begeleiden cliënt met grote vrijheid (“zoek het maar uit” manier) en eigen
inbreng. Werkt niet zo best, actief begeleiden beter resultaat.
2. OHIO STATE UNIVERSITY stijl(sluit aan bij traditionele indeling):
- Instrumenteel begeleiden: doel is meer of beter zelfstandig functioneren veel aandacht
voor taken en vaardigheden, minder voor cliënt als mens, wordt gebruikt bij mensen die
vooral vaardigheden moeten leren.
- Ondersteunend begeleiden: hierbij belangrijk ; welbevinden cliënten/goed
leefklimaat/persoonlijk contact met cliënten, risico kan zijn dat uitvoering taken
achterblijft.
- Participerend begeleiden: begeleider en cliënt delen informatie en macht gelijke
behandeling, geen beslissingen, zonder cliënt eerst een kan te geven invloed uit te oefenen,
dit stimuleert creatief denken cliënt.
3. Situatiegericht begeleiden:
Contingentheorie: geen standaard manier voor elke situatie optimaal rekening houden
met doelen/menselijke factoren/motivatie/ omstandigheden. (situatie dus)
Niet één vaste stijl gebruiken, maar stijl aanpassen aan de specifieke cliënt/specifieke
begeleidingsbehoefte en situatie.
Speelt in op individuele cliënt maatwerk, onhaalbaar stijl begeleiden mede bepaald
door persoonlijkheid begeleider.
- Roos van Leary: model waarbij je relatie van jezelf tot een ander (cliënt) in beeld kan
brengen.
4. Het model van Hersey & Blanchard
Model ontwikkeld voor situatie gericht begeleiden, ging geschiedenis in als : situational
leadership Theory (situationeel begeleiden).
- Begeleidingsmethode: een systematische manier om van een beginsituatie naar een
eindsituatie te werken.
- Begeleidingsstijl: is de manier waarop begeleider omgaat met deze methode, stijl wisselt per
persoon.
De theorieën over opvoedkunde worden ook in management van bedrijven gebruikt.
Stijlen leidinggeven:
1. Traditionele indeling begeleidingsstijlen:
- Autocratisch: taakgerichte manier van begeleiden/weinig aandacht voor cliënt en zijn eigen
initiatieven.
- Democratisch: op de mens gericht/ jaren ’60 ’70 populair. Aandacht begeleider gericht op
welbevinden en motivatie cliënt.
- Laissez-faire: begeleiden cliënt met grote vrijheid (“zoek het maar uit” manier) en eigen
inbreng. Werkt niet zo best, actief begeleiden beter resultaat.
2. OHIO STATE UNIVERSITY stijl(sluit aan bij traditionele indeling):
- Instrumenteel begeleiden: doel is meer of beter zelfstandig functioneren veel aandacht
voor taken en vaardigheden, minder voor cliënt als mens, wordt gebruikt bij mensen die
vooral vaardigheden moeten leren.
- Ondersteunend begeleiden: hierbij belangrijk ; welbevinden cliënten/goed
leefklimaat/persoonlijk contact met cliënten, risico kan zijn dat uitvoering taken
achterblijft.
- Participerend begeleiden: begeleider en cliënt delen informatie en macht gelijke
behandeling, geen beslissingen, zonder cliënt eerst een kan te geven invloed uit te oefenen,
dit stimuleert creatief denken cliënt.
3. Situatiegericht begeleiden:
Contingentheorie: geen standaard manier voor elke situatie optimaal rekening houden
met doelen/menselijke factoren/motivatie/ omstandigheden. (situatie dus)
Niet één vaste stijl gebruiken, maar stijl aanpassen aan de specifieke cliënt/specifieke
begeleidingsbehoefte en situatie.
Speelt in op individuele cliënt maatwerk, onhaalbaar stijl begeleiden mede bepaald
door persoonlijkheid begeleider.
- Roos van Leary: model waarbij je relatie van jezelf tot een ander (cliënt) in beeld kan
brengen.
4. Het model van Hersey & Blanchard
Model ontwikkeld voor situatie gericht begeleiden, ging geschiedenis in als : situational
leadership Theory (situationeel begeleiden).
